تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816761802
استحباب «عقد اخوت» در روز غدیر/ چرا با هم برادر می شویم
واضح آرشیو وب فارسی:روضه نیوز: به گزارش روضه نیوز ؛ پیوند برادری از سنت های پیامبر(ص) است که ایشان در سه واقعه دوازدهم رمضان، غدیر و مباهله، میان خود و امیرالمؤمنین عقد اخوت جاری کردند و صحاح بخاری و مسلم ـ از منابع دسته اول روایی اهل تسنن ـ نیز «حدیث مؤاخاة» که ناظر بر برادری پیامبر(ص) با علی(ع) است را ذکر کرده اند. در فرهنگ اسلامی، منظور از «عقد اخوت» جاری کردن صیغه برادری بین دو نفر است که به واسطه آن عهد و میثاقی ویژه بر رعایت حقوقِ برادری میان آن ها استوار می شود. در ادامه پیشینه این سنت حسنه را بررسی می کنیم. * پیشینه پیمان برادری اسلام، دین محبت، مهرورزی، صفا و صمیمیت است و با شعار «انما المؤمنون اخوة» یک دلی و یک رنگی را به جوامع اسلامی هدیه کرده است طوری که برادری و برابری یکی از شعارهای اساسی و ریشه دار اسلامی است آن هم شعاری بسیار پر محتوا، گیرا، مؤثر، عمیق و حیات بخش. چه بسا فردی برای اظهار علاقه و یک دلی خود با کسی از او به عنوان رفیق و دوست یاد کند ولی دین اسلام سطح پیوند علائق دوستی مسلمین را به قدری بالا برده که به صورت نزدیک ترین پیوند دو انسان با یکدیگر آن هم پیوندی براساس مواسات و مساوات مطرح می کند که علاقة دو برادر به یکدیگر است. نکتة زیباتر این که اسلام تنها به شعار «مؤمنان برادر یکدیگرند» اکتفا نکرده است و راهکارهای کاربردی برای تحکیم این روابط دارد که در هر مرحله از اجرای آن، روح برادری و برابری بین مسلمانان قوی تر و جدی تر می شود و مسلمانان از هر قبیله و نژاد و کشور و دارای هر زبان و قومیت با یکدیگر احساس عمیق برادری می کنند. مراسم عبادی، سیاسی حج که مسلمانان از همه نقاط دنیا به کانون توحید جمع می شوند و با لباس یک رنگی و بی ریایی همگی در زمان واحد مناسک خاصی را انجام می دهند صحنه ای از تحقق عینی این قانون مهم اسلامی است. از این رو مراسم حج که هر سال تکرار می شود نماد اخوت مسلمانان است بر محور توحید. نماز سیاسی، عبادی جمعه که هر هفته در مصلاها و مساجد کشورهای اسلامی برگزار می شود نمونة دیگر از نماد تحقق برادری است. حتی دین اسلام مسلمانان را به حضور در نماز جماعت سفارش کرده و فضائل بسیار زیادی را برای آن بر شمرده در حدی که اگر تعداد نمازگزاران از ده نفر تجاوز کند ثواب جماعت قابل احصا نخواهد بود. بنابراین اسلام با این ترفند مسلمانان را تشویق به دیدار مکرر یکدیگر در طول روز فرا می خواند. دین حیات بخش اسلام حتی پا را از این مراسمات فراتر گذاشته و مسلمانان را به اظهار برادری با یکدیگر دعوت کرده است. که پیمان برادری اوج ارتباط عاطفی و پیوند روحی بین مسلمانان است. در سیره پیامبر گرامی اسلام(ص) نمونه هایی در این باره به ثبت رسیده که به چند نمونه آن اشاره می کنیم. مرور منابع اسلامی روشنگر این مطلب است که نخستین روزهای علنی شدن دعوت پیامبر گرامی اسلام (ص) با اثبات رابطه ی برادری آن حضرت، با پسر عموی خویش، حضرت علی بن ابی طالب(ع) همراه بوده است. ادامه بررسی منابع تاریخی ـ روایی به ما می نمایاند که رسول مکرم اسلام (ص) به مناسبت ها و در موقعیت های مختلفی پرده از برادری خویش با مولای متقیان، حضرت علی (ع) برداشته، و این واقعیت را بدون هیچ ابهامی به مسلمانان عرضه می کردند؛ تا جایی که «حدیث المؤأخات» «حدیث برادری» یکی از احادیث متواتر به شمار می آمد. نکته جالب این که پیغمبر اکرم (ص) افزون بر خاطر نشان نمودن برادری خویش با حضرت علی(ع) در مناسبت های گوناگون و ویژه ای، مسلمانان را جمع می نمودند و میان آن ها پیمان برادری جاری می کردند، و در برابر دیده همگان بین خویش و حضرت علی (ع) «عقد اُخوت» جاری می نمودند، که یادآوری این مناسبت ها درخشش ویژه ای در تاریخ خواهد. 1. دوازدهم ماه مبارک رمضان مرحوم شیخ مفید در بیان رخدادهای دوازدهم ماه مبارک رمضان، چنین می نویسد: «و فی الیوم الثانی عشر نزل الإنجیل علی عیسی بن مریم و هو یوم المؤاخاة الذی آخی فیه النبی صلی الله علیه و آله بین صحبه و آخی بینه و بین علی علیه السلام...» روز دوازدهم ماه مبارک رمضان، روزی است که إنجیل بر حضرت عیسی علی نبینا و آله و علیه السلام نازل شده؛ و نیز در چنین روزی نبی گرامی اسلام صلی الله علیه و آله بین اصحاب خویش؛ و میان خود و حضرت علی (ع) پیمان برادری برقرار نمود... 2. روز غدیر (18 ذی الحجه) مرحوم شهیدی تبریزی، صاحب کتاب هدایت الطالب إلی أسرار المکاسب، در بحث مربوط به حرمت غیبت مؤمن، اخوت اسلامی را طرح نموده و در شرح این روایت که می فرماید: «المؤمن أخ المؤمن لأبیه و امهِّ، ملعون من اتهم اخاه...» می نویسد: «فلابدَّ من حمله علی أخ الثقه مقابل أخِ المکاثرة... او ممّا صنفه المجلسی قدس سره من حمله علی الأخ المؤاخاتی؛ کما آخی رسول الله صلی الله علیه و آله بین المهاجرین و الأنصار، و آخی بینه و بین الأمیر علیه السلام فی غدیر خم...» چاره ای جز این نیست که واژه «أخ» (برادر) در روایت را بر «برادری حمل کنیم که ثقه است»... و یا همان طور که مرحوم مجلسی جمع بندی نموده، منظور از واژه «أخ» را «برادری بدانیم که براساس پیمان برادری بر این جایگاه قرار گرفته؛ همان طور که رسول خدا صلی الله علیه و آله در غدیر خم بین مهاجر و انصار؛ و بین خود و حضرت علی علیه السلام برادری ایجاد نمود. افزون بر آن چه گذشت، از مضمون نوشته های نویری از دانشمندان اهل سنت در کتاب «نهایة الإرب فی فنون الأدب» این چنین بر می آید که یکی دیگر از جاهایی که آخرین فرستاده ی خدا صلی الله علیه و آله، بین خویش و حضرت علی علیه السلام عقد برادری جاری نموده، در ماجرای غدیر خم بوده است. گفتنی است که بیان تاریخ های گوناگون برای رخدادی مهم که احتمال تکرارش از قوت فراوانی برخوردار است، نمی تواند ملازم با صحت یک مورد و نادرست بودن سایر موارد باشد؛ چرا که میزان اهمیت، سهم بسزایی در فراهم آوردن زمینه های گوناگون برای تکرار و یادآوری حادثه ی نخست خواهد داشت. 3. روز مباهله (24 ذی الحجه) مرحوم مجلسی از مناقب ابن المغازلی نقل می کند که اَنَس بن مالک چنین گفت: «لمّا کان یومَ المباهلة آخی النبی صلی الله علیه و آله بین المهاجرین و الأنصار و علیُّ علیه السلام واقف یراه... فقال بلال: یا علی اَجِبُ النبی صلی الله علیه و آله، فأتی علیُّ النبی فقال النبی صلی الله علیه و آله... انّما ذخرتک لنفسی، الا یسُّرک ان تکون أخانبیک... هنگامی که روز مباهله فرا رسید پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله بین مهاجران و انصار عقد اخوت جاری کرد؛ و حضرت علی علیه السلام را فراخواند، هنگامی که آن حضرت، نزد پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله رسید، رسول خدا صلی الله علیه و آله به وی فرمود: به درستی که من، تو را برای خویش نگهداشتم؛ آیا شاد نمی شوی که برادر پیامبرت باشی؟... * رخداد پیرامونی در رابطه با تبیین زمینه وحیاتی، یا بستر تاریخی که موجب پدیدار شدن ماجرای پیمان برادری گشته، چنین آمده: «هنگامی که آیه (انما المؤمنون اخوة) (به درستی که مؤمنان برادر یکدیگرند) نازل شد؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله بین اصحاب خود، براساس همسانی و نزدیکی هر کدام با دیگری عقد برادری خواند، همان طور که بین عمر و ابوبکر، بین عثمان و عبدالرحمن رابطه برادری برقرار ساخت، تا این که رو به حضرت علی علیه السلام نمود و فرمود: «انت اخی و انا اخوک یا علی» (تو برادر من و من نیز برادر تو هستم، ای علی). * دیدگاه اهل تسنن مرور منابع نخستین حدیثی عامه گویای این مطلب است که به ندرت کتاب حدیثی یافت می شود که نویسنده آن جرأت چشم پوشی از «حدیث مؤاخاة» را داشته باشد؛ چه بسا عدم یادآوری این حدیث شریف موجب زیر سؤال رفتن جامعیت کتاب می شود، از این رو صاحبان دو صحیح برجسته اهل تسنن، یعنی بخاری و مسلم، اتفاق نموده اند بر آوردن حدیث برادری پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با حضرت علی علیه السلام و این مطلبی است که حاکم نیشابوری در «المستدرک علی الصحیحین» نیز بر آن تأکید کرده و نوشته: «قد اتفقا (الی البخاری و المسلم) علی اخراج حدیث المؤاخاة و الرایة» (بخاری و مسلم متفقند برآوردن حدیث برادری و حدیث پرچم) ترمذی نیز در صحیح خویش درباره حدیث مؤاخات چنین می نویسد: «ان هذا، حدیث حسن صحیح» (به درستی که حدیث مؤاخات، حدیثی. حسن و صحیح) افزون بر این، ابن عبدالبر القرطبی، بعد از یادآوری حدیث «مؤاخاة» و حدیث «رایة» و حدیث «غدیر» می نویسد: « هذه کلها آثار ثابتة»؛ تمام این احادیث آثاری ثابت هستند. برادر دینی در چه امری شریک می شود همان گونه که گفته شد پیامبر اکرم(ص) در چند نوبت و در زمان های مختلف بین اصحاب، عقد برادری خواند، اما درباره انجام عقد اخوت در یک روز خاص تأکید شده است، مربوط به روز عید غدیر خم می شود که مرحوم محدث فیض نیز در «خلاصة الاذکار» درباره آداب عمل عقد اخوت در این روز نقل کرده است: دست راست خود را بر دست راست برادر مؤمن بگذارد و خود صیغه اخوت را چنین بخواند «واخَیتُک فِی الله وَصافَیتُک فِی اللهِ وصافَحتُک فِی اللهِ، وَعاهَدتُ الله وَمَلائِکتَهُ وَکتُبَهُ وَرُسُلَهُ وَاَنبِیاءَهُ، وَالاَئِمَّهِ المَعصومینَ علیهمُ السَّلامُ، عَلی اَنّی اِن کنتُ مِن اَهلِ الجنَّه وَالشَّفاعَه، وَاُذِنَ لی بِاَن اَذخُلَ الجَنَّه لا اَذخُلُها اِلّا وَاَنتَ مَعی» آن گاه آن فرد مؤمن بگوید «قَبِلتُ» پس بگوید «اَسقَطتُ عَنک جَمیعَ حُقوقِ الاُخوَّهِ ما خَلاَ الشَّفاعَهَ وَالدُّعاءَ وَالزِّیارَهَ». برادر دینی تو شدم و با تو صاف و خالص شدم و مصافحه می کنم و با تو در راه خدا دست می دهم و عهد بستم با خدا و فرشتگان و کتاب ها و پیامبرانش و امامان معصوم(ع) بر اینکه همانا اگر من از اهل بهشت و شفاعت باشم و اجازه داده شد به من که وارد بهشت شوم، داخل بهشت نگردم مگر اینکه تو با من باشی، سپس برادر مؤمن می گوید: قبول کردم و پذیرفتم و ساقط کردم از تو همه حقوق برادری را جز شفاعت و دعا و زیارت را! باید توجه داشت که با اجرای عقد برادری، حقوق برادری در ضمن صیغه مخصوص برادری بر انسان بار می شود، در منابع حدیثی، روایات متعددی در زمینه حق مؤمن بر برادر مؤمنش بیان شده که از جمله می توان به درباره ثواب دیدار برادران مؤمن، معانقه، یاد کردن آنان، سرور ساختن آن ها، زدودن غم از سینه برادر مؤمن، عیادت و تلاش برای رفع حوائج آن ها یاد کرد.
جمعه ، ۱۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روضه نیوز]
[مشاهده در: www.rozenews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]
-
گوناگون
پربازدیدترینها