محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829736256
دست بالای تهران در معادلات منطقه ای/ روسیه و ایران، اعراب را شوکه کردند
واضح آرشیو وب فارسی:پویش: سوریه، نخستین آزمون ایران و جامعه بین المللی پس از حل و فصل پرونده هسته ای است. نخستین آزمون ، پرونده ای است که در عمر چهار ساله خود هر روز شکل و شمایل جدیدتری به خود گرفته و بر لایه های سیاسی و امنیتی آن افزوده شده است. پرونده سوریه در چهار سال گذشته همواره از سوی غربی ها در راستای دومینوی خیزش های مردمی چون تونس، مصر، لیبی و یمن قرار گرفته است اما تطویل این پرونده نشان از ذات متفاوت آن دارد و تجویز نسخه ای نادرست از سوی غربی ها و متحدان عرب آنها در منطقه که امروز پس از چهار سال عملا جهان را به خانه اول در این بحران بازگردانده است. ماجرای خیزش های محدود مردمی در بخش های مسبوق به سابقه اعتراض های مردمی در سوریه، عملا ایران را از همان روزهای نخست در سال ٢٠١١ در جایگاه متفاوتی در پازل های منطقه ای قرار داده است. سوریه از همان ابتدا بر فاصله همیشگی میان تهران و ریاض افزود و البته به ایجاد فاصله های پررنگ میان ایران و کشورهای کوچک تری چون قطر در منطقه و البته شریکی اقتصادی چون ترکیه منتهی شد. سوریه، ایران و روسیه را در کنار هم قرار داد و فشار جامعه بین المللی بر ایران به دلیل پرونده هسته ای این کشور هم بر عمق این نزدیکی افزود. سوریه برای ایران حکم تنها رفیق روزهای جنگ تحمیلی عراق علیه ایران را داشت و البته عضوی از محور مقاومت. شعار ایران از ابتدای آغاز بحران در سوریه حفظ دولت مرکزی بود در کنار اصلاحات سیاسی؛ شعاری که با استراتژی مسکو در دمشق همخوانی داشت. در چهار سال گذشته ایران و روسیه به ظاهر یک استراتژی واحد را در قبال سوریه اتخاذ کرده بودند هرچند انگیزه های سیاسی و امنیتی این دو در این همراهی با هم متفاوت بود. اکنون پس از چهار سال که از روزهای فریاد ایران و روسیه برای آرام کردن فضای سیاسی در داخل سوریه و سپردن فرمان به اصلاحات می گذرد سیاستمداران اروپایی به تهران می آیند و از سوریه می گویند و البته به شکل همزمان دولتمردانی از ١٦٠ کشور در نیویورک دور هم جمع می شوند و باز هم برای از کیش و مات خارج کردن راهکار سیاسی در سوریه چشم به مهره بازی روسیه و ایران در این شطرنج دوخته اند. از باراک اوباما رییس جمهور ایالات متحده تا جان کری وزیر امور خارجه دولت وی، از فدریکا موگرینی مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا تا لوران فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه این روزها یکصدا می گویند که وقت امداد گرفتن از ایران برای پایان دادن به این بحران فرا رسیده است. و سرانجام اعتراف به نفوذ ایران فدریکا موگرینی، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا که پس از توافق هسته ای به تهران آمد و از گفت وگوهای سطح بالای اروپا با ایران خبر داده بود، در تازه ترین گفت وگوی خود با واشنگتن پست می گوید: برای آوردن سوریه پای میز مذاکره به ایران و روسیه نیاز داریم. چهار سال پس از بحران سوریه، اروپایی ها به نقش منطقه ای ایران اعتراف کرده و این از زبان موگرینی در این مصاحبه شنیده می شود که بر لزوم حل بحران کنونی سوریه از طریق انتقال سیاسی با حضور تمام طرف های موافق و مخالف بشار اسد، رییس جمهور سوریه تاکید کرده و می گوید: ما در حال همکاری