محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827859073
پدیده ای به نام والدین سرراهی!
واضح آرشیو وب فارسی:صدای ایران: به مدد کارتون ها و فیلم های تلویزیونی دهه ٦٠ خیلی ها با موضوع کودکان سرراهی آشنا هستند؛ نوزادانی که توسط والدین فقیرشان در سبدی کوچک با یک یادداشت پشت در خانه فردی پولدار یا گوشه خیابانی گذاشته می شدند تا آینده ای احتمالا مطلوب تر برایشان رقم بخورد. حالا اما آن طور که مسئولان سازمان بهزیستی استان تهران خبر داده اند، جامعه ما با پدیده «والدین سرراهی» مواجه است. به گزارش شرق، خبر اولیه در این باره را احمد دلبری، مدیرکل سازمان بهزیستی تهران، اعلام کرد و گفت: «به دلیل مشکلات مالی، تعداد سالمندان مجهول الهویه افزایش یافته است و پیشنهاد می شود مراکزی که از سالمندان نگهداری می کنند در بخش هایی معاف از مالیات شوند تا دست آنها برای حمایت از سالمند بازتر شود». طبق گفته مدیرکل سازمان بهزیستی تهران درحال حاضر ٦٤ آسایشگاه شبانه روزی نگهداری از سالمندان در تهران، وجود دارد که چهارهزار و ٥٠٠ سالمند در این مراکز زندگی می کنند. از این تعداد ٩٠٠ نفر، سالمندان مجهول الهویه هستند. آقای دلبری همچنین گفته است: «ما نگران مسئله این سالمندان هستیم چراکه تعداد سالمندان مجهول الهویه در حال افزایش است». سالمندان مجهول الهویه طبق تعریف به افرادی گفته می شود که در گوشه وکنار شهر، مانند مبادی ورودی شهر، کنار ترمینال ها، امامزاده ها، پارک ها و... رها شده اند و به دلایل مختلف هیچ اطلاعی از هویتشان در دست نیست، اینکه نامشان چیست، چندسال دارند و اهل کجا هستند. این را محمدرضا اسدی، معاون توانبخشی بهزیستی استان تهران، در گفت وگو با «شرق» گفته است. علاوه براین سیدحسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران، نیز در گفت وگویی با «شرق» در این رابطه این طور توضیح می دهد: «سالمندان مجهول الهویه و بی سرپناه، بخشی از سالمندانی هستند که درواقع به دلیل مشکلات اقتصادی نمی توانند گلیم خودشان را از آب بیرون بکشند و به ناچار و ناخواسته زندگی بی هویت در خیابان را ترجیح می دهند چون چاره ای جز این برایشان باقی نمانده است. بخشی هم سالمندانی هستند که دچار بیماری هایی هستند و این بیماری ها باعث شده نتوانند در خانواده زندگی شان را ادامه دهند، این افراد ممکن است افرادی مبتلا به آلزایمر یا بیماری های روانی باشند که همین نیز تشخیص هویتشان را مشکل کرده است، به این موارد باید افرادی را که خانواده یا نزدیکانی ندارند که از آنها نگهداری کنند را نیز اضافه کنیم». مجموعه افرادی که حسن موسوی چلک، از آنها یاد کرد، یا با دست نزدیکان و اعضای خانواده شان یا با پای خودشان به خیابان و پارک ها زده اند تا جاهایی مثل آسایشگاه های عمومی سالمندان آنها را پذیرش کنند. رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در توضیح این بخش از گفته های خود نیز می گوید: «واقعیت این است که یکی از مشکلاتی که در سال های اخیر جامعه ما با آن مواجه شده است، معضل افراد بی سرپناه و بی خانمان است که سالمندان بی سرپناه و مجهول الهویه یک بخش از آنها هستند. نکته دیگری که باید در نظر گرفت این است که در جامعه ما ساختار خانواده به صورت کلی به شکل خانواده های هسته ای تبدیل شده و مثل گذشته پدربزرگ ها و مادربزرگ ها جایگاه خود را در این خانواده ها ندارند. طبیعتا در چنین شرایطی ما دچار این مشکل شده ایم که اعضای خانواده نسبت به بزرگ ترهای خودشان مثل گذشته احساس مسئولیت نمی کنند، همه اینها یک پیام تلخ دارد و آن اینکه به استثنای موارد افراد دارای بیماری، باید گفت اخلاق در جامعه ضعیف شده است، چراکه ما به جایی رسیده ایم که حاضر هستیم سالمندانمان که پیشرفت و زندگی امروزمان محصول کار آنها بوده را به این شکل در گوشه خیابان رها کنیم». موسوی چلک همچنین در ادامه می افزاید: «البته باید این نکته را نیز در نظر داشت، با نگاهی به وضعیت سنی جامعه متوجه می شویم که جمعیت سالمندان ایران در حال افزایش است. افزایش جمعیت هر گروه سنی ای هم می تواند منجر به افزایش مشکلات آن گروه شود. بخشی دیگر از مشکل هم البته مربوط به مشکلات مالی است و نظام حمایتی کشور ما نیز آن قدر قوی نیست که بتواند پوشش حمایتی مناسبی از این گروه انجام دهد. یعنی حتی در جایی که سالمندان نیازمند و نه مجهول الهویه را شناسایی می کنیم مقدار کمکی که به آنها می شود اصلا کافی نیست. نظام بیمه ای ما هم نظام بیمه ای فراگیر و کارآمدی نیست که سالمندان ما را به اقتضای سالمندی شان حمایت کند. نبود این نظام حمایتی و بیمه ای مشکلاتی را برای خانواده ها و تأمین هزینه های آنها به وجود آورده است». وی در پاسخ به این سؤال که به نظر شما مشکلات اقتصادی بیشتر در بروز این معضل تأثیرگذار بوده یا مشکلات اجتماعی و اخلاقی نیز گفت: «به اعتقاد من مشکلات حوزه اقتصاد در این بخش مشکلی کلیدی است اما همه ماجرا نیست، همین الان با نگاهی به وضعیت بسیاری از افرادی که در آسایشگاه های سالمندان نگهداری می شوند می توان فهمید بسیاری از آنها افرادی هستند که خانواده هایشان تمکن مالی کافی دارند، به همین دلیل من می گویم بخش عمده به دلیل مسائل اقتصادی نیست بلکه دلیلش فرار از مسئولیت است و کوتاهی ما در انجام وظایفمان در قبال سالمندان». اگرچه رئیس انجمن مددکاری ایران نقش مسائل اقتصادی در بروز این پدیده را کمتر از بُعد اجتماعی ماجرا می داند اما نگاهی به آمار و ارقام اعلام شده در زمینه هزینه های نگهداری از افراد سالمند و سالمندان بیمار و همچنین میانگین توان مالی خانواده های ایرانی ممکن است بخش دیگری از وجوه این موضوع را روشن کند. براساس آخرین آمار اعلام شده از سوی مدیرعامل مؤسسه خیریه کهریزک که در وب سایت این آسایشگاه خیریه سالمندان منتشر شده است: «در سال ١٣٩٢ هزینه نگهداری هر سالمند حدود یک میلیون و ٥٠٠هزار تومان در ماه بود که پیش بینی می شود این رقم افزایش یابد». از طرفی دیگر نگاهی به آمارهای اعلام شده در وب سایت مرکز آمار ایران، نشان می دهد متوسط هزینه و درآمد سالانه یک خانوار شهری در سال ٩٢ و متوسط هزینه ماهانه خانوار شهری حدود یک میلیون و ٧١٧ هزار تومان و درآمد خانوار شهری حدود یک میلیون و ٧٠٣ هزار تومان بوده است. محمدرضا اسدی، معاون توانبخشی بهزیستی استان تهران، در بخش دیگری از گفت وگوی خود با «شرق» در توضیح جزئیات و فرایند رهاشدن، پیداکردن و در نهایت واگذاری آنها به مراکز شبانه روزی نگهداری سالمندان نیز این گونه توضیح داد: «روند کار به این شکل است که افرادی شامل کارتن خواب ها یا بی پناهان که در پارک ها و معابر و مبادی شهر رها می شوند را با هدف ساماندهی، مأموران کلانتری جمع آوری می کنند و پس از آن با حکم قضائی به سامان سراهای شهرداری داده می شوند، در آنجا هم این سامان سراها چارت خودشان را دارند و اول این افراد را اسکان می دهند، پس از آن، از آنها تست های آزمایشگاهی برای تشخیص بیماری های احتمالی می گیرند و آن تعدادی که ممکن است بیماری هایی داشته باشند را وارد قرنطینه می کنند و بعد بقیه تفکیک می شوند. افراد بی سرپناه و مجهول الهویه ممکن است معلولیت داشته باشند که بسته به معلولیتشان با حکم قضائی به اداره پذیرش و هماهنگی بهزیستی تحویل می شوند. در مرحله بعد این افراد برای نگهداری به مراکز بخش خصوصی نگهداری از سالمندان که طرف قرارداد سازمان هستند تحویل داده می شوند». وی در ادامه می افزاید: «براساس قوانین، به صورت ماهانه به ازای هر فرد مجهول الهویه ٥٦٠ هزار تومان برای نگهداری آنها به این مراکز بخش خصوصی داده می شود که این هزینه را بهزیستی به این مراکز می پردازد، این هزینه در قالب یارانه داده می شود که به ازای هر فرد مجهول الهویه ٢,٥برابر فرد عادی یارانه به این مراکز داده می شود». اسدی همچنین درباره اینکه آیا این معضل تنها مربوط به استان تهران می شود یا خیر نیز می گوید: «به هیچ وجه نمی توان گفت این مشکل فقط مشکل استان تهران است، بیشتر افرادی که به این شکل جمع آوری می شوند، در مبادی ورودی شهر و اطراف ترمینال ها رها می شوند؛ ممکن است نهایتا تا ٢٠ درصد اهل همین استان باشند و بخش عمده ای از خارج از استان به اینجا آورده می شوند. یعنی در حقیقت این افراد از استان های دیگر به ما تحمیل می شوند».
سه شنبه ، ۳۱شهریور۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدای ایران]
[مشاهده در: www.sedayiran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها