محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803735991
تضمين دولت يازدهم براي پاك ماندن چيست؟!
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: تضمين دولت يازدهم براي پاك ماندن چيست؟!
نویسنده : غلامرضا صادقیان
دولت يازدهم هر چند روز يكبار دولت قبلي را به نام فساد مالي مي‌نوازد. رئيس دولت يازدهم بيشتر به شكل نمادين و معاون اولش با روش عملياتي و برخي ديگر از مردان اقتصادي دولت هم به روش‌هاي انحصاري خود در رسانه‌ها با ادعاي مفسده‌اي از دولت گذشته يا روشدن فسادي از آن دولت در دستگاه قضايي، دولت محمود احمدي نژاد را كه به خود عنوان «دولت پاك » داده بود، مورد عنايت خاص قرار مي‌دهند. در همه مفاسدي كه قوه قضائيه به آن مي‌پردازد و برخي از اين مفاسد كه خود دولتي‌ها مدعي مي‌شوند نيز حرفي نيست و اصل ماجرا روشن است. اما آنچه روشن نيست و در آن حرف داريم اين است كه دولت يازدهم با تلاش براي افشا و اثبات مفاسد دولت گذشته چه چيزي را مي‌خواهد ثابت كند؟ آيا از اين طريق به دنبال آن است كه ثابت شود دولت يازدهم پاكدست است؟! يعني اگر ثابت كنيم دولت گذشته پاكدست نبوده است، به معني آن است كه دولت بعدي پاكدست مي‌شود؟! منطق به شما مي‌گويد كه اين نتيجه‌گيري غلط است و دولت يازدهم نمي‌تواند با آلوده نشان دادن دولت قبل، پاك بودن خود را ثابت كند. پس شايد دولت يازدهم در پي القاي اين مطلب است كه دولت گذشته غارت كرد و چپاول كرد، فلذا اكنون كار اداره كشور سخت شده است چون منابع و ثروت كشور به غارت رفته است! اين را گفتم زيرا برخي مطالب القا شده از همين جنس است. در جواب بايد گفت اين فرض هم به دو دليل بي‌اساس است؛ اول اينكه منابع كشور ما چيزي نيست كه با اختلاس و كم و زياد شدن برخي حساب‌هاي بانكي و دولتي، كمر اقتصاد را بشكند. بلكه آن مفاسدي كه كمر شكن است، اولاً مديريت بدون تعهد و تخصص در سطوح مختلف دولتي و غير دولتي است كه بعضاً هم اكنون نيز جاري و ساري است و ثانياً دست داشتن جمع قابل توجهي از كارمندان دولتي و غير دولتي در مفاسد خرد است كه اين دومي هم اگر در دو سال اخير بيشتر نشده باشد، كمتر نشده است. دليل دوم در غلط بودن فرض دشواري اداره مملكت به خاطر مفاسد دولت گذشته اين است كه سياستمداران با ورود به قدرت، قصد مديريت صحيح و اصلاح گذشته را دارند و قطعاً قصدشان از ورود به قدرت، تنها اين نيست كه نسبت به مفاسد دولت‌هاي گذشته ناله و نفرين كنند. پس مقصود دولت از افشاگري‌هاي روزانه درباره مفاسد دولت قبلي نمي‌تواند بحث‌هاي مديريتي باشد. شايد دولت مي‌خواهد از اين طريق به مردم تفهيم كند كه انتخاب درستي در به روي كار آوردن اين دولت داشتند و اين روند انتخاب درست را در انتخابات‌هاي بعدي هم ادامه دهند! اگر دولت يازدهم چنين تصوري دارد، آيا از هم اكنون خود را مقابل اين پرسش مردم نمي‌بيند كه «تضمين شما براي پاك ماندن چيست؟» مردم مي‌گويند اينكه رئيس‌جمهور مرتباً انتخابات سال 92 را انتخاب يك راه و ايده جديد از سوي مردم معرفي مي‌كند، تضمين كافي براي پاك ماندن دولت يازدهم نيست، زيرا مردم در انتخابات‌هاي قبلي نيز رويكرد خود را تغيير داده و يك جناح و ساختار جديد سياسي را به قدرت رسانده بودند اما اين تصميم مردم به پاك ماندن دولت منتهي نشد چون «پاك ماندن » اصولاً تصميمي است كه دولت‌ها مي‌گيرند نه مردم، وگرنه خواسته اوليه مردم از انتخابات‌هايشان «پاك بودن» دولت‌ها بوده است.
مردم مي‌گويند اينكه رئيس دولت از دولت قبلي انتقاد كند و مفاسد دولت‌هاي قبلي را برشمارد هم تضميني براي پاك ماندن نيست. رئيس دولت قبلي هم كم و بيش چنين مي‌كرد و از گذشته‌ها داستان‌ها مي‌گفت اما برخي مردان دولتي‌اش پاك نماندند.
اينكه رئيس دولت به شمار رأي دهندگانش اشاره كند يا به شمار شركت كنندگان در انتخابات يا به شاخص‌هاي ديگر آن – كه گاهي چنين اشاراتي دارد – هيچ يك تضمين كافي براي پاك ماندن نيست. رئيس دولت قبل و انتخابات‌هاي قبل و قبل‌تر در همه شاخص‌ها ركورد زدند اما اينها نتوانست مانعي براي فساد برخي دولتمردان باشد. روحاني و مخصوصا معاون اولش كه به شكل عمليات ويژه، افشاي فساد گذشته را دنبال مي‌كنند و آن را تا شب انتخابات راهبرد اصلي خود قرار داده‌اند، بايد به مردم براي پاك ماندن خود تضميني فراتر از شعارهايي كه به آن اشاره شد، بدهند. اين افشاگري‌ها در وقت خود همچون خنجري به سوي همين دولت برخواهد گشت. هيچ چيز مثل اين افشاگري‌ها رسن‌هاي پيوند مردم با دولت‌ها را قطع نمي‌كند. مردم روحاني و احمدي‌نژاد و رؤساي جمهور بعدي را از برخي جهات يك پيكر واحد مي‌بينند. يكي از اين جهات مسئوليتي است كه رؤساي جمهور در برابر معيشت مردم و بيت المال دارند. اشتباه است اگر رئيس‌جمهوري فكر كند مردم در اين وجه بين او و ديگري فرق مي‌گذارند. اينجاست كه يك رئيس‌جمهور هوشمند به جاي بازكردن فضاي فسق و فجور براي دولت‌هاي قبلي، اين فضا را مديريت مي‌كند و اين فرض صحيح را ناديده نمي‌گيرد كه بسياري از مردم، او و قبلي و بعدي‌اش را در داخل نظام تعريف مي‌كنند و بر همين اساس هر تيري كه او و مردان دولتش به سوي فساد دولت قبل پرتاب كنند، ديري نمي‌پايد كه درد آن را در سينه دولت خود حس خواهد كرد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۳ شهريور ۱۳۹۴ - ۲۱:۴۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]
-
سیاسی
پربازدیدترینها