محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1856204392
نگاه اسطوره ای به شهید باکری در شناخت او خلل ایجاد می کند
واضح آرشیو وب فارسی:مشرق نیوز: مریم شریف رضویان، منتقد در نشست نقد و بررسی کتاب «سرزمین آبی من» تغییر نام شخصیت «حمید باکری» به «سیاوش» و شخصیت «مهدی باکری» به «باقر» ناشی از ورود نگاه اسطوره ای و ملی - مذهبی گرایانه نویسنده به داستان دانست و گفت: شأن شهیدان از شخصیت های اسطوره ای و حتی ملی- مذهبی والاتر است. باید مرز تخیل و واقعیت به راحتی در داستان قابل تشخیص باشد.به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق به نقل از ایبنا، نشست نقد و بررسی کتاب «سرزمین آبی من» نوشته نصرت الله محمود زاده، یکشنبه پنجم مهرماه 1394 با حضور این نویسنده، مریم شریف رضویان و احمد شاکری با همکاری بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس در سرای اهل قلم موسسه خانه کتاب برگزار شد. پیش به سوی ادبیات بومی شاکری، دبیر این نشست، «سرزمین آبی من» را اثری متفاوت دانست و گفت: این کتاب تلاشی است برای داستانی کردن خاطره. این توجیهی قابل دفاع است که بخشی از خاطرات دفاع مقدس را که می تواند فراتر از قالب خاطره باشد، در قالب داستان بنویسیم و خوب است که ادبیات مستند نگار حرکت تدریجی به سمت ادبیات داستانی داشته باشد. این گونه ما به تدریح به ادبیات بومی خواهیم رسید. مریم شریف رضویان، در نقد کتاب «سرزمین آبی من» گفت: این کتاب از زندگی نامه فراتر رفته و به داستان نزدیک شده است و از این رو می توان آن را از بعد داستانی نقد کرد. داستان به صورت مکاتب نو داستان نویسی نوشته شده است و ما با نوعی در هم ریختگی مکانی و درون ذهن شخصیت مواجهیم. داستان در مدت زمانی یک سال رخ می دهد و دوره عملیاتی بدر و خیبر را مرور می کند. وی منظور خود از بهم ریختگی زمانی داستان را رعایت نشدن حوادث داستانی بر اساس توالی زمانی عنوان کرد و افزود: داستان مدام از حال به گذشته و از گذشته به آینده در حال رفت و برگشت است و فضاهای تخیلی، عمدتا با کابوس هایی که شخصیت «زهره» می بیند، شکل می گیرد. پیرنگ داستان چندان منسجم نیست و ما خواننده داستانی در قالب نو هستیم. شریف رضویان این پرسش را مطرح کرد که نوشتن داستان برای شهیدان در مکتب نو، چه جایگاهی می تواند داشته باشد؟ و در پاسخ به این پرسش توضیح داد: اساسا داستان هایی در مکتب نو، برای به سخره گرفتن آرمان ها نوشته می شوند و این سبک، برای شهیدانی که به دلیل آرمان هایشان جان خود را فدا کرده اند، نمی تواند صحیح باشد. این مکتب پرداختن به شخصیت شهید باکری را دشوار کرد. وی با تاکید بر این که نباید تغییر نام شخصیت ها ما را در داستانی نامیدن این اثر به اشتباه بیندازد، گفت: نویسنده با وارد کردن عناصر داستانی کوشیده است این اثر را جذاب کند. شاید برای مخاطبی که حمید باکری را می شناسد، تشخیص تخیل از واقعیت ساده باشد اما مخاطبی که شناختی نسبت به این شخصیت ندارد مرز تخیل و حقیقت را نمی شناسد. ورود اسطوره ممنوع! این منتقد تغییر نام شخصیت «حمید باکری» به «سیاوش» و شخصیت «مهدی باکری» به «باقر» را ناشی از ورود نگاه اسطوره ای و ملی - مذهبی گرایانه نویسنده به داستان دانست و افزود: شان شهیدان از شخصیت های اسطوره ای و حتی ملی- مذهبی والاتر است. همچنین، روحیات شخصیت سیاوش دچار تناقضاتی است و شاید قالب داستانی انتخاب شده نتوانسته است به خوبی حقیقت شخصیت شهید باکری را نمایش دهد. وی اظهار کرد: نویسنده باید به گونه ای داستان بنویسد که مرز تخیل و واقعیت به راحتی قابل تشخیص باشد. این تفکیک به خوبی در داستان صورت نگرفته است. همچنین شخصیت «زهره» هم تناقضاتی دارد. او در بیداری، شهید باکری را همراهی می کند اما در عالم خیال مدام کابوس می بیند و بی قراری می کند. شاکری از منتقد کتاب پرسید که آیا نوشتن در قالب مکاتب نو کاری غیر دینی است؟ شریف نظریان در این باره گفت: خیر کاری غیر دینی نیست. پیرنگ داستان «سرزمین آبی من» آشفته به نظر می رسد و این از مشخصه های داستان نویسی در مکتب نو است اما شیوه سکولاریستی نیست. شهید حمید باکری سخن مشهوری دارد مبنی بر این که «این مردان رزم امروز، پس از جنگ سه دسته خواهند شد: دسته ای به مخالفت با گذشته خود برمی خیزند و از گذشته خود پشیمان می شوند، دسته ای راه بی تفاوتی را برمی گزینند و در زندگی مادی خود غرق می شوند، دسته ای به گذشتة خود وفادار می مانند و احساس می کنند که از شدت مصائب و غصه ها دق خواهند کرد.» نویسنده کوشیده است این سخن شهید را در کتاب خود بسط دهد. شریف رضویان ادامه داد: مقام معظم رهبری، در دیداری که با خانواده شهیدان خراسان داشته اند تاکید کرده اند که جمله سوم را قبول ندارند، می توان ماند و شاهد بالندگی نظام بود. محمود زاده کوشیده است در برخی فضاهای داستانی، نگاه اومانیستی را بر کتاب خود لحاظ کند. به این ترتیب، گاهی شخصیت های کتاب برای دشمن خود دل می سوزانند. در حالی که وقتی در صحنه حق و باطل هستیم، راه حق روشن است و نباید در آن شک کرد. عیار شهادت مشخص شد محمود زاده نیز در توضیح خود گفت: 25 سال است که بر زندگینامه داستانی کار می کنم. به لحاظ حرفه ای مرز میان زندگینامه داستانی با داستان و خاطره مشخص است. اگر زندگی نامه داستانی می گوییم باید به تمام زندگی شهید متعهد باشیم. زندگی نامه داستانی نمی تواند به مخاطب دروغ بگوید. من در عملیات خیبر حضور داشته ام و دوگانگی روحی رزمندگان را دیده ام. این شخصیت ها اصلا شهیدان باکری نیستند. من به تکامل درونی شخصیت ها پرداخته ام. وی تاکید کرد: من عامدانه این تضاد ها را در داستان پدید آورده ام زیرا اعتبار شهادت انسان ها مشخص شود. من به مخاطب اجازه فکر کردن داده ام که بیندیشد به این که چه نیرویی سبب دوام آن ها زیر آتش دشمن شد؟ اگر این ها را به جوانان نگوییم، آن ها به صداقت گفتار ما شک می کنند. وقتی یک عراقی، یک بسیجی را نجات می دهد، چگونه می توان کار او را در داستان ندید؟ چون او یک عراقی است، شهید نیست؟ ما که می دانیم بسیاری از عراقی ها تمایلی به جنگیدن با ما نداشتند. به عامدانه شخصیت ها را خاکستری خلق کرده ام چرا نباید فکر کنیم که مادر یک سرباز عراقی نگران اوست؟ نشان دادن تضاد ها در داستان نویسنده «سرزمین آبی من» افزود: تمام جدال این کتاب در این است که سیاوش راه خود را یافته است اما می خواهد تکلیف زهره را مشخص کند. جدال دو عشق. عشق به زهره و عشق به شهادت. مقام معظم رهبری بر کتاب «نور الدین پسر ایران» این نقد را نوشته اند که آیا راوی نسبت به خانواده ات تا این اندازه خنثی و بی رحم بود؟ نقدی که ما هم در داوری به آن رسیده بودیم. محمود زاده یادآور شد: من به افرادی که اصرار داشتند نام شخصیت های کتاب را به نام باکری ها تغییر دهم نیز گفتم که من معرفت شهیدان را در قالب شخصیت های سیاوش و باقر مطرح کرده ام. بله شخصیت داستان باید به شک بیفتد. سند های بسیاری از لحظه های ترسیدن رزمندگان هم دارم و باید گذاشت که نسل آینده بداند که رزمنده ایرانی در چه شرایطی جنگیده است. باید گذاشت که تضاد ها خود را در داستان نشان دهند.
دوشنبه ، ۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مشرق نیوز]
[مشاهده در: www.mashreghnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها