واضح آرشیو وب فارسی:تراز: تراز: این سیره حضرت درس بزرگی است برای مسئولین و مدیران امروز که بدانند عشق و علاقه به امام رضا (ع) تنها به سفر مداوم به مشهد الرضا نیست –که قطعا آن نیز بسیار نیکوست ولی کافی نیست- بلکه باید به سیره آن امام پایبند شد.
پایگاه خبری تحلیلی تراز: یکی از اصول اساسی در نظام اقتصادی مبتنی بر شرع، اصل عدالت اجتماعی و برابری انسانهاست. تا جایی که قرآن کریم اقامه قسط و عدل را هدف فرستادن کتب آسمانی بر می شمرد:
«ما رسولان خود را با دلايل روشن فرستاديم، و با آنها كتاب (آسمانی) و ميزان (شناسايی حق از باطل و قوانين عادلانه) نازل كرديم تا مردم قيام به عدالت كنند؛ و آهن را نازل كرديم كه در آن نيرویی شديد و منافعی براي مردم است، تا خداوند بداند چه كسی او و رسولانش را ياری می كند بی آنكه او را ببينند؛ خداوند قوی و شكست ناپذير است.» (سوره حديد، 25)
حضرت علی بن موسی الرضا (ع) نیز در آموزه های گرانبهای خویش نه تنها به این اصل معتقد بوده بلکه پایبند و عامل به آن نیز بودند. امام به نیاز نیازمندان احترام ویژه ای می گذاشت و در راه حل آن تلاش می نمود. حضرت هرگز خود را برتر از کمترینِ غلامان هم نمی دانست و به اصل کرامت انسانی اعتقاد کامل داشت.
در همین رابطه در کتاب کافی می نویسد:
«عبدالله بن صلت از یکی از مردم بلخ نقل می کند که می گفت: در مسافرت امام ابوالحسن علی بن موسی الرضا (ع) به خراسان، با او همراه بودم. روزی همگان را بر سر سفره فراخواند و خادمان سیاه و غیر سیاه آمدند و بر سر سفره نشستند. (گویا طبق برخی نقل ها خادمان سیاهپوست اهل سودان بودند) به حضرت گفتم: فدایت شوم، آیا بهتر نیست که برای اینان سفره ای جداگانه گسترده شود؟ امام با ناراحتی و عتاب فرمودند: خاموش! خدای همه یکی است، و مادر یکی و پدر یکی (پس تفاوتی نیست)، و پاداش و جزای هرکس بسته به کردار او است.» (الكافی 8 / 230، ح 296)
***
سه نکته:
* مواسات یا مساوات!؟
در روایات اسلامی و فرهنگ رضوی به موضوع مواسات تاکید و توصیه شده است نه مساوات. مساوات یعنی برابری حال آنکه برابری همیشه عدالت نیست زیرا تلاش افراد مختلف در یک جامعه و استعدادهای آنها متفاوت است لذا نمی شود همیشه حکم به مساوات و برابری عددی کرد. اما مواسات به معنی کمک کردن به یکدیگر و غافل نبودن از حال هم است بدین صورت که در آنچه خدا به تو عطا نموده برادران دینی ات را نیز در صورت نیاز شریک و سهیم گردانی. در زيارت آن حضرت اين خصيصه بزرگ اخلاقي او مطرح شده و به حضرت چنين خطاب می شود:
«سلام و درود بر چاره ساز و فريادرس بيچارگان.»
** چه كسی از همه مردم بهتر زندگی می كند؟
امام رضا (ع) در همین رابطه به یکی از اصحابشان به نام علی بن شعیب فرمودند:
«ای علی بن شعيب! چه كسی از همه مردم بهتر زندگی می كند؟ گفتم: ای سرور من، شما داناترید. فرمود: آن كس كه ديگران در زندگی او شريك باشند.
سپس فرمود: و چه كسی از همه بدتر زندگی می كند؟ گفتم: شما داناتريد.
فرمود: آن كس كه ديگران در زندگی او شريك نباشند.» (مسند الامام الرضا 2 / 315)
این روایت در واقع همان توصیه به مواسات است. حضرت به قاعده ای کلی اشاره دارند که در یک اجتماع ثروت ها نباید در یکجا انباشته شوند بلکه باید در سیر باشند زیرا این ثروت ها موهبت و آزمایش الهی برای ما هستند و ما نیز باید از امانت خداوند در راه حل مشکلات بندگان خدا بهره ببریم.
*** کدام مدیر ما با آبدارچی اش صبحانه می خورد!؟
در سیره حضرت آمده است که ضمن توجه به نیازهای روحی و معنوی افراد در جهت حل مشکلات مادی آنها نیز اهتمام می ورزید. آورده اند که امام هرگاه سفره ای پهن می نمود از هیچیک از اطرافیان از خدّام گرفته تا دربان و نگهبان نیز غافل نبود و همه را در سفره سهیم می نمود و صد البته در این مصاحبت ها از مشکلات ریز و درشت آنها نیز با خبر می گشت. یک مدیر اسلامی نیز باید در طول روز یا لااقل هفته ساعاتی را در کنار کارمندانش اعم کارمندان ساده و آبدارچی و غیره بگذراند.
این سیره حضرت درس بزرگی است برای مسئولین و مدیران امروز که بدانند عشق و علاقه به امام رضا (ع) تنها به سفر مداوم به مشهد الرضا نیست –که قطعا آن نیز بسیار نیکوست ولی کافی نیست- بلکه باید به سیره آن امام پایبند شد و یکی از اخلاقیات امام همنشینی و هم سفره شدن با همه مجموعه اطرافیان خود بوده است.
زمانبندی انتشار: 3 شهر 1394 - 06:56
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تراز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]