واضح آرشیو وب فارسی:9 صبح: سبک زندگی > کودکان - با آرامش فرزندتان را به مدرسه بفرستید و از تأکید و سفارش های مختلف در مورد رفتار وی و همکلاسی هایش بپرهیزید.به گزارش سایت خبری تحلیلی 9 صبح به نقل از ایران، این روزها پدر و مادرها در تب و تاب آخرین مراحل خرید لوازم مدرسه فرزندانشان هستند و کودکان نیز با شادی وصف ناشدنی و وسواسی خاص لوازم التحریر مدرسه را در کیف و کمد خود می چینند. بسیاری از آنها با ذوق لباس فرم مدرسه را می پوشند و در خانه خودنمایی می کنند. اما در این میان دسته ای از کودکان هم هستند که نه تنها از بازگشایی مدارس لذتی نمی برند بلکه با نوعی ترس و تردید روزها را می شمارند تا به روز موعود برسند. روز شروع سال تحصیلی روزی است که آنها برخلاف دوستان خود با ناراحتی آغاز می کنند. در اغلب موارد مشاهده می شود کودک در حالی که از سردرد یا دل درد شکایت می کند با رنگی پریده از مادر یا پدرش می خواهد در خانه بماند و به مدرسه نرود. در بیشتر موارد مادر با چشمانی نگران به روش های گوناگون، کودک خود را وادار می کند لباس مدرسه پوشیده، دست در دستان وی راهی مدرسه شود. اما ماجرا به همین جا ختم نمی شود، غم انگیز ترین قسمت داستان هنگام جدایی کودک از مادر است. اضطراب شدید کودک که با گریه های او خود را نشان می دهد و مادری مستأصل و نگران که گویی فرزندش را به شکنجه گاه آورده است. هرچند تعداد این کودکان خیلی زیاد نیست، اما براحتی می توان آنها را از میان کودکان دیگر تشخیص داد. دکتر حسین ابراهیمی مقدم در گفت و گو با «ایران» می گوید: ترس کودکان از مدرسه، در دسته اختلالات اضطرابی قرار می گیرد. هرچند این اختلال با بی میلی شدید کودک برای رفتن به مدرسه بروز می کند اما می توان نشانه های آن را به دو دسته نشانه های جسمانی و نشانه های روانی تقسیم کرد. این استاد دانشگاه در تشریح نشانه های اختلال هراس از مدرسه می افزاید: از میان نشانه های جسمانی می توان سردرد، سرگیجه، قفل شدن دهان، تپش قلب، دردهای شکمی، مشکلات معده و روده مانند یبوست، اسهال و حالت تهوع و در بعضی مواقع حتی بی اختیاری ادرار را نام برد. اما نشانه های روانی این اختلال معمولاً به شکل دلشوره، دلهره، نگرانی زیاد، مشکلات خواب، کابوس شبانه، دیر به خواب رفتن و زود از خواب پریدن نمایان می شوند. وی در ادامه عنوان می کند: معمولاً کودکانی که به والدین خود بخصوص مادر بسیار وابسته اند، یا کودکانی که از دست دادن مادر را تجربه کرده اند یا دسته ای دیگر از کودکان که در خانواده هایی با مشکلات فراوان از قبیل درگیری و نزاع بین والدین زندگی می کنند به این مشکل گرفتار می شوند. البته مواردی هم مشاهده شده که کودک هیچ کدام از مشکلات یاد شده را ندارد، اما این ترس به صورت ناخواسته توسط یکی از اعضای خانواده به او منتقل شده است. به عنوان مثال در جلسات مشاوره و بررسی دلیل ترس دخترکی 7 ساله از مدرسه مشخص شد. این ترس با شنیدن صحبت های خواهرش که مدرسه را مانند زندانی تعریف کرده که حتی برای کوچکترین کارها باید از معلمان اجازه بگیرد، آغاز شده است. از سوی دیگر گاهی تلقین های منفی از سوی والدین یا اطرافیان، که ناخواسته صورت می گیرد موجب کاهش اعتماد به نفس کودک و افزایش ترس وی می شود. به گفته این روانشناس، جملات به ظاهر ساده ای مانند مراقب باش بچه های دیگر هنگام دویدن به تو نخوردند چون باعث آسیب دیدگی ات می شود یا اینکه مراقب باش بچه ها خوراکی هایت را نگیرند، در غیراین صورت گرسنه خواهی ماند. همگی عباراتی هستند که به شکل غیر مستقیم به کودک می فهماند که اگر کنار مادر نباشد به موجودی بدبخت و ناتوان تبدیل خواهد شد مشکلات بسیاری را تجربه می کند. این جملات به ظاهر ساده اما تلقین های منفی مخرب می تواند مشکلات بسیار جدی برای کودک ایجاد کند مشکلاتی که می تواند زندگی بزرگسالی او را هم تحت تأثیر قرار دهد. دکتر ابراهیمی مقدم با اشاره به شدت نگرانی گروهی از مادران می گوید: روز اول مدرسه شاهد حضور تعداد زیادی از مادران نگران هستیم. آنها حتی هنگامی که فرزندشان با ذوق و شوق و میل و رغبت برای تجربه محیط جدید به میان دوستان شان می روند، با چشمانی نگران کودک خود را دنبال می کنند. چنین والدینی که معمولاً با درخواست مسئولان، مدرسه را ترک می کنند بسادگی دلشوره های خود را به فرزندشان منتقل خواهند کرد. وی با تأکید بر اهمیت رفتار والدین می افزاید: بررسی ها نشان داده برخی والدین با مشاهده علائم موفقیت در جلسات روان درمانی، ادامه درمان را متوقف می کنند. این درحالی است که ادامه درمان تا نتیجه گیری کامل ضروری است. موشکافی و بررسی ها نشان داده این دسته از خانواده ها معمولاً دچار مشکلات عاطفی بسیار هستند. به عنوان مثال مادری که محبت، توجه و حمایت کافی از همسر خود دریافت نکرده، سعی می کند با نزدیک شدن و محبت بیش از اندازه به فرزند خود این خلأ را جبران کند. در چنین شرایطی کاملاً مشهود است که مادر به کودک وابسته است و ناخواسته زمینه مشکلات بعدی را فراهم می آورد. چنین مادری که از حمایت همسرش برخوردار نیست نمی تواند به تنهایی مراحل درمانی را سپری کند. این استاد دانشگاه تثبیت روابط خانوادگی را مهم دانسته، تصریح می کند: برای از بین بردن ترس کودکان از مدرسه در گام نخست باید به ارتباط های خانوادگی توجه کرده، در حقیقت باید روابط عاطفی در خانواده را تثبیت کنید. در گام بعدی از به کار بردن کلمات و عباراتی که به ایجاد اضطراب در کودک منجر می شود بشدت پرهیز کنید. سعی نکنید مقررات مدرسه را سخت و خشن عنوان نکرده و آنها را ساده نشان دهید. به حرف های کودک گوش کرده و سعی نکنید با توجیه منطقی او را متقاعد کنید. در این راستا هرگز او را سرزنش یا تحقیر نکنید. بهتر است تلاش کنید جنبه های مثبت مدرسه را به او نشان دهید. در این رابطه هرگز در مورد مشکلات مدرسه نرفتن مانند به دست نیاوردن شغل مناسب صحبت نکنید. تأکید براینکه در مدرسه می تواند دوستان جدیدی پیدا کند و تجربه های خوب و خاطرات به یاد ماندنی داشته باشد، ترس کودک از ورود به محیط جدید را کم خواهد کرد. با آرامش فرزندتان را به مدرسه بفرستید و از تأکید و سفارش های مختلف در مورد رفتار وی و همکلاسی هایش بپرهیزید. این روانشناس در خاتمه با تأکید بر اهمیت رفتار پدر و مادر به عنوان الگوی مناسب توصیه می کند: اگر با وجود رعایت موارد ذکر شده، کودک باز هم نتوانست بر ترس خود غلبه کند بهتر است به یک روانشناس متخصص و مجرب مراجعه شود.
یکشنبه ، ۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 9 صبح]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]