واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بیگاری علمی دانشجویان تهران- ایرنا- روزنامه آرمان در صفحه گزارش اجتماعی نوشت: برای دانشجویانی که هم درس می خوانند و هم کار می کنند، ساعت های طولانی و پشت سر هم کلاس های دانشگاه شبیه ماراتنی است که در شب های امتحان شبیه لحظه های تعیین برنده نهایی، تند و نفسگیر می شود.
این گزارش که در روز یکشنبه بیست و دوم شهریور 1394 هجری خورشیدی به قلم صباالسادات حسینی انتشار یافته، می افزاید: در این میان کاری که دانشجویان انجام داده و شغلی که برای خود انتخاب می کنند در اغلب موارد تناسبی با رشته و تحصیلاتشان نداشته و فقط در حکم منبعی برای کسب درآمد و تامین هزینه های زندگی محسوب می شود در حالی که در ایران هم مانند همه کشورهای دنیا امکان استفاده از ظرفیت داخل دانشگاه برای اشتغال و تامین معاش دانشجویان وجود دارد. کار کمکی به اساتید و انجام اموری مانند تصحیح اوراق یا ترجمه می تواند اگر درست و ضابطه مند باشد برای دانشجویان به منبعی برای کسب درآمد تبدیل شود.دانشجویان قاعدتا و به شکل طبیعی باید تمام تلاش خود را مصروف درس خواندن و مطالعه کرده و اوقات خالی خود را هم به تحقیق و مطالعه اختصاص دهند. با وجود این، در اغلب موارد این اتفاق نمی افتد. بررسی ها نشان می دهد در مقطع کارشناسی در حدود50، در مقطع کارشناسی ارشد نزدیک 70 درصد و در مقطع دکتری و بالاتر تقریبا همه دانشجویان کار می کنند. این تلاش برای اکتساب شغل و حضور در اجتماع در برخی موارد در راستای رشته تحصیلی و برای افزایش آگاهی و توان در زمینه کاری برای آینده رخ می دهد در حالی که در بیشتر موارد این اشتغال به دلیل نیازهای مالی و تامین هزینه هایی نظیر هزینه دانشگاه و هزینه تحصیلی است و تناسبی با درس و دانشگاه ندارد. ** کمک به اساتید در دانشگاه های مطرح رایگان نیستحجم کاری یک استاد دانشگاه با یک معلم و دبیر مدرسه قابل مقایسه نیست. تصحیح اوراق دانشجویان که برای برخی استادان در آخر ترم به بالای هزار برگه می رسد، در کنار ترجمه، تحقیق و تدریس در اغلب دانشگاه های مطرح روندی را ایجاد کرده که بر اساس آن دانشجو در دانشگاه طبق قانون دانشگاهی به استاد خود یا اساتید سایر رشته ها کمک می کند. طبق قانون دانشجو برای این کمک به استاد حقوق مشخص و مبلغی معین تحت عنوان دستمزد دریافت می کند. استادیاران در دانشگاه های مطرح دنیا همان دانشجویانی هستند که برای انجام امور مختلف به اساتیدشان کمک می کنند و این شغل مهمی است. دانشجو در این زمان فقط اجازه دارد در دانشگاه خودش کار کند و حق کار بیرون از محیط آنجا را ندارد و از سوی دیگر، حقوقی که به او بابت این کار پرداخت می شود نه از جیب خود استاد بلکه به عنوان مبلغی که در بودجه برای کار او و امثال او در نظر گرفته شده به او تعلق می گیرد. این حقوق ماهانه به آسانی پاسخگوی نیازهای مالی این دانشجویان بوده و آنها را از انجام کارهای دیگر بی نیاز می کند. در ایران هم در خیلی دانشگاه ها، دانشجویان به ویژه در مقطع دکترا این کمک را به اساتید خود ارائه داده و به آنها در انجام امور مختلف مربوط به استاد مانند ترجمه و تدریس کمک می کنند در حالی که در قانون تمهیدات و بودجه ای برای این کار وجود نداشته و در نهایت رایگان ارائه می شود. در بهترین حالت استاد از حقوق و درآمد ماهانه خود (تازه در صورتی که منصف باشد) رقمی را به دانشجو می دهد که این هم شکل دائمی و مشخص ندارد. **99 درصد دانشجویان دکترا کار می کنندشش پسر جوان دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه امیرکبیر تصمیم گرفتند بیانیه ای مشترک خطاب به وزیر علوم، تحقیقات و آموزش نوشته و طی آن از او بخواهند درباره کیفیت کارهایی که دانشجویان دکتری برای اساتید خود در دانشگاه انجام می دهند تمهیداتی بیندیشد. در این بیانیه که قرار است 2000 دانشجو از سراسر کشور آن را امضا کنند آمده است: 99درصد دانشجویان دکتری کار می کنند و این در حالی است که برای اساتید خود در دانشگاه هم کمک های مختلفی محسوب می شوند. می توان از ظرفیت و توان دانشجو در داخل خود دانشگاه سود جست و با این کار مانع اشتغال غیرمولد و نامناسب قشر تحصیلکرده شد و زمینه اشتغال مفید آنها در آینده را فراهم ساخت. آنها خطاب به محمد فرهادی عنوان کرده اند: همه ما کارهای مختلفی را در طول ترم برای اساتیدمان انجام می دهیم که اگر قرار بود برای این امور پولی پرداخت شود این مبلغ می توانست به تنهایی پاسخگوی هزینه های زندگی و حداقل تحصیل ما بشود. در حالی که همه این اساتید در بهترین حالت با هزینه خود و از جیب شخصی باید به ما دستمزد بدهند. انجام کارهای بدون دستمزد برای اساتید برای ما به بیگاری علمی تبدیل شده در حالی که می تواند منبع درآمد ما باشد. **بودجه این طرح تاکنون تامین نبوده استکارن خانلری، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، با استقبال از این طرح به «آرمان» می گوید: خلأ این مساله به شدت احساس می شود. من به عنوان یک استاد دانشگاه با خیل عظیم دانشجویانم مواجه هستم که برای تامین زندگی خود مجبورند کار کنند و همه آنها بیرون از دانشگاه و با مشقت فراوان شاید بتوانند بین ساعت های کار و تحصیل تناسب ایجاد کرده و در اغلب موارد یکی فدای دیگری می شود. این نماینده مجلس عنوان می کند: مهم ترین دلیلی که باعث شده این مساله در کشور تا امروز مطرح نشود این است که بودجه انجام چنین کارهای مهم و زیربنایی تامین نیست وگرنه ضرورت آن همیشه احساس می شود. سرمایه گذاری روی تحصیل و آموزش در حقیقت هزینه نیست بلکه سود است. خانلری می گوید: همه دانشجویانی که در محیط دانشگاه در کشورهای دیگر کار می کنند با فرصت کافی و فراغ بال درس می خوانند و موفق می شوند در حالی که برای اساتید هم این یک امتیاز محسوب شده و باعث می شود وقت آزاد بیشتری برای تحقیق و پژوهش پیدا کنند و کمتر خسته شوند. در ایران اما دانشجو آن قدر برای تامین هزینه های زندگی و به ویژه تحصیل خود تقلا می کند و به این در و آن در می زند که هدف اصلی را گم کرده و تحصیل و تحقیق را فراموش می کند. خانلری ابراز امیدواری کرد بعد از توافق هسته ای و بهبود وضعیت اقتصادی کشور به این اقدامات زیربنایی که نیازمند تزریق بودجه است توجه شود. **سرقت ادبی در ازای دادن نمرهیکی از اساتید دانشگاه درباره کار دانشجویان به «آرمان» می گوید: کار دانشجویی و مشارکت در فعالیت های علمی و پژوهشی در مقطع تحصیلات تکمیلی نکته مهمی است. دانشجویان دکتری توانمندی های بالایی دارند که باید نمود پیدا کند. محمد زاهدی اصل عنوان می کند: کارهای پژوهشی و دستیاری که دانشجویان انجام می دهند بخشی از فعالیت های آموزش عالی در سطح دکتری است که می تواند کار تلقی شود و در آیین نامه های موجود هم بستر و زمینه این امر وجود دارد. او می گوید: اساتید می توانند با پرداخت حق الزحمه حتی در امور فوق برنامه از ظرفیت دانشجویان استفاده کنند و با مشارکت با معاونت دانشجویی حتی هزینه را از جیب پرداخت نکنند. این استاد دانشگاه عنوان می کند: با وجود این، در مقطع دکتری دانشجویان به دلیل شرایط تحصیلشان باید گزارش های علمی و کنفرانس ها و تحقیقاتی متناسب با تحصیل خود ارائه دهند که این گزارش ها برای استاد نیز قابل استفاده می شود. زاهدی به سرقت علمی برخی اساتید در مقطع دکتری از دانشجویانشان اشاره کرده و می گوید: متاسفانه برخی اساتید نتیجه تحقیقات و تلاش های دانشجویانشان را به نام خود ثبت می کنند و در ازای این تلاش به دادن نمره قناعت می کنند در حالی که در درجه اول باید دستمزد و حق الزحمه دانشجو بابت این اقدام پرداخت شود و از سوی دیگر لازم است نام آن دانشجو که تحقیق را انجام داده در گزارش آورده شود، زیرا در غیر این صورت این کار تفاوتی با سرقت ادبی ندارد. *منبع : روزنامه آرمان**گروه اطلاع رسانی**1893**9131
22/06/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]