واضح آرشیو وب فارسی:میزان: خبرگزاری میزان - قرآن کریم براى ارتباط بیشتر بندگان با مبدا هستى از شیوه هاى مختلفى بهره مى گیرد. از جمله این شیوه ها تعیین زمان ها و مکان هاى خاصى براى نزدیک شدن بیشتر به درگاه حضرت حق مى باشد.به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری میزان ، در سوره ابراهیم(ع) آیه 5 از زمان هاى ویژه عبادت خدا با عبارت "ایام الله” یاد مى کند؛ "ایام الله را به آنان یادآورى نما.” ایام الله تمام روزهایى است که داراى عظمتى در تاریخ زندگى بشر است. مقصود از ایام الله زمان هایى است که امر خدا و آیات وحدانیت و سلطنت او ظاهر شده و یا ظاهر مى شود. ممکن است ایام ظهور رحمت و نعمت الهى جز این ایام بوده باشد.(1) و نیز هر روز که یکى از فرمان هاى خدا در آن،چنان درخشیده که بقیه امور را تحت الشعاع خود قرار داده از ایام الله است هر روز که فصل تازه اى در زندگى انسان ها گشوده و درس عبرتى به آنها داده و ظهور و قیام پیامبرى در آن بوده و یا طاغوت و فرعون گردنکشى در آن به قعر دره نیستى فرستاده شده خلاصه هر روز که حق و عدالتى برپا شده و ظلم و بدعتى خاموش گشته، همه آنها از ایام الله است. چنانکه در ادامه آیه مى فرماید: در همه ایام الله آیات و نشانه هایى است براى هر انسان شکیبا و پراستقامت و شکرگزار(2.) روز عرفه نیز مى تواند روز پیروزى انسان بر طاغوت نفس و نقطه درخشانى درتاریخ زندگى هر فردى باشد. روز عرفه روز تحول درونى و انقلاب معنوى با آن همه مزایا و ویژگى هاى ارزشمند براى هر مسلمان بیدار و آگاه است.روز عرفه از مصادیق بارز "ایام الله” است که در آن روز زمینه ها و مقدمات بیشترى براى رهیابى انسان به سوى کمال و سعادت وجود دارد. آمرزش گناهان، قبولى طاعات، آشنایى بیشتر با معارف اسلامی، تفکر و تامل در گذشته و آینده، برآورده شدن حاجات و توجه ویژه خداوند متعال به بندگان از جمله آنهاست. آنچه از روایات و دعاهاى اهل بیت(ع) در این روز به دست مى آید نشانگر آن است که پروردگار هستى این روز را براى مناجات خود انتخاب کرده و نعمت هاى مادى و معنوى خود را در یوم الله عرفه بر بندگانش ارزانى داشته است. امام صادق(ع) در یکى از روایات مى فرماید: هرکس در این روز قبل از رفتن به مراسم دعاى عرفه در زیر آسمان دو رکعت نماز بخواند و در پیشگاه خداوند متعال به تمامى گناهان و خطاهاى خود اعتراف نموده و حقیقتا از درگاه پروردگارش پوزش طلبد، خداوند متعال آنچه را که براى اهل عرفات مقدر نموده به او نیز عطا مى کند و تمام گناهان وى را مى آمرزد.(3) از عرفه تا عرفات در روز عرفه اولین حرکت حاجیان در سرزمین وحى بعد از احرام با توقف در صحراى عرفات آغاز مى شود. آنان وظیفه دارند که از اذان ظهر روز نهم ماه ذى الحجه تا وقت نماز مغرب در آن بیابان توقف کرده و به ذکر و دعا و تفکر و نیایش بپردازند. عرفات به مساحت 18 کیلومترمربع در شرق مکه و در میان راه طائف و مکه قرار دارد. این بیابان به وسیله کوه هایى که به شکل نیم دایره در اطرافش قرار دارد مشخص شده است.(4) خداوند متعال در این مورد مى فرماید: "هرگاه مى خواهید از بیابان عرفات کوچ کنید خداوند را در مشعرالحرام یاد کنید، او را به یاد آرید همان طور که شما را هدایت کرد گرچه شما قبل از آن از گمراهان بودید.”(بقره / 198) درباره نامگذارى این صحرا به عرفات نکاتى گفته شده که برخى عبارتند از: آدم و حوا همدیگر را در این ناحیه شناختند، اعمال حج به آدم یا ابراهیم(ع) در صحراى عرفه شناسانده شد و حاجیان همدیگر را در این ناحیه بیشتر مى شناسند. ابن عباس در مورد نامگذارى روز عرفه مى گوید: وقتى حضرت ابراهیم(ع) در خواب دید که پسرش اسماعیل را در راه خدا قربانى مى کند تمام آن روز در اندیشه بود که آیا این خواب از جانب خداست یا نه؟ تا اینکه دوباره در شب دوم خواب را دید چون صبح شد مطمئن گردید که این دستور از سوى خداست و آن روز عرفه بود. نیایش در عرفه از ویژگى هاى روز عرفه دعا و نیایش به درگاه ربوبى است. پیشوایان معصوم(ع) با استفاده از موقعیت معنوى روز عرفه، مردم را به راز و نیاز و تقویت پیوند با سرچشمه کمالات ترغیب و تشویق مى کردند چرا که اساس شخصیت حقیقى انسان و ارزش او به اندازه ارتباطش با خداوند متعال تعیین مى شود. قرآن مى فرماید: "اى پیامبر بگو، پروردگارم براى شما ارزشى قائل نیست اگر دعاى شما نباشد.”(فرقان / 77) امام حسین(ع) با استفاده از فضاى معنوى روز عرفه در صحراى عرفات و در دامنه کوه جبل الرحمه مناجات زیباى خود را زمزمه کرده و آواى ملکوتى اش نه تنها در میان حاجیان خانه خدا در صحراى عرفات طنین انداز بود بلکه آن نیایش هاى عاشقانه در طول تاریخ، دل هاى مشتاق را تحت تاثیر قرار داده است. آن حضرت در فرازى از دعا مى فرماید: پروردگارا، تفکر من در آثار و نشانه هاى تو موجب دورى دیدار مى گردد پس مرا به خدمتى وادار که با تو پیوندم دهد، چگونه بر وجود تو به چیزى استدلال شود که در وجودش به تو نیاز دارد؟ آیا غیر تو را ظهورى است که براى تو نیست و غیر تو آن قدر آشکار است تا تو را آشکارتر کند؟ معبودا! کى بوده اى که نیازمند دلیلى باشى تا برتو دلالت کند و کى دور بوده اى تا آزار ما را به تو بر ساند؟! کى رفته اى زدل که تمنا کنم ترا کى گشته اى نهفته که پیدا کنم ترا با صدهزار جلوه برون آمدى که من با صد هزار دیده تماشا کنم ترا غایب نگشته اى که شوم طالب حضور پنهان نبوده اى که هویدا کنم ترا روز عرفه فرصتى استثنایى در هر سال است که باید از لحظات آن در تقویت رابطه با خداوند استفاده نمود. روز رحمت و مغفرت امام چهارم(ع) در روز عرفه، مردى را مشاهده کرد که تکدى مى کند و درخواست خود را با مردم در میان مى گذارد. حضرت به او فرمود: واى بر تو! در چنین روزى از غیر خدا طلب حاجت مى کنی؟ روز عرفه چنان عظمت دارد که امید است حتى جنین هاى در شکم مادر از برکت آن به سعادت برسند.(5) دعاى 47 صحیفه سجادیه بعد از شکر و سپاس به پیشگاه بارى تعالى و درود و سلام بر پیامبر و آل او به ضرورت وجود رهبر پرداخته و در مورد عظمت این روز مقدس، عرضه مى دارد؛ "پروردگارا!! امروز، روز عرفه است، روزى که به آن شرافت، کرامت و عظمت بخشید ه اى و در آن روز، رحمت خودت را بر اهل عالم منتشر ساخته اى و با عفو و گذشت خود در این روز بر بندگان منت نهاده اى و عطیه و بخشش خود را در این روز نیکو گردانیده اى و به خاطر روز عرفه بر بندگانت تفضیل و لطف فرموده ای!” انس با خدا، اعتماد به نفس، ایجاد تعادل و آرامش، افزایش قدرت تحمل در مقابل مشکلات، رهایى از وابستگى هاى مادى و دنیوی، پایین آمدن از مرکب غرور و خودخواهی، مشخص شدن ارزش انسان و آموزشهاى اخلاقى و اجتماعى از دستاوردهاى ارزشمند دعاها بویژه مناجات هاى روز عرفه مى باشد. روز عرفه چنان اهمیت دارد که با شب قدر برابرى مى کند. امام صادق(ع) فرمود: اگر شخصى گناهکار نتواند در شب هاى با برکت ماه رمضان بویژه شب هاى قدر، خود را معرض نسیم رحمت الهى قرار دهد و آمرزیده شود، او تا سال آینده بخشوده نمى شود مگر اینکه عرفه را درک کند و از امتیازات آن روز بهره گیرد.(6) اساسا برخى از گناهان جز در روز عرفه و در منطقه عرفات در جاى دیگر قابل بخشش نیست؟ در روز عرفه شناخت حقیقى خداوند متعال بیشتر امکان پذیر است چرا که آن روز معرفت و آگاهى در فضاى به وجود آمده بویژه آنکه در آستانه عیدقربان و تقرب الى الله است بهتر انجام مى شود. رسول خدا(ص) فرمود: در روز عرفه خداوند متعال به بندگان عارفى که در پیشگاه الهى صف کشیده و نداى عاشقانه و عارفانه شان صحراى عرفات را پر کرده است مباهات مى کند و به فرشتگانش مى فرماید: اى ملائکه من! به بندگانم بنگرید که از راه هاى دور و نزدیک، مشکلات بسیارى را متحمل شده و به اینجا آمده اند. شما را گواه مى گیرم که من خواسته آنان را برآوردم و گناهکارانشان را به خاطر نیکوکارانشان بخشیدم.(7) بهترین عمل در روز عرفه بهترین عملى که مى توان در روز عرفه انجام داد و به بهر ه هاى فراوان معنوى دست یافت، حضور در کنار مرقد مطهر حضرت امام حسین(ع) است. "بشیر دهان” روزى به حضور حضرت صادق(ع) آمده و عرضه داشت: مولاى من! من گاهى نمى توانم در روز عرفه در عرفات حضور یابم، به این جهت تلاش مى کنم تا خود را در روز عرفه به کربلا برسانم و امام حسین را زیارت کنم. پیشواى ششم فرمود: آفرین بر تو اى بشیر! اگر شخصى در روز عرفه با شناخت و معرفت کامل به مقام امام حسین(ع) به زیارت کربلا برود پاداش هزار حج و هزار عمره قبول شده و هزار غزوه که در کنار پیامبر یا امام عادل به جهاد پرداخته باشد برایش منظور مى شود. وقتى بشیر از این همه ثواب تعجب کرد امام صادق(ع) فرمود: اى بشیر ! مطمئن باش هرگاه یکى از اهل ایمان در روز عرفه به کنار قبر امام حسین بیاید و با آب فرات غسل کند و آنگاه که به زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) بپردازد به تعداد هر قدمى که به سوى حرم امام حسین بر مى دارد برایش ثواب یک حج کامل مى نویسند. انتهای پیام/
چهارشنبه ، ۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: میزان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]