تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836757008
مقابله با حاشیه نشینی برای تامین امنیت عمومی
واضح آرشیو وب فارسی:حمایت: برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد(UN-HABITAT) در حالی از سال 1978 در دستور کار کشورهای عضو این سازمان قرار گرفت که تعهد اصلی این کشورها، "مسکن کافی برای همه " و تبدیل اسکان بشر به محلی امن ، بهداشتی ، داشتن قابلیت بیشتر برای زندگی عادلانه ، پایدار و مثمر تعیین شد. برنامه اسکان بشر در حالی بر این موضوعات تاکید دارد که تبدیل مسکن به محل آرامش و سکنه یکی از موضوعات مهم در سبک زندگی اسلامی بوده و به آن توجه ویژه ای شده است. اما رشد حاشیه نشینی در شهرهای بزرگ نه در راستای برنامه اسکان بشر است و نه نسبیتی با زندگی اسلامی و ایرانی دارد و در سال های اخیر حاشیه نشینی به معضل امنیتی و اجتماعی برای شهروندان تبدیل شده است که باید با آن مقابله کرد اما این مقابله چه الزاماتی را در پی دارد؟ یکی از مهمترین مشکلات جامعه ایرانی در سال ها اخیر موضوع تامین مسکن بوده است. رشد دوبرابری جمعیت کشور در فاصله سی ساله 1355 تا 1385 از یک سو و تغییر الگوی روستانشینی به شهرنشینی از سوی دیگر باعث شد تا تقاضا برای مسکن در طول سال های پس از انقلاب اسلامی بیش از گذشته باشد. در حالی که در سال 1355 نسبت جمعیت روستا نشین به شهرنشین در حدود 70 به 30 بود اما در آخرین سرشماری سال 90 این عدد دقیقا معکوس شده و نسبت جمعیت روستانشین به شهرنشین به 30 به 70 تغییر پیدا کرد. مهاجرت گسترده روستاییان به شهرها و افزایش تقاضای مسکن در شهرها در یک فاصله 10 ساله به افزایش ناگهانی قیمت مسکت در شهرها منجر شد به طوریکه بسیاری از اقشار ضعیف برای تامین مسکن مجبور به هجوم به حاشیه شهرها شدند. این هجوم در حالی اتفاق افتاد که عدم توجه به طرح های جامع و تفصیلی در شهرها منجر شد تا بخش زیادی در حاشیه نشین ها خود را بخشی از جمعیت شهری تعریف کرده و از این منظر نیازها و مسائل مرتبط با حوزه شهرنشینی را از دولت ها و مدیریت شهری تقاضا می کردند. سران کشورهای حاضر در دومین کنفرانس اسکان بشر که در سال 1996 در استانبول ترکیه برگزار شد نیز بر موضوع توجه به عدم مهاجرت از روستاها به شهرها تاکید ویژه ای داشتند. در بند ششم از بیانیه پایانی این کنفرانس، سران حاضر در نشست، تاکید کردند که «توسعه شهری و روستایی بهم وابسته است . علاوه بر بهبود اسکان شهری ، ما باید کاری کنیم که ساختار کافی ، خدمات عمومی و فرصت های شغلی را به مناطق روستایی ارائه دهیم تا فعالیت های آنها را افزایش دهیم و شبکه ای همگرا از اسکان را ایجاد نمائیم و بدینوسیله مهاجرت از روستا به شهر را کاهش دهیم . شهرک های کوچک و متوسط نیازمند توجه خاص هستند.» با وجود چنین تاکیدی، اما مهاجرت از روستاها به شهرها طی 40 گذشته روند فزاینده ای نه تنها در ایران که در بسیاری از کشورهای در حال توسعه داشته است. در چنین شرایطی، عدم همراهی دولت در ساخت و عرضه مسکن عمومی از یک سو، و رشد تقاضا برای مسکن شهری از سوی دیگر، هر روز بر مشکلات مربوط به مسکن در کشور افزود تا جایی که دولت نهم و دهم تصمیم به ساخت 1.5 میلیون واحد مسکونی در کشور برای جبران کمبودها در این حوزه گرفت. اما سرازیر شدن حجم زیادی از پول و امکانات برای ساخت این تعداد مسکن مهر نیز نتوانست دردی از مشکل مسکن در کشور برطرف کند. مردمی که کار و زندگی خود را مطابق با وضعیت شهرهای بزرگ تعریف کرده بودند، علاقه ای به زندگی در یک شهر دور از مرکز که تنها دارای امکانات خوابگاهی بوده و از امکانات رفاهی بی بهره است، نداشتند. همین مساله باعث شد تا با وجود ساخت مسکن و بهره مند شدن بسیاری از مردم از این مسکن ها، همچنان تفاضا برای مسکن در کشور بالا باشد و روز به روز بر حجم حاشیه نشینی افزوده شود. حاشیه نشینی و مفهوم آن حضور در حاشیه شهرها اگرچه فرصتی برای پیدا کردن مسکن ارزان قیمت بود، اما عدم نظارت نهادهای مسئول بر حاشیه ها فرصتی را برای مجرمان فراهم می کرد تا با حضور در حاشیه ها خود را در حاشیه امنی قرار دهند تا بتوانند اعمال مجرمانه خود را ادامه دهند. بسیاری از آسیب شناسان اجتماعی و علمای حقوق کیفری معتقدند که اصولا مفهوم حاشیه نشینی یعنی کسی که خود را در حاشیه قانون قرار می دهد تا از این فضا به نفع اهداف مجرمانه خود استفاده کنند، حتی اگر کسی در حاشیه نباشد اما از فضاهای بی دفاع شهری برای اهداف خود استفاده کند، بازهم حاشیه نشین محسوب می شود. شروع حاشیه نشینی در ایران را می توان به سال های 1350 به بعد مربوط دانست. اصلاحات ارضی در دهه 40 شمسی باعث شد تا بسیاری از اراضی بزرگ کشاورزی به قطعات کوچکتر تبدیل شده و در اختیار کشاورزان قرار گیرد و کشاورزانی که دیگر قادر به کار بر روی زمین های کوچکتر نبودند تنها در مدت 5 سال پس از انقلاب به اصطلاح سفید شاه و ملت، تصمیم به فروش زمین های خود گرفتند. تصویب قانون «نحوه انتقال اراضی واگذاری به زارعین مشمول قوانین و مقررات اصلاحات ارضی» در ۲۱ آذر سال ۱۳۵۱خورشیدی از سوی نمایندگان دوره بیست وسوم مجلس شورای ملی در حالی به تصویب رسید که بر اساس ماده واحده این قانون، «زارعینی که در اجرای قوانین و مقررات اصلاحات ارضی، اراضی وحقابه هایی به آنان منتقل شده یا بشود می توانند با اجازه وزارت تعاون و امور روستا ها حقوق خود را در آن اراضی منحصراً به زارع صاحب نسق ساکن محل وقوع اراضی مورد انتقال یا به شرکت های تعاون روستایی و شرکت های سهامی زراعی مربوطه منتقل کنند.» با تصویب و اجرایی شدن این قانون، روند فروش اراضی واگذاری به کشاورزان بیشتر شد و هجوم روستا نشینان آغازی برای حاشیه نشینی در شهرها شد. رشد فقر و تبعیض همزمان با رشد حاشیه نشینی به مشکلی جدی برای شهرها تبدیل شد که هم امنیت عمومی و هم نظم اجتماعی را تحت تاثیر قرار می دهد. حاشیه نشینی و نقض امنیت عمومی یکی از موارد مهمی که برای پیشگیری از جرم مورد توجه قرار می گیرد، از بین بردن زمینه های وقوع جرم است. فقر، تبعیض و اختلاف طبقاتی از زمینه های اجتماعی مهمی است که می تواند افراد را به سمت بروز جرم سوق دهد و در حاشیه نشینی این زمینه ها بیشتر از بقیه نقاط وجود دارد.حاشیه نشین ها به دلیل مشکلات قانونی و قرار گرفتن در خارج از محدوده قانونی شهرها، عموما از خدمات شهری بی بهره هستند. خدمات آب، برق، گاز و حتی جمع آوری زباله در این مناطق انجام نمی شود. دسترسی به خدمات بهداشتی در این مناطق کم بوده و سرعت رشد بیماری ها نیز در آن بیشتر از سایر نقاط است. به دلیل عدم نظارت نهادهای متولی بر چنین اماکن تجمعی، حضور مجرمانی گریزان از قانون نیز بیشتر از سایر جاها خواهد بود. در چنین شرایطی، حاشیه تبدیل به یک معضل اجتماعی و امنیتی می شود که هم امنیت ساکنان شهر و هم امنیت ساکنان حاشیه را تهدید می کند.در سال های اخیر رشد حاشیه نشینی در برخی شهرها مانند تهران و مشهد به حدی بوده است که رهبر معظم انقلاب نیز به صراحت از مسئولان خواسته اند تا برای مقابله با آن تدبیر کرده و از رشد حاشیه نشینی ها جلوگیری کنند. اگر یکی از اهداف مهم در برنامه اسکان بشر، تامین مسکن مناسب برای اقشار است، به طور قطع حاشیه ها به دلیل عدم نظارت لازم فاقد استاندارد برای تلقی به عنوان یک مسکن مناسب هستند.
جمعه ، ۱۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: حمایت]
[مشاهده در: www.hemayatonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها