تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816164652
با شهدای امور تربیتی/185 شهید تقی زاده: مبادا در غفلت یا بی‌‌تفاوتی زندگی کنید
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: با شهدای امور تربیتی/185
شهید تقی زاده: مبادا در غفلت یا بی‌‌تفاوتی زندگی کنید
در بخشی از وصیت‌نامه شهید تقی زاده بابایی آمده است: به برادران، جوانان و همکارانم وصیت می‌کنم که مبادا در غفلت و یا بی تفاوتی زندگی کنند و در همین حال بمیرند.
به گزارش خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، شهید خیرالله تقی زاده بابایی در 12 آبان ماه سال 1335 در روستای درزی کلا آخوند از توابع استان مازندران به دنیا آمد؛ وی بعد از پایان تحصیلات ابتدایی در نظام قدیم و اتمام کلاس ششم به دبیرستان واقع در روستای کتاب بابل برای تحصیل متوسطه رفته و در رشته علوم طبیعی دیپلم گرفت. شهید تقی زاده در سال 1358 به عنوان معلم در سنگر آموزش و پرورش مشغول به فعالیت شد و به عنوان معلم قرآن و دینی به دانش‌آموزان تدریس می‌کرد. وی بارها به مناطق عملیاتی اعزام شد و سرانجام در عملیات کربلای 5 در 19 دی سال 65 به درجه رفیع شهادت نائل آمد. روح الله تقی زاده بابایی فرزند شهید می‌گوید: یکی از خاطرات بسیار جالب و مهمی که من در طول زندگی در مورد پدرم که از دیگران شنیده‌ام، این است که وقتی پدرم برای آخرین بار به جبهه‌های جنگ اعزام می‌شدند برای آخرین بار برای خداحافظی به اداره رفتند؛ یکی از همکاران به ایشان می‌گوید «شما سربازی رفته‌اید، خدمت خویش را انجام داده‌اید و دارای همسری خوب و فرزندان نیکو هستید و شغل مناسبی هم دارید،چرا به جبهه می‌روبید؟» ایشان دستی به میز کشیدند و گفتند که «این میز برای ما نمی‌ماند و ما هستیم که رفتنی هستیم، پس چه بهتر که با رفتن مان با شهادت و دست پر نزد معبود خویش حضور یابیم». بخشی از وصیت‌نامه شهید: به برادران، جوانان و همکارانم وصیت می‌کنم که مبادا در غفلت و یا بی تفاوتی زندگی کنند و در همین حال بمیرند. ای برادران، اگر به فریاد حسین(ع) دقت کنید هنوز به گوش ما می‌رسد و ما می‌شنویم و خیلی بی لیاقت و بی معرفت می‌باشیم که جواب ندهیم و آن هم قلب سنگی می‌خواهد که نلرزد. انتهای پیام/
94/07/01 - 17:08
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 155]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها