محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831000867
در مقابل بحران ها آمادگی مطلوب نداریم
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>این روزها خبر سیل و زلزله بیش از هر زمان دیگری در کشورمان به گوش می رسد.کشته شدگان سیل جاده چالوس و محور امامزاده داوود، مفقود شدن ده ها نفر در این حادثه ها و اخیرا پیدا شدن جسد 11 نفر در پی وقوع سیل، اخباری است که هر روز با آمارهای متفاوت می شنویم.به گزارش شفا آنلاین ،انگار این اخبار دیگر برای مردم و مسئولان عادی شده است . گویا این روزها چشم بلایای طبیعی به ایران دوخته شده است. آنطور که مسئولان می گویند، 90 درصد جمعیت کشورمان در معرض خطرات ناشی از وقوع زلزله و سیل قرار دارند. 31 مورد از 40 مورد حوادث طبیعی شناخته شده در دنیا، در ایران اتفاق می افتد. ایران به عنوان یکی از 10 کشور بلاخیز دنیا نام گرفته است. کشورمان در آسیا چهارمین کشور و در دنیا مقام ششم را از نظر وقوع حوادث طبیعی دارد و آسیب پذیری کشورمان در برابر زلزله 1000 برابر آمریکا و ژاپن است. با وجود تمام این شرایط، سوالی که در ذهن هر کسی ایجاد می شود، این است که چرا تاکنون اقدامی برای کاهش حوادث غیر مترقبه در کشورمان آنطور که باید انجام نشده است و هر روز شاهد قربانیانی هستیم که بر اثر ناآگاهی جان خود را از دست می دهند؟ حال اگر امکانات را در نظر نگیریم، آیا افرادی که تاکنون جان خود را از دست داده اند با آموزش می توانستند از این حادثه جان سالم به در ببرند؟ « براساس مطالعاتی که در کشور ما صورت گرفته است آگاهی مردم در اقشار مختلف در خصوص نحوه برخورد با حوادث غیر مترقبه بسیار پایین است. از زمانی که به یاد داریم گفته اند که در تهران زلزله خواهد آمد، ولی با این وجود آگاهی مردم شهر تهران در اقشار مختلف اجتماعی و حتی اساتید دانشگاه، دبیران آموزش و پرورش ومهندسین اجرایی در برخورد با حوادث بسیار کم است. در حالی که با آموزش می توان از بسیاری از این حوادث جلوگیری کرد.» این موضوع صحبتی بود که مهراب شریفی سده، مدرس امداد و نجات موسسه آموزشی هلال ایران در گفتگو با سپید به آن اشاره کرد. وی معتقد است که افراد در جامعه امروزدر رشته های مختلفی تخصص دارند، ولی با این حال ممکن است که حتی برخی از مسائل ساده را ندانند. در برخورد با سوانح ، حوادث و بحران ها آموزش ضروری است و آمادگی یک رکن اساسی محسوب می شود. آموزش همگانی یکی از مهمترین مولفه های آموزش است که عموم مردم باید نسبت به مخاطراتی که آنها را تهدید می کند آموزش ببینند. آرزویی که به واقعیت تبدیل نشد مهراب شریفی در ادامه از عملکرد سازمان مدیریت بحران ابراز نارضایتی کرد و در این زمینه توضیح داد: «آرزوی ما این بود که بعد از تشکیل سازمان مدیریت بحران هماهنگی سازمان ها را شاهد باشیم. در این سازمان چندین وزارتخانه و سازمان عضو هستند و کارها به صورت کارگروهی است. کارگروه به این معناست که کسی که مسئول آن می شود هماهنگی لازم را انجام داده و از امکانات و ظرفیت های سایر اعضاء استفاده کند، ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد. اینکه هلال احمرمسئول کارگروه است به این معنا نیست که از ابتدا تا انتهای کار برعهده این سازمان است. بلکه به این معناست که ما بر نامه ریزی کنیم و از ظرفیت همه کارگروه ها استفاده شود. مثلا وقتی در کارگروه آموزش همگانی، صدا و سیما عضو است، یعنی باید از حداکثر ظرفیت رسانه استفاده شود، ولی متاسفانه رویکرد رسانه بیشتر اقتصادی است و وقتی می گوییم فلان پیام آموزشی را پخش کنید می گویند که هزینه دارد. بنده اعتقاد دارم که آموزش همگانی یک کار ملی است و همه سازمان ها و دستگاه ها باید درگیر این موضوع شوند. یکی از اعضای این کارگروه آموزش و پرورش است که باید مدارس و امکانات را در اختیار ما قرار دهد تا آموزش ها را به دا نش آموزان منتقل کنیم و حتی برخی از مباحث پیشگیری و ایمنی به کتاب ها وارد شود. با اینکه ارتباط سازمان یافته ای با آموزش و پرورش داشتیم، ولی متاسفانه طی سال های اخیر این ارتباط تضعیف شده است. همچنین آموزش عالی باید کمک کند تا این مفاهیم را به داخل دانشگاه ها ببریم. دانش آموزان و دانشجویان در تمام آموزش های همگانی مدنظر ما هستند. چون یادگیرندگان و توزیع گران خوبی محسوب می شوند.» وی بر این موضوع تاکید کرد که در آموزش همگانی افراد در ابتدا باید نسبت به موضوع حساس باشند. حساس سازی باعث می شود، باوری در ذهن افراد شکل گیرد که این مساله مهم است و ضرورت دارد که با موضوع آشنا شود. بعد از این مرحله، کاری که باید انجام شوند، این است که در خصوص مخاطرات، شناختی در باورهای مردم شکل گیرد. مدرس امداد و نجات موسسه آموزشی هلال ایران ادامه می دهد: «انتظار و هدف کلی ما این است که آموزش در افراد تغییر رفتار ایجاد کند. برخلاف آن چیزی که ما فکر می کنیم این اقدام بسیار سخت است. طی کردن این مراحل از زمانی که حساس سازی را شروع می کنیم تا زمانی که به تغییر رفتار دست یابیم، به راحتی اتفاق نمی افتد. به خصوص در جوامعی که ممکن است سطح سواد و آگاهی پایین باشد و افراد باورهایی داشته باشند که مرگ تقدیر آنها است، قطعا به هیچ نکته ایمنی باور نخواهند داشت. متاسفانه تقدیرگرایی در رفتار برخی افراد وجود دارد.» باید کشور را به مدرسه آموزش در سوانح تبدیل کنیم شریفی بر این موضوع نیز تاکید کرد: «در بسیاری از کشورها چیزی که به آن توجه می شود، این است که مخاطرات شایع در آن منطقه را شناسایی می کنند. حتی در این زمینه می توان روستایی و منطقه ای عمل کرد تا مردم مخاطراتی که با آن روبرو هستند را بشناسند. پیام های ایمنی، هشدار و آگاهی بخشی از طریق رسانه های مختلف از جمله صدا و سیما می تواند به مردم منتقل شود. بهترین کاری که رسانه های جمعی باید انجام دهند حساس سازی است. کشورهایی که در این زمینه خیلی کار کرد ه اند، از جمله ژاپن همه اعتقاد دارند که این اقدامات کافی نیست. این در حالی است که در کشور ما آگاهی و آمادگی عمومی در خصوص مخاطرات در کشور بسیار پایین است. البته ممکن است در بخش هایی شدت و ضعف داشته باشد، ولی در کل ما به آن آمادگی مطلوب نرسیده ایم.در واقع در آموزش همگانی، کشور را باید به مدرسه آموزش در سوانح تبدیل کنیم. این اقدام بسیار سخت است و به اعتبارات، مربیان و مدرسان زیادی نیاز دارد و از همه مهمتر باید از ظرفیت تمام رسانه ها استفاده کنیم.» مدرس امداد و نجات موسسه آموزشی هلال ایران می گوید:«یکی از تجربیات موفق در بحث پیشگیری، کشور ژاپن است. اکثر نقاط این کشور بر روی کمربند زلزله قرار دارد. ژاپنی ها در بخش آموزش و پیشگیری اقدامات خوبی انجام داده اند. به طوری که بر مشکل متمرکز شدند، راه های علمی برای آن ارائه دادند و در نهایت مشکلشان را حل کردند. در جوامع ژاپنی اکثر افراد آموزش دیدند. البته این اقدام را تنها دولت انجام نداده است، بلکه سازمان های مردم نهاد نیز به دولت کمک کردند. جامعه محور کردن مدیریت بحران یک رویکرد غالب در دنیا است.از آنجایی که کشور ما نیز در حوادثی از جمله زلزله با ژاپن مشابه است و بیش از صد شهر بزرگ و کوچک در کمربند زلزله قرار دارد و در کل حادثه خیز است، یکی از درس هایی که ما می توانیم از کشور ژاپن بگیریم استفاده از الگوی آن کشور است، به نحوی که خودمان الگوی ملی در این زمینه طراحی کنیم. هدف ما در آموزش همگانی این است که به جامعه آماده دست یابیم. جامعه آماده یعنی اینکه مخاطرات اطراف خود را به خوبی بشناسیم و روش های مقابله با آن را بدانیم. جامعه آماده یعنی اینکه اقدام خطرناکی انجام نمی دهد. یکی از کارهایی که ما باید انجام دهیم این است که مدیریت بحران را مردمی کنیم و آموزش عمومی را جدی بگیریم. مردمی کردن یعنی اینکه دولت تسهیلاتی را فراهم کند که این اقدامات بر عهده سازمان های مردم نهاد باشد. متاسفانه در حال حاضر مشارکت سازمان های مردم نهاد در مدیریت بحران بسیار کم است. در حالی که در جامعه ما میل به فعالیت اجتماعی زیاد است و انجمن های مختلف در زمینه های مختلف فعالیت می کنند. می توان با تشویق مردم و ارائه تسهیلات این انجمن ها را در حوزه مدیریت بحران قوی کرد.جمعیت هلال احمر به عنوان یک سازمان عمومی و بین المللی می تواند با سازمان های مردم نهاد ارتباط خوبی برقرار کند. بنده اعتقاد دارم که می توان از تجربیات سازمان های مردم نهاد با هویت مشخص استفاده کرد.» وی ادامه می دهد: «مشکلی که در جامعه جدید در خصوص ارائه آموزش وجود دارد این است که افراد اصلا وقت ندارند و گرفتارند. البته تهیه محتواهای آموزشی برای این افراد و گروه های مختلف اجتماعی یکی از مشکلاتی است که با آن روبرو هستیم.» مانورهای بدون آموزش در مدارس کشور شریفی در ادامه در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه مانورهایی که هر از چندگاهی در کشور انجام می شود، چه تاثیری در کاهش حوادث دارد، می گوید: «یکی از روش های ارزیابی هر آموزشی که انجام می شود، مانور است. برای اینکه تیم را محک بزنیم که چقدر می تواند از ابزارهای موجود استفاده کند و چقدر آموزش ها موثر بوده، شرایط غیر واقعی ایجاد می کنیم که از روی ضعف هایی که می بینیم آموزش ها را بهبود دهیم. تمرین بعد از آموزش است. تمرینی که قبل از آن آموزش انجام نشده باشد، معنایی ندارد. ولی در مدارس مشاهده می کنیم که بدون آموزش، مانورهایی انجام می شود.» مدرس امداد و نجات موسسه آموزشی هلال ایران بار دیگر بر این موضوع تاکید کرد: « آموزش هایی که مردم در زمینه بحران دارند، بسیارکم است. اغلب جامعه ما با مخاطرات آشنا نیستند، به همین دلیل است که تعداد کشته شدگان و مجروحین در یک حادثه بسیار زیاد است. حتی در حوادث خانگی سالانه تعدادی زیادی از افراد جان خود را از دست می دهند. در حوادث جاده ای نیز تعداد کشته شدگان 20 هزار نفر است و چون 10 هزار نفر کاهش داشتیم، خوشحالیم و ابراز رضایت می کنیم.در حالی که در برخی کشورهای اروپایی تعداد کشته شدگان جاده ای از 20 مورد هم تجاوز نمی کند. همه این موارد با آموزش مردم در ارتباط است. درست است که فاکتورهای مختلفی وجود دارد و می گوییم جاده و خودرو عامل مهمی است ولی فاکتور انسان بسیار مهم است. اگر تنها بتوانیم رفتارهای خطرناک را در حوادث جاده ای کاهش دهیم آمار تصادفات بسیار کاهش خواهد یافت.»سپید به جای آموزش کنترل و نظارت ها باید بیشتر شود جواد نوفرستی، رئیس شورای راهبری انجمن جامعه ایمن کشور نیز در گفتگو با سپید در این زمینه معتقد است که اساسا در کشور نه تنها به آموزش بلکه به موضوع پیشگیری از زلزله و دیگر حوادث نیز توجه نمی شود. موضوعی که همیشه مورد تاکید بوده این است که مردم را چگونه آموزش دهیم که در هنگام زلزله و یا هر حادثه ناگواری چه اقدامی باید انجام دهند. زمانی که مانور انجام می شود، چون همه می دانند که این اقدام شوخی است، اقداماتی را انجام می دهند، ولی زمانی که بحرانی اتفاق می افتد، هیچ کس بر رفتارخود کنترلی ندارد. بنابراین به جای اینکه بر این اقدامات تمرکز و هزینه شود بهتر است بر موضوعاتی که عامل ایجاد حوادث ناگوار است کنترل و نظارت صورت گیرد.» وی می گوید: «زلزله 4/8 ریشتری که چند روز پیش در شیلی اتفاق افتاد، تنها 11 نفر کشته و مصدوم بر جای گذاشت. اگر چنین زلزله ای حتی با 7 ریشتر در تهران اتفاق بیفتد، به دلیل ساختمان های ناایمنی که وجود دارد،چند صدهزار نفر جان خود را از دست خواهند داد. حتی ساختمانی که تازه پروانه ساخت برای آن صادر شده و پایان کار دریافت می کند در مقابل زلزله حداقل 6 ریشتری هم مقاوم نیست. جایی باید از این اشتباهات مهلک و مرگبار جلوگیری شود. بنده در زمینه آموزش به مردم در زمانی که زلزله و یا حادثه دیگری اتفاق می افتد چندان اثرو نتیجه ای را قائل نیستم. بهتر است در این حوزه به مردم آموزش دهیم که در برخورد با مصدومین چگونه باید رفتار کنند. در زمان زلزله و دیگر حوادث برخی افراد به دلیل رسیدگی نادرست و بی اطلاعی باعث آسیب بیشتر به فرد و حتی مرگ او می شوند. در واقع آموزش در این زمینه ها اثر بخش است ولی متاسفانه در این زمینه اقدامی انجام نشده است.» رئیس شورای راهبری انجمن جامعه ایمن کشور اصطلاح بلایای طبیعی را کاملا اشتباه دانست و توضیح داد: « بلایای طبیعی در همه جا وجود دارد، ولی سوال اینجاست که چرا ما ساختمان و بیمارستان نا ایمن می سازیم که در زمان حادثه به راحتی فرو می ریزد. پیشگیری و تمرکز در این قسمت باید صورت گیرد. تاکید بنده بر این است که به جای آموزش عمومی به مردم، اولویت را به دست اندرکاران رسیدگی به مصدومین اختصاص دهیم. آیا پزشکان و پرستاران از رفتار صحیح با مصدومان اطلاع کافی دارند؟ این مسائل همیشه جزء چالش هایی بوده که در جلسات مطرح می شود که جای کار بسیاری دارد. همیچنین ما باید آموزش ها را به سمتی ببریم که چگونه ساختمان ایمن بسازیم و به مردم این آگاهی را بدهیم که زمانی که می خواهند ساختمانی را انتخاب کنند، چه چیزهایی را باید مطالبه کنند.»سپید
پنجشنبه ، ۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
گوناگون
پربازدیدترینها