واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: در جستجوی بازی های راه مدرسه! خبرگزاری پانا:در دنیای مجازی، خیال و شبکه های اجتماعی همه چیز خوب است. نوستالژی ها بشدت زنده است و نفس می کشد؛ بوی خوش کاغذکاهی و کتابهای نو همه جا پیچیده، کوکب خانم هنوز هم در خانه کوچکش میهمانی می دهد و کبری از تصمیمات جدیدش می گوید و ... اما آیا در واقع نیز چنین است؟ آیا واقعا آمدن مهر و بوی مدرسه برای آنان که ماه مهر و مدرسه را واقعی درک می کنند_ یعنی دانش آموزان، معلمان و خانواده هایشان_ به همین اندازه شیرین و دوست داشتنی است؟
۱۳۹۴ چهارشنبه ۱ مهر ساعت 12:19
این روزها همه جا؛ از جمله شبکه های اجتماعی پر است از نوید آمدن پاییز، فصل رنگارنگ عشاق، خش خش برگها، بوی ماه مهر، بازیهای راه مدرسه و درسهای مدرسه و همگان با یادآوری خوبیها و خاطرات خوش، در شروع این فصل آرزوهای خوب برای یکدیگر دارند. اصولاً در دنیای مجازی، خیال و شبکه های اجتماعی همه چیز خوب است. نوستالژی ها بشدت زنده است و نفس می کشد؛ بوی خوش کاغذکاهی و کتابهای نو همه جا پیچیده، کوکب خانم هنوز هم در خانه کوچکش میهمانی می دهد و کبری از تصمیمات جدیدش می گوید و ... اما آیا در واقع نیز چنین است؟ آیا واقعا آمدن مهر و بوی مدرسه برای آنان که ماه مهر و مدرسه را واقعی درک می کنند_ یعنی دانش آموزان، معلمان و خانواده هایشان_ به همین اندازه شیرین و دوست داشتنی است؟ شواهد امر نشان می دهد؛ اینگونه نیست، بسیاری از خانواده ها هنوز خسته ی عبور ازگذر پر پیچ و خم ثبت نام فرزندانشان هستند و تعطیلات تابستان را در کنار فرزندانشان تجربه نکرده اند. برای بسیاری دیگر از اولیای دانش آموزان بوی ماه مهر، با لیستِ بلند بالای مدرسه و خرید لوازم التحریر غیرضروری و دیگر خرده فرمایشات اولیای مدرسه گره خورده و فشار مالی و کاری مضاعفی را برگُرده آنان انداخته است. اضافه کنید به اینها، تامین سرویس مدرسه، اونیفورم و اقلام کوچک و بزرگ دیگری که البته برخی ناشی از چشم و هم چشمی است و ریشه فرهنگی دارد. از دیگر سو؛ برای دانش آموزان هم دوستی ها و بازیهای راه مدرسه و حلاوت و شیرینی علم آموزی، کاملاً بیگانه است. اصولا دوستی ها و بازی های آنها اشکال دیگری دارد که در مدرسه و راه مدرسه تعریف نمی شود، که حتی؛ مدرسه از این جهت بازدارنده هم هست و باعث می شود آنها از این دوستیها و بازیها دور شوند؛ پس طبیعی است که اشتیاقی برای رفتن به مدرسه نداشته باشند. درس ها هم گره گشا و جوابگوی زندگی واقعی دانش آموزان نیست.بسیاری از درس ها شعاری و خیالی است که آنان تنها موظف به حفظ کردن این مطالب و یادآوری آن در جلسه امتحان برای بدست آوردن نمره بیست هستند و البته نمره کمتر از بیست کابوس هر شبه ی دانش اموزان در شروع مهر و بازگشایی مدرسه. سَری هم به معلمان بزنید؛ آنان هم حال و روز خوشی ندارند. انگیزه ای برای آوردن اطفال گریزپای به مکتب نیست. که خود در اثر رخوت و روزمرگی و سردرگمی ناشی از طرح های کارشناسی نشده گریز پای شده اند. تغییر نظام آموزشی، درسهای جدیدی که روش تدریس آن را نمی دانند هوشمندسازی مدارس و عنوان نیروی مازاد و عناوین دیگری چون این، استخدام و تبدیل وضعیت معضلاتی است که با شروع مهر درگیرشان می کند. دغدغه معیشت و مقایسه حقوق و دستمزد با دیگر کارمندان دولت هم که بحث تکراری است که با شروع مهر از نو آغاز می شود و نمک بر زخمشان می پاشد. در این میان در ادارات آموزش و پرورش هم اوضاع چندان رضایتبخش نیست و کارشناسان و مدیران درگیر طرح هایی بی فرجامند. واقع بین باشیم! آیا در حال حاضر بوی ماه مهر، برای خانواده بزرگ مهر و مدرسه، به همان اندازه ی خیالات و دنیای مجازی و نوستالژی ها شیرین است؟ حداقل به اندازه ای است که فردا بشود خاطرات شیرین امروزی ها؟ کاش بود! زندگی و روزمرگی ها را برای مردم ساده و بدون دغدغه کنیم! به همین راحتی! اعظم عابدینی-دبیر آموزش و پرورش و روزنامه نگار
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]