تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816182652
مراد از قربانی، گذشتن از نفس است/ منظور از ذبح عظیم، امام حسین(ع) نیست
واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: گروه اندیشه: حجت الاسلام مصطفی پور معتقد است مراد از ذبح عظیم در آیه ۱۰۷ سوره صافات امام حسین(ع) نیست و منظور از قربانی، گذشتن از نفس در راه رسیدن به کمال است.حجت الاسلام محمدرضا مصطفی پور، پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی، در گفت وگو با خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) ، در پاسخ به اینکه آیا امر خداوند به ذبح حضرت اسماعیل(ع) اخلاقی بوده است، گفت: قرآن چیزی که نقل می کند و از زبان حضرت ابراهیم می گوید این است که «...إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ...: من در خواب [چنین] می بینم که تو را سر می برم». (صافات، 102) بعد وقتی هم که حضرت ابراهیم اقدام کرد برای این کار قرآن باز از قول خدا نقل می کند که «قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا...: رؤیا[ى خود] را حقیقت بخشیدى ...» خداوند دید حضرت ابراهیم(ع) دارد فرزندش را ذبح می کند و او را در رؤیا دیده بود که در حال ذبح کردن فرزند است و نه اینکه فرزند خود را ذبح کرده باشد. وی ادامه داد: اگر این طور ببینیم، بحث امر و دستوری که لازم الاجرا باشد وجود نخواهد داشت. ما نمی بینیم که خداوند چنین دستوری داده شده باشد. خدا به دیدن این ماجراست که فدیه یا قوچ را می فرسد و حضرت ابراهیم آن را قربانی کرده و همین هم سنتی شده که حاجیان باید در منا و همان محلی که حضرت ابراهیم آن قوچ را قربانی کرده، قربانی انجام دهد. مصطفی پور در پاسخ به اینکه بالاخره حضرت ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) به ضرورت چنین ماموریتی پی برده بودند، گفت: بله ولی این ماموریت چه بوده است؟ حضرت ابراهیم به فرزند خود می گوید من در خواب دیدم که تو را سر می برم و بعد اسماعیل می گوید: «... افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ :...اى پدر من آنچه را مامورى بکن ان شاء الله مرا از شکیبایان خواهى یافت». (صافات، 107) اما آیا حضرت اسماعیل(ع) در برابر سر بریده شدن تسلیم است یا در برابر امتحان الهی، به نظر می رسد او به امتحان الهی تسلیم شده است. وی در خصوص ارزیابی اینکه گفته می شود مصداق آیه 107 سوره صافات «وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ: و او را در ازاى قربانى بزرگى باز رهانیدیم» امام حسین(ع) گفت: ببینید ما باید در این خصوص ارتباط ببینیم، ممکن است. امام حسین(ع) ذبح عظیم باشد و به تعبیر مرحوم علامه طباطبایی بر اساس تطبیق آیه مصداق تام این ذبح امام حسین(ع) است اما اینکه این آیه دلالت بر حضرت امام حسین(ع) دارد نادرست است. ایشان ذبیح عظیم است اما آنی که در ارتباط با حضرت ابراهیم است، نیست. یک مصداق این آیه قوچ بوده است. مصطفی پور افزود: به لحاظ ظاهری می توان گفت امام حسین ذبح عظیم بوده اما نمی توان گفت حضرت اسماعیل(ع) نجاب یافته است تا امام حسین(ع) ذبح شود. امام حسین می تواند مصداق ذبح عظیم باشد اما مصداق کل آیه نیست. وی در پاسخ به این که آیات مربوط به داستان قربانی شدن حضرت اسماعیل را چگونه تحلیل می کند، گفت: خدا حضرت ابراهیم(ع) را با کلمات و وقایعی امتحان کرده و ایشان در تمام امتحانات موفق بوده و یکی از این امتحانات هم ذبح فرزند بوده است. مصطفی پور تصریح کرد: وقتی فردی عاشق محبوبی می شود، اوامر محبوب را به جای می آورد. ابراهیم در تمام طول زندگی هر چه برای او تعلق می آورد از قبیل فرزند، مال، حتی جان خودش را در راه ماموریت الهی داد و نتیجه اش این شده که خدا می گوید من شما را امام قرار می دهم و رسیدن به مقام امامت گذراندن این امتحانات را دارد. وی تصریح کرد: انسانی که به مقام امامت می رسید دو شرط دارد یکی صبر و دیگر مقام یقین، که حضرت ابراهیم(ع) چون ملکوت را دیده و باطن را دیده بود، از اهل یقین شده بود و در همه مراحل صبر پیشه کرد. مصطفی پور در پایان گفت: مسئله قربانی جز آموزه همه ادیان الهی و غیرالهی است و نمادی است از این که انسان باید از هوای نفس گذار کند و عید قربان، نمود گذشت از نفس خودخواهی و هوای نفس است. اگر انسان می خواهد به کمال برسد، راهش رها کردن تعلقات و وابستگی هاست.
پنجشنبه ، ۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[مشاهده در: www.iqna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها