محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846092608
دولت می گویدتاریخ مصرف گروه های جهادی گذشته/ پروژه ۳ساله دولتی را، ۲هفته ای اجرا می کنیم!
واضح آرشیو وب فارسی:صاحب نیوز: آنجا که دولت احساس کند گروه جهادی رقیب شده شروع می کند به همراهی نکردن، ولی اگر ببیند که اینها بله قربان گو هستند و چشم خود را بسته اند، آن وقت ورود پیدا می کند.به گزارش صاحب نیوز ، کوله باری آماده می کنند برای سفری که جنسش با سفرهای قبلی تفاوت دارد. این سفر، راهنمای مسیر بندگی است. در مقصد، دیگر خبری از خوشگذرانی و آسودگی نیست. تنها کار، کار و کار اهداف این سفر را به خود اختصاص می دهند. سخن از کار و زحمت است، اما لذتی را در خود نهان دارد که لب گشودن به تفسیرش امری محال است. فقط باید عاشق باشی و لباس جهاد بر تن کنی تا جرعه ای از آن کام تشنه ات را سیراب کند و دل خسته ات را صیقل دهد. سخن از دانشجویانی است که با نیت خدمت به خلق خدا، ایام تعطیلی دانشگاه ها، خود را در قالب گروه های جهادی به مناطق محروم می رسانند. اما گاهی به جای تقدیر، در مسیرشان صخره های بزرگ می بینند و سنگ اندازی هایی که سال هاست در جاده خدمت به سویشان پرتاب می شود. صادق مفرد، مسئول سازندگی بسیج دانشجویی تهران بزرگ در گفت و گویی از مشکلات پیش روی گروه های جهادی، نامهربانی های دولت ها و دلایل آن سخن می گوید. متن کامل این گفت و گو پیش روی شماست. روند حرکت گروه های جهادی را از ابتدا تا به امروز چطور ارزیابی می کنید؟ چه تغییراتی طی این مدت در ساختار و شاکله رفتاری این گروه ها صورت پذیرفته است؟ بعد از اینکه جهاد سازندگی در دولت اصلاحات به کارش خاتمه داده شد، دبیرستان و مدارس به صورت خودجوش فعالیت کردند و آن سبک و سیاقی که اردوهای جهادی در اوایل برگزار می شد امروز نیز تقریباً به همان شکل در حال خدمت رسانی به مناطق محروم کشور هستند. اما آن نکته حائز اهمیت که متأسفانه نسبت به آن غفلت صورت گرفته است این است که نیازهای کشور تغییر کرده ولی قالب و شیوه برگزاری اردوهای جهادی همان قالب و روش قدی ماست که این مهم با توجه به احتیاجات امروز باید دستخوش تغییراتی شود. ما هیچ اتفاق جدیدی را انجام ندادیم. اینکه مثلاً یک گروه دانشجویی متخصص داشته باشیم. نمی توان گفت هیچ تغییری رخ نداده، اما رویکرد ثابتی داشته و حالت اردویی خودش را حفظ کرده است. اینکه مثلاً دانشگاه تهران با توجه به تخصص دانشگاهیان نیروی کار را تعریف کند و مشکلات مناطق محروم را بر این اساس برطرف کند، خیلی دیده نمی شود. یک بخشی از این غفلت مربوط به خود بچه های جهادی می شود که این قالب ها را نشکستند. طی یک سال اخیر مقداری فضا تغییر کرده و در بحث اقتصاد مقاومتی ورود کرده ایم و نخبگان گروه های جهادی کارهای پژوهشی انجام می دهند، اما آن چنان که باید و شاید فراگیر نشده است. یک بخش هم مربوط می شود به اینکه مسئولان دیدگاهشان به گروه جهادی تنها به خاطر پر کردن اوقات فراغت است و از ما انتظاری برای جهاد سازندگی را نداشته و ندارند. به طور مثال این ذهنیت برای آنها وجود ندارد تا بگویند ما هم مثل جهاد سازندگی زمان انقلاب که مثلاً کشور را در حوزه لبنیات خودکفا کرد، می توانیم برای کشور راهگشا باشیم و سنگی را از جلوی پای مردم برداریم. حضرت آقا در سال ۸۹ با بچه های جهادی دیدار داشتند و فرمودند که اردوهای جهادی ادامه دهنده همان جهاد سازندگی هستند. دلیل این موضوع را در چه چیزی می بینید. با توجه به اینکه این پتانسیل در بدنه گروه های جهادی دانشجویی وجود دارد تا به عنوان بازوی اجرایی دولت ها عمل کنند و در نقش کاتالیزور، کمک حال دولت ها برای اجرای طرح های مختلف از جمله طرح های عمرانی کشور باشند، چرا قوه مجریه در دوره های مختلف از این نیروی بالقوه استفاده نکرده و نمی کند؟ آقا در دیداری که فکر می کنم در سال ۸۹ در جمع دانشجویان داشتند، فرمودند: اردوهای جهادی به دولت کمک می کند. یعنی اگر بخواهیم واقعی تر به این مسئله نگاه کنیم، دولت در مورد یکسری از فعالیت ها و برنامه هایی که دارد، نیاز به مجموعه ای دارد که مثل کاتالیزور بین مردم و دولت قرار بگیرد تا کارها به شکل شایسته و بایسته انجام شود. اجازه بدهید در راستای خدماتی که گروه های جهادی می توانند انجام دهند مثالی عرض کنم. مثلاً در مناطق مرزی تصمیم بر این می شود که یکسری روستاها جمع شود و دولت به جای آن شهرک سازی کند. به شکل طبیعی، در این زمینه مردم به دولت اعتماد نمی کنند، اما گروه جهادی چون هیچ بهره ای درخدمت رسانی نمی برد، مردم به آن اعتماد می کنند. گروهی که بی هیچ چشمداشتی در منطقه حاضر می شود و به مردم خدمت رسانی می کند در بین آن اهالی دارای وجهه و آبرو می شود و این مهم می تواند رابطی بین دولت و مردم محروم مناطق مختلف کشور باشد. خدمات متقابل گروه های جهادی و دولت ها به دریافت یکسری تجهیزات و امکانات از فرمانداری و بخشداری از سوی این گروه ها تنزل یافته است، در صورتی که می شود خیلی بهتر روابط دولت و گروه های جهادی را در حوزه تصمیم گیری و سیاستگذاری تعریف کنیم. این شرایط در دولت های مختلف به صورت سینوسی بوده و یا از یک شرایط یکسانی برخوردار بوده است؟ اگر بخواهیم یک نگاه مقایسه ای به این موضوع داشته باشیم، این عدم تعامل بین دولت ها و اردوهای جهادی دانشجویی همواره شرایط یکسانی را تجربه کرده است؟ از ۱۱ سال پیش کار جهادی را در دبیرستان شروع کردم و با عملکرد سه دولت اصلاحات، دولت های نهم و دهم و همچنین دولت تدبیر و امید آشنا هستم. اوایل و در زمان دولت اصلاحات که عملاً هیچ همکاری ای با گروه های جهادی دانشجویی صورت نمی گرفت، اما این شرایط در دولت قبل کمی بهبود یافت. در استانداری به ما اتاقی را می دادند تا با مشاوران جوان استانداری برنامه ریزی کنیم و برای رفع محرومیت در مناطق کمتر برخوردار ایده بدهیم؛ چنین جایگاهی را برای گروه جهادی قائل می شدند. اما به مرور زمان از حجم این تعامل ها کاسته شد تا به امروز که سطح همکاری ها مجدداً به سطح ضعیف بازگشته است. در این اواخر دولت آیین نامه ای را تنظیم کرد که به موجب آن، تشکلی ذیل خود وزارت علوم شکل می گیرد و گروه های جهادی ای که می خواهند از امکانات دانشگاه های دولتی استفاده کنند، فقط از طریق این تشکل می توانند به اهداف خود دست پیدا کنند. زمانی که این آیین نامه را بررسی کردیم، با انبوهی از ایرادات و مشکلات متعدد روبه رو شدیم. امروز در دولت می گویند که بسیج یا هر مجموعه دیگر که می خواهد اردوی جهادی برگزار کند، اگر نیاز به حمایت های دانشگاه دارد، باید طبق قاعده و آن چیزی که همین دولت تصویب می کند، فعالیت کند در غیر این صورت چنین امری ممکن نیست. این یک جور متولی شدن دولت را می رساند. فارغ از درست یا غلط بودن این موضوع، نمی توان از این تصمیم چنین برداشت کرد که دولت می خواهد شما در راستای اقدامات و برنامه ریزی قوه مجریه حرکت کنید؟ خیر. اساساً گروه های جهادی همان «NGO» با روحیه انقلابی است. زمان دولت اصلاحات هم «NGO»هایی فعال شدند که سال ۸۸ اوج فعالیت خودشان را نشان دادند. فعالیتی که آنها داشتند البته کاملاً سیاسی بود، کار سیاسی بود و در آن زمان اصلاً چنین بحث هایی مطرح نبود. ما توقع چندانی از دولت ها نداریم. اگر بخواهیم مدلی را تعریف کنیم و بگوییم که دولت ها اساساً چه کمک هایی می توانند به گروه های جهادی ارائه کنند باید برخی از نکات را مدنظر قرار داد. اول اینکه قوه مجریه می تواند یک بانک اطلاعات قوی در اختیار دانشجویان قرار دهد تا گروه های دانشجویی در قالب اردوهای جهادی بتوانند مسائل و معضلات مناطق محروم را بررسی کنند و در راستای رفع معضلات اساسی مردم گام بردارند. این در حالی است که با عرض تأسف، قوه مجریه به صورت سطحی به عملکرد و پتانسیل های اردوهای جهادی نگاه می کند. چنین نگاهی کارایی لازم را ندارد و گرهی از مشکلات مردم ساکن در مناطق محروم باز نمی کند. این در حالی است که گروه های جهادی متشکل از دانشجویان نخبه با تخصص های مختلف، اگر کمک حال دولت باشند و دولت روی خوش به آنها نشان دهد، می توانند صخره های بزرگ بر سر راه دولت را بردارند. در حال حاضر و خصوصاً در دولت تدبیر و امید، ارتباطی بین دفتر توسعه مناطق محروم و مدیریت ریاست جمهوری با گروه های جهادی وجود ندارد. شما درخواستی مبنی بر شکل گیری یک ارتباط دوسویه یا تشکیل کارگروهی برای تسریع در روند محرومیت زدایی در سطح مناطق محروم کشور به دولت یازدهم ارائه کرده اید؟ بله. برنامه ارائه شده، اما می گویند تاریخ کمک به گروه های جهادی منقضی شده است. من می گویم اگر دولت می خواهد دست گروه های دانشجویی را به حل مشکلات مناطق محروم باز کند، باید آنها را در سطح واقعی شان ببیند و بانکی از مشکلات مناطق محروم که قابل دسترس باشد را بدهند و از ظرفیت آنها در تصمیم گیری های منطقه ای استفاده کنند. یعنی این نباشد که نهایت همکاری یک بخشداری و استانداری با گروه های جهادی، دادن یا ندادن یک خودرو باشد. دولت می تواند در این حوزه قوی ترورود پیدا کند، اما اگر بیان کند که به گروه جهادی پول می دهم و متولی این گروه ها می شوم سخن اشتباهی است، چراکه اگر بحث متولی پیش بیاید، گروه های جهادی از آن هدف اصلی خود دور می شوند. اساساً نگرانی دولت ها از ورود دانشجویان به عرصه جهادی و اقدامات اجرایی چیست؟ دولت آن جایی که گروه جهادی را همراه خود دیده، با این گروه ها همراهی کرده است. اما آنجا که دولت ها، گروه های جهادی را رقیب خود دیده اند، از کمک خودداری کرده اند. رقیب به چه معنا؟ مثلاً فرض کنید دولت طرحی در دست دارد که می خواهد فلان جاده را در منطقه ای محروم بسازد. به طور مثال طی دو یا سه سال طول می کشد تا عملیات عمرانی آن خاتمه پیدا کند، اما گروه جهادی با تمام مشکلات و به صورت ضربتی پای کار می آید و این پروژه را ظرف مدت دو هفته جمع می کند. خب، مردم این منطقه می گویند پس دولتی که مالیات دریافت می کند چطور نتوانسته انجام دهد، در حالی که گروه جهادی توانست دو هفته ای جمعش کند. در مجموع دولت ما را به چشم هوو می بیند. یعنی به یک نحوی شما جلوی رانت های احتمالی در بدنه دولت را گرفته اید و همین عامل سبب دلنگرانی آنها می شود؟ بله. آنجا که دولت احساس کند گروه جهادی رقیب شده شروع می کند به همراهی نکردن، ولی اگر ببیند که اینها بله قربان گو هستند و چشم خود را بسته اند، آن وقت ورود پیدا می کند. در مجموع آثار و برکات اردوهای دانشجویی برای خود دانشجویان چیست و چه تأثیراتی در آینده شخصی آنها یا کشور دارد؟ کلاً اردوی دانشجویی دو خروجی خیلی واضح و مشخص دارد؛ یک خروجی این است که آنها را به منطقه محروم می برند و می شود سازندگی، یک خروجی هم که برای خود دانشجویان است. کسب اخلاق و تفکر معنوی. وقتی طی مدتی از دل شهر جدا می شوی و از تمام فکر و مشغولیات خود فاصله می گیری و با مردمی که هیچ نسبتی با تو ندارند زندگی و تلاش می کنی آن هم بدون اینکه هیچ دستمزدی بگیری، تأثیرات روحی شگرفی در وجود خویش احساس خواهی کرد. از طرف دیگر، کسی که در ابتدای سن جوانی ورود پیدا می کند، در مدت زمان ۱۰ یا ۱۲ روز به خاطر سختی ای که می کشند در حد مدیر تربیت می شوند و در نتیجه به این افراد بیشتر می شود اعتماد کرد، تا آنهایی که شاید فقط دم از عدالت می زنند. ما قبل از تصویب بودجه ۹۴ در مجلس، یک نمایشگاهی را برپا کردیم به نام کوخ نشینان که تصاویر یکسری از مناطق محروم را به نمایش گذاشتیم، البته بدون اینکه رسانه ها را برای پوشش خبری دعوت کنیم. جالب اینجاست که نماینده هایی که عبور می کردند، نماینده های همان استان بودند و می گفتند که چنین منطقه ای هم مگر در شهر ما وجود دارد؟ آماری از میزان حضور دانشجویان در اردوهای جهادی دارید؟ روند افزایشی بوده یا کاهشی؟ در سالی که گذشت با ۲۴درصد افزایش دانشجوی متقاضی اردوهای جهادی مواجه بودیم که در مناطق محروم حاضر شدند. من چون مسئولیت تهران بزرگ را دارم، نزدیک به ۲۱۰۰ نفر، فقط در اردوی تابستان شرکت کردند و به ۱۵ استان و ۲۳ منطقه محروم اعزام شدند. امسال بچه ها در حوزه عمرانی اولویت را گذاشتند روی بحث آبرسانی و لوله کشی و بخش اعظمی از اقدامات و فعالیت ها رو به کیفی تر شدن گذاشته اند. منبع: جوان
سه شنبه ، ۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صاحب نیوز]
[مشاهده در: www.sahebnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها