واضح آرشیو وب فارسی:نما: تلاش امروز دشمنان نیز ایده پردازی و علمی نشان دادن مسئله سکولاریسم دینی است. در این راه نظریه پردازان وطن فروش و بی دین نیز نقش عمده ای ایفا کرده و از این طریق سعی می کنند با یاوه گویی بر دل های بیمار اثری -ولو اندک- بگذارند.حجت الاسلام علی تبریزی -به گزارش نما ، اگر بخواهیم یک معنای ساده از سکولار بیان نماییم مفاهیمی همچون جدایی دین از شئونات اجتماعی، سیاست و حکومت داری، جدایی دین از قانون و قضا، جدایی دین از تعلیم و تربیت و امثال آن را شامل می شود. طرفداران جامعه سکولار معتقدند به طور کلی ادیان برنامه جامعی برای اداره جوامع ندارند و حوزه فعالیت دین سیره و رفتار فردی انسان هاست. عده ای هم معتقدند اگر ادیان برنامه ای برای حکومت داری داشتند تاریخ مصرف آن گذشته است. حال سوال اینجاست که دین منهای شئون اجتماعی چگونه دینی است؟ آیا اخلاق از اجتماع جداست؟ اگر اعتقاد داریم (که هر عقل سلیمی به این امر اذعان دارد) اخلاق بر سیاست، در اقتصاد، در اجتماع، در فرهنگ و... تاثیرگذار است آنگاه چگونه دینی را تصور کنیم که هم در تمام حوزه ها موثر است و هم از همه حوزه های فوق دستش کوتاه!؟ به عبارت دیگر چطور به مردم بگوییم شما در زندگی فردی دیندار باشید؛ ولی در زندگی اجتماعی لائیک؟ این کار محال عقلی است. سکولاریسم در مناظرات بین عقل و جهل حریف دین نمی شود؛ مگر اینکه در فضایی غبارآلود بخواهد بر اذهان بیمار اثر بگذارد. اما غرب و استعمارگران جهانی می دانند تنها راه چاره آنها تمسک به همین جدایی دین از سیاست است. لذا هنوز هم در اقصی نقاط جهان شعار جدایی دین از سیاست شنیده می شود. شعاری که ریشه در تاریخ مبارزه با ادیان دارد. دنیاطلبان بعد از پیامبر اکرم(ص) نیز وقتی دیدند دیگر راهی برای بازگشت به جاهلیت وجود ندارد دست به دامان جاهلیت مدرن شدند. جاهلیت مدرن همان دینداری فردی بدون توجه به وقایع اطراف و مسائل اجتماع است. در حقیقت شعار جدایی دین از سیاست را به صورت عملی بعد از رحلت رسول مکرم اسلام (ص) به اجرا در آوردند. خلفای سه گانه و معاویه و دیگران مجریان این سیاست بودند. غدیر، سدی محکم در برابر نیرنگ دشمنان در طول تاریخ اما با وجود تمام موفقیت هایی که کسب کردند یک سد محکم در برابر آنها نگذاشت به همه اهداف خود برسند. ماجرای غدیرخم سدی محکم در برابر نیرنگ ها و دشمنی های مخالفان بود. غدیر یک انتصاب دینی نبود. یک انتصاب الهی و با محتوای معنویت، سیاست و تشکیل حکومت بود. رهبر انقلاب سال گذشته در دیدار با اقشار مختلف مردم به مناسبت عید غدیر با اشاره به همین موضوع فرمودند: «آنچه در مورد محتواى این جمله تاریخى و شریف و پر مغز [مَن کُنتُ مَولاه فَهذا عَلىٌّ مَولاه] بایستى بیان بشود [اینکه] غیر از نصب امیرالمؤمنین به خلافت و امامت بعد از نبى اکرم و وصایت پیغمبر یک مضمون مهم دیگرى در این بیان وجود دارد که نباید مورد غفلت قرار بگیرد و آن، پرداختن اسلام به امر حکومت و امر سیاست امت و اهمیت این موضوع از نظر اسلام است.»همان تفکر در طول تاریخ ادامه یافته و دشمنان حربه ای بهتر از این پیدا نکردند. اگر دستشان می رسید قطعا دین را از اساس نابود می کردند؛ ولی وقتی دیدند امکان جدایی دین از روح و جان و تفکر پیروان ادیان الهی وجود ندارد تلاش کردند اثرگذاری دین را تنها به حوزه فردی محدود کنند تا در حوزه اجتماعی و حکومت بتوانند اهداف خود را پیاده نمایند. تا حدودی هم موفق بودند. این پروژه خصوصا در پیروان سایر ادیان الهی به جز اسلام تا حد بسیار زیادی به نتیجه مورد نظر آنها نزدیک شد؛ اما در پیروان اسلام نتوانستند پروژه خود را کامل کنند. تلاش های زیادی شد تا بر طرفداران اسلام فردی افزوده شود و تفوق خوبی هم کسب کردند. شاید اگر قیام حضرت سیدالشهداء(ع) نبود امروز اثری از تشیعی که مخالف جدی و شماره یک اسلام منهای سیاست است یافت نمی شد. نظریه پردازی برای سکولاریسم دینی تلاش امروز دشمنان نیز ایده پردازی و علمی نشان دادن مسئله سکولاریسم دینی است. در این راه نظریه پردازان وطن فروش و بی دین نیز نقش عمده ای ایفا کرده و از این طریق سعی می کنند با یاوه گویی بر دل های بیمار اثری -ولو اندک- بگذارند. برای نمونه در مقاله ای تفصیلی که سراسر آن پر است از مغالطات فراوان چنین می نویسند: «اسلام به معنای متن (قرآن) و سنت (قول و فعل و تقریر پیامبر و توسعا امام معصوم در سنت شیعی) است. اسلام اگرچه به عدالت و ستمگری و دیگر مسائل حوزه عمومی حساس است و نسبت به آنها نظر دارد؛ اما هیچ طرح و تجویزی برای تشکیل حکومت و دولت اسلامی نداشته و از اساس سکولار است.» (اکبر گنجی، بخشی از مقاله «اسلام سکولار پادزهر تروریسم اسلام گرا») جالب تر اینکه این گروه تلاش می کنند با کنار هم قرار دادن اسلام ناب با اسلام های دروغین ظاهر دین را بی برنامه و طرفدار خشونت جلوه دهند: «حکومت اسلامی ایده قابل قبولی نیست. برای اینکه دین فاقد نیازهای اداره جوامع (مدیریت، برنامه ریزی، ارزش ها، حقوق) است. از این رو، حکومت هایی چون جمهوری اسلامی، عربستان سعودی، پاکستان، داعش، و... را نمی توان دولت اسلامی به شمار آورد!» (همان) نظریات علمی یا عقده گشایی سیاسی؟ البته اینگونه نظریات بیشتر از آنکه پایه علمی داشته باشد ریشه سیاسی و عقده گشایی دارد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی غرب با پدیده ای کم سابقه به نام حکومت دینی مواجه شد. حکومتی که سعی شده بود با مبانی دقیق اسلامی کارش را به پیش ببرد. این موضوع برای غربی که سال ها تلاش کرده بود کشور ایران و حتی منطقه را سکولار کند بسیار خطرناک و گران تمام شد. خطری دوجانبه، هم ازدست رفتن ایران و هم الگوشدن آن برای سایر کشورهای اسلامی. مقابله با این تفکر به صورت فیزیکی ممکن نبود. لذا تلاش های فرهنگی گسترده ای را آغاز کردند. چندی پیش کتابی تحت عنوان «الاسلام هل یقدم الحکم علی العالم» (آیا اسلام حق حکومت بر دنیا را دارد؟) را که نویسنده اش عرب زبان است در آمریکا و کانادا پخش کردند. تمام تلاش مولف این است که ثابت کند اسلام فاقد یک نظام حکومتی است! رهبر معظم انقلاب پاسخ چنین افرادی را که مروّج اسلام سکولار هستند واقعه غدیر دانسته و می فرمایند: «آن کسانی که می خواهند اسلام را به زندگی خصوصی منحصر کنند و نگاه سکولار داشته باشند، جوابشان مسئله غدیر است؛ نصب امیرالمؤمنین فقط جنبه معنوی نداشت؛ بلکه مسئله مدیریت جامعه بود. این نکته بسیار مهمى است در مسئله غدیر که پاسخ دندان شکنى است به همه کسانى که فکر و تبلیغ مى کنند تا اسلام را از مسائل سیاست و حکومت و مانند اینها برکنار بدارند.» (بیانات در تاریخ 21/7/۱۳۹۳)
جمعه ، ۱۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نما]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]