تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819330592
تفأل «احمد شاه مسعود» به حافظ در شب قبل از شهادت
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
تفأل «احمد شاه مسعود» به حافظ در شب قبل از شهادت
«احمد شاه مسعود» در کنار فعالیت‌های نظامی و سیاسی به ادبیات به ویژه شعر نیز علاقه خاصی داشت.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، «احمد شاه مسعود»، در کنار فعالیت‌های نظامی و سیاسی به ادبیات به ویژه شعر نیز علاقه خاصی داشت و این جمله وی بسیار مشهور است که همیشه به فرماندهان و مجاهدین تحت امر خود می‌گفت: تمام عملیات ما برای ادبیات است. مسعود در سنگر نبرد نیز با ادبیات انس و الفت داشت و در جبهه کتابخانه سیاری داشت که در همه جا همراه وی بود. وی به اشعار بزرگان زبان فارسی چون حافظ، مولوی، فردوسی، سعدی و بسیاری دیگر از سخنوران زبان مادریش عشق می‌ورزید و گاه در مقام نقد، سخنان موشکافانه‌ای در باب شعر می‌گفت. آنگونه که در بسیاری از منابع نقل کرده‌اند، وی در آخرین شبی که فردایش به شهادت رسید، فالی به دیوان حافظ زده بود و شعری از دیوان وی برگزیده به دست دوستش «مسعود خلیلی» داده بود تا برایش بخواند: حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم عیان نشد که چرا آمدم کجا رفتم دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم چگونه طواف کنم در فضای عالم قدس که در سراچه ترکیب تخته بند تنم اگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید عجب مدار که همدرد نافه ختنم طراز پیرهن زرکشم مبین چون شمع که سوزهاست نهانی درون پیرهنم بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار که با وجود تو کس نشنود ز من که منم انتهای پیام/
94/06/16 - 14:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
گوناگون
پربازدیدترینها