محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846522310
پاسخ جالب امام خمینی(ره) به بعثی ها
واضح آرشیو وب فارسی:اتاق خبر 24: مرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ اسماعیل فردوسی پور ازیاران وفادار امام خمینی در دوران تبعید در عراق بود. وی درآن سال ها شاهد بسیاری از فراز ونشیب های زندگی امام بوده است که واقعه حصر در آخرین ماههای اقامت ایشان بود.اتاق خبر 24 : فقید سعید،مرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ اسماعیل فردوسی پور،ازیاران وفادار امام خمینی در دوران تبعید در عراق بود. وی درآن سال ها شاهد بسیاری از فراز ونشیب های زندگی امام بوده است که واقعه حصر در آخرین ماههای اقامت ایشان درعراق ،یکی از همان رخداد هاست. آنچه پیش روی دارید،گفت وشنودی منتشر نشده با آن مرحوم است که طی آن زمینه ها وپیامدهای این رخداد را شرح داده است. *به نظر حضرتعالی چرا رژیم بعث عراق دست به حصر حضرت امام در نجف که نهایتاً منجر به هجرت ایشان شد، زد؟ زمینه هاوبسترهای این رویدادچه بود؟ در پی شهادت مرحوم آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی(ره)، مجالس ترحیم متعددی در ایران برگزار شد و این واقعه به روند مبارزات مردم علیه رژیم شاه سرعت زیادی بخشید. رژیم بعث در هماهنگی با رژیم شاه، تصمیم گرفت حضرت امام را از نجف اخراج کند. امام هم آمادگی داشتند از عراق به کشور دیگری بروند و ندای مظلومیت ملت ایران را به گوش جهانیان برسانند.درهمان روزها از بغداد و از طرف رژیم بعث دو مأمور عالی رتبه نزد امام آمدند و گفتند:« ما با ایران قرارداد بسته ایم که علیه رژیم شاه در اینجا فعالیت سیاسی نشود و شما هم فعالیت خود را متوقف کنید». امام در پاسخ فرمودند: «من هم با ملت ایران قرارداد بسته ام فعالیت سیاسی خود را متوقف نکنم! شما هم هر کاری که می خواهید بکنید.» یکی از آنها پرسید: «اگر تصمیم به هجرت دارید،به کدام کشور می روید؟» و امام فرمودند: «به کشوری که مثل شما مزدور بیگانه نباشد و مستقل باشد!» با این سخن امام آنها عذرخواهی کردند و گفتند: «اینجا کشور و وطن شماست و برای ما افتخار بزرگی است که اینجا بمانید و تدریس کنید.» در آن جلسه بحث دیگری مطرح نشد. *بیت امام را به چه بهانه ای محاصره کردند و این محاصره چقدر طول کشید؟ به بهانه اینکه باید از جان امام مراقبت کنند، چون خبر رسیده بود از ایران عده ای مأمور شده اند به عراق بیایند و امام را ترور کنند!حتی آقای دعایی را به امن العام عراق خواستند و گفتند: چنین خبری به ما رسیده است و ما حاضریم به شما اسلحه و آموزش بدهیم که از جان ایشان مراقبت کنید و اگر نمی توانید این کار را بکنید خودمان حفاظت از جان ایشان را به عهده می گیریم! ایشان آمد و مطلب را به امام گفت. امام فرمودند: «اینها نگران جان من نیستند، بلکه می خواهند ببینند چه می گویم، کجا می روم و با چه کسانی صحبت می کنم!» اینها همراه امام به حرم می رفتند و این از نگاه دیگران خیلی ناپسند بود. دیدیم خیلی زشت است امام با عده ای مأمور امن العام به حرم مشرف شوند، بنابراین تصمیم گرفتیم با آنها قاتی شویم که معلوم نباشند. شب اول که این کار را کردیم، امام به کفشداری حرم که رسیدند، کفش هایشان را در آوردند و روی میز کفشداری گذاشتند. بعد از پله بالا رفتند و به ایوان حضرت امیر(ع) رسیدند. آن وقت متوجه شدند دارم پشت سرشان می روم. امام ابداً از اینکه کسانی پشت سر ایشان حرکت کنند. خوششان نمی آمد. فرمودند: «چرا پشت سر من حرکت می کنید؟ راضی به این قضیه نیستم و رنج می برم.» مطلب را به دوستان منتقل کردم که صحیح نیست امام را ناراحت کنیم.به هرحال دوره بسیار دشواری بود. *جنابعالی در آن تاریخ ساز حضرت امام از نجف،ایشانرا همراهی می کردید. از خاطرات آن روزها نقل بفرمایید؟به ویژه شرایطی که این هجرت طی آن انجام گرفت؟ شاه و صدام در الجزایر قراردادی را امضا کردند که یکی از مفاد آن این بود که: هیچ یک از طرفین علیه هم مبارزه سیای نکنند و چنانچه یکی از طرفین حتی به یکی از بندهای قرارداد عمل نکند، کل قرارداد نقض خواهد شد. خود ما قبل از این قرارداد اگر می خواستیم اعلامیه ها و پیام های امام یا روزنامه 15 خرداد را چاپ کنیم، کافی بود آن را پیش استاندار نجف ببریم و امضا کند و مهر امن العام را بزند و دیگر لازم نبود به بغداد برویم، اما بعد از این قرارداد وقتی برای گرفتن امضا مراجعه کردیم، به ما گفته شد حق نداریم حتی یک کلمه علیه ایران چاپ کنیم! از این به بعد ما چاپ این مطالب را در لبنان انجام می دادیم. سخنرانی امام در باره شهادت آقا مصطفی و همچنین پاسخ ایشان به پیام تسلیت یاسر عرفات و حافظ اسد را در لبنان چاپ و تکثیر کردیم. *چگونه این کار را انجام دادید؟ بعد از اینکه رژیم بعث عراق انجام این کار را برای ما ممنوع کرد، دوستان را جمع کردیم تا راه حلی پیدا کنیم. آقای محتشمی گفت: اینها را به لبنان می برم و در آنجا چاپ می کنم. اعلامیه ها و نامه های امام را در ساکی جاسازی کردیم. آقای محتشمی نزد امام رفت و گفت: دارم برای انجام این کار به لبنان می روم و برمی گردم. امام فرمودند: «شما آنجا می مانید و به این زودی برنمی گردید!» آقای محتشمی از این حرف امام خیلی تعجب کرد. به هرحال،با هم به فرودگاه رفتیم. مأموران امنیتی عراق ساک را وارسی کردند و متوجه جاسازی شدند و اعلامیه ها را بیرون آوردند. بعد ایشان را گرفتند و به اتاق امن العام بردند و حدود سه ربع بعد آوردند. ایشان به من گفت: مرا به عراق ممنوع الورود کردند. به لبنان می روم و هیچ معلوم نیست کی برمی گردم! در این فاصله مراقب خانواده من باشید. بنده به ایشان قول دادم. آقای دعایی هم برای خداحافظی آمد و موقع خداحافظی هم یک چیزی بغل زیر بغل ایشان گذاشت. *اعلامیه ها را بردند یا پس دادند؟ آقای محتشمی به آنها گفته بود :دارم برای بردن این اعلامیه ها و نامه ها به سفر می روم و اگر قرار است آنها را نبرم، دلیل ندارد بروم. خلاصه هواپیما را دو ساعتی نگه داشتند و پرواز انجام نشد. از آنها اصرار بود و از آقای محتشمی انکار. بالاخره راضی شدند اعلامیه ها و نامه ها را پس بدهند، اما روی گذرنامه ایشان مهر ممنوع الورود زدند و بعد ایشان سوار هواپیما شد و پرواز صورت گرفت. آقای محتشمی مأموریت داشت جواب تسلیت یاسر عرفات و حافظ اسد را به آنها برساند و اعلامیه ها و سخنرانی های امام را در لبنان چاپ و تکثیر کند. ایشان تا زمانی که امام به پاریس رسیدند، مجبور شد در لبنان بماند و از آنجا به ما در پاریس زنگ زد که: تکلیف چیست و چه باید بکنم؟ گفتیم: شما هم به پاریس بیایید و ایشان همراه هادی غفاری به پاریس آمد. *قبل از اینکه به هجرت امام به پاریس بپردازید، از قضیه حصر منزل امام و تصمیم ایشان برای رفتن به کویت بگوئید؟ بله،همان طور که اشاره کردم دو مأمور صاحب منصب عراقی نزد امام آمدند و گفتند: طبق قراردادی که دولت عراق با رژیم شاه بسته است کسی در عراق حق فعالیت سیاسی علیه رژیم ایران را ندارد. ما هم از شما خواهش می کنیم فعالیت های خود را متوقف کنید. امام فرمودند: شما به شاه قول داده اید، من هم به مردم قول داده ام!...از آن به بعد منزل امام را محاصره و تلفن ها را کنترل کردند. تا آن موقع ما اعلامیه ها را توسط احمد آقا با تلفن برای ایران می خواندیم، ولی از آن به بعد مجبور شدیم از تلفن های دیگری استفاده کنیم و کار دشوار شد. این ماجرا دو هفته ای ادامه پیدا کرد. امام وقتی دیدند اینها مانع از رفت و آمد افراد می شوند، درس و تشرف به حرم را تعطیل کردند، در حالی که در طول مدت اقامت ایشان در نجف هرگز تشرف به حرم تعطیل نشده بود. *مراجع و علمای نجف نسبت به حصر بیت امام چه واکنشی نشان دادند؟ متأسفانه هیچ یک نه تلفن زدند و نه قاصدی فرستادند که حال امام را بپرسد و از ایشان خبری بگیرد! من که واکنش خاصی از سوی آنها مشاهده نکردم. *چه شد امام تصمیم گرفتند به کویت بروند؟ و چه شد که پس از آن به پاریس رفتند؟ ماجرای مفصلی است. یک روز حاج احمد آقا به من گفتند: دوستان را دعوت کن به منزل ما بیایند که باید پیامی را از امام به شما بدهم. حدود هجده نفر روحانی بودیم که به آنها اطلاع دادم و در منزل حاج احمد آقا جمع شدیم. ایشان حرف هایش را با مقدمه ای شروع کرد که برای ما بسیار سنگین و ناگوار بود و گفت: «امام به شما سلام رساندند و فرمودند: ما سال های سال با هم کار و زندگی کرده ایم لذا مایل نیستم چیزی را از شما مخفی کنم! تصمیم دارم از عراق به کویت بروم و از آنجا به کشور دیگری خواهم رفت. بروید و ترتیب این سفرها را بدهید.» هجرت امام از نجف بسیار برای ما سنگین بود. انگار آسمان روی سر ما خراب شد!هرگز تصورش را هم نمی کردیم امام بخواهند از نجف بروند. بعد بحث شد حالا که تصمیم به هجرت گرفته اند، چرا کویت را انتخاب کرده اند؟ چرا به کشور دیگری نمی روند؟ حاج احمد آقا گفت: امام تصمیمشان را گرفته اند و با این بحث ها هم تصمیم خود را تغییر نمی دهند. این شیوه همیشگی امام بود که وقتی در مسئله ای به نتیجه می رسیدند و تصمیمی می گرفتند، دیگر کسی قادر به تغییر آن نبود. حاج احمد آقا هم گفت: بیهوده وقتتان را برای تغییر تصمیم امام تلف نکنید! ایشان این تصمیم را گرفته اند و بدون ما یا با ما عملی خواهند کرد. پرسیدم: دست کم بگویید علت انتخاب کویت چیست؟ چرا کشور دیگری را انتخاب نکردند؟ در عین حال و در ادامه،به حاج احمد آقا گفتم:من کویت را می شناسم، چون چند ماهی در رمضان، محرم و صفر در آنجا منبر رفته ام و لذا ترتیب این سفر را هم می دهم و در رکاب امام خواهم بود و همراه ایشان خواهم رفت. حاج احمد آقا گفت: «در هر حال بحث ما در باره تغییر دادن تصمیم امام بی فایده است و نظر ایشان عوض نمی شود، پس بهتر است به فکر تدارک این سفر باشیم.» ما و دوستان در حالی که فوق العاده ناراحت بودیم از منزل حاج احمد آقا بیرون آمدیم. در تمام طول مدتی که در نجف در کنار امام بودیم، حتی تصورش را هم نکرده بودیم روزی از نجف خواهیم رفت و حقیقتاً برایمان غیر منتظره بود. مانده بودیم بعد از امام تکلیف چه می شود و دولت عراق چه به سر ما و ایرانی هایی که ویزای اقامت یا اساساً مدرکی برای ماندن در عراق ندارند خواهد آورد. قطعاً بعد از رفتن امام شرایط عوض می شد و هیچ معلوم نبود با ایرانی ها چه برخوردی شود. همه نگران بودیم، اما خوشبختانه مسیر حرکت به سمتی رفت که نهایتا انقلاب به پیروزی رسید و جمهوری اسلامی تشکیل شد.
پنجشنبه ، ۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق خبر 24]
[مشاهده در: www.otaghkhabar24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها