تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836841172
چگونه کردها گوشت قربانی مبارزه ترکیه با داعش شدند + تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:عصر امروز: برای چندین دهه از نیمه قرن 20 میلادی، پلیس ترکیه، فشار سنگینی را علیه مناطق کردنشین اعمال کردند. کردها نیز در پاسخ به این اقدامات، گروه شبه نظامی پ.ک.ک را در 1974 میلادی تشکیل داذند که با رادیکالیزه شدن کردها، دوره جدیدی را در روابط کردها با ترکیه از 1980 رقم زد.به گزارش عصرامروز، وقتی ترکیه برای برخورد با داعش، به جای مذاکره با دولت عراق با دولت آمریکا وارد گفتگو می شود، معلوم است یک جای کار می لنگد. وقتی روزی علیه داعش موضع گیری می کند و سپس آموزش برخی نیروهایش را برعهده می گیرد، مثل روز روشن است که باید به دنبال ریگ در کفش اردوغان بود. حملات هوایی ارتش ترکیه، گاهی دشت های عراق را درمی نوردد و گاهی به سمت مرزهای سوریه پیش می رود. چه چیز باعث شده که ترکیه از لاک فعالیت اقتصادیِ صِرف بیرون آمده و وارد مجادلات نظامی در منطقه شود، آن هم به صورت همزمان در دو جبهه سوریه و عراق؟ چه خبر است؟ علت این همه یک بام و دو هوایی چیست؟ اولین نکته ای که به ذهن هر تحلیلگری می رسد، این است که نفس مبارزه یا کمک به داعش برای ترکیه مهم نیست. دولت اردوغان در این میانه به دنبال چیز دیگری است و برای رسیدن به همان هدف است که هر از چندی سیاستش در این بحران عوض می شود. این آب گل آلود، به جز تضعیف بشار اسد، یک ماهی بزرگ برای داووداغلو دارد: تضعیف کردهای ترکیه و همسایگانش و تعویق ادعاهای خودمختاری طلبانه این اقلیت پرجوش و خروش. کردستان بزرگ؟ ترکیه هم از نظر مساحت و هم از نظر جمعیت، بیشترین بخش از کردستان را در خود جای داده است. همین مسأله موجب شده که کردها بیش از همه در ترکیه فعال باشند، مخصوصاً از این نظر که در مرزهای عراق، یعنی تنها کمی آن طرف تر، اختیارات مرتبط با خودمختاری را استیفا کرده اند. رؤیای کردستان بزرگ که اکنون میان 4-5 کشور تقسیم شده است، در قرون گذشته، مدتی تحت حکومت سلسله های حسنویه و بنی عیاران از حیات سیاسی مستقل و واحد برخوردار بوده است . کردها اکنون بزرگترین قومیت فاقد پرچم سیاسی در جهان هستند. این مسأله تنها به دلیل رفتار دولت های دارای اقلیت کرد نیست، بلکه به خودِ کردها نیز برمی گردد که چگونه و با چه راهبردهایی به دنبال تأسیس کشور مستقل بوده اند. بخشی از اختلافات موجود میان دولت ها و کردها در سال های گذشته، به تفاوت مذهبی برمی گشت، اما این مسأله در ترکیه وجود ندارد و نهایتاً اختلاف بر سر فرقه های اهل سنت است، بنابر این عمده منازعه میان دو نژاد ترک و کرد برقرار است. در حالی که پان کردیسم در ایران، عمدتاً تحت نفوذ گروه های چپ و مورد حمایت شوروی شعله ور می شد، در عراق و ترکیه زمانی شکل گرفت که در تقسیمات سرزمینی پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی و برخلاف تعهدات قبلی، کشوری برای کردها در نظر گرفته نشد. البته این اولین بار نیست که انگلیسی ها با سوءاستفاده از تمایلات قدرت طلبانه حکام بومی خاورمیانه و همچنین تمایلات قومی-نژادی در مردم منطقه، مرز دولت ها را دقیقاً از روی مناطق سکونت اقوام طراحی کرده، این اقوام را به طورت دو پاره یا چندپاره در می آورند تا منازعات قومی دست از سر خاورمیانه برندارد. حدود یک چهارم جمعیت کردها در خاک ترکیه ساکن اند موضع دولت ترکیه نسبت به اقلیم کردستان تا به حال چه بوده است؟ کردستان ترکیه، همواره با حاکمیت امنیتی مواجه بوده است، حاکمیتی که اجازه چندانی به توسعه و رفع فقر نداده است. وضعیت اجتماعیِ این مناطق، همچنان روستایی و قبیله ای است و عمده مشاغل به دامداری و کشاورزی مرتبط است. این مسأله منجر به مهاجرت کردها به سمت غرب ترکیه و در نتیجه، تغییرات نگران کننده در بافت شهرهایی چون ازمیر، آنکارا و استانبول برای دولت مرکزی شده است. گزارش تحلیلی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام ، وضعیت کردها در ترکیه را از زمان امپراتوری عثمانی تا کنون به شش دوره تقسیم کرده است. دو دوره اول، مربوط به زمان حاکمیت امپراتوری عثمانی و سپس کمالیسم می شود که نشانه اصلی در این دوره دوم، شورش و قیام کردها علیه دولت ترک محور جدید است. انتخابات پارلمانی ترکیه د ر سال 1950 ، آغاز دوره سوم در نظر گرفته شده است زیرا کردها در اثر پیروزی حزب دموکرات بر جمهوریخواه، به مجلس و حتی کابینه راه پیدا کردند . برای چندین دهه از نیمه قرن 20 میلادی، پلیس ترکیه و وزارتخانه های مرتبط با امور داخلیِ این کشور، فشار سنگینی را علیه مناطق کردنشین اعمال کردند. کردها نیز در پاسخ به این اقدامات، گروه سیاسی- شبه نظامی پ.ک.ک را در 1974 میلادی تشکیل داذند که با رادیکالیزه شدن کردها، دوره جدیدی را در روابط کردها با دولت ترکیه از 1980 رقم زد. به شروع دوره چهارم انجامید. این به افزایش درگیری میان دو طرف انجامید و دهه 1990 را به دهه حملات شدید دولت ترکیه به مواضع پ.ک.ک تبدیل کرد، به گونه ای که تابحال حدود 40 هزار کشته برجای گذاشته است. اهداف این گروه، ثابت نبوده است و مواردی چون «تأسیس کشور کردستان متشکل از کردهای ترکیه، عراق و ایران؛ استقلال کامل کردهای ترکیه؛ تأسیس یک دولت فدرال کردی که تحت حمایت دولت مرکزی ترکیه بوده و تأمین کننده حقوق برابر کردها ـ ترک ها باشد و تأمین خودمختاری فرهنگی ـ سیاسی کردها در محدوده تمامیت اراضی ترکیه» را در بر گرفته است. دوره حاکمیت کمالیسم به کردها سخت گذشت در سال های اخیر و پس از تشکیل اقلیم خودمختار کردستان در شمال عراق، دولت ترکیه وجود اقلیت کرد را به رسمیت شناخت، اما اولاً رقم 10 تا 15 میلیون را برای آنها در نظر گرفته است که مورد مخالفت کردها قرار گرفت، ثانیاً بار دیگر برخورد نظامی با کردها را در دستور کار قرار داد، تا جایی که پارلمان ترکیه، عملیات فرامرزی علیه پ.ک.ک را نیز برای دولت مجاز دانست. اقدامات دولت، لزوماً با افکار عمومی مردم ترکیه سازگار نیست. در انتخابات اخیر مجلس ترکیه، عمده کرسی هایی که از حزب عدالت و توسعه گرفته شد، به حزب چپ گرای دموکراتیک خلق رسید. این حزب با گروه پ.ک.ک نیز ارتباطاتی دارد و همین موجب وحشت بیشترِ دولت ترکیه از قدرت گیری کردها شد. دولت ترکیه از طرفی با سیل درخواست های داخلی برای رسیدگی به اقلیت کرد شده است و از سوی دیگر فشارهای بین المللی بویژه از سوی اتحادیه اروپا برای رعایت حقوق بشر در قبال این اقلیت رو به فزونی است. کمی به عقب برگردیم، به دو سال پیش. گروه پ.ک.ک یا حزب کارگران کردستان در سال 2013 میلادی به آتش بس با دولت ترکیه رضایت داد و اعلام شد که عبدالله اوجالان که در زندان محبوس است، با آتش بس موافقت کرده است، اما حالا اردوغان زیر قولش زده است. بهانه این خلف وعده، اولاً اتهاماتی است که اردوغان در اقدامات تروریستی اخیر به کردها وارد می کند و ثانیاً درخواست کردها از دولت برای مقابله با داعش است. درگیری دو گروه به حدی رسیده که در چندین شهر کردنشین، حکومت نظامی برقرار شده است. فرانک والتر اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان به دولت ترکیه هشدار داده است که در برابر حملات تروریستی، «از واکنش مفرط بپرهیزد». معنی این سخن آن است که همه فهمیده اند دولت ترکیه منتظر است تا یک اتفاق را بهانه ای برای حملات گسترده به مناطق کردنشین قرار دهد. اوجالان، رئیس زندانیِ پ.ک.ک از دور دستی بر آتش دارد اوجالان حدود 6 ماه پیش نیز سه نامه برای مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان عراق، جلال طالبانی رئیس حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق و همچنین مردم ترکیه به ویژه کردهای این کشور نوشت. این نامه ها به روند مذاکرات صلح در ترکیه، زمینه سازی برای برگزاری کنگره کردهای منطقه و چگونگی مقابله با تهدیدهای گروه تروریستی داعش در کوبانی و شنگال سوریه و موصل و کرکوک در عراق پرداخته است. شاید اوجالان پیش بینی می کرد که سیاست های غلط اردوغان، رأی مردم را به جیب احزابِ نزدیک به کردها می ریزد. پیوستن به داعش: تله جذابی که کردهای عراق و سوریه و ترکیه را زیر بمباران داووداغلو قرار می دهد ترکیه برای ماه ها تعامل کج دار و مریضی با قضیه داعش در پیش گرفت. این نشان می دهد رشد داعش اگر سودی برای دولت ترکیه نداشته باشد، قطعاً بی ضرر بوده است . نهایتاً پس از مذاکره با دولت آمریکا و همچنین اقدام تروریستی وحشتناک در شهر سوروچ که به داعش نسبت داده شد، جولای سال جاری بود که برخی از مواضع این گروهک توسط هواپیماهای ترک، بمباران شد. در همین حین بود که دولت ترکیه از 27 عضو دیگرِ ناتو درخواست کرد تا برای بررسی اقدامات تروریستی داعش در ترکیه و چگونگی مواجهه با این تهدید، جلسه فوق العاده تشکیل دهند. این جلسه که حدود دو ماه پیش برگزار شد، پنجمین جلسه از نوع خود در تاریخ ناتو بود. بگذریم. F-14 ها و F-16 های ترکیه بلافاصله به خانه برنگشتند، بلکه سری به کوهستان های اطراف هم زدند و مناطقی از عراق را که هواداران پ.ک.ک در آن زندگی می کنند را مورد هدف قرار دادند. حتی در اقدامی به دستگیری حدود 1000 نفر از بسیاری از شهرها از جمله استانبول پرداخت که عمده آنها داعش نبودند، بلکه عضو همین حزب یا از چپ گرایان افراطی بودند. ترکیه در مذاکراتش به دولت آمریکا اجازه داد بار دیگر از پایگاه هوایی اینجرلیک استفاده کند به شرط اینکه در مرز این کشور با ترکیه، منطقه پروازممنوع برقرار شود. پ.ک.ک برای هر دو کشور در فهرست گروه های ترویستی قرار دارد. دولت ترکیه برای اینکه اقدامات خود را موجه جلوه دهد، کردها را عامل نقض آتش بس دانسته و برخی حملات تروریستی علیه پلیس این کشور را به پ.ک.ک نسبت داده است. البته این اقدامات از پ.ک.ک بعید نیست چون جناح افراطیِ این گروه با تصمیم اوجالان مبنی بر آتش بس موافق نبوده و نیست. این وضعیت موجب شده که برای دولت ترکیه، جنگ علیه کردها و داعش در یک پروژه واحد تعریف شود. این در حالی است که این دو گروه هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند: یکی اصطلاحاً اسلام گرا و دیگری سکولار مارکسیست است! یکی اصالتاً عرب است و دیگری کُرد! زنان پ.ک.ک بدون حجاب می جنگند و زنان داعشی با پوشیه در خانه خود محبوس اند. حتی تا بحال درگیری میان این دو گروه منجر به تلفات بسیار شده است. جوانان کرد سوری در برابر داعش از خاک خود محافظت می کنند. اردوغان هم به بهانه حمله به داعش، هم نیروهای کرد را می زند هم گاهی داعش را. جالب تر اینکه تانک های ترکیه به مرزهای سوریه تجاوز کرده و به یک روستا حمله کردند. در این روستا و مناطق اطرافش، واحدهای مردمی از میان کردهای جوان تشکیل شده است که وظیفه اش حفاظت از امنیت این مناطق است. فعالیت های این گروه در سوریه که به YPG (نیروهای دفاع مردمی کرد) شهرت یافته و با حزب اتحادیه دموکراتیک هماهنگ است، انگیزه بیشتری به کردهای ترکیه داده که برای رسیدن به آرمان خود یعنی تشکیل کردستان بزرگ اقدام کنند. در همین راستا، کارشناسان رویترز معتقدند درگیری YPGها با داعش، یکی از دلایل رویکرد جدید دولت ترکیه در بمباران مواضع پ.ک.ک است زیرا فعالان کرد ترکیه پس از پیروزی های کردهای سوریه بر داعش، روحیه تازه ای گرفته اند. این دو منطقه در مرز ترکیه و سوریه ارتباط فرهنگی بالایی دارند به گونه ای که بر دیوارهای دیاربکر، مهمترین شهر کردنشین در جنوب شرق ترکیه، نقاشی و دست نوشته هایی مرتبط با گروه های فعال سوری مشاهده می شود. بسیاری از جوانان این شهر و مناطق اطرافش به YPG پیوسته اند. اتهام دیگری که از سوی دولت ترکیه به این گروه وارد شده است، حمایت از اسد است، مردی که اردوغان چشم دیدنش را ندارد. آنکارا می خواهد با یک تیر، چند هدف را نشانه رود. مناطق ارغوانی تحت کنترل داعش است، رفت وآمدشان در مناطق صورتی به راحتی صورت می پذیرد و به مناطق نارنجی حمله می کنند همزمان برخی مواضع جبهه آزادیبخش خلق انقلابی نیز بمباران شده است. این گروه چپ گرا که در فهرست سیاه واشنگتن نیز قرار دارد، چند ماه پیش اقدامی انتحاری علیه پلیس ترکیه انجام داده بود. در یورش پلیس، یکی از اعضای این جبهه کشته شد و به درگیری های بیشتر در استانبول، به ویژه منطقه قاضی انجامید و یک پلیس را به کشتن داد. احتمال سوءاستفاده دولت ترکیه از ظهور داعش، وقتی شدت می گیرد که بدانیم بسیاری از داعشی های اروپایی از قلمرو ترکیه برای پیوستن به این گروه تکفیری استفاده کرده و می کنند. این افراد در خیل عظیم گردشگران به ترکیه می آیند و سپس سر از آن سوی مرزهای ترکیه با عراق و سوریه درمی آورند. حتی نوامبر گذشته، نیروهای داعش به خبرنگار Newsweek گفته بودند ارتش ترکیه، ما را در اقداماتمان آزاد گذاشته است به ویژه از وقتی که با کردهای سوریه درگیر شدیم. روزنامه گاردین پا را از این هم فراتر نهاده و مدعی تبانی میان داعش و دولت ترکیه است. داستان از این قرار است که ماه مه سال جاری میلادی، هواپیماهای آمریکایی بمبارانی را علیه یکی از مقامات عالی رتبه داعش با نام ابوسیاف ترتیب دادند، زیرا وی را دلال نفت مناطق تحت کنترل داعش می دانستند. نکته جالب در این ماجرا، خریدار اصلی نفت از ابوسیاف است: ترک ها . مدارک زیادی از محل اختفای وی پیدا شده است. پایگاه Business Insider درآمد داعش از فروش نفت و گاز در بازار سیاه را حدود 10 میلیون دلار در ماه دانسته است. بنابر این هیچ بعید نیست سخن از یک تبانی میان داعش و ترکیه به میان آوریم، آنچه با وجود مخالفت عراق و ایران و آمریکا، ادامه می یابد. نیروهای آمریکایی ابوسیاف معروف به دلال نفتی داعش را به هلاکت رساندند. خریدار اصلی نفت داعش کسی نیست جز دولت اردوغان کردهای عراق چه فکری می کنند که با اردوغان همکاری می کنند؟ کردهای عراق در انتخابات ریاست جمهوری عراق مشارکت داشته، چند پست وزارت در دولت مرکزی را در اختیار دارند. مراکز فرماندهی حساس ارتش عراق در دست کردهاست. تازه حجم منابعی که در اقلیم کردستان قرار دارد، بیش از سهم جمعیت این اقلیم از کشور عراق است و همه آن در اختیار کردها قرار گرفته. بارزانی و مسؤولان این اقلیم، منایع آن را به دلخواه خود به کشورهایی چون آمریکا و ترکیه می فروشند و با پولی که به دست می آورند، با شرکت های خارجی برای عمران شهرهای این اقلیم قرارداد می بندند. در واقع اگرچه کردها می دانند دولت ترکیه با استقلال آنها از بغداد موافقت نهایی نخواهد کرد، اما حجم همکاری اقتصادی با آنکارا موجب می شود همکاری هایی در عرصه نظامی و سیاسی با آن داشته باشند. البته این همه ماجرا نیست. کردهای عراق، به ویژه تا چندی پیش، تصور می کردند فتح سرزمین هایشان توسط داعش، می تواند مقدمه ای برای مرحله بعد باشد: استقلال این منطقه از دولت بغداد و رسیدنِ این میراث به ساکنان اصلیِ این اقلیم یعنی کردها. آنها تصور می کنند حتی اگر به این هدف نرسند، همین که چنین احتمالی وجود داشته باشد، می توانند از کشورهای اطراف مانند ایران و ترکیه و سوریه، امتیاز بگیرند. برای اطلاع بیشتر در این مورد می توانید به گزارش پیشین مشرق مراجعه کنید. فلاح مصطفی نارضایتی خود را از اقدامات اردوغان با کری در میان گذاشت داستان به همین شکل ادامه پیدا کرد تا اینکه بالاخره صدای کردها هم از دست اردوغان درآمد. اوایل مرداد سال جاری در سفر مقامات اقلیم کردستان عراق به آمریکا، فلاح مصطفی رئیس روابط خارجی حکومت کردستان عراق، نارضایتی مقامات این اقلیم را از اقدامات ترکیه علنی کرد. وی گفت حتی اگر پ.ک.ک در نقض آتش بس مقصر باشد، بمباران مواضع آنها چیزی را حل نمی کند، بلکه به افزایش تنش ها کمک می کند. فلاح مصطفی از اینکه دولت ترکیه، مقابله با داعش را با جنگ علیه پ.ک.ک درآمیخته است، ابراز ناخرسندی کرد. از این بدتر، آنکه دولت ترکیه بمباران مناطق مرزی عراق با ترکیه را پیش تر به اطلاع مقامات این اقلیم نرسانده بود! وی خواهان مذاکره میان دولت ترکیه با کردها شد. جالب اینکه تقریباً همزمان با این اظهارات، بارزانی رئیس اقلیم کردستان عراق در تماس با اردوغان، اقدام نظامی علیه پ.ک.ک را تأیید کرد و باز هم این سؤال مطرح شد که چرا بارزانی تا این حد سنگ اردوغان را به سینه می زند. مشرق ، این موضوع را پیش تر بررسی کرده است.
یکشنبه ، ۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر امروز]
[مشاهده در: www.asremrooz.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
گوناگون
پربازدیدترینها