محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803292607
فارس گزارش می‌دهد/بخش اول نگاهی به ریشه اختلافات میان هند و پاکستان؛ از اختلافات دینی و مرزی تا جدال برسر حاکمیت بر کشمیر
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش می‌دهد/بخش اول
نگاهی به ریشه اختلافات میان هند و پاکستان؛ از اختلافات دینی و مرزی تا جدال برسر حاکمیت بر کشمیر
پس از تأسیس 2 کشور هند و پاکستان در سال ۱۹۴۷ به دلیل مسائل مختلف از جمله موضوع کشمیر، روابط دو کشور همراه با نوسانات و تحولات گوناگونى بوده است که در برخی موارد منجر به درگیرى و برخوردهاى نظامى شدیدی نیز شده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در اسلام‌آباد، همزمان با اوج گیری دوباره اختلافات مرزی میان 2 کشور هند و پاکستان و کشته شدن دهها نظامی و غیرنظامی ساکن مناطق مرزی، این سوال در اذهان عمومی ایجاد می‌شود که این اختلافات از کجا نشأت می گیرد. بر همین اساس قصد داریم در سلسله گزارشاتی به مهمترین زمینه‌های اختلافی میان اسلام آباد و دهلی در طول سالهای استقلال بپردازد. اختلافات دینی و جغرافیایی، اختلاف بر سر مسئله کشمیر، اختلاف بر سر سهم آب، اخلاف بر سر منطقه مرزی سیاچن و در نهایت اختلاف در خصوص مسائل سیاسی افغانستان بخشی از مجموعه افتراقاتی است که به اعتقاد کارشناسان؛ منجر به نشان دادن واکنش‌هایی از سوی هر 2 کشور در زمانهای مختلف در طول حیات استقلال پاکستان شده است؛ واکنش‌هایی که بعضا تنها جان مرزنشینان را هدف قرار داده و هیچ نتیجه مشخصی در بر نداشته است. اختلافات دینی و جغرافیایی چند تکه شدن هند براساس اختلاف دینی و جغرافیایی بود که منجر به تشکیل کشورهای قلمرو پاکستان و بعدها بنگلادش از هند شد. این جدایی باعث آوارگی بیش از 12٫5 میلیون نفر شد و تخمین کشته‌شده‌ها از 100ها هزار نفر تا 1 میلیون است. طبیعت خشن این جدایی و وقایعی که در حین آن اتفاق افتاد، جوی از نفرت و شک را در روابط میان هند و پاکستان به وجود آورد که هنوز ادامه دارد. «خورشید محمود قصوری» وزیر امور خارجه اسبق پاکستان در مصاحبه با شبکه جیو در این زمینه می‌گوید: بهبود روابط بین پاکستان و هند به نفع مسلمانان شبه‌قاره است. وی می‌افزاید: جمعیت مسلمانان هند بیشتر از پاکستان است و ما باید به فکر آنها نیز باشیم اما متأسفانه تندروی مذهبی،کینه‌های قدیمی و سیاست‌های جنگ‌طلبانه برخی مقامات ارتش دو کشور سبب شده نتوانیم برای برقراری صلح پایدار کاری از پیش ببریم. قصوری اظهار داشت: با اینکه بیشتر جمعیت پاکستان اهل سنت بودند اما رهبری محمد‌علی‌جناح(قائد اعظم) را پذیرفته و یکپارچگی خود را حفظ کردند اما در حال حاضر به رهنمودهای جناح عمل نمی‌شود و همین اختلاف سبب شده کشور در سیاست داخلی و خارجی دچار مشکل شود. قصوری متحد نبودن مردم پاکستان همچنین تندروی مذهبی و قوم‌گرایی را از علت‌های اصلی ناامنی در این کشور و اختلاف با هند می‌داند. بر اثر اختلاف بین پاکستان و هند زد و خوردهای زیادی بین مسلمانان و هندوها صورت گرفت و در این بین هزاران نفر از مردم قتل‌عام شدند. اختلاف بین هند و پاکستان رنگ مذهبی به خود گرفت و سبب شد مسلمانان و هندوها به عنوان یک جنگ مقدس و دفاع از کیش خود در جنگهای بین دو کشور شرکت کنند. از طرفی سیک‌های پنجابی برای باز پس‌گیری سرزمین خود در این جنگ‌ها شرکت می‌کردند که بیشتر جنبه قوم‌گرایی داشت. اختلاف بر سر کشمیر ایالت جامو و کشمیر در شمال غربى هند و شمال شرقى پاکستان از بزرگترین ایالت‌هاى مهاراجه‌نشین هند بود. مهاراجه این ایالت که هندو بود اعلام کرد، کشمیر به هند ملحق شده است، ولى از آنجا که اکثریت مردم این منطقه مسلمان بودند، این تصمیم با مخالفت مقامات پاکستانى مواجه شد. تقاضاى مهاراجه هندو در اکتبر 1947 مورد قبول دولت هند واقع گردید و قرار شد پس از بازگشت به حالت عادى از طریق انتخابات تصمیم نهایى گرفته شود. نیروهاى نظامى هند مناطق مرکزى و شمالى این ایالت را تحت کنترل در آوردند این در حالی است که پاکستان نیز قسمتی از کشمیر را تصرف و حکومت آزاد کشمیر را تشکیل داد. از آن پس اختلاف بر سر کشمیر موجب بروز جنگهای خونین و درگیری‌های مرزی بین دو کشور شد. در ژانویه 1948 آتش بس بین هند و پاکستان برقرار گردید و قرار شد که موضوع کشمیر از طریق مراجعه به آراء عمومى حل شود. در اوایل 1948 دولت هند علیه مداخله پاکستان در کشمیر به شوراى امنیت شکایت کرد. شوراى امنیت کمیسیونى را مأمور رسیدگى به این امور نمود که در کوشش‌هاى خود موفق نبود. از آن پس مسئله کشمیر چندین بار در سازمان ملل مطرح شد و قطع‌نامه‌هائى در مورد آن صادر گردید، اما مشکل همچنان حل نشده باقى ماند. موضع رسمی پاکستان در قبال مسئله کشمیر، این است که بدلیل اینکه اکثریت مردم این ایالت مسلمان هستند، کشمیر باید در سال 1947 به پاکستان می‌پیوست. مقامات پاکستان بر این عقیده هستند که قطعنامه‌های متعدد سازمان ملل متحد در خصوص کشمیر بدین معنی است که مردم کشمیر باید اجازه داشته باشند تا در یک همه پرسی بتوانند سرنوشت خود را برای پیوستن به هند و یا پاکستان تعیین کنند. اما دولتمردان هند موضع دیگری دارند و معتقدند که کشمیر بخشی از هند است؛ چرا که بر اساس سند الحاقی که مهاراجه وقت کشمیر با دولت هند در اکتبر سال 1947 به امضا رساند، وی اختیارات مربوط به ارتباطات، دفاع، و امور خارجی را به دهلی نو واگذار کرد. هنگام برقراری آتش بس سال 1949، حدود یک سوم از سرزمین کشمیر - که پاکستان آن را کشمیر آزاد می‌نامد - در تصرف پاکستان باقی ماند و هند نیز در سال 1954 انضمام رسمی بخش تحت کنترل خود - موسوم به جامو و کشمیر - را به خاک خود اعلام کرد. پاکستان همواره مى‌کوشد با مطرح کردن موضوع کشمیر در سازمان ملل، آن را از صورت مسئله‌اى دو جانبه در آورده و دخالت مجامع بین‌المللى را در خصوص به هند بقبولاند. پاکستان همچنین معتقد است که در این خصوص باید به آراء عمومى مراجعه شود و حق تعیین سرنوشت به مردم کشمیر اعطا گردد. ادامه دارد... انتهای پیام
94/06/15 - 12:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 86]
-
گوناگون
پربازدیدترینها