تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836085418
چه بر سر گروه بدلکاری «پیمان ابدی» آمد؟؟!
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: بعد از مرگ او، خیلی سراغ حاشیه‌های چگونگی حادثه رفتند اما تیم او چندان مورد توجه قرار نگرفت. آنها چه می‌کنند؟ بعد از 3 ماه سراغ این بچه‌ها رفتیم تا بینیم... بر سر پیمانیم! تله فیلم «چشمان نامحسوس» هم پخش شد؛ همان فیلمی که پیمان ابدی در پشت صحنه آن کشته شد. 3 ماه بعد از مرگ او، گروهش چه می‌کنند؟ «پیمان، ابدی شد.» حدود 3 ماه قبل خیلی‌ها وقتی این اس ام اس کوتاه به موبایل شان رسید کوپ کردند. خبر بد مثل همیشه سریع منتشر شد تا این که تلویزیون ساعت 12 شب خبر را رسمی کرد: «ابدی – بدلکار سینما و تلویزیون – بر اثر سانحه هنگام فیلمبرداری در جاده امامزاده داوود علیه‌السلام درگذشت.» ابدی را همه می‌شناختند. با این که فقط 3 سال بود وارد سینما و تلویزیون ایران شده بود ولی بدلکاری را آن قدر تکان داد و رسانه ای کرد کرد که اضافه شدن بچه‌های بدلکار به تیم‌های سینمایی امری عادی شد. ابدی در این 3 سال گروهی تشکیل داد و با آموزش و کمک آنها در چیزی حدود 75 فیلم و سریال بدلکاری کرد و در آخر هم سر یکی از همین کارها جانش را گذاشت. بعد از مرگ او، خیلی سراغ حاشیه‌های چگونگی حادثه رفتند اما تیم او چندان مورد توجه قرار نگرفت. آنها چه می‌کنند؟ بعد از 3 ماه سراغ این بچه‌ها رفتیم تا بینیم هنوز سر کار هستند یا هر کس رفته سراغ کار خودش. جاده جاجرود، 2 کیلومتر خیابان خاکی، آخرین کوچه، دومین سوله، محل تمرین اکشن کاران ابدی، سوله‌ای مستطیلی که 400 – 300 متری می‌شود. در این سوله تجهیزات و ابزار تمرین مثل سکوهای پرش، پله‌های چوبی، موانع و ... در دیوارها هم سکوهای پرش از ارتفاع قرار دارد که همگی ساخت خود ابدی هستند. تمرین‌ها هم همه در همین محوطه انجام می‌شود، مثل تمرین پرش، کارهای رزمی یا حتی تمرین‌های مربوط به بیرون پریدن از ماشین، غیر از تمرین‌های مربوط به تصادف که بچه‌ها را به خیابان‌های اطراف سوله می‌کشاند. روی دیوارها هم پوسترهایی از صحنه‌هایی که اجرا کرده‌اند، چسبانده‌اند. عکس بزرگی از پیمان ابدی روی قفسه‌ای به همراه چند شاخه گل رز و عکس دیگری که همگی بچه‌ها روی آن برای پیمان دل نوشته‌هایی نوشته‌اند، به تازگی به دکوراسیون آنجا اضافه شده است. بچه‌ها سخت مشغول تمرین هستند صدای افتادن آنها روی تشک در فضا پیچیده. انرژی را در صورت تک تک آنها می‌تواند دید. علیرضا قره خانی تمرین بچه‌ها را زیر نظر دارد. او صمیمی‌ترین دوست پیمان ابدی در آلمان و دستیار اول او در همه کارهای گروه در عرض این 3 سال بوده. در آلمان کار اکشن انجام نمی‌داده و از 3 سال پیش که به ایران آمده، کاراکشن را شروع کرده. الأن به انتخاب خود اعضای گروه سرپرستی آنها را به عهده دارد. اعضای گروه با این که برایشان خیلی سخت است، با قضیه فوت پیمان ابدی کنار آمده‌اند و نمی‌گذارند که زحمات استادشان در حد همان 3 سال کار باشد. 4 روز بعد از فوت پیمان ابدی برای فیلم «خواهران عجیب و غریب» به کارگردانی یوسف صیادی سر صحنه رفته و کاراکشن انجام داده اند. تا قبل از مرگ ابدی شده بود که بدون استادشان هم کاری را اجرا کنند ولی این دفعه فرق داشت چون پیمان ابدی دیگر نبود و این برای اعضای گروه خیلی سخت بود. نسرین ایرانمنش (از شاگردان پیمان ابدی) می‌گوید قشنگ‌ترین صحنه ای بوده که بچه‌ها بازی کرده و آخر آن همه گریه کردند. آفرین ! بگو می‌ترسم بچه‌ها تمرین را ادامه داده و حرکات ترکیبی انجام می‌دهند. با سرعت روی مانعی می‌پرند و معلقی می‌زنند و روی تشک پرت می‌شوند. مربی جدید برای تمرینات پارکور برایشان آورده اند. هر کدام از بچه‌ها قبل از این که وارد این کار شوند، در رشته‌های خاصی مهارت داشتند ولی با این همه مهارت، باز هم بدلکاری، کار خطرناکی است. چطور این بچه‌ها نمی‌ترسند؟ اصلا ً حسی به نام ترس هم دارند؟ خود قره خانی قبل از این که وارد این کار شود، اصلا ً بدلکاری برایش جالب نبود و در این مایه‌ها فکر می‌کرد که ای بابا، سری که درد نمی‌کنه را چرا دستمال ببندیم! ولی وقتی به تشویق خود پیمان ابدی وارد این کار شده، در کار چیزی را احساس کرده که به او جسارت داده؛ البته ترس سر جایش است. قره خانی می‌گوید به عقیده خود پیمان ابدی کسی که می‌خواهد این کار را انجام دهد، باید بترسد چون ترس باعث حفاظت بیشتر از خود و ایمنی می‌شود؛ «این کار برای آدم‌های بی‌کله نیست. این کار برای آدم‌هایی است که از ترس، شجاعت را یاد می‌گیرند.» برای همین اعضای گروه هراسی ندارند که بگویند از انجام فلان کار می‌ترسند؛ مثلا ً کیوان رضایی (دستیار اول قره خانی) یک دفعه قرار بود از ارتفاع بپرد ولی این کار را نکرد و به پیمان ابدی گفت که کس دیگری آن را انجام دهد. یا در فیلم «مخمصه» هم قرار بوده مصطفی مرتضی پور با موتور از زیر ماشینی رد شود که از سکو پریده بود و ارتفاعش از زمین 5 / 1 متر بود، اما او گفت که نمی‌تواند این کار را انجام دهد. این که افراد قبل از انجام کار بگویند برای اعضای گروه خیلی ارزشمند است. آسیب، نمک کار است قره خانی تمرین بچه‌ها را زیر نظر دارد سوت می‌زند و بچه‌ها نوع تمرین را عوض می‌کنند به بعضی از آنها می‌گوید 20 تا شنا بروند و بعد تمرین بعدی را شروع کنند. بعضی بچه‌ها پرش از سکوهای 5 / 2 و 5 / 6 را در حالات مختلف انجام می‌دهند. روی سکوهای پرش که روی دیوارها نصب شده می‌ایستند یا به صورت معمولی روی تشک می‌پرند یا این که در هوا حرکاتی مثل معلق زدن هم اجرا می‌کنند. در تمرین عادی شان معمولا ً کسی صدمه نمی‌بیند. ولی خانم‌ها بیشتر آسیب پذیرند. هنگام کار هم چند مورد آسیب دیدگی جزئی داشته اند؛ مثلا ً در فیلم «سایه وحشت» یکی از بچه‌ها سرش به زمین می‌خورد و می‌شکند یا قره خانی در فیلم «مرگ تدریجی یک رویا» مچ پای چپش دچار کشیدگی می‌شود. در این 3 سالی که کار کرده اند، آسیب دیدگی‌ها خیلی کم بوده و مرگ پیمان هم فقط یک حادثه بوده. دقیق و حساب شده هنگام اجرای صحنه اکشن در فیلم‌ها 2 نفر از اعضای گروه همه کارهای بدلکار را به عهده می‌گیرند، از پوشاندن لباس ضد ضربه تا روحیه دادن لحظه آخر هم پیش قره خانی چک می‌شوند. صحنه از قبل دقیق و حساب شده طراحی می‌شود، این طور نیست که سر صحنه بروند و بدون هیچ طرحی صحنه را اجرا کنند. نقشه کار هم از قبل برای اکشن کار توضیح داده می‌شود. اکشن کاران همه وسایل امنیتی خود را لباس ضد ضربه، وسایل کوهنوردی و ... به همراه دارند ولی تهیه کنندگان هم امکاناتی مثل آمبولانس، ماشین آتش نشانی، چرثقیل و ... را باید برایشان فراهم کنند. از نظر مالی گروه با مشکل خاصی مواجه نیست. وسایل و امکانات را به صورت اورجینال ندارند و تهیه کردن و ساخت وسایل کمی کارها را به عقب می‌اندازد ولی باز هم برایشان مشکل نیست. حمایت‌های معنوی‌ای مثل بیمه شدن برایشان مهم است. حالا این که کدام نهاد سینمایی متولی این کار می‌شود، هنوز معلوم نیست. بدلکاری به سن نیست ساعت حدود 11 صبح است. تمرین‌ها همچنان ادامه دارد. شیوه صحیح گرفتن اسلحه تمرین بعدی آنهاست. باید اسلحه را رو به روی آینه بزرگی که جلویشان است بگیرند تا ایرادهایشان گرفته شود. میان آنها نوجوانی هم دارد بالا و پایین می‌پرد که جثه کوچکش و سن و سالش او را از بقیه متمایز می‌کند. شهاب حمداللهی 19 ساله است؛ کوچک‌ترین عضو گروه اکشن کاران ابدی و 10 ماه است که کار می‌کند. قبلا ً کشتی کار می‌کرده و آمادگی لازم را برای ورود به این رشته داشته است. پا به پای بچه‌ها تمرین می‌کند و اصلا ً کم نمی‌آورد. این رشته را خیلی دوست دارد. از وقتی استادش را از دست داده، انگیزه‌اش برای ادامه بیشتر هم شده. در فیلم «سن پترزبورگ» به کارگردانی بهروز افخمی هم پرش از ارتفاع را اجرا کرده. زن‌ها بدلکار می‌شوند نسرین ایرانمنش جزو اولین خانم‌های ایرانی است که در فیلم‌ها کار اکشن انجام داده است. 23 ساله است و از 21 سالگی وارد این کار شده است. در فیلم «ریسمان باز» کل بچه‌های گروه بازی کرده‌اند و او هم برای دومین بار جلوی دوربین رفته؛ جلوی همان گاو وحشی‌ای که ولش کرده بودند و همه از دستش فرار می‌کردند ایرانمنش دومین بار هم آبان 86 در فیلم «بیداری» با مینی بوسی که 40 کیلومتر سرعت داشته تصادف کرده: «من خوب می‌دانستم که می‌توانم از عهده این کار بربیایم و کاملا ً آمادگی داشتم ولی وقتی دیدم همه نگاه‌ها به طرف من است و کلی چشم، من را زیر نظر گرفته تا کار را اجرا کنم، اضطراب گرفتم. با خودم می‌گفتم آقای ابدی من رو به عنوان یک زن آورده که این کار را انجام دهم، اگر خراب کنم چی؟ ولی هر طوری بود رفتم و قبل از اجرا هم قره خانی یک بار به جای من تمرین کار را اجرا کردند و بعد هم من اجرا کردم که 3 بار هم فیلم برداری شد.» خانواده‌اش هم چون از روحیات و اخلاقیات نسرین خبر داشتند، مانع کارش نشدند و او را در این کلاس‌ها ثبت نام کرده اند تا حرفه مورد علاقه اش را دنبال کند. بعد از پیمان بچه‌ها آن قدر این ور و آن ور پریده اند که گرد و خاک تمام سالن را گرفته است. هر از گاهی به عکس بزرگ پیمان روی دیوار نگاه می‌کنند و کار را ادامه می‌دهند. ولی با این همه زحمتی که دارند می‌کشند، بعد از رفتن پیمان ابدی، تهیه کنندگان و کارگردانان باز هم علاقه ای به استفاده از گروه ابدی در کارهایشان دارند؟ قره خانی می‌گوید: بعضی از تهیه‌کنندگان باز هم قصد ادامه کار دارند و بعضی دیگر می‌گویند باید بیایند و خودشان را نشان دهند یا کارهایشان را ببینیم تا اعتماد کنیم. ولی همه دست به دست هم دادند تا راه پیمان ابدی را ادامه دهند. صدیقی – تهیه کننده کار «چشمان نامحسوس» - در این رابطه می‌گوید: «بدلکاری یعنی بازی با خطر. بدلکار با مرگ بازی می‌کند. کار تهیه کنندگی هم خطر دارد چون مسؤولیت 50 – 40 نفر را باید بر عهده بگیریم. مخصوصا ً اگر کار پلیسی باشد. اگر قرار باشد بترسیم که باید فقط در خانه‌هایمان باشیم. من به گروه پیمان ابدی اعتماد کامل دارم. قره خانی هم 3 سال دستیار پیمان بوده و می‌تواند گروه را اداره کند. من خودم کاری را در نظر دارم که می‌خواهم صحنه‌های اکشن آن را گروه اکشن کاران ابدی به همراه انجمن بدلکاری با هم انجام دهند». از طرف دیگر بعد از پیمان ابدی هم گروه کارهای دیگری مثل «خواهران عجیب و غریب»، «هوش سیاه» به کارگردانی مسعود آب پرور و «فاصله» به کارگردانی قدرچیان را اجرا کرده اند و در سری جدید «عملیات 125» هم مشغولند. تمرین امروز تمام شد. اعضای گروه خسته شده‌اند و دارند استراحت می‌کنند. به خاطر جست و خیز همه خاکی شده‌اند و بیرون سوله هم جاده طولانی، پر پیچ و خم و خاکی منتظر گروه است؛ جاده‌ای که سرنوشت گروه ابدی را بعد از مرگ او مشخص خواهد کرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1404]
-
گوناگون
پربازدیدترینها