محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829775335
تور ماه عسل، هدیه داعش به زوج های جهادی
واضح آرشیو وب فارسی:پارسینه: چند ماهی است داعش زوج های جهادی را به تور ماه عسل دعوت می کند. داعشی که به جنگ با آثار تاریخی و میراث فرهنگی می بالد. داعشی که معبد پالمیرا را نابود می کند و بر سر خرابه ها عکس یادگاری می گیرد، تور برگزار می کند.صدای فروریختن می آید، خون ریزی تمامی ندارد، بمب ها پشت سر هم منفجر می شوند، چکش ها بر آثار تاریخی فرود می آیند. فیلم های تخریب دست به دست می چرخد و می رود داخل فولدر سرهای بریده. در میان این بحبوحه ی وحشت، خبر «راه اندازی تورهای ماه عسل گردشگری سوریه و عراق توسط داعش» هم روی خروجی سایت ها و خبرگزاری ها قرار می گیرد. «گردشگری»، کلمه ای که مفهوم آن با صلح آمیخته، حالا قرار است جنگ و وحشت را به نمایش بگذارد. «عبدالرحمان الشیشانی»، بیست وشش ساله ساکن چچن از اولین مشتریان جهادی تورهای گردشگری داعش است. او و همسرش می خواهند ماه عسلشان را در محدوده ی داعش بگذرانند. داعش چه چیز را می خواهد به آنها نشان دهد؟ آثار تاریخی که ویران شده اند، لک لک هایی که مرده اند یا مردمی که گرفتار جنگ هستند؟ آن سوی مرزها چه جنونی در جریان است که هر از چند گاهی خبر پیوستن کسانی به این گروه شنیده می شود؟ چه کسانی در هیجان سفر به این منطقه هستند. گویی داعش بنیادگرا سعی در بازسازی چهره ی خشن فیلم های هالیوودی دارد؛ چهره ای که گردشگرانش را سوار اتوبوسی می کند و می برد به دیدار خشونت و جنگ. آیا این مسافران همان ماجراهایی را تجربه می کنند که مثلاً سه پسر امریکایی مسافر اسلواکی در فیلم Hostel؟ آیا آنها قرار است در استودیویی زنده وحشت آزمایی کنند؟ هیچ کس نمی داند. گروه بنیادگرای مذهبی که ۳۸ گردشگر را در تونس می کشد و گردشگری کردستان و سوریه را از بین می برد، می خواهد چه مفهومی را از کلمه ی گردشگری احیا کند؟ گردشگری برای صلح، نه جنگ «بعداز جنگ جهانی دوم، کشورها برای ایجاد صلح و دوستی در یونسکو دور هم جمع شدند، ملت ها به این نتیجه رسیدند که اگر مردم با فرهنگ های یکدیگر آشنا شوند و نان و نمک هم را بخورند دیگر با هم نمی جنگند، با این هدف بود که مفهوم گردشگری شکل گرفت.» آرش نورآقایی راهنمای تور است. او مسافران بسیاری را به سفر برده و بر اساس مفهومی که از آن یاد می کند تورهای گردشگری داعش را بی معنی و مغایر با هدف گردشگری می داند. داعش نه تنها دارد باشکوه ترین میراث جهانی را ویران می کند، گویی پا در راه تخریب واژگان هم گذاشته است، اگر روزگاری مردم توشه برمی داشتند و راهی سفر می شدند، نیتشان بر تفریح، دیدار و تجربه بود. ناصرخسرو می رفت که چهل سالگی اش را تعالی بخشد، مسیحیان پا به جاده ی سانتیاگو می گذاشتند تا سه راه مقدس را طی کنند اما حالا داعش مسیری از ویرانی را برای تماشا آماده کرده است؛ مسیری متفاوت با آنچه در دنیای مدرنیته تعریف شده بود، یعنی تورهای منجسم و یکپارچه ی گردشگری با هدف دیدار از زیبایی های میراث فرهنگی و طبیعت کشورهای مختلف دنیا. شاید برخی جامعه شناسان بیراه نمی گویند که داعش می تواند محصول دنیای پست مدرن باشد؛ دنیایی ازهم گسیخته با ایجاد مفاهیم متفاوت که گاهی می تواند بسیار دهشتناک باشد. بااینکه زانیار عمرانی، مستندساز کرد که در کوبانی شاهد جنگ داعش و کردها بوده، بر این باور است که بیشتر این فضا را رسانه ها ساخته و پرداخته اند وگرنه پاگذاشتن به سرزمین خلافت داعش تحت عنوان گردشگر امری ناممکن است، حتی اگر از مقربان آنها باشید، چراکه به محض بازگشت به ایست بازرسیِ هریک از کشورهایی که با سرزمین خلافت مرز مشترک دارند، دستگیر می شوند. شاید بشود برای ترکیه استثنا قائل شد، اما آن هم بیشتر گذرگاهی برای تأمین لجستیک نظامی و نیرو است و در قالب توریسم تعریف نمی شود.» بااین حال خلق مفاهیم جدید چون «جهاد نکاح»، «بت وارگی آثار تاریخی»، «خلافت ابوبکری»، و «گردشگری داعش» را نمی توان نادیده گرفت. چرا داعش با کلمات بازی می کند و مفاهیم را تغییر می دهد؟ آیا این گروه در پی خلق ادبیات جدید است؟ محمد بهشتی، رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی، نظرش این است که «داعش به طرز هوشمندانه ای مشغول برندسازی برای خود است. مؤلفه های برند او نیز بلاهت و انحطاط و دهشت و ویرانگری است». دام سفر «داعش به افراد خاصی امان نامه می دهد؛ مانند آنچه برای نویسنده ی آلمانی انجام دادند. اگر هم منظورشان افراد نزدیک به ایدئولوژی خودشان باشد، آن هم بیشتر ترفندی برای عضوگیری است.» تجربه ی زیستن زانیار در شهرهای نزدیک محدوده ی تصرفی داعش این را نشان می دهد. گویی داعش تور بزرگی پهن کرده و از میان میلیون ها آدم روی کره ی زمین یارگیری می کند. او حتی از مفهوم آشنای سفر در ذهن ها هم نمی گذرد. تورهای داعش شبیه طعمه ای بر سر قلاب است. به نظر می رسد الگوی ذهنی داعش فیلم های ژانر وحشت هالیوود است که سفر در آن راهی برای آغاز ورود به دنیای تجربه های وحشت و ماجراجویانه است. «داعش تبلیغات زیادی می کند، هوادارانش هم در شهرهای عرب نشین یا عرب زبان عراق سعی می کنند شهرهای اشغال شده را مدینه ی فاضله ی مسلمانان نشان دهند. بنابراین ممکن است کسی به حس ماجراجویی اش از این طریق جواب بدهد که ’فکر نمی کنم این شخص از طرفین این جنگ باشد، احتمالاً خارجی است‘.» این نظر خیراله علی است، رئیس انجمن نقاشان عراق و کارشناس هنری. زانیار عمرانی هم بر این باور است که آنها وزارت «راوه» را بنیاد گذاشتند، اما نه به قصد توریسم بلکه به قصد جذب نیرو. «موارد جالبی برای دیدن وجود دارند. خود من کنجکاو هستم و یکی از آرزوهایم حضور در شهر موصل در این برهه است اما تبعات آن را هم مد نظر دارم. بنابراین بیشتر در حد آرزو باقی می ماند. داعش نمی خواهد چیز خاصی نشان دهد. او به دنبال یارگیری است. جنگی را آغاز کرده و باید تا آخرش را برود. در آن منطقه ی ناامن برای گردشگرها ماه عسلی در کار نیست! حداقل در این دنیا.» او از تجربیاتش با داعشی ها می گوید: «در مدت زمانی که در زندان های دهوک و اربیل بودم، هم بندی های داعشی کم نداشتم، کنجکاو بودم، ساعت ها با آنها صحبت می کردم تا از جذابیت هایی سخن بگویند که داعش را برایشان مسأله کرد. فضای امنیتی زندان مانع از آن می شد که با صراحت حرف بزنند اما سرگشتگی در کشور مبدأ، روزمرگی، ماجراجویی، لذت از خشونت و نیز حکم جهاد آنها را ترغیب کرده بود خود را به سرزمین خودخوانده ی ابوبکر بغدادی برسانند.» هرچند این دنیای وحشت برای مردم خاورمیانه چندان جذابیتی ندارد، خیراله علی می گوید: «بین جوانان عرب عراقی مقداری کنجکاوی برای دیدن شهرهای تحت سلطه ی داعش وجود دارد، اما آنقدر نیست که خطر کنند و بروند آنجا، مگر اینکه برای حمایت از داعش تصمیم مذهبی گرفته باشند یا اینکه پول گرفته باشند تا مزدور شوند. رادیو و تلویزیون اقلیم کردستان عراق هشدارهای زیادی به مردم عراق داده و حتی گاهی هم هشدارهایی به زبان های دیگر به مردم جهان می دهد، اما واضح است که کسی نمی خواهد این ریسک را بپذیرد چون قطعاً یا مرگ در کار خواهد بود یا داعشی شدن. بیشتر خارجی ها جذب این شعارها می شوند.» دراکولاها بازمی گردند؟ « سیستم حمل ونقل عراق با دیگر کشورهای جهان متفاوت است. به علت فقر و توجه ناعادلانه به ساخت و توسعه ی راه ها در اینجا، مردم ناچارند شهر به شهر سفر کنند، یعنی اگر قرار است کسی از سلیمانیه به سامرا برود مجبور است در دو شهر توقف داشته باشد و وسیله ی نقیه اش را عوض کند. ما اینجا مشکلاتمان آنقدر زیاد است که نمی توانیم، جز کار روزانه و نگرانی از شرایط جنگی و احتمال وجود نیروها یا خانواده های داعشی در همسایگی مان، کار دیگری انجام دهیم. در شهرهای نزدیک به بخش کردنشین عراق شدت مراقبت های نظامی به حدی است که امکان بازدید از شهرهای اشغال شده به دست داعش و بازگشت به آنها وجود ندارد. نمی دانم چطور در چنین شرایطی گردشگر خارجی تن می دهد که بیاید و چیزی که می بیند کشتار باشد و بعد بخواهد با بازرسی ها و گشت های پیاپی روبه رو شود؟» پاسخ به سؤال خیراله علی سخت است اما در دنیایی که گردشگری سیاه و وحشت با استقبال بسیار روبه رو می شود، گردشگری داعش نمی تواند جایی داشته باشد؟ «در دوران مدرنیته، گردشگری تلخ رواج پیدا کرد و افراد برای دیدن مناطق جنگ زده و مکان هایی که در آنها قتل عام و درگیری رخ داده بود به شهرهای مختلف سفر کردند تا بیشتر با مفهوم مرگ و کشتارهای دسته جمعی آشنا شوند.» آرش نورآقایی بر این باور است که یکی از اتفاق هایی که به این گردشگری در عصر حاضر رونق بخشید، دیدن فجایع جنگ ویتنام و هیروشیما و ناکازاکی بود، البته دیدن خانه های رها و ویران شده ی طوفان کاترینا در نیواورلئان امریکا (۲۰۰۵ میلادی) را هم نباید فراموش کرد.» گردشگری سیاه ایده ای نبود که از گروه تکفیری داعش نشأت گرفته باشد، بلکه برگرفته از ذهن ایتالیایی ها بود. در قرون وسطی، در آمفی تئاتر رم، اعدام هایی انجام می شد و افرادی برای تماشای آن گرد می آمدند یا مراسمی برپا می کنند که تماشاگران در آن می توانند جنگ میان حیوانات و جنگجویان را ببینند. بعد ایتالیایی ها تصمیم گرفتند برای این مکان تورهای گردشگری بگذارند و این نخستین جرقه ی گردشگری سیاه بود. کم کم دیدن ویرانه های «پمپی» (ایتالیا) و بازمانده های سونامی ۲۰۰۴ میلادی در سواحل اندونزی و جاهای دیگر هم باب شد. رفتن جهانگردان به دیدن مناطقی که اجازه ی انجام «اتانازی» یا «قتل ترحم آمیز» می دهند، تبدیل به شکل دیگری از گردشگری شد به نام «خودکشی». گردشگری وحشت را هم رومانیایی ها راه انداختند؛ آنها می خواستند اسطوره ی دراکولا را زنده کنند. حالا گروه داعش ایده ی گردشگری را در محدوده ی تصرف خود می دهد تا مسافرانش را تبدیل به بازیگرانی کند که وارد صحنه ی جنگ شده اند. آنها می توانند اسلحه داشته باشند، جهاد نکاح کنند و بدون دردسر آدم بکشند. این مسافران می توانند در این سفر عجیب نه تنها به تماشای بقایای جلادان بنشینند که خود جلاد شوند. منبع: شبکه آفتاب - فاطمه علی اصغر
یکشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارسینه]
[مشاهده در: www.parsine.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها