محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829759656
معتقدم انتخابات برای مجلس خبرگان ضرورت ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک بوشهر: در سیاست اصل بر برائت نیست/ نظارت استصوابی مطلقه، عین قانون است/ آقای جلیلی خیلی زحمت کشیدند اما در جلسات مواضع ما را اعلام می کردند، اما مذاکره نبود/ اختلاف ما با احمدی نژاد از زمان تحویل اولین لایحه بودجه آغاز شد/اگر حضرت آقا توصیه نکرده بودند، تیپ ماها می خواستند برجام را به سر دولت بزنندتابناک بوشهر: از همان ابتدای مصاحبه مشخص بود که با اینکه روز پنج شنبه است، اما روز شلوغ و احتمالا کلافه کننده ای برای مهندس کهنه کار مجلس است. پیش از ما نیز با خبرنگار یکی از رسانه های اصولگرا گفت وگو داشت. در همان حال که حرف های ابتدایی ما را می شنید، به یکی از مراجعات پاسخ می داد و نامه پیرمرد و پیرزنی را که به دفترش مراجعه کرده بودند، امضا می کرد. بعد از آن سیگاری را روشن کرد و سعی داشت با اشارات سر به ما بفهماند که از تعارفات کم کنیم و یکراست برویم سراغ اصل سؤالات. کوتاه درباره خبرگزاری و ارتباط آن با دانشگاه آزاد سؤال کرد. چند پکی به سیگار زد و بعد آن را در جاسیگاری پیش رو خاموش کرد. در حین مصاحبه، چند بار خطاب به ما گفت که سؤالات تان برای مصاحبه نیست. می گفت شما دنبال مصاحبه نیامده اید، آمده اید نظر من را عوض کنید. من اگر بخواهم مناظره کنم، خودم طرف مناظره ام را انتخاب می کنم و جسارتا، حداقل با شماها پای میز مناظره نمی نشینم. بدانید که من یک سیاستمدارم و یک چیزهایی از سیاست بلدم. در نهایت هم متن مصاحبه را تغییر دادیم و پس از یک مصاحبه حضوری، بخشی از سؤالات مان را به صورت کتبی پاسخ داد. محمدرضا باهنر، 28 سالی می شود که نماینده مجلس شورای اسلامی است. همواره انتقادات بسیاری به او وارد کرده اند. با حمایت هایش از احمدی نژاد، انتقادات به او جدی تر هم شد. سخنانش در طول 12 سال گذشته درباره احمدی نژاد، بالا و پایین هایی داشته است؛ هرچند که در گفت وگو با ما، فرصت نداد خیلی درباره این موضوع سؤال کنیم. حالا او در آستانه انتخابات مجلس دهم شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری، دل نگرانی هایی دارد که بارها آنها را اعلام کرده است. آنچه در ادامه می خوانید، متن گفت وگوی خبرنگاران «آنا»ست با نماینده مجلس در دوره های دوم، سوم، چهارم، پنجم، هفتم، هشتم و نهم، نایب رئیس مجالس هفتم، هشتم، نهم، دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین و دبیرکل جبهه پیروان خط امام و رهبری. • این روزها خیلی درباره شورای نگهبان بحث می شود. اینکه نظارتش از کجا تا کجاست. رئیس جمهوری عبارتی داشتند که چشم نمی تواند کار دست را بکند. شما نقش شورای نگهبان را چه می دانید؟ نظرتان درباره این جمله رئیس جمهوری چیست؟ من فکر می کنم دست و چشم خواندن شورای نگهبان قیاس مع الفارق است. یک نکته وجود دارد و آن هم اختلاف تئوریک است، از مد ت ها پیش باید حل می شد ولی نمی دانم چرا برخی اصرار دارند که حل نشود. بعضی ها از یک جمله قانون اساسی استفاده ای می کنند که جایش اینجا نیست. می گویند اصل بر برائت است. بله در اسلام و در بسیاری از مکاتب اصل بر برائت است. برای وقتی که می خواهند کسی را مجازات کنند، می گویند که باید جرمش ثابت شود. بله اینجا، اصل بر برائت است. اما برای امانت داری اصل بر برائت نیست. مثلا می خواهیم پولی را به امانت به کسی بدهیم، بگوییم چون اصل بر برائت است پس هر کس را در خیابان دیدیم می توانیم به او اعتماد کنیم! نه. من پول را به کسی می دهم که مطمئن باشم که امانت دار است. معنایش این نیست که بقیه خائن هستند اما من با کسی کار می کنم که مورد اعتماد من باشد. • پس به نظر شما، در عرصه سیاسی، اصل بر برائت نیست؟ نه. یک مسئله ساده شرعی را برایتان مثال می زنم. می گویند شما در نماز جماعت به کسی که اقتدا می کنید باید برایتان ثابت شده باشد که عادل است. مگر این به آن معناست که مردم ظالم اند. می گویند نه. کسی که امام جماعت شما می شود یا خودت باید بدانی که عادل است یا اینکه دو شاهد عادل مسلمان شهادت بدهند که او عادل است. اینجا اصل برائت نیست، باید عدالت امام جماعت احصا بشود. یا مثلا در پاکی و نجسی، می گویند که در کشور اسلام، اصل بر پاک بودن است. داستان هایی از امام نقل می کنند که خیلی عجیب است. مثلا می گویند در پاریس در خانه ای که مال مسلمان ها نبود، از همان روز اول، امام وضو می گرفتند و با دست خیس به همه جا دست می زدند و هر کس که اعتراض می کرد می گفتند ما که ندیدیم نجس شده باشد، پس دست می زنیم. ولی همین مرجع تقلید می گوید که گوشتی که می خواهید بخورید باید مطمئن باشید که حلال است. باید یقین کنید. اصل بر پاک بودن گوشت نیست چراکه گوشت حرام غیر از گناه، در بدن اثر وضعی دارد . در مورد شراب هم اینگونه است، اگر کسی نداند که مایعی که جلویش است مست کننده است و بخورد، خوب مست می شود، ربطی به اطلاع طرف ندارد؛ چراکه اثر وضعی دارد. گوشت حرام اگر وارد بدن انسان شود، اثر وضعی دارد. بنابراین در خورد و خوراک می گویند که اگر می خواهید بخورید باید یقین کنید که پاک است . من این مثال ها را زدم که بگویم خیلی روشن است؛ در ممکت ما کسی می خواهد معلم و یا کارمند شود، گزینش دارد، نمی گوییم که اصل بر برائت است بلکه علاوه بر مشخصات علمی باید تعهد و اعتقاد به اسلام داشته باشد. خوب کسی که می خواهد نماینده مجلس شود که تمام امور ملت را به دست بگیرد نباید متعهد باشد و التزام به اسلام داشته باشد؟ زمانی تعبیری حضرت آقا داشتند به این مضمون که «قانونگذاری از شئون ولایت است»؛ کسی که قانون می گذارد در اموال و حقوق مردم دخالت می کند. نمی توان برای انتخاب چنین فردی گفت که اصل بر برائت است . من حتما معتقدم که در انتخابات، هم عدم صلاحیت داریم و هم عدم احراز صلاحیت داریم. ممکن است فرد واقعا صالح باشد ولی شورای نگهبان صلاحیتش را احراز نکند، حتما نباید شورای نگهبان او را تأئید کند. قانون اساسی می گوید که شورای نگهبان نظارت مطلقه دارد. نمی دانم که چرا اکنون بعضی آقایان دوباره مسائلی را مطرح می کنند. بارها و بارها این مسائل مطرح شده است. امام جماعت باید عدالتش احراز شود ولی کسی که می خواهد نماینده مجلس باشد التزام به اسلامش نباید احراز شود؟ • آیا به نظر شما شورای نگهبان یک نهاد مقدس است؟ یعنی نقدی نمی توان به شورا وارد کرد؟ حضرت امام(ره) همانقدر که از شورای نگهبان حمایت می کردند، هشدارهایی هم درباره اشتباهات و آثار عملکرد این شورا در جامعه داشتند. امام نامه ای به شورای نگهبان دارند که مربوط است به اتفاقاتی که در مجلس دوم افتاد و یکی از اعضای شورای نگهبان آقای سلامتی را کمونیست خوانده بود. امام به آن اعتراض کردند و گفتند «مادامی که شما اینگونه عمل می کنید باز هم توقع دارید جوانان انقلابی تند، احترام شما را بگیرند؟». آیا هیچ اشتباهی در عملکرد شورا رخ نمی دهد و کسی نمی تواند شکایتی داشته باشد؟ باز هم می گویم این حرف ها قیاس مع الفارق است. چه کسی این را می گوید؟ آدم ها که معصوم نیستند، همه ما خطاکار هستیم. ما در کشور چیزی به نام قانون داریم که فصل الخطاب است. این فصل الخطاب کاملا روشن است، حتی ممکن است که حق به حقدار نرسد اما فصل الخطاب است. مثلا فردی شکایتی را به دادگاه می برد که برخی در این زمینه به من مراجعه می کنند و دادگاه علیه او حکم می دهد. حکم بعد به تجدیدنظر می رود، تجدیدنظر هم علیه او حکم می دهد، راه دیگری هم برای اعاده دادرسی وجود دارد که می رود در آنجا هم بررسی های لازم صورت می گیرد و حکم داده می شود. اگر اعاده دادرسی هم علیه اش حکم داده باشد، می گوید که اشتباه شده است و من از کجا باید حقم را بگیرم می گویم تمام است دیگر باید در آخرت حقت را بگیری. این داستان را خیلی شنیدیم ولی نمی دانم که چرا در آن دقت نمی کنیم. می گویند مولا علی در زمانی که حاکم اسلامی بود، یک قاضی را منصوب می کند. یک یهودی زره مولا را دزدید و برد. مولا به محکمه رفت و به قاضی گفت که این زره من است. آیا قاضی منصوب حضرت علی تردید داشت که علی راست می گوید؟ نه، تردیدی نداشت. قاضی به حضرت گفت که شما شاهد دارید؟ حضرت گفت نه. قاضی از آن کسی که زره را دزدیده بود پرسید این زره مال توست؟ گفت بله مال من است. قاضی حکم به نفع یهودی داد. این داستان که خیلی مشهور است. • آیا الان این امکان هست که از حاکم شکایت کنیم و رسیدگی کننده به این شکایت، غیر از حاکم و یک شخص یا جایگاه ثالثی باشد؟ اگر مثلا شکایتی از شورای نگهبان بود، چه کسی به آن رسیدگی می کند، خود شورا یا یک جایگاه ثالث؟ بحث ما این نیست. بحث این است که آیا قاضی حضرت علی، حق را به حقدار رساند؟ نه، نرساند اما طبق شرع حکم کرد. حتما این قاضی نه تنها مجازات نمی شود بلکه ثواب اخروی را هم دارد در حالی که حق را به حقدار نرساند. بله باید سعی کنیم که حق به حقدار برسد، حتما کسانی که حقی عمدا و عالمانه و عامدانه از کسی ضایع کنند در درگاه خداوند مسئول اند. درباره شورای نگهبان ما نمی گوییم کسی معصوم است، یا اینکه اشتباه نمی کند اما طبق قوانین موضوعه کشور، شورای نگهبان در تأیید صلاحیت افراد حرف آخر را می زند. هیچ کس حق ندارد این را زیر سؤال ببرد و از آن تخطی کند. • مهمترین نقدی که شما درباره همه سال های فعالیت شورای نگهبان به این نهاد وارد می دانید، چیست؟ من الان ضرورتی نمی بینم که نقدی وارد کنم. • شما فرمودید «من پول را به کسی می دهم که مطمئن باشم امانت دار است. من با کسی کار می کنم که مورد اعتماد من باشد.»، این «من» در عرصه سیاسی کیست؟ «من»، رهبری است که فقها را منصوب می کنند. رئیس قوه قضائیه هم حقوقدان ها را به مجلس معرفی می کند، مجلس هم رأی می دهد. • جایگاه مردم در این میان چیست؟ مردم نمایندگان را انتخاب کردند. مردم به نمایندگان حق دادند که این کار را بکنند. نمایندگان به حقوقدان ها رأی می دهند. فقها را رهبری انتخاب می کنند و حق ایشان است. مثل رئیس قوه قضائیه که رهبری انتخاب می کنند. ممکن است شما بگویید که رئیس قوه قضائیه هم خوب است که مردم انتخاب کنند، نه ما این را قبول نداریم. • هدف اصلی تأسیس شورای نگهبان چه بود؟ نگهبانی از قانون اساسی. • تفسیری که شورای نگهبان از نظارت دارد، استصوابی است. آیا این تفسیر قابل نقد نیست؟ نظارت استصوابی مطلقه، عین قانون است. • این چقدر قانونی است که اعضای شورای نگهبان در فضای پیش از انتخابات، در جایگاه ها و تریبون های مختلف علیه یک جریان فعال سیاسی و دارای پایگاه اجتماعی سخن بگویند؟ برخی معتقدند اگر یک جناح سیاسی، جایگاهی در میان مردم ندارد، چرا بی جهت، آن را حذف کنیم و هزینه درست کنیم، اما اگر پایگاه مردمی دارد که حذف آن، حذف مردم است. حتی طبق نظارت استصوابی هم، شورای نگهبان باید نظارت خود را اعمال کند و اگر اعتراضی هم به آن بود، رسیدگی کند و مستندات ارائه نماید. ما خط قرمز داریم. فتنه گران را خط قرمز می دانیم. بارها و بارها گفته ام اصلاح طلبانی که در چارچوب قانون اساسی کار کنند و قوانین موضوعه کشور را قبول داشته باشند، می توانند در انتخابات حضور یابند هرچند که به خاطر این اظهارنظر از سوی دوستانم مورد نقد قرار گرفتم. خواهش می کنم که اصلاح طلبان حتما به میدان بیایند و فعال شوند و حتما در انتخابات شرکت کنند. یک سری شرایط را می گویم که برخی نقد می کنند و می گویند که باهنر برای ما شرط گذاشته است. نه این گونه نیست. من می گویم که نظام برای همه این شرط را گذاشته است. کسی می خواهد در انتخابات حضور داشته باشد باید قانون اساسی و قوانین موضوعه کشور را قبول داشته باشد و فرآیند انتخابات را بپذیرد. ما هم نپذیریم راهمان نمی دهند. دو تیم می خواهند فوتبال بازی کنند اما اول یکی از این تیم ها بگوید که من این داور را قبول ندارم، داور کارت قرمز به کاپیتان می دهد و می گوید که خوش آمدید. ما می گوییم فتنه خط قرمز ماست، هر کس فتنه گری و ظلم عظیمی به انقلاب کرده، محکوم است. از این طرف هم انحراف را خط قرمز می دانیم، آنهایی که در انحراف بودند آن بازی ها را درآوردند، خط قرمز هستند. شما خود را حکم کننده می دانید؟ نه، ما به عنوان حکم کننده حرف نمی زنیم، بلکه به عنوان مطلع می گوییم که ما می دانیم اینها خط قرمز است. اما ما با اصلاح طلبانی که در چارچوب نظام هستند ائتلاف نمی کنیم بلکه با آنها رقابت می کنیم. • شما به فتنه اشاره می کنید. بیشتر استدلال هایی که این روزها برای ردصلاحیت برخی چهره ها مطرح می شود به حوادث سال 88 و موضوع مجلس ششم اشاره دارد؛ اما ماجرای حذف جناح چپ در انتخابات، یک ماجرای سابقه دارتری است. چرا همواره تیغ این نظارت متوجه جناح چپ و اصلاح طلبان بوده است؟ اصلاح طلبان یا اشکالشان است یا بدشانسی شان است که خاستگاه فتنه در آنجا بوده است. من این را ظالمانه می دانم که همه اصلاح طلبان فتنه گر خطاب شوند. در اصلاح طلبان بسیار آدم های خوبی می شناسم که رهبری هم آنها را قبول دارند. اما بالاخره خاستگاه فتنه در میان اصلاح طلبان است. خاستگاه فجایع 78 و آن فتنه گری در اصلاح طلبان بود. خاستگاه فجایع مجلس ششم در اصلاح طلبان بود. در مجلس اول داستان 7 تیر پیش آمد، یکی از اهدافش این بود که مجلس رسمی نشود. روز بعد که مجلس می خواست تشکیل شود یکی دو نفر از زخمی ها را روی برانکارد به مجلس آوردند که مجلس از رسمیت و عدد نیفتد. اینها سمبلیک بود. ولی در مجلس ششم یک عده اعتصاب می کنند که استعفا دهند که همه یک روز از حاکمیت خارج شوند تا حاکمیت زمین بخورد. فقط مجلسی ها نبودند یک تعداد از آقایون وزرا، ائمه جمعه هم بودند. همه می گفتند که یک روز کار را زمین می گذاریم. این جنگ بود، دیگر مبارزه سیاسی نیست. • گفتید که نقدی به شورای نگهبان ندارید. آیا حاصل نظارت شورای نگهبان به نظر شما قابل اعتراض هست؟ آیا همین فصل الخطاب، به نظر شما موظف هست که بر مبنای مستندات، اعمال نظارت و مستندات خود را ارائه کند؟ برخی معتقدند که حرف های شورای نگهبان کلی است و با تعبیرات کلی مانند عدم التزام به اسلام و یا حتی فتنه می شود خیلی ها را به راحتی حذف کرد؟ برای شما مثالی می زنم. در جریان برجام ممکن است یک عده موافق و مخالف باشند. مجلس بررسی می کند نظر می دهد، اگر یک عده ای مقابل مجلس جمع شوند و بگویند که نماینده مجلس فلان قانون را تصویب کنند والّا ما از فردا صبح نمی گذاریم که به مجلس بروند، شما فکر می کنید که چه کار باید کرد؟ آیا آزادی را اینجوری معنا می کنید؟! یک موقع می گویند که باهنر دیگر دفعه بعد به تو رأی نمی دهیم. یک موقعی می گویند که چون به فلان چیز رأی ندادی از فردا ما نمی گذاریم که به مجلس بروی. جلوی مجلس دیوار تشکیل می دهیم و نمی گذاریم وارد مجلس شوی. چه کار باید کرد؟ معلوم است که با آنها با قوه قهریه برخورد می شود. در موضوعات، می توان مذاکره و صحبت کرد اما آنجا که به عملیات فیزیکی می رسد... خیلی وقت ها زمان تصویب یک قانون در مجلس با یک رأی، یک پیشنهاد تصویب می شود. یعنی 250 نفر هستند و 124 نفر با آنچه تصویب شد مخالف اند. نماینده مجلس هم هستند، حق دارند و خیلی کارها می توانند انجام دهند، اما این 124 نفر حق ندارند این قانون را اجرا نکنند. وقتی قانون تصویب شد آن 124 نفر که در موضع قانونگذاری هستند، مثل یک شهروند عادی مکلف اند که آن قانون را اجرا کنند و اگر اجرا نکردند با آنها برخورد می کنند . بحث های اعتراضی و تبلیغات چیز دیگر است، اما اگر یک عده نماینده در مجلس تحصن کنند، اینها دارند علیه نظام کار می کنند و جزو اختیارات و حقوق آنها نیست. • شما طی این مدت، چند بار گفتید که برخی برای خبرگان خواب هایی دیدند که ما باید مانع از تعبیر این خواب ها شویم. هم شورای نگهبان وظیفه دارد و هم ما وظیفه داریم. شما به عنوان یک جریان سیاسی که قاعدتا وظیفه تان انجام کارهای سیاسی است که گروه خودتان بیشترین کرسی را کسب کند، چه وظیفه دیگری برای جلوگیری از این خوابی که گفتید قائلید؟ ما فکر می کنیم که خبرگان اصولا نباید در جریان های سیاسی تعریف شود. خبرگان یک مجلس و یک مرکزی است که باید نخبگان فکری کشور در آنجا جمع شوند و وظایف ویژه ای دارند. اینکه خبرگان جناح بندی شود و جریانات سیاسی در آن شکل بگیرد خودش می تواند آفت باشد. ما همه بحثمان همین است و می گوییم که خبرگان یک سری افرادی هستند که متخصص علمی هستند و باید خبرگان مرکز وحدت بخشی و اطمینان سازی برای نظام باشد. خبرگان اگر وارد مقوله های سیاسی شود یک مقدار مشکل به وجود می آید که بیشتر هشدارها و نگرانی ما از این بابت است. بعضی ها دلشان می خواهد که این را چپ و راستی کنند؛ معمولا خبرگان فراتر از این حرف ها و جناح های کشور است و این باید حفظ شود. ما علاقه مندیم که شاکله خبرگان غیرسیاسی و کاملا فکری، علمی و تقوایی باشد. • برخی معتقدند که همین نگاه در سال های مختلف باعث شده است حساسیت های مردم نسبت به انتخابات خبرگان پایین باشد. البته طبق اظهارنظرها، باوری هست که بعضی ها اساسا می پسندند که این حساسیت پایین باشد؛ این مانع از کارآمدی خبرگان نخواهد بود؟ یکی از کارهای اساسی حضرت امام(ره) در انقلاب مسئله همه پرسی نظام جمهوری اسلامی بود. تا آن زمان سابقه نداشت که گروهی در انقلابی پیروز شوند و دو ماه پس از پیروزی بپرسند که مردم چه نوع حکومتی می خواهند. یکی دیگر مسئله تقنین قانون اساسی بود. یعنی ایشان می خواستند که تکلیف کارگزاران با مردم که صاحبان اصلی نظام هستند، روشن شود. به همین دلیل در کشور ما هیچ مسئولی نیست که مستقیما یا نهایتا با یک واسطه توسط مردم انتخاب نشود. خبرگان یک انتخاب نخبه گزینی است. من بعضا معتقدم انتخاب مجددشان ضرورت ندارد. در آمریکا قوه قضائیه شان یک دیوان عالی دارد چند نفر در آن هستند. ورودشان با مقدماتی همراه است اما وارد که شد دیگر مادام العمر آنجا هستند و هیچ کس نمی تواند آنها را تغییر دهند، مگر اینکه توان فکری و جسمی اش را از دست بدهد. کسی که در دیوان عالی کشور آمریکاست، همیشه هست تا بمیرد . من تصورم این است که خبرگان اینطور جایی است. البته ما انتخابات داریم. اما مجلس خبرگان، خودش قانون خودش را وضع می کند؛ یعنی اگر زمانی این قانون را خبرگان درباره خودش تصویب کند که اعضای خبرگان همیشه باشند، مگر اینکه زمانی کسی توان حضور جسمی و فکری نداشته باشد، این قانونا، قانون است. اختیارات کاملش دست خودشان است، مصوبات خبرگان دست شورای نگهبان یا پیش رهبری هم نمی رود. ولی با این حال، آقایان خبرگان خودشان اصرار دارند که انتخابات هر هشت سال یکبار برگزار شود و به آرای مردم مراجعه کنند که این هم باز جزو افتخارات نظام ماست. این هم که شما می گویید ارتباط با مردم؛ یک عده از این عزیزان، ائمه جمعه هستند، نماینده ولی فقیه در بلاد و استان ها هستند و یا از مدرسین حوزه های علمیه هستند آنها ارتباطات خودشان را دارند. اینکه خبرگان ببینند مشکلات عمرانی و اجرایی مردم کجاست؟ این کار آنها نیست . • برخی معتقدند صداهای مختلف و تخصص های مختلف باید در مجلس خبرگان باشد تا کارآمدی آن بالا برود و جایگاه خبرگی و نظارتی آن حفظ شود. به نظر شما، آیا نخبگان و خبرگان باید از یک جریان سیاسی خاص انتخاب شوند؟ نه اصلا سیاسی نیستند. • الان چند صدا در خبرگان وجود دارد؟ خبرگان از طیف های فکری مختلف پایبند به نظام و انقلاب، در مجلس خبرگان چه جایگاهی دارند؟ از برجام که مهمتر نداریم. حضرت آقا می فرمایند مسئله برجام نباید تبدیل به یک جریان اختلاف سیاسی شود. اگر حضرت آقا این توصیه را نکرده بودند، تیپ ماها خیلی ها می خواستند برجام را خدای نکرده به سر دولت بزنند. یا اینکه دولتی ها بخواهند برجام را ببرند به عنوان فتح الفتوح علم کنند، اما برجام مقوله ای است که نباید سیاسی شود. خبرگان را اینطور می دانیم. والسلام • یکی از اتفاقات اخیر در حوزه سیاست خارجی بازگشایی سفارت انگلیس در ایران بود. می خواستیم نظر شما را در این باره بدانیم. نفس این اتفاق را چگونه ارزیابی می کنید؟ چون دلواپسی ها و نگرانی هایی در این زمینه بیان شد. روابط ما با کشورهای خارجی مبتنی بر منافع ملی تعریف می شود. برای ما ارتباط و نداشتن ارتباط، به طور مطلق، ارزش نیست و بر اساس منافع ملی خودمان تصمیم می گیریم. البته یکاستثنا ی مشخصی برای خودمان داریم که آن هم استثنا نیست؛ ما رژیم صهیونیستی را اصلا کشور نمی دانیم. ما اصلا آن را نظام نمی دانیم و آن را نامشروع می دانیم؛ پس از این نظر، آن هم استثنا نیست. بر این مبنا تمام کشورهایی که مشروع هستند می توانند با ما ارتباط داشته باشند. اینکه سطح ارتباط چگونه باشد، کم یا زیاد باشد، ارتقا یا تنزل پیدا کند، بستگی به مقطع زمانی و روابط و تعاملات دوجانبه یا تأثیرگذاری مان در مجامع بین المللی به نفع هم یا علیه هم دارد. دو کشور مطرحی که ما همواره ارتباط شکننده ای با آنها داشتیم، انگلیس و آمریکاست. جالب این است که هر دوی اینها خودشان قطع رابطه کردند. البته اقدام آنها عکس العمل به رفتارهایی در کشور ما بود اما مثلا درباره سفارت انگلیس، خودشان بستند. ما نگفتیم که شما اخراج کنید یا اینکه قطع ارتباط باشید. یا درباره آمریکا، یادم می آید که حضرت امام(ره) می گفتند که خدا کند آمریکا رابطه اش را با ما قطع کند. البته این دو کشور وضع ویژه ای در حافظه تاریخی ملت ایران دارند. اینها در طول دوران مفصل قبل از پیروزی انقلاب، شاید در حدود 200 سال، حداکثر تلاش شان را برای استعمار ملت بزرگ ایران کردند. اول انگلیسی ها بودند. از زمان کودتای رضاخانی گرفته تا تغییر خاندان سلطنت، استعمارگر پیر (انگلستان) در کارهای ما دخالت می کرده است. در 28 مرداد عملا استعمار پیر دندان هایش ریخته بود و توان نداشت. در آن زمان تغییر قدرت دادند و آمریکا آمد. مردم در حافظه تاریخی شان از این دو حکومت خیلی بدی و ضربه و ظلم دیدند و طبیعی است که این در حافظه شان اثر می گذارد. دیوار بی اعتمادی دیوار بسیار رفیعی است اما همانطور که عرض کردم معنایش این نیست که ما هیچ زمانی نباید ارتباطی با انگلیس یا آمریکا داشته باشیم. آنها باید رفتار خودشان را اصلاح کنند. ارتباطی که اکنون برقرار می شود یک نوع چک کردن است که ما ببینیم آیا تغییری در رفتارشان به وجود آمده است یا نه. قبل از این هم اتفاقات دیگری پیش آمده بود. در جریان میکونوس، با یکی از کشورهای اروپایی رابطه مان بد شد، سفیرش را اخراج کردیم و اروپایی ها همه با هم اعتصاب کردند و رفتند که ما هم به آنها کاری نداشتیم. بعد از مدتی یکی یکی در صف ایستادند و نوبت گرفتند و برگشتند. از این زیر و بم ها در روابط داریم ولی باز هم تکرار می کنم که ارتباط و نداشتن ارتباط هیچ کدام برای ما مطلقا ارزش نیست. ارزش، حفظ منافع ملی است. در وضع کنونی هم اصلا نباید فکر کنیم که یک عقب نشینی اتفاق افتاده است بلکه یک چک کردن مجدد است. کمااینکه در جریان مذاکرات هسته ای حضرت آقا فرمودند که الان وارد دوره نرمش قهرمانانه شدیم. سیاست راهبردی ما عوض شد، رفتیم و مذاکره کردیم اما با همه وجود مراقب منافع ملی خودمان هستیم تا اگر یک وقتی کسی خواست کاری خلاف عرف دیپلماتیک عمل بکند، با آن برخورد خواهیم کرد. • اتفاقی که درباره انگلیس افتاد، چقدر در شرایط ثبات و بعد از 36 سال که از انقلاب گذشته، قابل دفاع است؟ خودتان هم گفتید آنچه انگلیس انجام داد یک واکنش بود. در هر صورت روابط دیپلماتیک از لحاظ حقوقی تعریف دارد. داستان اشغال لانه جاسوسی آمریکا، دنباله انقلاب بود. یعنی اگر ما نگاه کنیم و کسی از ما بپرسد که آیا اشغال لانه جاسوسی کار قانونی بود؟ می گوییم نه. ما بلافاصله می توانیم این سؤال را بپرسیم که آیا اصلا انقلاب ما کار قانونی بود؟ انقلاب ما خلاف قانون بود. انقلاب که با قانون انجام نمی شود، انقلاب با زدن زیر قوانین مسلطی که یک جامعه و یک ملت آن را قبول ندارد، انجام می شود. بنابراین از نظر حقوقی اشغال لانه جاسوسی کار غیرقانونی بود اما در راستای انقلاب بود. امکان دارد این سؤال مطرح شود که آیا اشغال لانه انگلیس هم مثل همان اتفاق بود؟ نه، من دیگر آن تعبیر را ندارم. ما دیگر یک حکومت مستقر و صاحب قانون و دارای رفتار عاقلانه و عادلانه هستیم. یک موقع فرض می کنیم که گروه های سیاسی فعال اعتراض می کنند، در ایران هم ممکن است که عده ای بروند در مقابل دفتر سازمان ملل تجمع کنند و شعار بدهند و متحصن شوند. این هیچ اشکالی ندارد ولی آیا می توانند اشغال کنند؟ نه، نمی توانند. خاک سفارت هر کشور در کشور دیگر جز خاک آن کشور میهمان است و کشور میزبان متعهد به برقراری امنیت کشور میهمان است. بنابراین آنجا حتما دوستان اشتباه کردند و همان موقع هم گفتم. باز هم تکرار می کنم که این معنایش این نیست که نمی توانند اعتراض کنند. در زمان بازگشایی سفارت انگلیس عده ای جمع شدند و اعتراض کردند. البته وزارت کشور اعلام کرد که این اعتراض هم غیرقانونی است و مجوز نداشتند که شاید اگر دنبال مجوز می رفتند، داده می شد. آن وقت می توانستند با مجوز می رفتند و شعار می دادند. شعاردادن معنایش این نیست که آن کسی را که می خواهد کلید را در قفل بیندازد، کتک بزنند ولی می توانند اعتراض قانونی داشته باشند و شعار بنویسند و پلاکارد بنویسند. الان باید مسیر حرکت ها، کاملا قانونی باشد. •پس از انجام توافق هسته ای فضایی در کشور داریم که رفت و آمدهایی صورت می گیرد؛ سفارت انگلیس باز می شود؛ در این میان گاهی دلواپسی هایی مطرح می شود که رنگ و بوی جناحی دارند اما در کنار آن، برخی نگرانی ها و دلواپسی ها گویا بیانگر این است که انگار هنوز عده ای باور نکردند که این انقلاب و نظام نیروهای توانمندی دارد که می توانند پای میز مذاکره و در عرصه روابط دیپلماتیک حضور یابند. انگار همچنان یک بی اعتمادی نسبت به نیروهای خودی وجود دارد و فکر می کنند قطعا در هر ارتباطی قرار است ما فریب بخوریم. این نگاه را چطور ارزیابی می کنید؟ واقعیت قضیه این است که این وضع را داشتیم؛ انکار نباید بکنیم. درباره همان داستان لانه جاسوسی و بعد آن تفاهمی که انجام شد و آن بیانیه الجزایر، شاید بعضی که تندروتر هستند بگویند که آنها خیانت کردند. من این اظهارنظرها را قبول ندارم و چنین اعتقادی ندارم. آنها تلاش کردند ولی واقعیت این است که خیلی کلاه سرمان رفت. در جریان بیانیه الجزایر، حضرت امام(ره) آن را به مجلس واگذار کرد که مجلس بپذیرد یا نپذیرد. مجلس هم پذیرفت و بعد هم یک بیانیه صادر شد. اما اگر در طول زمان نگاه کنیم ما آن موقع واقعا کلاه حقوقی جدی سرمان رفت. به قول مشهور می گویند که مؤمن از یک سوراخ نباید دوبار گزیده شد. این نگرانی را در همین سال های اخیر هم داشتیم که اگر بخواهیم وارد مذاکره جدی با یک مستکبر گردن کلفتی بشویم که مار خورده و افعی شده، ممکن است کلاه سرمان برود. در دولت یازدهم، بر همین اساس، مذاکره رسمی ولی محتاطانه را آغاز کردیم. در دوره قبل آنچه صورت می گرفت، مذاکره نبود. جناب آقای جلیلی خیلی زحمت کشیدند اما در جلسات مواضع ما را اعلام می کردند، آنها هم مواضع خودشان را اعلام می کردند، اما مذاکره نبود، تعامل نبود، تنازل نبود؛ مذاکره یعنی تعامل و تعامل یعنی تنازل. آنچه در طول این 20 ماه به دست آوردیم، یکی این است که به بسیاری از اهدافمان به صورت جدی رسیدیم. همچنین تیم مذاکره کننده کنونی تیم مسلطی بود، خوب رفت، به جلو هم رفت و کار کرد. البته دلواپسی های قبلی هنوز از ذهن دوستان ما پاک نشده است که نکند سرمان کلاه رفته باشد. احتیاط خوب است اما در حدی نباید باشد که مانع از ادامه کار شود. دلواپسی به خودی خود مذموم نیست. در اسلام نیز می گویند که مؤمن همیشه در مورد وضع خودش در حالت خوف و رجا باید باشد، یعنی از یک طرف باید امیدوار به مشیت الهی باشد و از یک طرف هم نگران باشد از رفتاری که کرده است. ما دلواپسی باید داشته باشیم اما اگر این دلواپسی تبدیل به این شود که مثلا بگویند فلان فرد مذاکره کننده ما خائن است، این دلواپسی همراه با موضع و بدبینی است. اگر شما دقت کرده باشید مقام معظم رهبری وقتی می خواهند تأیید کنند، مرتب تکرار می کنند که «من به این گروه دیپلمات اعتماد دارم.» اما از آن طرف همواره گفتند که باید مراقب باشید. تعبیری یکی از دوستان داشتند که جالب بود؛ می گفتند در زمان جنگ هم این گونه بود. فرماندهان جنگ که به جبهه می رفتند، سوءظنی نسبت به هیچ کدام نداشتیم مانند چشم خودمان به آنها اعتماد داشتیم اما دلواپس بودیم. این دلواپسی به خاطر مکار بودن و غدار بودن دشمن و به اصطلاح قسی القلب بودن دشمن بود. پس با وجود اینکه به گروه مذاکره کننده صددرصد اعتماد داریم اما باز هم دلواپسیم. • آنچه در این ماه ها از سوی دلواپسان اتفاق افتاد از کدام جنس بود؟ من دلواپسی را از نظر خودم گفتم. من آن نوع دلواپس نیستم و آن را محکوم می کنم. اما شما هم هر دلواپسی ای را محکوم نکنید. دلواپسی در حدی که اعتماد به این گروه داشتیم و باز هم داریم خوب است اما دشمن مکار و غدار است، حتی آن جاهایی که امضا کرده است زیرش می زند. خوب فرض کنید مذاکره کنندگان دو طرف تفاهم کردند، از لحاظ حقوق بین الملل هر یک گفته اند که ما این کار را می کنیم اما ما از قبل دیده ایم که طرف قولی داده ولی عمل نکرده است. ما می گوییم که باید در برجام این موضوع گنجانده و پیش بینی می شد که اگر به موارد تفاهم عمل نشود چه اقدامی صورت می گیرد. در حالت عادی ممکن است بگویند این چه حرفی است ولی چون سوءنیت طرف مقابل را بارها و بارها دیده ایم بسیار دلواپسیم. اما این را نباید تبدیل کرد به فضای بی اعتمادی و خدای ناکرده خائن نامیدن. • آقای مهندس، شما به اعتراف خودتان، از حامیان اصلی دکتر احمدی نژاد بودید. البته در اظهارات شما تناقضات بسیاری از گذشته تا به امروز درباره احمدی نژاد دیده می شود. اما به هر حال شما حامی قطعی احمدی نژاد بودید و حتی جایی گفتید «من اولین کسی بودم که بحث ریاست جمهوری احمدی نژاد را مطرح کردم». بعدها خودتان گفتید که آنهایی که در جریان اصولگرایی از رفتارهای احمدی نژاد حمایت کرده اند، باید پاسخگو باشند، فکر نمی کنید زمان پاسخگویی است؟ من بارها موضع خود را در مورد آقای احمدی نژاد و تاریخ تحولات آن را بیان کرده ام که به صورت خلاصه آن را تکرار می کنم. 1- اینجانب در سال 84 رئیس ستاد انتخابات آقای لاریجانی بودم که رقیب آقای احمدی نژاد بود. 2- در مرحله دوم انتخابات جامعه اسلامی مهندسین و جبهه پیروان خط امام و رهبری طی بیانیه ای از هیچکدام از نامزدهای دور دوم (آقایان احمدی نژاد و هاشمی رفسنجانی) حمایت نکرد و امر را به رأی دهندگان واگذار کرد. 3- پس از انتخاب شدن ایشان همه تلاش خود را در جهت حمایت از دولت ایشان به کار بستیم و منظورمان این بود که ایشان مشی اصولگرایی خواهد داشت. 4- در اولین لایحه بودجه دولت نهم به دلایل متعدد کارشناسی اختلاف نظر ما با ایشان شروع شد و در بسیاری از تصمیمات عجولانه و شتابزده ایشان مخالفت خود را اعلام و از طریق مجلس شورای اسلامی آنها را کنترل کردیم. 5- در زمان قهر و خانه نشینی ایشان، کم کم احساس شد که یک جریان انحرافی دولت را اداره می کند که در مقابل آن موضع رسمی گرفتیم به صورتی که برای اولین بار در نظام جمهوری اسلامی ایران موضوع سؤال از رئیس جمهوری در دستور کار مجلس قرار گرفت. با توجه به روند فوق احساس می کنم در هر مقطعی به وظیفه خودم با توجه به رفتارهای جدید ایشان عمل کرده ام. • برخی از چهره های اصولگرا مطرح کردند که ائتلاف اصولگرایان در مرحله تعیین فصل الخطاب است، آیا درباره فصل الخطاب اختلافی وجود دارد؟ شنیده شده است که در دیدارهایی که بین سران جامعتین و آیت الله مصباح یزدی بوده، او صراحتاً اعلام کرده است که به هر تصمیمی که جامعتین برسند تن نمی دهد و بر مبنای تشخیص خود عمل خواهد کرد؟ مقوله وحدت اصولگرایان در هر دوره انتخابات تلاش ها و زمان بسیاری را به خود اختصاص می دهد و این یکی از مشکلاتی است که در غیبت وجود چند حزب فراگیر و ضابطه مند خودنمایی می کند. در مجموع روند ایجاد وحدت در جامعه اصولگرایی به نقطه خوبی رسیده است، جامعه مدرسین حوزه علیه قم اگر چه اصرار دارد به مصادیق انتخابات مجلس شورای اسلامی وارد نشود، در جریان تلاش های جامعه روحانیت مبارز تهران هس و این امر را تائید می کند. حضرت آیت الله مصباح یزدی هم بارها فرموده اند که من جامعتین را دو نهاد سابقه دار در امر انتخابات می دانم و حرف آنها برای من کاملا قابل قبول است. بر این اساس امیدوارم که ان شاءالله ساختار تشکیلاتی اصولگرایان به صورت شورای هماهنگی نیروهای اصولگرا در آینده نه چندان دوری تشکیل و اعلام شود. • در واکنش هایی که درباره تشکیل جبهه یکتا مطرح شده است، نگرانی هایی دیده می شود. گویا برخی سران اصولگرا نسبت به یکسان بودن ظاهر این جریان با باطن آن تردید دارند؟ به نظر می رسد که درباره ارتباط این جریان با حلقه انحرافی و میزان پایبندی آنها به ائتلاف شک هایی در میان اصولگراها هست؟ اینها چه نسبتی با اقای احمدی نژاد و دفتر ولنجک دارند؟ تا آنجا که من اطلاع دارم جبهه یکتا هیچ قصدی برای ورود به انتخابات ندارد و این موضوع را بارها اعلام کرده اند. بنابراین سؤال فوق سالبه به انتفاء موضوع است البته اعضای این جبهه بعضا قصد نامزدی دارند که در این زمینه مانند دیگر نامزدهای انتخاباتی اصولگرا مورد بررسی قرار می گیرند. • امروز خیلی از چهره های نظام مانند آقای ناطق یا آقای پورمحمدی و امثالهم، از این سخن می گویند که باید به مسائل 88 و ماجرای حصر پایان داد. برخی مانند آقای مطهری تأکید دارند که برای جمع شدن این ماجرا باید قانونا مسیر محاکمه را رفت؛ آن هم محاکمه همه عوامل مؤثر، از جمله نامزد پیروز. دیدگاه شما در این زمینه چیست؟ من این مطالب را از زبان بزرگواران فوق الذکر نشنیده ام. اما در هر صورت فتنه سال 88 حادثه بزرگی بود که هزینه های زیادی را به جامعه، کشور و مردم وارد کرد و پایه بسیاری از اختلافات شد، بحمدالله حماسه نهم دی بسیاری از هزینه ها را جبران کرد تا جایی که حتی انبوهی از افراد که به یک نامزد خاص رأی داده بودند به دلیل رفتار های غیر منطقی نامبرده از او جدا شدند و به خیل عظیم حماسه سازان نهم دی پیوستند. به نظر من موضوع این حادثه برای عبرت گیری دیگران باید مطرح شود تا خدای ناکرده به دلیل ناپختگی بعضی جریان های سیاسی این حوادث در کشور تکرار نشود و به اصطلاح مؤمن دو دفعه از یک سوراخ گزیده نشود. • این روزها درباره ارایش انتخاباتی اصولگرایان در انتخابات حرف های بسیاری هست. اعتراضاتی به شورای همگرایی اصولگرایان مطرح می شود. برخی اصولگرایان معتقدند که پایداری ها قیم مآبانه برخورد می کنند و ائتلاف بیشتر با محوریت اشخاص است تا احزاب؟ غلبه پایداری در ائتلاف اصولگرایان و چترگستری آنها بر سر بزرگان اصولگرا، موضوعی است که برخی از آن نگران اند و حتی عنوان می شود که آقایان لاریجانی و قالیباف هم از احساس قیم بودن برخی در اصولگرایی، نگران اند. در ائتلاف عموما موضوع تنازل مطرح است و همه طرف های اصوگرایان به این جمع بندی رسیده اند. بعضا ائتلاف با وحدت فلسفی خلط می شود. آیت الله مهدی کنی رضوان الله تعالی علیه، بارها اعلام می کردند که مقصود ما وحدت فلسفی نیست بلکه ائتلاف برای یک حرف مشترک است که در آن ضرورت تنازل از همه طرف ها مشهود است. بنابراین، ائتلافی که به وجود می آید به معنای حذف و حتی کمرنگ شدن هیچ جریان اصولگرایی نیست. سمیه عظیمی، پروین طالبیان
سه شنبه ، ۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک بوشهر]
[مشاهده در: www.tabnakbushehr.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها