محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830516264
شاید این ماموریت آخر باشد
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: شاید این ماموریت آخر باشد تهران- ایرنا- روزنامه ایران در صفحه گزارش نوشت: علاوه بر خطراتی که زمان وقوع حادثه، آتش نشان ها را تهدید می کند، بیماری هایی نیز وجود دارد که احتمال ابتلای به آنها در آتش نشانان بیشتر است. در این میان بیماری های ریوی بخصوص سرطان ریه، سهم بیشتری در ابتلای آتش نشانان دارد. این مسأله خصوصاً در آتش نشان هایی با سابقه کار بالا بیشتر صدق می کند. همچنین انواع دیگر سرطان بویژه سرطان کلیه و مجاری ادرار و سرطان استخوان و سیستم عصبی در میان این قشر بیشتر بروز می کند.
این گزارش که در روز چهارشنبه بیست و هشتم مرداد 1394 هجری خورشیدی به قلم مریم طالشی انتشار یافته، می افزاید: بچه ترسیده. حتماً ترسیده. خیال کن میان آتش گرفتار شده باشی. طبقه دهم. اووووه. 10 طبقه! 10 طبقه برای یک بچه 9 ساله یعنی یک دنیا ترس. آتش امان نمی دهد. دختر بچه می خواهد بپرد. سقوط را به سوختن میان شعله ها ترجیح می دهد؛ با همان 9 سال سنش. امید سر می رسد. امیدش می شود در طبقه دهم سوزان. ماسک روی صورت بچه می رود. ماسک امید. بچه عمرش به دنیاست؛ «امید» نه! 9 سال زندگی دختر قرار نیست در طبقه دهم ساختمان دود گرفته تمام شود. امید اما جانش را آن بالا جا می گذارد. دختر را نجات می دهد و خودش دود می خورد. دود تا عمق جانش می رود. جانش را می گیرد. امید عباسی، نامش می رود در فهرست آتش نشانان شهید. قبل از او 39 نفر از همقطارانش پر کشیده اند. قبل از اردیبهشت 92. کاش کسی زیر اسم امید در فهرست، یک خط پر رنگ قرمز می کشید و تا پایین صفحه ادامه اش می داد؛ یعنی ته فهرست را بسته و دیگر قرار نیست اسم تازه ای به صف 40 نفره اضافه شود. 40 نفر! کم نیست. فهرست اما بسته نشد. بعد از امید باز هم تراژدی مرگ آتش نشانان تکرار شد. آخرین شان برکت جوذری بود. عکسش با آن صورت آفتاب سوخته و لبخند بزرگ، رفت روی صفحات حوادث روزنامه ها و خبرگزاری ها. اهل بندرعباس بود. 4 فرزند داشت؛ 7 تا 21 ساله. 9 مرداد امسال، وقتی همراه همکارانش برای اطفای حریق هتل هرمز می رفت، آیا می دانست برگشتی در کار نیست؟! دود آتش برکت را برد؛ درست مثل امید. حالا برکت در بهشت زهرای بندرعباس آرام گرفته و امید در بهشت زهرای تهران.بهشت زهرای تهران، دیگر برای خودش شهری شده؛ هر روز در حال گسترش. آرامگاه شهدای آتش نشانی در دل این شهر است. یک مقبره خانوادگی است که آتش نشانی آن را خریداری کرده. قفل و کلید دارد. قبرهای سیاه یکدست، آفتاب و باران نمی خورند. به مناسبت روز آتش نشان گلباران می شوند. شب های جمعه و عیدها هم سرشان شلوغ است. خانواده ها می آیند و اشک ها روی سنگ ها می غلتد. خانواده ها هنوز چشم شان به در است. داغ جوان، کم چیزی نیست. آدم عکس هایشان را که می بیند،دلش آتش می گیرد. آخ، آتش...حالا هر شهری آرامگاهی برای شهدای آتش نشانش دارد. راستی حادثه انفجار قطار نیشابور یادتان هست؟! 29 بهمن 82 بود. نزدیک به 12 سال گذشته اما عمق فاجعه آنقدر زیاد است که یادآوری اش تا سال ها جگر اهالی را می سوزاند. تصادف دو قطار، آتش نشانان و مردم را برای کمک کشاند. انفجار که رخ داد، دیگر آه بود و خون و جسدهای تکه پاره که تا شعاع چند کیلومتری پرتاب شده بودند. این میان، 25 آتش نشان هم پر کشیدند؛ اهل نیشابور، مشهد، درود و قدمگاه. جان شان کف دست شان بود؛ مثل بقیه. اصلاً باید دنباله اسم آتش نشان، یک جانفشان هم اضافه کرد. شعار نیست. عین واقعیت است. هر مأموریت، می تواند آخرین مأموریت باشد.مرگ همیشه دور و برشان استباید همیشه گوش به زنگ بود. حادثه که خبر نمی کند. هر لحظه ممکن است دود سیاه از نقطه ای برخیزد و به دنبالش صدای آژیر بلند شود. صدای آژیر آتش نشانی ته دل آدم را خالی می کند. هرکس ناخودآگاه حواسش می رود پی عزیزانش. باید خبرشان را بگیرد. گوشی را که برمی دارند، آرام می گیرد. عزیزان آتش نشان ها چه کنند که همیشه ته دلشان خالی است! آمارها می گویند که بیش از نیمی از مرگ و میرهای ناشی از آتش سوزی به دلیل مواجهه با دود و گازهای شیمیایی اتفاق می افتد و مرگ به علت سوختگی درصد کمتری را شامل می شود. آتش نشان ها همیشه در معرض مواجهه با گازهای شیمیایی مرگ آورند. منو اکسید کربن، هیدروژن سیانید، نیتروژن دی اکسید، هیدروژن کلراید، انواع آلدئیدها و ترکیبات آلی مختلف همچون بنزن در هنگام اطفای حریق جان آتش نشان ها را تهدید می کند. بیشتر آتش نشان ها هم بر اثر استنشاق این گازها و مسمومیت ناشی از آن، تسلیم مرگ می شوند. حالا یکی ماسک اش را درمی آورد و روی صورت مصدوم می گذارد و یکی دیگر آنقدر برای نجات جان مصدومان تلاش می کند تا قلبش از تپش می ایستد.سبحان باقریان، کارشناس بهداشت محیط و حرفه ای در گفت و گو با «ایران» از مخاطرات حرفه آتش نشانی می گوید:«نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا آتش نشانی جزو شغل های زیان آور محسوب می شود و انواع مخاطرات و بیماری ها، شاغلان این حرفه را تهدید می کند. در هنگام بروز آتش سوزی، تنفس گازهای منو اکسید کربن و هیدروژن سیانید، عمده ترین علت مرگ و میر قربانیان است که بالطبع بیشترین عامل مرگ و میر آتش نشان ها هم به شمار می رود. منو اکسید کربن فراوان ترین گاز متصاعد شده در انواع آتش سوزی هاست و گازی سمی است که به علت ایجاد عارضه «کربوکسی هموگلوبین» باعث بروز مسمومیت حاد و در نهایت مرگ می شود. البته نوع آتش سوزی هم در ایجاد گازهای سمی توسط آن اهمیت دارد. زمانی که حرارت آتش بالاست یا انفجار رخ داده است، ترکیبات نیتروژن دار بخصوص اکسیدهای نیتروژن ایجاد می شود اما در آتش سوزی های آرام که ترکیبات هیدروکربن دار با حرارت پایین می سوزند ممکن است ترکیباتی همچون آلدئیدها از جمله فرمالدئید و اسیدهای آلی تشکیل شود. در حریق های طولانی مدت هم دی اکسین ها پدید می آیند. در هر حال ماسک آتش نشانان باید بتواند جلوی نفوذ این گازها را به دستگاه تنفسی آنها بگیرد و امکان تنفس یعنی دم و بازدم را برای شان فراهم کند.»باقریان ادامه می دهد:« علاوه بر خطراتی که زمان وقوع حادثه، آتش نشان ها را تهدید می کند، بیماری هایی نیز وجود دارد که احتمال ابتلا به آنها در آتش نشانان بیشتر است. در این میان بیماری های ریوی بخصوص سرطان ریه، سهم بیشتری در ابتلای آتش نشانان دارد. این مسأله خصوصاً در آتش نشان هایی با سابقه کار بالا بیشتر صدق می کند. همچنین انواع دیگر سرطان بویژه سرطان کلیه و مجاری ادرار و سرطان استخوان و سیستم عصبی در میان این قشر بیشتر بروز می کند. بیماری های قلبی و بویژه نارسایی آئورت را هم باید به فهرست بیماری های شغلی آتش نشانان اضافه کرد. به علاوه از آنجایی که آتش نشانان در باقی عملیات امداد و نجات در حوادثی همچون تصادفات رانندگی و بلایای طبیعی، شرکت می کنند، در معرض حوادث ناشی از آنها نیز قرار دارند.»دقت، سرعت عمل و قدرت، ابزار کار آتش نشانان است. کوچکترین اشتباه می تواند فاجعه ای بزرگ را رقم بزند و جان آتش نشان و همکارانش را به مخاطره اندازد. کم نیست تعداد آتش نشانانی که در اثر حوادث شغلی، مصدوم شده اند و بعضی هایشان هم خانه نشین و از کارافتاده.شغلی که زیانبار نیستلازم نیست در فهرست مشاغل زیانبار و شرایط احراز آنها جست و جو کرد تا فهمید آتش نشانی شغلی زیانبار است. خب معلوم است که این شغل باید جزو مشاغل زیانبار باشد، اما این طور نیست.حسن بداغی، فرمانده ایستگاه 103 آتش نشانی تهران در گفت و گو با «ایران» در این باره می گوید:« بزرگترین مشکل ما این است که این شغل یعنی آتش نشانی جزو مشاغل زیانبار محسوب نمی شود و این در حالی است که آتش نشانان در انجام عملیات و مأموریت ها با انواع مخاطرات مواجه هستند. در همه جای دنیا هم آتش نشانی جزو مشاغل زیانبار است. تنوع مأموریت های ما بسیار بالاست و برای همه نوع امداد رسانی اعزام می شویم حتی کشف جسد! با این همه جزو مشاغل زیانبار به حساب نمی آییم، البته گویا در شهرستان ها وضعیت این گونه نیست و آتش نشان های شاغل در شهرستان ها با 20 سال خدمت و 30 روز حقوق بازنشسته می شوند. تا جایی که شنیده ام در شیراز و بندرعباس، همکاران با20 سال خدمت بازنشسته شده اند. مشکل دیگر این است که آتش نشانی یک شغل دولتی محسوب نمی شود یعنی ما کارمندان دولت نیستیم و زیر نظر شهرداری خدمت می کنیم.»آتش نشانی شغلی است که با وجود رعایت تمام موارد ایمنی، باز هم احتمال خطر در آن بالاست.بداغی ادامه می دهد: «ما در آتش نشانی تهران از امکانات و تجهیزات خوب و به روزی برخوردار هستیم. هیچ کدام از شایعاتی که درباره مواردی همچون نبود آب در خودروها و غیره عنوان می شود، واقعیت ندارد. ماسک هم از لوازم ضروری آتش نشان ها در انجام مأموریت هاست. ماسک ها هم از نوع مرغوب هستند اما به هرحال مثل شرایطی که رزمندگان در جبهه داشتند، شرایط کار ما هم به گونه ای است که مثلاً ممکن است تا آتش نشان بخواهد از ماسک استفاده کند، مقداری گاز استنشاق کرده باشد. یا در مواردی که حریق تمام شده و بالطبع آتش نشانان از ماسک استفاده نمی کنند، امکان دارد هنوز گازهای سمی در فضا پراکنده باشد که باعث آسیب به ریه آتش نشانان می شود.»ممکن است این سؤال پیش آید که در موردی مثل اتفاقی که برای امید عباسی افتاد، آیا امکان این وجود نداشت که او ماسکی اضافه به همراه خود داشته باشد تا آن را به مصدوم احتمالی بدهد و ناچار نباشد از ماسک خودش برای نجات جان دختر بچه استفاده کند؟!بداغی در پاسخ به این سؤال می گوید:« حمل کردن ماسک اضافه از سوی آتش نشانان، سرعت عمل و دقت آنها را می گیرد و امکان فعالیت مؤثر را سلب می کند. آتش نشان ها موظف هستند ماسک خود را همراه داشته باشند و در شرایطی که برای امید عباسی پیش آمد، او باید در آن لحظه تصمیم می گرفت چون نمی توانست 10 طبقه پایین بیاید و برای دختر بچه ماسک ببرد و او هم فداکاری کرد و ماسک خودش را به بچه داد و در نهایت به دلیل استنشاق گازهای سمی، دچار مرگ مغزی شد و 24 ساعت بعد در بیمارستان درگذشت و اعضای بدنش هم اهدا شد.»این یعنی اوج فداکاری یک آتش نشان؛ چه در زمان حیات و چه پس از مرگ؛ آتش نشانی که حالا در بهشت زهرای تهران، کنار دیگر همقطاران شهیدش آرمیده است.*منبع : روزنامه ایران**گروه اطلاع رسانی**1893**9131
28/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها