محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830215653
تفأل «احمد شاه مسعود» به حافظ در شب قبل از شهادت
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
تفأل «احمد شاه مسعود» به حافظ در شب قبل از شهادت
«احمد شاه مسعود» در کنار فعالیت‌های نظامی و سیاسی به ادبیات به ویژه شعر نیز علاقه خاصی داشت.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، «احمد شاه مسعود»، در کنار فعالیت‌های نظامی و سیاسی به ادبیات به ویژه شعر نیز علاقه خاصی داشت و این جمله وی بسیار مشهور است که همیشه به فرماندهان و مجاهدین تحت امر خود می‌گفت: تمام عملیات ما برای ادبیات است. مسعود در سنگر نبرد نیز با ادبیات انس و الفت داشت و در جبهه کتابخانه سیاری داشت که در همه جا همراه وی بود. وی به اشعار بزرگان زبان فارسی چون حافظ، مولوی، فردوسی، سعدی و بسیاری دیگر از سخنوران زبان مادریش عشق می‌ورزید و گاه در مقام نقد، سخنان موشکافانه‌ای در باب شعر می‌گفت. آنگونه که در بسیاری از منابع نقل کرده‌اند، وی در آخرین شبی که فردایش به شهادت رسید، فالی به دیوان حافظ زده بود و شعری از دیوان وی برگزیده به دست دوستش «مسعود خلیلی» داده بود تا برایش بخواند: حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم عیان نشد که چرا آمدم کجا رفتم دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم چگونه طواف کنم در فضای عالم قدس که در سراچه ترکیب تخته بند تنم اگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید عجب مدار که همدرد نافه ختنم طراز پیرهن زرکشم مبین چون شمع که سوزهاست نهانی درون پیرهنم بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار که با وجود تو کس نشنود ز من که منم انتهای پیام/
94/06/16 - 14:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
گوناگون
پربازدیدترینها