با سازمان ملل برای سازماندهی کردن یک انتقال سیاسی در سوریه با مشارکت تمام بازیگران منطقه ای و بین المللی هستیم. تعمیق بحران در سوریه مساوی است با اعتراف به نفوذ ایران در این کشور از سوی اروپایی هایی که از تطویل ناآرامی های سیاسی و امنیتی در این کشور به ستوه آمده اند. موگرینی در این خصوص می گوید: من فکر می کنم که ایرانی ها این موضوع را می دانند که این نخستین آزمون برای آنهاست که ببینیم می توانند نقش سازنده ای پس از توافق هسته ای ایفا کنند. اگر ما خواهان آمدن رژیم سوریه به پای میز مذاکره برای تشکیل یک دولت انتقالی هستیم، باید از طریق آنهایی که روی این کشور نفوذ دارند که همان روسیه و ایران هستند به سوریه فشار بیاوریم. اروپایی ها معتقدند که بحران سوریه راه حل نظامی ندارد. آیا حل مساله سوریه از توافق هسته ای سخت تر است؟ این پرسشی است که خبرنگار واشنگتن پست از موگرینی سوال می کند و وی در پاسخ می گوید: قطعا. اما ما با توافق هسته ای نشان دادیم که حتی پیچیده ترین و سخت ترین مشکلات از طریق دیپلماسی قابل حل شدن است. ١٢سال زمان برد اما در نهایت به نتیجه رسیدیم. مساله سوریه سخت تر است اما دیپلماسی کارساز است. چهار سال و نیم جنگ نتیجه ای در بر نداشت و می بینیم که داعش و اسد همچنان سر جای خود هستند. بازگشت به خانه ایران پس از چهار سال ایران پس از توافق هسته ای حتی اندکی از زمان را هم برای احیای قدرت منطقه ای خود از دست نداد. مجموع عملکردهای ایران و روسیه در سوریه در چند سال گذشته هرچند در مرحله نخست به ابقای بشار اسد در قدرت منتهی شده است اما با گذشت بیش از چهار سال از این بحران برای نخستین بار اروپایی ها و امریکایی ها به این نتیجه رسیده اند که حل بحران های منطقه ای را باید به قدرت های منطقه ای واگذار کرد. در این واگذاری هم هربار امریکایی ها اقدام به برخورد گزینشی کرده اند و به عنوان مثال کنار عربستان سعودی و متحدان عرب منطقه ای این کشور در شورای همکاری خلیج فارس ایستاده اند. بیش از آنکه سودی عاید امنیت منطقه ای شود دود این آتش به چشم امنیت اروپا و امریکا رفته است. حسن روحانی، رییس جمهور کشورمان در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به صراحت و برای نخستین بار پس از گشوده شدن گره پرونده هسته ای با صدای بلند از تصمیم ایران برای تبدیل شدن به شریکی برای برقراری امنیت در منطقه سخن گفت. از ابتدای آغاز مذاکرات فشرده میان ایران و ١+٥ در دو سال گذشته همواره در بر این پاشنه تحلیل چرخیده است که نباید به توافق هسته ای به شکل یک عمل انتزاعی مجرد نگاه شود. دستاوردهای سیاسی این توافق برای ایران بسیار بیشتر از مباحث فنی است. ایران در چهار سال گذشته در دوره های متفاوت مذاکرات سوریه در ژنو از گود بیرون بوده است و کشورهای اروپایی و امریکایی از پذیرش آن سر باز زده اند. اما این انزوای تحمیلی به دور شدن ایران از میدان عملیاتی در منطقه به شکل عام و در سوریه و عراق به طور خاص منتهی نشده است. ایران با وجود تمام تهدیدهای سیاسی و تحریم های اقتصادی در سوریه و عراق امروز دست برتر را در اختیار دارد و شاید این یک دست به تنهایی نتواند کاری در این کشورها پیش ببرد اما بی شک جهان امروز به این باور رسیده است که نمی تواند این دست را در پرونده های منطقه ای نادیده بگیرد. ایران برخلاف کشورهایی چون عربستان سعودی و امارات از ابتدای آغاز بحران در سوریه برای حذف دستان دیگر قدرت های منطقه ای پیش شرط غیبت اجباری آنها در مذاکرات حول پرونده های منطقه ای را تعیین نکرد. نقطه عطف پذیرش نقش منطقه ای ایران در یک سال گذشته و در جریان مذاکرات هسته ای ایران با شش قدرت جهانی، کمک تهران به مهار جریان داعش در عراق بود. درست در روزهایی که امریکا در حال بررسی نتیجه اقدام های تروریستی داعش بود تا با توجه به سود و زیان پیشروی های این گروه تروریستی برای منافع امریکا در منطقه اقدام مقتضی را انجام دهد، ایرانی که جورج بوش رییس جمهور سابق امریکا نام آن را در لیست محورهای شرارت و حامی جریان های تروریستی قرار داده بود به طناب نجات دولت نه چندان مستحکم عراق تبدیل شد. دست ایران که در پرونده مهار داعش در منطقه بالا رفت، جهان متوجه اشتباه استراتژیک خود در نادیده گرفتن این دست شد. امریکایی ها و اروپایی ها در برابر همکاری های مستشاری ایران و عراق سکوت کردند که این سکوت برای آنها کم هزینه تر از تشدید فعالیت های نظامی در عراق بود. ایران در زمره نخستین کشورهایی بود که مدت ها پیش از آنکه حسن روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد از خطر تبدیل شدن سازمان های تروریستی به دولت های تروریستی سخن بگوید، ترمز پیشروی های داعش را کشید. ایران چه در سال ٢٠٠١ میلادی و هنگام حمله امریکا و متحدانش به افغانستان و چه دو سال پس از آن هنگام حمله به عراق از مذاکرات غیرمستقیم با اروپا در خصوص هر دو این پرونده ها روسفید بیرون آمده است. شواهد تاریخی و ملموس موجود در آرشیو تاریخ تحولات منطقه ای برخلاف ادعاهای چند کشوری است که ایران را به اقدام های فرافکنانه و تفرقه افکنانه در منطقه متهم می کنند. شعار ایران در منطقه چه در سال های شکوفایی رابطه با همسایگان در دولت های سازندگی و اصلاحات و چه در هشت سال دولت های نهم و دهم این بوده است که ثبات سیاسی و امنیتی در کشور همسایه من به ثباتی از همین جنس در داخل مرزهای ایران کمک خواهد کرد. بر اساس همین تجربه است که حسن روحانی در هفتادمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد می گوید که ایران به برقراری دموکراسی در عراق و افغانستان کمک کرد و امروز هم حاضر است به این روند در سوریه و یمن کمک کند. «ظهور جریان هایی نظیر جبهه النصره و داعش میوه خلأ امنیتی در سوریه است.» خلاصه ریشه یابی بحران در سوریه همین یک عبارت است و بی توجهی غرب به همین یک خط از ابتدای ناآرامی ها در سوریه به چندلایه شدن امروز این پرونده منتهی شده است. ایران در چهار سال گذشته همواره تاکید کرده بود که نتیجه بیرون کشیدن فرش امنیتی سوریه از زیر پای دولت مرکزی این کشور، خلأ قدرتی خواهد بود که در نهایت به ظهور جریان های تندرو در منطقه تروریست پرور خاورمیانه منتهی خواهد شد. امروز درد نخست مشترک ایران، روسیه، عربستان، ترکیه و کشورهای اروپایی حضور جریان های تروریستی مانند داعش است که مرز نمی شناسد. کیش و مات امریکا و متحدانش در سوریه ایران و روسیه طرح خود را در سوریه پیش می برند و جهان سکوت کرده است؛ سکوتی که نه از سر رضایت بلکه از سر ناچاری و استیصال است. در چهار سال گذشته نه از ائتلاف بین المللی علیه سوریه کاری ساخته شد و نه از سیستم آموزش و تجهیز برخی گروه های مخالف بشار اسد در سوریه فایده ای عاید امریکایی ها و متحدان عرب آنها در منطقه شد. امریکا، اروپا و متحدان آنها در چهار سال گذشته هر ترفندی را امتحان کردند جز همراهی با ایران و روسیه در سوریه و امروز از هیچ ترفندی کاری ساخته نیست جز مشارکت با طرح تقرییا مشابه تهران و مسکو برای دمشق. روسیه به بهانه مبارزه با داعش از اواسط هفته گذشته عملیات نظامی را در سوریه هدایت می کند و این در حالی است که رییس جمهور امریکا هم می گوید قصد تقابل نظامی با روس ها در سوریه را ندارد. ایران پیش از این به حضور مستشاران خود در سوریه اذعان کرده بود اما می گوید که در این استراتژی نظامی این بار روس ها در سوریه نقش عملیاتی ندارند. با این همه این حمله در رسانه های غربی به حضور نظامی ایران و روسیه در سوریه تعبیر شده است. سوالی که در ٧ روز گذشته بسیاری از تحلیلگران تلاش کرده اند به آن پاسخ دهند این است که آیا امریکا برای مواجهه با استراتژی نظامی پوتین در روسیه که ظاهرا مورد حمایت ایران هم هست سرانجام پس از چهار سال در سوریه دست به سلاح خواهد شد؟ روس ها می گویند محل های اقامت و استقرار داعش و دیگر گروه های تروریستی را بمباران می کنند و این در حالی است که برخی اعضای اپوزیسیون در سوریه می گویند مسکو چنین تفکیکی قایل نشده است و مکان های بمباران شده بعضا به مخالفان معمولی و وطنی بشار اسد هم اختصاص دارند. در شرایطی که جهان در چهار سال گذشته به امید خستگی سیاسی بشار اسد از هراقدام سازنده ای در پرونده سوریه سر باز زده بود، ایرانی که از همان ابتدا هشدار داده بود که تبعات این پرونده محدود به منطقه خاورمیانه نخواهد بود، عملا به کشور شماره دو در سوریه پس از روسیه تبدیل شده است. این تغییرات در برابر چشم های بهت زده آل سعود و همفکران آن در ترکیه، قطر و دیگر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس صورت می گیرد که چاره ای جز انتظار ندارند. پیش بینی اولیه و دم دستی از اقدام نظامی روسیه در سوریه این بود که این ائتلاف مسکو و تهران در سوریه مقدمه ای برای درگیری های بین المللی میان بازیگران متفاوت منطقه ای خواهد بود اما با گذشت قریب به یک هفته از این اقدام نظامی روس ها عملا از جدالی میان موافقان و مخالفان بشار اسد در سطح منطقه ای و فرامنطقه ای خبری نیست. سردبیر روزنامه نشنال در تازه ترین اظهارنظر خود در این خصوص گفته بود: دیوید پترائوس که در جریان حضور نظامی امریکا در عراق در سال های ٢٠٠٧ و ٢٠٠٨ فعال بوده است در این خصوص گفته بود: بگویید پایان این داستان چه خواهد بود؟ امروز نیز تمام ناظران بین المللی از خود این سوال را می پرسند که پایان این داستان برای ایران و روسیه چه خواهد بود؟ در پرونده سوریه، ایران و روسیه از ابتدای بحران تنها بازیگران با برنامه بودند و در این میان امریکایی ها و متحدان آنها بی برنامه ترین هایی بودند که در خصوص سوریه روز به روز تصمیم گیری کردند. ائتلاف نظامی که میان روسیه و ایران شکل گرفته است زمانی که با همراهی حزب الله لبنان توامان باشد، می تواند دورنمای این پرونده را از هم اکنون نشان دهد. ایران پس از توافق هسته ای طرح خود در خصوص سوریه را روزآمد کرد و به نظر می رسد که با توجه به حجم دیدارهای فشرده میان ایران و روسیه پس از آن تاریخ این طرح با طرح روس ها هماهنگ شده است و شاید در این طرح با تشکیل دولت انتقالی و حضور بشار اسد در این دولت در نهایت بقای بشار هم رقم بخورد. غربی ها در ٣٠ سال گذشته نگران محور مقاومتی بودند که از ایران تا غزه و از سوریه تا لبنان کشیده شده بود. این محور مقاومت با حوادث سوریه دستخوش تحولاتی شده است که به نظر می رسد اندکی از وجوه ایدئولوژیک فاصله گرفته و با واقعیت های سیاسی در منطقه منطبق شده است. پس از انتشار اخباری در خصوص شکل گرفتن شبکه اطلاعاتی میان سوریه، عراق، ایران و روسیه این گونه به نظر می رسد که محور ائتلافی جدید که روسیه را در خود جای داده است از تهران تا بغداد، از دمشق تا حزب الله لبنان کشیده شده و البته روسیه هم حامی این محور است. ایران در پازل منطقه ای جدیدی پس از توافق هسته ای قرار گرفته است. پازلی که جایگاه ویژه ای به تهران بخشیده است. حضور باراک اوباما در کاخ سفید در ٧ سال گذشته به شکل غیرمستقیم فضا را برای نقش آفرینی بیشتر ایران فراهم کرده است. پس از روی کار آمدن اوباما، امریکایی ها از حجم حضور خود در عراق و افغانستان کاسته اند و این خلأ را قدرت های منطقه ای چون ایران و روسیه پرخواهند کرد. هرچند امریکایی ها هنوز هوای متحدان خود در عربستان، امارات، بحرین و کشورهای حاشیه خلیج فارس را دارند اما از سکوت امریکا و اروپا در قبال اقدام های روسیه در سوریه و منطقه خاورمیانه هویداست که واشنگتن نمی خواهد این حضور مانند گذشته باشد. تحلیلگران می گویند که ایران و روسیه دو سال پیش زمانی که خبرهای رسیده از سوریه حاکی از این بود که در این کشور تسلیحات شیمیایی استفاده شده است و انگشت اتهام ها به سمت دولت مرکزی نشانه رفت از سکوت واشنگتن متوجه تغییر معادلات منطقه ای شدند. از آن زمان تاکنون ایران با ذکاوت تمام پرونده هسته ای را که تحریم های آن عملا دست تهران را در معادلات منطقه ای بسته بود با موفقیت پیش برده و امروز از میوه های فعالیت های منطقه ای حساب شده خود برداشت می کند. خاورمیانه امروز بیش از هر زمان دیگری همان خاورمیانه ای است که ایران و روسیه انتظار آن را می کشیدند؛ خاورمیانه ای که به نظر می رسد رفتارهای منطقی و آینده نگرانه ایران در آن بیش از رفتارهای مقطعی و بی فرجام عربستان به کار می آید. پرونده سوریه تا چندی دیگر در سایه قشون کشی نظامی روسیه و سیاست ورزی های ظریف ایران به فرجام خواهد رسید و به نظر می رسد که نتیجه مشورت های ایران و روسیه در خصوص سرانجام بشار اسد هم شاید به خداحافظی او از قدرت منتهی شود اما جنس این انتقال قدرت با آنچه امریکا و عربستان چهار سال پیش به دنبال آن بودند، فرق خواهد داشت. امروز عربستان و متحدان سنی آن در منطقه در باتلاق یمن که خود مقدمات تعمیق آن را ایجاد کردند، گرفتار شده اند و ترکیه هم بیش از آنکه فرصت رسیدگی به مسائل سوریه را داشته باشد باید به پرونده کردهای مخالف دولت مرکزی رسیدگی کند. باراک اوباما، رییس جمهور ایالات متحده در تازه ترین اظهارات خود می گوید که ایران و روسیه در سوریه تنها هستند و جهان با ائتلاف مبارزه با بشار به رهبری امریکا است، اما این ائتلاف جز شعار تاکنون راهی پیش پای بحران امنیتی در سوریه قرار نداده است و به نظر می رسد در کوتاه مدت فرمان این پرونده در سوریه در دستان روسیه و ایران خواهد بود. نتیجه درازمدت ائتلاف ایران و روسیه هم با مدیریت صحیح سیاسی می تواند به نفع این دو کشور، تامین نسبی آرامش در سوریه و مهار جریان داعش منتهی شود. اعتماد/
یکشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[مشاهده در: www.puyesh.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها