واضح آرشیو وب فارسی:اویل نیوز: کشور نروژ در بدو تولید نفت خود با هدف شکست انحصار و ایجاد رقابت، به جای یک شرکت ملی نفت، سه شرکت نفتی تاسیس نمود. همچنین این کشور شرکت های خارجی را موظف می کرد با استات اویل کنسرسیومی تشکیل دهند و این شرکت را در پروژه شریک نمایند. این رویه باعث شد که استات اویل روزبه روز توانمدتر شده و از شراکت در کنسرسیوم به یک توسعه دهنده تمام عیار تبدیل شود.اویل نیوز:قانون نفت مصوب سال ۱۳۶۶، به صراحت وظیفه حاکمیت را به وزارت نفت سپرده و وزارت نفت را مکلف نموده است که برای انجام امور تصدی گری خود، شرکت یا شرکت هایی را تاسیس کند و اساسنامه آنها را به تصویب مجلس برساند. در این راستا، قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت در سال ۱۳۹۰ تصویب شد و به صورت شفاف و کامل تمامی وظایف حاکمیتی، اعم از سیاست گذاری و تنظیم گری را بر عهده این وزارت خانه نهاد. اما اساسنامه شرکت ملی نفت به عنوان نهاد تصدی گر در بالادست نفت و گاز تا به امروز تصویب نشده است. به گزارش اویل نیوز بنقل از عیارانلاین از تصویب اساسنامه باید اهدافی ذیل را دنبال کرد و برای دستیابی به این اهداف باید سازوکارهای لازم در اساسنامه دیده شود: ۱. ایجاد شرکت های نفتی توانمند در داخل کشور علی رغم سابقه ی نفتی ۱۰۰ ساله کشور، متاسفانه در طول این مدت زمان طولانی، یک شرکت نفتی توانمند داخلی در سطح شرکت های نفتی بین المللی شکل نگرفته است. در این راستا، می توان از تجربه کشورهای دیگر نظیر نروژ استفاده کرد. سابقه نفتی کشور نروژ حدود ۴۰ سال می باشد، ولی این کشور صاحب یک شرکت نفتی بزرگ بین المللی به نام استات اویل است. بررسی سابقه نفتی کشور نروژ نشان می دهد که این کشور در بدو تولید نفت خود با هدف شکست انحصار و ایجاد رقابت، به جای یک شرکت ملی نفت، سه شرکت نفتی تاسیس نمود. به عبارت دیگر، نروژ در آن زمان به این نتیجه رسیده بود که تحقق هدف شکل گرفتن یک شرکت نفتی توانمند در گروِ ایجاد رقابت و شکست انحصار می باشد. در واقع نروژ با عبرت از نتایج تاسیس شرکت های ملی نفت در کشورهای نفت خیز، اقدام به تاسیس سه شرکت نفتی داخلی کرد. لذا در تدوین اساسنامه نیز باید طوری عمل شود که انحصار برای شرکت ملی نفت به وجود نیاید؛ زیرا ایجاد انحصار نتیجه ای جز تداوم روند فعلی برای شرکت ملی نفت و عدم ایجاد انگیز در این شرکت برای حرکت به سمت توانمندی نخواهد داشت. ۲. انتقال تکنولوژی از شرکت های نفتی بین المللی به شرکت های نفتی داخلی کشور در حال حاضر برای تحقق توسعه و تولید از میادین خود نیاز به منابع مالی و تکنولوژی دارد و مسئولین وزارت نفت به دنبال تأمین این موارد با حضور شرکت های بین المللی نفتی هستند. اما صرفا نباید شرایط حضور این شرکت ها را فراهم کرد، بلکه باید طوری عمل کرد که در کنار حضور آنها در کشور، انتقال تکنولوژی اتفاق بیفتد. باز در اینجا می توان از تجربه کشور نروژ استفاده کرد. شرکت استات اویل در بدو تاسیس تجربه ای در حوزه نفت نداشت، لذا دولت نروژ در راستای توانمندسازی این شرکت، برای توسعه میادین خود، شرکت های خارجی را موظف می کرد با استات اویل کنسرسیومی تشکیل دهند و این شرکت را در پروژه شریک نمایند. این رویه باعث شد که استات اویل روزبه روز توانمدتر شده و از شراکت در کنسرسیوم به یک توسعه دهنده تمام عیار تبدیل شود. امروز استات اویل علاوه بر نروژ، در کشورهای زیادی برای اکتشاف، توسعه و تولید نفت و گاز حضور پیدا دارد. به عنوان مثال، این شرکت برای توسعه فازهای ۶، ۷ و ۸ پارس جنوبی در ایران حضور داشت. بر این اساس، پیشنهاد می شود در تمامی قراردادهای نفت و گاز بین دولت ایران و شرکت های بین المللی نفتی کنسرسیومی تشکیل شود و یکی از شرکت های نفتی داخلی در کنسرسیوم حضور داشته باشند. حال اگر شرکت ملی نفت انحصار خود را حفظ کند و طبق قانون در تمامی قراردادهای نفتی در کنسرسیوم حضور داشته باشد، باز هم انتقال تکنولوژی به این شرکت محقق نمی شود، کما اینکه این مهم تاکنون و با وجود شکل گیری کنسرسیوم های متعدد در قراردادهای بین المللی نفتی محقق نشده است. علت این امر نبود انگیزه در شرکت ملی نفت است. شرکت ملی نفت که خود را عضو ثابت کنسرسیوم ها می بیند، انگیزه ای برای توانمندتر شدن ندارد. حال اگر چند شرکت نفتی داخلی وجود داشته باشد که برای قرار گرفتن در کنسرسیوم با هم رقابت کنند، انگیزه کافی ایجاد خواهد شد. با توجه به این موارد پیشنهاد می شود شرکت ملی نفت که دارای چند شرکت عملیاتی ذیل خود می باشد، تجزیه شده و به چند شرکت نفتی تقسیم شود.
یکشنبه ، ۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اویل نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]