واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس «کیهان» در ستون «یادداشت روز» شماره امروز خود نوشت: طی ۱۰ روز اخیر شاهد رویدادهای مهم و قابل تاملی بودیم. از ادامه بحث ها درباره برجام و نزدیک شدن آغاز خودکار اجرای آن، فاجعه مصیبت بار منا و رفتار بلاهت آمیز و توام با گستاخی آل سعود، تا حضور هیئت دیپلماتیک […]به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس «کیهان» در ستون «یادداشت روز» شماره امروز خود نوشت: طی ۱۰ روز اخیر شاهد رویدادهای مهم و قابل تاملی بودیم. از ادامه بحث ها درباره برجام و نزدیک شدن آغاز خودکار اجرای آن، فاجعه مصیبت بار منا و رفتار بلاهت آمیز و توام با گستاخی آل سعود، تا حضور هیئت دیپلماتیک ایران در سازمان ملل و ملاقات به ظاهر اتفاقی ظریف و اوباما در سازمان ملل متحد و… این رویدادها اگرچه هر کدام در نقطه ای خاص و جدا از هم روی داده اند اما فهم تحلیل دقیق هرکدام از آنها به تنهایی کارساز نبوده و نیاز به نگاهی جامع دارند تا ارتباط نانوشته میان آنها کشف شود. بهتر است مرور ماجرا را از مجمع عمومی سازمان ملل آغاز کنیم. باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در سخنرانی خود جمله قابل تاملی را بیان کرد. برای سیاست و اقتصاد ایران به زعم خود، نسخه ای شفابخش! و راهکاری ساده و همه جانبه داد؛ اشتغال و امنیت ایران در گرو کنار گذاشتن شعار مرگ بر آمریکاست! تاریخ معلم خوبی است. سال ۱۹۹۳ وقتی آمریکا قرارداد اسلو را به سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) تحمیل کرد، تنها یک خواسته داشت؛ ساف هر پاراگرافی را که هدف آن نابودی اسرائیل است، حذف کند. این پاراگراف ها حذف شدند اما اسلو هرگز برای فلسطینی ها صلح نیاورد و چیزی از جنایات رژیم صهیونیستی نکاست و عرفات – امضا کننده اسلو- را به آن خفت و خواری کشاند. روز حذف «مرگ بر آمریکا» هم آغاز پایان انقلاب اسلامی است. پس از آن در ۱۳ آبان و ۲۲ بهمن و روز قدس تنها می توان بادکنک های رنگی به دست گرفت و به خیابان آمد. به فاصله کمی پس از این نسخه پیچی رئیس جمهور آمریکا برای ایران، ناگهان خبری منتشر شد که ظریف و اوباما بطور اتفاقی در سازمان ملل همدیگر را ملاقات کرده اند. درباره این ملاقات کذایی چند نکته می توان گفت؛ ۱- تئودور روزولت، سی و دومین رئیس جمهور آمریکا عبارت قابل تاملی درباره نسبت تصادف و سیاست دارد؛ در سیاست هیچ چیز تصادفی نیست. اگر چیزی تصادفی روی داد، می توانید شرط ببندید که برای آن تصادف برنامه ریزی شده است! ۲- تلاش آمریکایی ها برای اجرای این شوی تبلیغاتی – با اهداف کاملا راهبردی – که بالاخره امسال موفق به برگزاری آن شدند به چند سال اخیر محدود نبوده و حداقل ۱۵ سال سابقه دارد. یک روزنامه اروپایی درباره تلاش عجیب و غریب آمریکایی ها در سپتامبر ۲۰۰۰ می نویسد: آن روز صبح قرار بود کلینتون پس از ایراد سخنرانی در سازمان ملل در سالن منتظر بماند تا به سخنرانی رئیس جمهوری ایران گوش دهد. همچنین قرار بود رئیس جمهوری ایران پس از اتمام سخنرانی توسط اسکورت از در سمت راست سالن خارج شود و در همان لحظه نیز اسکورت کلینتون وی را از در چپ خارج کند به طوری که دو رئیس جمهور همزمان به وسط سالن از دو جهت مخالف برسند. در آن لحظه که همزمان با یکدیگر روبرو می شدند، به خاطر ادب و نزاکت با یکدیگر احوالپرسی می کردند. قرار بود فیلمبرداران و عکاسان از این صحنه تصویربرداری کنند و بلافاصله این خبر به سرتاسر جهان منتشر شود! یکی از مشاوران کلینتون در آن زمان می گوید: ما به سختی تلاش کردیم تا این ملاقات را ترتیب دهیم اما طرف ایرانی نمی خواست ریسک سیاسی زیادی را تحمل کند. ۳- دولتمردان از خود پرسیده اند چرا آمریکایی ها اینقدر مشتاق چنین نمایشی هستند؟ کاخ سفید با این حرکت کذایی به خواسته خود رسیده است. افسار غول رسانه دست آنهاست. نظامی که علمدار مبارزه با استکبار و تنها تهدید جدی و راهبردی علیه سیاست های زورگویانه واشنگتن در منطقه است و آمریکا را شیطان بزرگ می داند، دست دادن وزیر امور خارجه اش با رئیس جمهور چنین کشوری، چه معنایی می تواند داشته باشد و دیگران درباره آن چه قضاوتی خواهند کرد؟ آقای ظریف در سال ۲۰۰۰ نماینده ایران در سازمان ملل بوده و بهتر از هر کس دیگری در جریان سناریوهای آمریکاست. آقای روحانی چند هفته پیش در مصاحبه ای گفت؛ پس از توافق نمی توانیم هرطور که خواستیم حرف بزنیم و عمل کنیم. نسبت این موضع با نسخه پیچی اوباما برای کنار گذاشتن «مرگ بر آمریکا» و ملاقات ظریف و اوباما چیست؟ ۴- نکته قابل تامل تر برخی مواضع داخلی درباره این دیدار است. رسانه های زنجیره ای با آب و تاب از این ملاقات نوشتند. یک به اصطلاح تحلیلگر که پیش از سفر به روحانی نامه نوشته و گفته بود دست اوباما را به گرمی فشار بده، به ظریف تاخت که چرا می ترسد و نمی گوید که این دیدار با برنامه بوده است و یک روحانی هم برای ماجرا کلاه شرعی درست کرد که این کار نه تنها ایرادی ندارد بلکه کاملاً مبتنی بر فقه اسلامی بوده است! بزک کردن استکبار و تشویق به فالوده خوردن با آن از سوی مدعیان روشنفکری البته عجیب و جدید نیست اما اینکه برای آن قبای فقهی هم بدوزند جای تامل دارد. خدا رحمت کند حضرت امام(ره) را که سه دهه پیش اسلام آمریکایی را معرفی و تکلیف ما را با این جماعت روشن کرد. هر چند گفتنی درباره این دیدار بسیار است اما از آن که بگذریم به فاجعه منا و گستاخی سعودی ها در این قضیه می رسیم. هنوز پیکر جان باختگان مظلوم این فاجعه که بر اثر بی کفایتی عربستان روی داد، به کشور بازنگشته و موذی گری ها ادامه دارد. این حادثه پنج شنبه دو هفته پیش روی داد و سعودی ها نه تنها زیر بار مسئولیت سنگین مهمان کشی نرفتند بلکه رفتاری طلبکارانه نیز در پیش گرفتند. این رفتار دور از انسانیت و قواعد میزبانی تا یک هفته به اشکال مختلف ادامه داشت. از عدم همکاری درباره تعیین سرنوشت مفقودان تا شناسایی پیکر جان باختگان، رسیدگی به مصدومان و عدم صدور ویزا برای مقامات ایرانی برای حضور در عربستان به منظور پیگیری بحران و… تا آنکه چهارشنبه هفته گذشته رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیاناتی قاطع و البته کم نظیر درباره ادامه این وضعیت اتمام حجت نموده و فرمودند؛ «جمهوری اسلامی ایران تاکنون از خود خویشتن داری نشان داده و رعایت ادب اسلامی و حرمت برادری در دنیای اسلام را کرده است اما این را بدانند که دست ایران، برتر از خیلی ها است و امکانات بیشتری هم دارد و اگر بخواهد در مقابل عناصر اذیت کننده و موذی عکس العمل نشان دهد، اوضاع آنها خوب نخواهد بود و در هیچ صحنه هماوردی، حریف نخواهند شد.» ایشان این عکس العمل را «سخت و خشن» توصیف کردند. به دنبال اتخاذ این موضع قاطع و انقلابی، رفتار ریاض در تعامل با هیئت ایرانی درباره فاجعه منا تغییری معنادار پیدا کرد تا یک بار دیگر ثابت شود در دنیایی که قانون جنگل بر آن حاکم است، نشان دادن ضعف عواقب خطرناک و تاسف باری به دنبال دارد. نتیجه کوتاه آمدن و اتخاذ مواضع نرم مقابل آمریکا به امید کم شدن دشمنی و سراب گشایش اقتصادی، نه تنها افزایش زیاده خواهی و قلدری طرف مقابل است بلکه نوکرهای دست چندم آن را نیز پررو می کند. کسی که از صاحب سگ بترسد نباید توقع داشته باشد سگ پاچه اش را نگیرد. اگرچه فاجعه منا غم و اندوهی بزرگ و ماندگار بر دل تمام امت اسلام و مردم ایران گذاشت اما حاوی درس هایی نیز بود. دست دادن با اوباما و تغییر دادن کشتی امدادرسان به مردم مظلوم یمن با تماس جان کری و اینکه بخاطر برجام به آمریکا نگوییم بالای چشمت ابروست و در یک کلام دیپلماسی بادکنکی – که شبه روشنفکران و مروجان اسلام آمریکایی در آن می دمند و رسانه های غربی آن را ستایش می کنند و در انبار باروت غرب آسیا به سوزنی بند است- نه تنها برای پاسپورت ایرانی احترام نمی آورد بلکه برای شهروند ایرانی هم احترامی نیاورده و نخواهد آورد. به قول خواجه شیراز؛ مرید پیر مغانم ز من مرنج ای شیخ چرا که وعده تو کردی و او بجا آورد محمد صرفی
شنبه ، ۱۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]