محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827922527
هانی هرچقدر بدوی، دیگر به هادی نمی رسی
واضح آرشیو وب فارسی:سکو نیوز: مو بر تنمان سیخ می شود وقتی ضجه های همسرت در آزادی می پیچد و بعد از مرگت برایت کری می خواند، کری می خواند و فریاد می زند که برنده این بازی بوده است. "دیدی هادی، دیدی که بالاخره به ورزشگاه آمدم، به یاد داری که می گفتی نمی توانم به استادیوم بیایم؟ دیدی آمدم! می بینی که آمدم و در زمین چمن آزادی دست در دست فرزندانت می دوم؟"... به گزارش خبرنگار ایسنا، همسرت آنقدر دوید تا زانوهایش سست شد و به زمین خورد، این بار اما تکیه گاهی برای برخاستن نداشت، نفسش بالا نمی آمد و نایی برای بی تو ادامه دادن نبود، به زمین خورد اما زبان گشود تا همگان بفهمند روزی در گوشه خانه تان چه بر شما گذشته است که با مرور این خاطرات روزی هزار بار خواهند مرد و زنده خواهند شد. دستان "هانی" و "هانا" را گرفته بود و مجنون وار روی چمن آزادی می دوید، جا پای کفش هایت می گذاشت و گویی مسیرت را بو می کشید، اشک می ریخت و ناله می کرد، پای رفتن نداشت اما نبودن هایت را به درستی به آغوش می کشید، جسمت با آنها نبود اما شک نداریم که دستان بانو و فرزندانت را سخت فشرده بودی تا گم نشوند، تو بهتر از هرکسی می دانستی که آنها اولین بار است که مهمان "آزادی"اند، آزادی که برایشان به جهنم تبدیل کرده بودی. هانای دوساله ات وقتی با روبان مشکی عکس پدرش بازی می کند، تمام هیبت مرگ از آمدن بر بالینت در نیمه های شب شرم می کند، تابوتت که روی دست ها در آزادی جابه جا می شد، چشمان فرشته مرگ را می بندد تا از انتخاب ناروایش خجالت بکشد، ناله های همسرت که می پیچید غم های دنیا به احترام ماتم تو در مقابلش سکوت می کند. مرگت اگر حق بود چه حکمتی داشت مصادف شدندش با عید، که اینگونه میلیون ها نفر برایت غمباد کنند، این همه سال، این همه روز، این همه زمان... تو کدام گوشه را بر دنیا تنگ کرده بودی که ماندنت را تاب نیاورد. از اشک های جادوگر تا تنهایی بنگر در خیل آن جمعیت سی هزار نفری در روز وداعت می توان فهمید که چقدر برای یارانت عزیز بودی، از تجمعی که عیدشان را برای تشییع پیکرت به سوگ نشستند و از زنی که زین پس باید سنگینی نامت را به دوش بکشد. به سادگی می توان فهمید که چقدر دوست داشتنی بودی و چه آرام، همچون سکوت چند ساله ات در حواشی بی بدیل فوتبال، به هیچ انگاشتی جهانی را که هر روز مردمانش بی رحمانه تر از قبل به آن چنگ می زنند. پسرک محجوب و سر به زیر، نه اینکه هم اکنون نیستی و ما بت بسازیم از پیکره ات، خیر! اما ای کاش اینگونه مظلومانه در خواب، تن به تسلیم شدنی ابدی نمی دادی. مرگ تو با هر بازی پرسپولیس زنده می شود، تلخی می آفریند و زجر می دهد. جای خالی خنده هایت، سخت کوشی هایت، متانت و صبوری و آرامشت با هربار بردن نام پرسپولیس احساسات میلیون ها نفر را به آتش می کشد و جمله ای که هرگز حقیقت نخواهد داشت، بازگشت توست. دویدن های ناتمام تو و پسرانه های هانی ماند برای مرور خاطرات، نازکشیدن هایی که از هانا دریغ خواهی کرد، شانه هایی مردانه برای همسری که دلگرم بود و خوشحال به بودنت. مردمی که راضی بودند به کاپیتانی محجوب، دستان پینه بسته پدری که خشنود بود به نوازش صورتت، خطه ای که نامت را فریاد می زدند. به خواب بیا، به خوابِ هانی، به خیالات هانا، به رویاهای همسرت و خاطرات پدرت... آنها انتظارت را خواهند کشید، همانگونه که تو در تنهایی محض منتظرشان خواهی ماند. سکوت گورستان برای تو تنمان را می لرزاند، به اغما فرو می رویم و اندیشه ای تلخ سراسر وجودمان را فرا می گیرد، گویی همهمه سی هزار هوادار در خلا حبس شده و این تنها صدای هانی و هاناست که تابوتت را از تهران به بابل بدرقه می کند، نگاهی ملتمسانه از پروردگار برای بازگشت پدری جوان. نیما علیپور، خبرنگار ایسنا
شنبه ، ۱۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سکو نیوز]
[مشاهده در: www.neconews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4]
-
گوناگون
پربازدیدترینها