تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870780473
نقدوبررسی احداث مجتمع تبدیل گاز طبیعی به پلی پروپیلن (GTPP) دربجنورد
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نقدوبررسی احداث مجتمع تبدیل گاز طبیعی به پلی پروپیلن (GTPP) دربجنورد در خردادماه سال جاری، نوزدهمین سفر استانی دولت به خراسان شمالی انجام شد. طی این سفر اجرای پروژه های متعددی در حوزه های کشاورزی، صنعت، راه و شهرسازی و حمل و نقل به تصویب هیئت دولت رسید.
در ادامه مطلب ستون از قلم شما خراسان شمالی ، بزرگترین طرحی که طی این سفر، کلنگ اجرای آن به زمین خورد پروژه احداث یک واحد تبدیل گاز طبیعی به پلی پروپیلن (GTPP) بود. طی این فرآیند، گاز طبیعی ابتدا به متانول تبدیل می شود سپس متانول به پروپیلن و در نهایت پروپیلن به پلی پروپیلن تبدیل می شود. برخی از ویژگی های این طرح عبارتند از:مصرف 6.9 میلیون مترمکعب گاز در روزتولید 1650 میلیون تن متانول (به عنوان محصول میانی)تولید 500 هزار تن پروپیلن (به عنوان محصول میانی)تولید 500 هزار تن پلی پروپیلن (به عنوان محصول نهایی)سرمایه گذاری طرح حدود 700 میلیون دلار ارزی و 1600 میلیارد تومان ریالیمصرف برق حدود 150 مگاواتمصرف آب حدود 550 تن در ساعتدر ادامه این مطلب به برخی انتقادات وارد شده بر این طرح اشاره می شود:1-مهم ترین ایراد وارد شده بر این طرح کلان جایابی نامناسب آن (شمال شرقی کشور به جای سواحل جنوبی) است که هزینه های فراوانی را در سطح خرد، منطقه ای و ملی به اقتصاد کشور تحمیل خواهد کرد:اولاً: در فرآیند تولید پلی پروپیلن روزانه حدود 4500 تن متانول تولید خواهد شد در این صورت دسترسی به آب های آزاد از 2 جنبه قابل بررسی است؛ نخست در دوره ساخت؛ در صورتی که این طرح در نزدیکی بنادر صادراتی کشور باشد می توان این طرح را گام به گام جلو برد. این بدان معناست که ابتدا باید واحد متانول را احداث کرد و سپس با صادرات متانول تامین مالی لازم جهت فرآیندهای پروپیلن و پلی پروپیلن انجام شودثانیاً- از آن جایی که این واحد در انتهای خط لوله سراسری گاز قرار دارد در زمان سرما و عدم کفایت گاز، جهت تامین گاز با مشکلات جدی مواجه خواهد بودثالثاً- دوری از بنادر کشور، نیاز این واحد به ساخت مخازن ذخیره جهت دپوی محصولات را بیشتر خواهد کرد. با توجه به محدودیت های احتمالی جهت حمل محصولات، این مجتمع نیازمند ساخت مخازن ذخیره بیشتر هم برای متانول و هم به جهت پلی پروپیلن خواهد بود.2- راه اندازی این مجتمع حدود 1.3 میلیارد دلار سرمایه گذاری نیاز دارد که عملاً تامین آن چه از محل منابع داخلی و چه منابع خارجی بسیار دشوار است. به ویژه با ابهاماتی که درخصوص این طرح در بخش فنی ذکر شد تامین مالی آن دشوارتر خواهد بود. یکی از روش های تامین مالی این طرح ها همان روش توسعه مرحله به مرحله و تامین مالی از محل خود طرح است که متاسفانه درخصوص این طرح به دلیل جایابی نامناسب منتفی خواهد بود.3-در حال حاضر بیش از 70 طرح پتروشیمی در کشور تعریف شده است که اغلب با پیشرفت کمتر از 30 درصد مشکلات تامین مالی و فناوری دارند در چنین شرایطی معرفی پروژه های جدید به معنی تقسیم بیش از پیش توان فنی مهندسی، پیمانکاری، مدیریتی و اقتصادی کشور و بالطبع افزایش طرح های نیمه تمام و خواب سرمایه مالی است.4-تنها کشوری که در حال حاضر توسعه واحدهای تبدیل متانول به پروپیلن و اتیلن را در برنامه دارد جمهوری خلق چین است. این کشور برنامه دارد تا سال 2024 ظرفیت این واحدها را به حدود 12 میلیون تن برساند. دلیل حرکت چین به سمت این واحدها فقدان دسترسی به اتان و پروپان (به عنوان خوراک پتروشیمی) در این کشور است. در حالی که براساس پیش بینی ها با بهره برداری کامل فازهای پارس جنوبی و پالایشگاه های در دست ساخت تا حداکثر 10 سال آینده تولید گازهای خوراک پتروشیمی (اتان، پروپان و بوتان) در کشور به شدت افزایش خواهد یافت و خوراک مناسب برای تولید اتیلن و پروپیلن فراهم خواهد شد. لذا اولویت استفاده از تکنولوژی تبدیل متانول به اولفین در کشور با تردید جدی روبه رواست.علی طاهری فرد1744
23/06/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها