واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
دیوارهای نامرئی اروپا در برابر مهاجران بیش از یک ماه است که شبکههای خبری و رسانهای دنیا داستان پناهجویان را پوشش میدهند؛ کسانی که به امید یافتن محلی امن برای زندگی به سمت اروپا حرکت کردهاند. البته این داستان با تناقضهایی روبهرو بوده است.
در حالی که از این پناهجویان در اتریش و آلمان با دسته های گل استقبال می شود، نیروهای پلیس مجارستان با خشونت در بوداپست به آنها جواب می دهند. واقعیت این امر تا حدودی پیچیده تر است. با میزان بیکاری پایین و جمعیت مسن، آلمان نیاز به این مهاجران دارد؛ البته سخاوت آلمانی ها در این زمینه را باید در کنار منافع اقتصادی و برخی تنش های افراطی در این کشور مدنظر قرار داد. اوایل سال جاری میلادی، خیابان های آلمان مملو از معترضان به مساله مهاجرت بود که جنبش راستگرای افراطی پگیدا سازمان دهنده اصلی آن به شمار می رفت. برخلاف تصاویر این اعتراضات در آلمان که در سراسر رسانه های جهان منتشر شد، خیابان های بوداپست نیز در همان زمان شاهد حضور معترضان به ورود مهاجران بود. اقدامات آنها را می توان نتیجه سیاست های ویکتور اوربان، نخست وزیر راستگرای مجارستان دانست که اخیرا اعلام کرد مهاجران خاورمیانه جایی در مجارستان نخواهند داشت. او در دولت خود بارها چنین اظهارات پوپولیستی را بیان کرده و خواستار جهتگیری این کشور به سمت سنت مسیحیت و ملی گرایی شده است. او ادعا می کند فقط با همین راه می تواند از مجارستان در مقابل هجوم مسلمانان دفاع کند. عوارض حرکت به سمت سرمایه داری زمانی که افرادی همچون فرانسیس فوکویاما اعلام کردند سقوط شوروی در سال 1991 به جهانی شدن دموکراسی لیبرال غربی منجر شده است، مشخصا این موضوع نادیده گرفته شد که برخی کاستی ها در کشورهای اروپای شرقی و مرکزی در حال ظهور کردن است. پایتخت های غربی به اشتباه تصور کردند نسل جدیدی از رهبران در اروپا، قوانین بازار و کارآفرینی خصوصی را با اشتیاق می پذیرند. مهم تر این که حرکت سریع به سمت سرمایه داری، محدودیت ها و خشونت های به وجود آمده در زندگی روزانه شهروندان این کشورها را نادیده گرفت. بی عدالتی، محرومیت و مشکلات اقتصادی باعث شد شهروندان این کشورها به دفاع از سنت های خود پرداخته و با موج جهانی سازی مقابله کنند. نتیجه این شد که به جای دنبال کردن سیاست های لیبرالی اروپا کشورهای جدید به دنبال رهبرانی رفتند که بیگانه هراسی مشخصه اولیه آنها بود؛ رهبرانی همچون برادران کاچنسکی در لهستان، واکلاو کلاوس در جمهوری چک و ویکتور اوربان در مجارستان. سیاست ها و رفتار کشورهای اروپای مرکزی در قبال بحران اخیر مهاجران را زمانی می توان بدرستی درک کرد که آن را در بستر تاریخی تولد دوباره ملی گرایی در روزهای پایانی رژیم های کمونیست بررسی کرد. سیاست های مذهبی، قومی و ملی گرایانه مانع توسعه لیبرالی در این جوامع شد. ازسوی دیگر، کشورهای حوزه شرقی و مرکزی اروپا برخلاف کشورهای غربی این قاره، اصلاحات فراوانی را تجربه نکردند. مشکل دیگر این بود که مقامات اتحادیه اروپا در مقابل جنبش های پوپولیستی ملی گرایانه که ارزش های اصلی این اتحادیه را نشانه گرفته بود، هیچ واکنش یا اعتراضی نشان ندادند. در حالی که بروکسل در حال پیگیری آزادی رسانه ها و تحقق دموکراسی بود، مجارستان در سکوت کامل رهبران اتحادیه اروپا سرکوب سازمان یافته ای را علیه معترضان و مخالفان سیاست های افرادی همچون اوربان آغاز کرده بود. به عقیده تحلیلگران، تنها راه پیش روی اتحادیه اروپا، احیای همکاری و مشارکت بین کشورهای مهم این اتحادیه براساس ارزش های مدنی است. همچون موج مهاجران در گذشته، بحران اخیر نیز می تواند در بلندمدت به یک مزیت اقتصادی برای اروپا تبدیل شود. این مساله می تواند فرصتی برای آنها به منظور مقابله با موج ملی گرایی افراطی در برخی کشورهای این قاره باشد. اقدامات و سیاست های اوربان باید بشدت محکوم شود و پایتخت های اروپایی از دولت وی فاصله بگیرند. این در واقع همان رویکردی است که در سال های پایانی دهه90 برای دولت راست افراطی یورگ هایدر در اتریش اتخاذ شد. اگر این سیاست اتخاذ نشده بود، مهاجران در وین همان حال و اوضاعی را پیدا می کردند که امروز مهاجران در مجارستان با آن روبه رو هستند. الجزیره انگلیسی
 
یکشنبه 5 مهر 1394 ساعت 02:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]