واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
اظهارات حجاریان درباره «شهادت» سعید حجاریان، که از وی با عنوان رجل تئوریسین جریان اصلاحات نام برده میشود طی گفتوگویی با شماره اخیر نشریه نسیم بیداری پیرامون سازمان مجاهدین خلق(منافقین) گفته است: تا جایی که به ادبیات و متون سازمان برمیگردد، پایهگذاران این تشکیلات قصد داشتند وجه اخلاقی مبارزه را برای خودشان حل کنند؛ یعنی شهادتطلبی و کیش مرگ را توجیه کنند.
به گزارش فارس، او در ادامه می افزاید:«انسان هیچ وقت با محاسبه هزینه و فایده هر عملی(و در اینجا مبارزه)، به نقطه مرگ نمی رسد! سازمان در هنگام تأسیس باید این مسائل را حل می کرد. نواب صفوی و افرادی مانند او یک راه حل مذهبی داشته اند که معادی داریم و حور و قصوری هست و ملائک به استقبال شهیدان می آیند و مانند اینها. این راه حلی بوده که روحانیت در برابر مبارزه مسلحانه، مطرح و آنرا توجیه می کرده است.» حجاریان در ادامه با اشاره به رفت و آمد سازمان مجاهدین خلق در میان تفکر اشاره شده و تفکر مارکسیستی تصریح می کند: یک نوع مارکسیسم از ریخت افتاده شرقی شده هم با آن اسلام آمیخته شده تا سازمان بتواند به زعم خود یک پایه علمی برای عملش پیدا کند. چون نمی تواند شهادت طلبی را به حور و قصور حواله دهد و می خواسته توجیهش علمی باشد! *بدون آنکه هیچ قصدی برای هجمه به سمت حجاریان و یا تکفیر وی داشته باشیم اما باید اذعان کرد که بهشت و وعده هایی که حجاریان با قرائت خود آنها را بیان کرده و از روی کج فهمی مدعی شده که روحانیت آنها را توجیه شهادت می دانسته اند؛ همان هایی است که به بهشت داعشی یا بهشت شهوانی معروف است و این روزها مورد استفاده ابزاری دواعش و سلفی های تندرو برای فریب جوانان مسلمان قرار دارد. فی الواقع اگر حجاریان از تعالیم دینی و فکری تشیّع پیرامون مبحث جهاد و شهادت؛ صرفا شنونده توصیفات حوری و قصر و ملائکه بوده تقصیر کسی نیست. جهاد و شهادت در تفکر شیعی، در ابتدا مفهومی زمینی و در انتها آسمانی است. به این معنا که مجاهد راه دین، برای اقامه حق و عدلی که جز با ریختن خون او میّسر نمی شود، عاقلانه جان فدا می کند و فرجام کار را به تدبیر نظام عقلایی آفرینش و ساحت عدالت باری تعالی می سپارد. اثر وضعی شهادت برای ماندگان؛ امریست که در زمین محقق می شود و علمای مبرّز شیعه و مجاهدان نامدار تاریخ ما همواره در استناد به همین اثر وضعی و آثار واقعی بوده است؛ که در تبیین مسئله جهاد و شهادت و نفی ظلم و استکبار و الحاد تلاش کرده اند. و گرنه دامن پاک اسلام ناب و سلسله جلیله روحانیت شیعه مبرّی بوده است از توسل به هور و قلیا و وعده های شهوترانی در جنّت برای توجیه امر والایی همچون «شهادت». در کنار این مسئله، همچنین باید دانست که افکار عمومی بیش از آنکه تعالیم شیعی در توجیه شهادت را همسان با شنیده های حجاریان یافته باشند؛ در شعار «هیهات من الذله» حک شده روی بیرق های ماه محرم یافته اند. روحانیت شیعه، پرچم شهادت را با خطابه حسین بن علی(ع) در مقابل حاکم مدینه و با رجزخوانی کسی که گفته بود: اگر دست راستم را قطع کنید، بخدا قسم هرگز دست از دینم برنخواهم داشت؛ بالا نگه داشته است. و گرنه ساده انگارانه است که کسی خیال کند، حماسه عاشورا و بی سر و سامانی اهلبیت پیامبر(ص) و در ادامه همان راه؛ اعتصاب غذای 23 اسیر نوجوان ایرانی در زندان های عراق، زیر تانک رفتن حسین فهمیده، حماسه هواپیمایی که عباس دوران به هتل الرشید عراق کوبید و حماسه های شهدای ناجا جملگی با توجیه حوری و عیش و عشرت صورت گرفته و می گیرد! ارزش شهید و شهادت نه به عالمی است که شهید در صورتی دیگر از زندگانی به آن منتقل می شود بلکه در همت اوست که زندگی حتی به قدر یک لحظه زیر سایه ستم را برنمی تابد و مرگ کوبشگر ظلم و ظالم را ترجیح می دهد. شهید می داند که اگر شهید نشود، روزی می میرد پس جمجه اش را به خدا می سپارد و حیات خود را تقدیم راه عقیده و جهاد می کند تا امنیتی بهتر، جهانی عادلانه تر و هستی مطلوب تری را به جهان ببخشد. گفتنیست، حجاریان پیش از این نیز در یادداشتی که سال گذشته در روزنامه آرمان امروز منتشر کرد از این گفت که عملکرد ائمه اطهار پس از عاشورا عقلانی تر شده است! او نوشته بود: یعنی بعد از اربعین، ائمه به تربیت شاگرد و تدارکات سیاسی پرداختند و جهت گیری حرکت ها بر مبنای محاسبات عقلانی صورت گرفت. استراتژی بقا ملزومات خویش را دارد! حجاریان این سخنان را بدون هیچ اشاره ای به آن حدیث معروف اصول کافی بیان کرده بود که هریک از ائمه اگر جای یکدیگر و در مقطع زمانی هم می زیستند؛ همان عملکردی را می داشتند که امام آن عصر داشته است. این اظهارات حجاریان مورد انتقاداتی شدیدی واقعی شد. یادآور می شود اینکه حجاریان در مطلب بالا از این گفته است که «انسان هیچ وقت با محاسبه هزینه و فایده هر عملی(و در اینجا مبارزه)، به نقطه مرگ نمی رسد!» به این معناست که در تفکر وی، شهادت محل تردید است! او قبل از این و در یادداشت «فرهنگ عاشورا، فرهنگ اربعین» خود اینطور گفته بود: «منطق تضحیه این است که اندیشه لزوما احتیاجی به عوامل مادی ندارد یعنی حتی اگر محمل مادی اندیشه از بین برود، اندیشه می تواند باقی بماند.» و سپس با اظهار اینکه از درون چیزی که «ضرر» (به معنای مرگ یا شهادت) در آن باشد فرهنگ بقا بیرون نمی آید، تصریح کرده بود: در عرفان است که عقل در مقابل عشق قرار می گیرد و دیگر محاسبه عقلایی جایی ندارد... امام تا قبل از انقلاب حرکت های عاشوراگونه زیاد داشت. امام(ره) عارف پس از انقلاب کم کم در یک تحول فرهنگی فقیهی پیشتاز می شود و فقاهت او دوباره قدرت می گیرد و ولایت مطلقه فقیه مطرح می شود. او گفته بود: استراتژی بقا ملزومات خویش را دارد. اظهار نظر درباره این طرز نگاه ناصحیح که مدعیست بقای اندیشه به بقای تن و محمل مادی وابسته است و یا مجاهد شهید نواب صفوی با توجیه حوری و قصر، اقدام مسلحانه و شهادت طلبی را توجیه می کرده نیز به عهده مخاطبان و مطلعین محترم گذاشته می شود... چند روز پس از مقاله فرهنگ اربعین حجاریان، محسن رهامی، دیگر فعال اصلاح طلب نیز طی یک مراسم عزاداری در بنیاد امید ایرانیان، صحبت های حجاریان را به زبانی دیگر تکرار کرده و با طرح این سؤال که «چرا ائمه (ع) در هیچ یک از جهادهای پس از عاشورا نقشی ندارند»؟ از این گفته بود که چون هزینه دینداری در دوران بنی امیه و بنی عباس بالا بوده است؛ ائمه اقدام به جهاد مسلحانه نمی کردند!
 
دوشنبه 13 مهر 1394 ساعت 12:27
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]