محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830885517
شروط ضمن عقد زنان؛ کی خونده کی نوشته
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری آنا: براساس فقه اسلامی و قانون مدنی ایران، ازدواج قراردادی است که در آن حقوق و تکالیف متفاوتی به زن و مرد داده می شود. به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری آنا، روزنامه شرق در گزارشی نوشت: با امضای سند ازدواج، زن برخی از حقوق مدنی و معنوی را همچون حق سفر، داشتن شغل، انتخاب محل زندگی و مسکن، ولایت بر فرزندان و جدایی از همسر (طلاق) به شوهر خود اعطا می کند و البته برخی حقوق مادی همچون مهریه و نفقه را به دست می آورد؛ اما سند ازدواج طوری تنظیم شده است که زن بتواند هنگام عقد، در صورت تمایل، از برخی از حقوق به صورت رسمی برخوردار شود و آنها را در سند ازدواج خود ثبت کند. ما در مواجهه با فعالان حقوقی و اجتماعی یک سؤال واحد از آنها پرسیدیم. سؤال این بود که «چقدر آگاهی زنان به حقوق مدنی خود هنگام ازدواج لازم است و آیا با توجه به بافت فرهنگی ما، طلب کردن این حقوق از طرف زنان جایز به نظر می رسد». دیدگاه های بیان شده از طرف این افراد را در ادامه خواهید خواند. زنان باید به حقوق خود آگاه باشند شهین دخت مولاوردی، معاون رئیس جمهور در امور زنان :شروط ضمن عقد یکی از سازوکارهای تعبیه شده در فقه و قانون ما است. مطابق ماده ١١١٩ قانون مدنی، طرفین عقد می توانند هر شرطی که خلاف مقتضای عقد نباشد را به عنوان شروط ضمن عقد از طرف مقابل بخواهند و مطابق آن، عقد را منعقد کنند. همچنین شرایط ضمن عقد نکاح و خارج عقد نکاح می تواند گذاشته شود و طرفین براساس آن توافق کنند. لازم به ذکر است این حقوق کاملا قانونی است و راه گشای مواقع ضروری خواهد شد. سازوکار آن هم این گونه خواهد بود که وقتی طرفین به این حقوق آگاهی داشته باشند، می توانند با مراجعه به دفتر ثبت اسناد، این حقوق را دریافت کنند. من در رسانه های جمعی نیز اعلام کرده ام بیش از هزار و ٤٠ ایمیل در این باره دریافت کرده ام که به موضوع عدم امکان خروج زنان از کشور بدون اجازه همسر به عناوین مختلف اعتراض می کند. مطابق ماده ١٨ قانون گذرنامه، که مصوب سال های ١٣٥١ و ١٣٥٢ است، آمده که زنان برای خروج از کشور نیازمند اجازه همسر هستند. البته باید بدانیم که بانوان امروز و خانواده و جامعه امروزی متحول شده است و به هیچ عنوان قابل مقایسه با سال ١٣٥٢ نیست. زنان امروز کشور راه هایی را برای اینکه بتوانند از این قانون رهایی یابند، پیدا کرده اند. یعنی برخی زنان از همسرانشان برای خروج از کشور وکالت می گیرند، اما متأسفانه همه به این استثناها واقف نیستند و آگاهی ندارند. تا زمانی که این قانون اصلاح نشود که پیش بینی می کنم به این زودی ها اصلاح شود، به دنبال استثناها خواهیم رفت. شرع برترین راه حل خواهد بود شهروز افخمی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس:مسئله حقوق زن یک بحث فکری است. در جامعه ما ظرفیت برای حقوقی که فقه به زنان داده است، وجود دارد و این حقوق در ١٢ بند در عقدنامه نیز منعکس شده است. برای مثال، مطابق قوانین فقهی مهریه بر ضمه مرد است و موظف به پرداخت آن است. آیا نگاه شرعی اجازه می دهد مرد از آن عدول کند؟ اما اگر ما می خواهیم با قوانین جاری کشور از شرع بگذریم، بحث دیگری است و من نیز با آن موافق نیستم. قوانین ما در راستای شرع مقدس هستند و اگر شرع مقدس خطری برای خانواده احساس کند، آن را محدود می کند. من از شما می پرسم اگر مردی اجازه خروج همسرش از کشور را به تنهایی صادر کند، آیا شما تضمین می دهید زن با علاقه قبلی به زندگی بازگردد؟ این مسئله کاملا بسته به ظرفیت افراد است و روحیه زوجین آن را تعیین می کند. درهرصورت مطابق فرهنگ جامعه ما، خانواده دارای آرمان های مشخصی است و ما باید مطابق آن عمل کنیم. درباره روابط انسانی بهترین نسخه، نسخه شرعی است. در مسیر شرع نیز نباید تعصب را بر شرع ارجح دانست. فرهنگ اسلامی برای همه زمان ها و مکان ها و موقعیت ها امکان ارائه مشی درست زندگی را فراهم کرده و هیچ ایده ای برتر از زندگی اسلامی نخواهد بود. زنان از حقوق ساده خود محروم اند شهلا لاهیجی، نویسنده و مترجم: مسئله خیلی ساده است؛ یعنی در ابتدا ما باید برای رسیدن به حقوق ساده تری تلاش کنیم. بگذارید یک مثال ساده برای شما شرح بدهم؛ رسم تهیه جهیزیه از طرف دختر و خانواده اش منطبق با حقوق اسلامی نیست. چراکه جهیزیه مال زمانی بود که زنان از دارایی پدر ارث نمی بردند و برای همین در زمان ساسانیان حق السهم دختران به عنوان جهیزیه به آنها داده می شد. بعد از اصلاح این مسئله و ارث بردن زنان، دیگر ماجرای جهیزیه منتفی شد. زمانی که پیامبر اسلام برای زنان نیز سهم الارث در نظر گرفتند، پس دیگر جهیزیه بردن زنان محلی از اعراب ندارد. مطابق قانون شرع مسکن، اساس البیت و البسه جزء نفقه زن محسوب می شود و به هیچ وجه، هیچ وظیفه ای جز تمکین برای زن متصور نشده اند. حتی کار خانگی نیز در صورتی که زن در دوران تجرد خود کارگر داشت نیز بر وی واجب نبود. از طرف دیگر می بینیم حالا زنان جهیزیه می برند، سهم الارث بر آنها تعلق می گیرد و اتفاقا بیرون از منزل هم کار می کنند. این مهریه ای هم که به زن داده می شود نمی توانیم مال واقعی بدانیم. چراکه مهریه هر میزانی که باشد، فقط مبلغ ١١٠ سکه قابل پرداخت است و در واقع ما حتی اصول اسلامی را هم زیر پا می گذاریم. اما اشکالی که وجود دارد بیشتر درباره زنانی است که بیرون از خانه کار می کنند. من می خواهم بدانم این حقوقی که زنان به خانه می آورند در کجای قانون مدنی ما محاسبه می شود؟ آیا اگر زنی به دادگاهی مراجعه کند می تواند خرج آوری خود را ثابت کند؟ این ایردات قانونی هم که وجود دارد به دلیل آن است که ما حتی نمایندگان مجلس خود را مورد مؤاخذه قرار نمی دهیم که چرا فکری به حال این قوانین نمی کنند؟ و حتی در دوره بعدی مجلس نیز، قید آنهایی را که به قوانین تبعیض آمیز رأی می دهند نمی زنیم و آنها را باز هم وارد مجلس می کنیم. متأسفانه به نظر من امنیت نداشتن شغلی زنان از شروط ضمن عقد بسیار مهم تر است. ما باید خیلی جدی تر به حقوق زنان نگاه کنیم و به زن ها یاد بدهیم که درباره حق کار خود بیندیشند. زن وقتی که استقلال مالی نداتشه باشد چگونه می تواند حقوق مدنی خود را طلب کند؟ زنی که برای خورد و خوراک خود نیز محتاج همسرش است، آیا می تواند به حقوقی همچون حق خروج از کشور فکر کند؟ زنان ما قربانی شرایط می شوند. آنها باید بدانند می توانند حقوق خود را از همسرشان طلب کنند. زنان باید بدانند در هنگام عقد می توانند هر شرطی داشته باشند که مغایر با عقد ازدواج نباشد، اما نکته آخر؛ مردانی که حاضر نیستند به زنان خود حقوق اصلی شان را اعطا کنند جای تأمل دارند. دلیل این مخالفت با حقوق ساده زنان چیست؟ آیا آنها به دنبال همدلی با همسران خود نیستند؟ من می خواهم بدانم اگر قرار باشد زنان در خانه بمانند پس تکلیف معلمان زن، پرستاران، پزشکان و مدیران زنی که بخش عمده ای از چرخه اقتصادی و اجتماعی کشور را برعهده دارند، چه می شود؟ خدمات آنها را چه کسی باید انجام دهد؟ آیا در شرایطی که نیمی از جمعیت را زنان تشکیل می دهند می شود از آنها خواست در خانه بمانند؟ این قوانین باید مساوی باشد نیره توکلی، جامعه شناس:اول باید از فرهنگ سازی آغاز کنیم. در عقد ازدواج تعهداتی برعهده دو نفر گذاشته می شود که ممکن است با توانایی و استعداد آنها همخوانی نداشته باشد. مثلا زنی که با تحصیلات عالیه مجبور است در خانه آشپزی کند. متأسفانه قانون ما دچار خلأ هایی است که باعث شده است، تبصره ها جای راه حل ها را بگیرند و این تبصره ها به جای اینکه به صورت راه حل بنیادین عمل کنند وضع را بدتر هم کرده اند و کار را به چانه زدن کشانده اند. قانون اگر این خلأها را بر محور نکاتی که می توانست فرصت و امکان ها را به تساوی تقسیم کند ترجیح می داد، این چانه زنی ها دیگر محلی از اعراب نداشت. همه ما باید بدانیم که آگاهی از حقوق، ضروری و لازمه یک عقد سالم است. هرکسی باید بداند در صورت تغییر وضعیت چه حقوقی را داراست. وقتی هم که عقد ازدواج صورت گرفته طرفین باید به صورت عادلانه زندگی کنند و البته وقتی هر دو طرف بنا را بر ازدواج گذاشته اند باید بدانند که وظیفه دارند به تعهدات ازدواج تن بدهند؛ تعهداتی که ممکن است از آنها ساخته باشد یا نباشد. برای همین آنها باید در ابتدای عقد درست تصمیم بگیرند. اگر بخواهم مثال واضحی بزنم، این مثال مهریه خواهد بود. من بارها گفته ام که مهریه چکی بی محل است؛ چراکه دو نفر با هم قرار بر زندگی می گذارند و حرف از ثروتی می زنند که اصلا وجود خارجی ندارد و یک طرف این عقد را ملزم به پرداخت مبلغی نجومی می کند که در بهترین شرایط می تواند بخشی از آن را بدهد. این موضوع برای هر دو طرف ماجرا ضرر و زیان ایجاد می کند. زن مبلغی خواسته که از عهده مرد خارج بوده و این دور از انصاف است و از طرفی مرد هم قولی داده و زن را به آن امیدوار کرده است. گاهی شروط ضمن عقد ناعادلانه می شود. این معنای درستی ندارد که زن حقی را از مرد بگیرد و مرد از آن ساقط شود. بهتر این بود که ترتیبی اتخاذ می شد که زن و مرد از حقوق یکسانی بهره می بردند. مثلا وقتی زن حق مسکن را از مرد می گیرد، مرد دیگر هیچ حقی بنا بر انتخاب مسکن نخواهد داشت و این مسئله ممکن است شرایطرا برای سوءاستفاده احتمالی مهیا کند. طرفین ماجرا ممکن است به دلیل اینکه فکر کنند طرف مقابل شرایط ترقی را برای آنها دارد و با این تصور که وارد معامله سودآوری شده اند تن به این نوع شرایط بدهند و بعد از مدتی هم دست از پا دراز تر بازگردند. این در حالی است که ما باید آگاه به حقوق خود باشیم و همچنین شرایط سلطه بر خود را ایجاد نکنیم. ازدواجی که بر پایه آگاهی صورت می گیرد، ازدواجی ماندگار و موفق خواهد بود. این آگاهی نیز جز با همدلی ایجاد نمی شود. گرفتن این حقوق لازم است بهمن کشاورز، حقوق دان: اولا که گرفتن این حقوق نه تنها لازم، بلکه واجب است. بهتر است زنان به جای تعیین مهریه های سنگین، این حقوق را به عنوان شروط ضمن عقد برای ازدواج مقرر کنند. بدیهی است جایگزینی این حقوق به جای مهریه بیشتر درمورد زنانی قابل توجیه است که دارای تخصص و تحصیلات بالا بوده و به تبع آن دارای استقلال مالی هستند. ثانیا در صورتی که این حقوق به شکل ضمن عقد مقرر شوند و به ویژه، حق طلاق ضمن وکالت نامه ای جدا از سند نکاح و با شرط عدم عزل و عدم ضم وکیل، برای زوجه گرفته شود، قابل اجرا خواهد بود و زوج مکلف به رعایت آن است. همچنین اگر به علت تخلف زوج از این شروط، زوجه ناچار به طرح دعوای طلاق شود، می تواند علاوه بر کلیه حقوق مالی خود (ازجمله مهریه) همه را مطالبه کرده و این از مواردی نخواهد بود که طرح تقاضای طلاق از طرف زوجه مانع شود که مهریه او قابل وصول نباشد.
پنجشنبه ، ۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری آنا]
[مشاهده در: www.ana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها