محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828766685
جنگ آینده چین و آمریکا بر سر تایوان؛ جنگ هسته ای خواهد بود
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: دیپلمات: جنگ آینده چین و آمریکا بر سر تایوان؛ جنگ هسته ای خواهد بود تهران - ایرنا - نشریه ژاپنی "دیپلمات" نوشت: با استناد به ارزیابی های محکم, نبرد قابل پیش بینی چین و آمریکا بر سر تایوان, به احتمال زیاد یک جنگ هسته ای خواهد بود.
در این مطلب به قلم "آلکس لیتلفیلد" و "آدام لاوتر" آمده است: آمریکا و متحدانش در آسیا , کلیه تحرکات تجاوزکارانه چین از ادعای ارضی اش در "دریای جنوبی" و "دریای شرقی" چین گرفته تا تعین "منطقه تشخیص هویت دفاع هوایی" و نیز ساخت توانمندی های راکتی ؛ موشکی و دریایی موردنیاز جهت تهاجم به تایوان و توانمندی تولید موشکهای بالستیک را , اقدامات تحریک آمیز چین برای وقوع نبردی محتمل میان آمریکا و جمهوری خلق چین به شمار می آورند. دیپلمات نوشت: یک چنین نبردی درصورت وقوع, به سرعت اوج خواهد گرفت و بالقوه امکان آن را دارد در سطحی محدود تبدیل به نبرد هسته ای شود. رهبران سیاسی و نظامی آمریکا درک صحیحی از امیال و جاه طلبی های چین به خصوص در زمینه تفکرات هسته ای آن ندارند و با استناد دلائل محکم , به جاست که نگران باشیم نبرد آینده؛ هسته ای نیز خواهد بود. با این وجود, ضروری است نگرشی ژرف به عمق اهداف و انگیزه های چین و تفکراتش در خصوص لزوم توسل به سلاح هسته ای در بحران تایوان داشت.ارزیابی هایی که توسط "هانس ام.کریشتنسن" مدیر اطلاعات هسته ای"فدراسیون دانشمندان آمریکا " و "رابرت اس.نوریس" عضو فدراسیون مذکور به عمل آمده, دلالت بر آن دارد که "سپاه دوم توپخانه" چین دارای چهل فروند موشک هسته ای دوربرد است که ظرفیت آن را دارد داخل خاک امریکا را از مبداء کرانه های شرقی چین هدف قرار دهد. چین ضمن آن دارای بیست فروند موشک هسته ای نیز هست که قادرند هاوایی و آلاسکا را هدف قرار دهند. چشم انداز چین در این چالش ,دست یابی به "کرانه شرقی" است که قطب تامین سرمایه چین و خانه بزرگ ترین مراکز اقتصادی چین است. چین با این چشم انداز ؛ درحال تولید موشک بالستیک مدل JL-2 قابل پرتاب از زیردریایی است که نمونه دریایی موشکهای دوربرد قابل حمل در زمین مدل DF-31 است که بعد از نصب بر روی زیردریایی های " کلاس - جین" به روی آب خواهد رفت. چین امکان دارد موشکهای جدید سیار مدل DF-41 را هم تولید کند که کلاهک های بسیاری را حمل خواهد کرد و امکان شکست دادن سیستم دفاعی موشکهای بالستیک آمریکا را فراهم خواهد ساخت. اما نکته قابل ذکر این است که کمیت و نه کیفیت؛ زرادخانه هسته ای چین محدود است زیرا انبار پلوتونیوم چین که در مقیاس ساخت سلاح هسته ای است رو به نقصان گذارده است. همین مساله, این سوال را برمی انگیزد که هدف چین از تولید ؛ گسترش و آرایش زرادخانه هسته ای اش چیست؟ پاسخ صریح و شفاف است. چین به دنبال یک توانمندی امن تهاجمی در مقام انتقامجویی است تا بتواند به کمک آن حمله ای را که آمریکا آغازگر آن خواهد بود؛ دفع کند. چین آنگونه که خود اعلام کرده متکی بر سیاست "عدم اولویت هسته ای" است و عنوان کرده که هدف و انگیزه اصلی اش از راه اندازی زرادخانه هسته ای صرفا دفاعی است, ضمن آنکه سایر ظرفیت ها و استعدادهایش مانند حملات سایبری تهاجمی است. رقبای احتمالی هسته ای چین از جمله روسیه ؛ هند و آمریکا کاملا آگاه هستند که سرمایه گذاری چین در تولید سیستم های تحویل کلاهک های پیشرفته و موشک های بالستیک, هم دهلی نو و هم مسکو و بزودی نیز واشنگتن را به جزایر "باد شرقی" سوق خواهد داد. صد البته که چین درحال حاضر, رقیبی همطراز برای روسیه و یا آمریکا به حساب نمی آید, اما واقعیت این است که چین هم اکنون با شتابی وصف ناپذیر مشغول ساخت 30 تا 50 کلاهک جدید در سال است و همین ظرفیت آن کشور را قابل رقابت با مسکو و واشنگتن در زمینه نیروی نظامی هسته ای خواهد ساخت. شاید رهبران جدید امریکا این موضوع را بی اساس بخوانند اما حقیقت این است که وحشت عمیق "جمهوری خلق چین" از این بابت است که آمریکا از زرادخانه هسته ای اش به عنوان ابزاری برای ارعاب و تطمیع چین استفاده کند تا پکن را وادار به انجام کاری یا دست کشیدن از کاری سازد که مغایر منافع ملی آن کشور است. این واهمه چین بی اساس نیست. برخلاف چین, امریکا بر مبنای سیاست مبهم حداکثر استفاده از نرمش را دارد. به استناد اسناد محرمانه مربوط به دهه 1970 آمریکا که از محرمانه بودن خارج شده است ؛ واشنگتن تصمیم داشت در دهه 1970 همه نیروی هسته ای اش را سریعا در نبرد اروپا با شوروی سابق مورد استفاده قرار دهد. با توجه به برتری قدرت هسته ای آمریکا که موشک های بالستیک خود را در آسیا مستقر کرده و هدف آن را دفاع در برابر حمله احتمالی کره شمالی عنوان نموده است, چین موقعیت خود را برای استفاده از یک نیروی بازدارنده در برابر حملات هسته ای امریکا آسیب پذیر می یابد. چنین سناریویی برای نبرد محتمل میان امریکا و چین مطرح است.شماری از صاحب نظران سیاسی برخورد چین با امریکا بر سر تایوان را محتمل می دانند. پکن به خوبی به اهمیت این موضوع واقف است که اجبار تایوان به قبول سلطه سیاسی پکن, خشم آمریکا را برخواهد انگیخت. به منظور پیشگیری از مداخله امریکا در منطقه , چین یقینا به سمت استراتژی "ضد دسترسی - منطقه انکار" که به استراتژی(A2/AD) مشهور است روی خواهد آورد و آن را با ابزارها و تهدیدهایی غیرمرگبار به اجرا خواهد گذارد و مردم آمریکا را نسبت به حمایت از استفاده از نیروی نظامی کشورشان در حمایت از تایوان دلسرد خواهد ساخت. اگر امریکا در تلاش اولیه اش برای متوقف ساختن تجاوز چین به تایوان شکست بخورد ؛ امکان دارد وسوسه شود متوسل به شدت عمل گردد و خاک چین را هدف حمله خود قرار دهد. امریکا هم اکنون نیز این انگیزه را به عنوان یک گزینه محتمل بر روی میز دارد که در پاسخ به حملات سایبری چین وارد یک چنین ابتکار عملی گردد. به طور یقین چین هم یک چنین حمله ای را بی پاسخ نخواهد گذاشت. با توجه به ضعف نسبی رژیم چین, این احتمال وجود دارد که حملات آمریکا اعم از سایبری و قاره ای به چین ؛ منتهی به حملاتی علیه فرماندهی های فرعی چین در منطقه و پایگاه های هسته ای آن شود. چین هم در مقابل از سلاح هسته ای استفاده خواهد کرد و به عنوان نمونه یک فروند ناو هواپیمابر آمریکا را در آب هایی که چین بطور خودخوانده آن را متعلق به خود می داند ؛ هدف قرار خواهد داد. از آن روی که این حملات محتمل داخل آبهای چین اتفاق می افتد, چین آن را حمله ای دفاعی می داند و ناقض سیاست خود بر مبنای "عدم آغاز حمله" نمی شناسد. چین , تایوان را جزء متعلقات خود می شناسد و درصورت مداخله آمریکا در تایوان, این واشنگتن است که متجاوز قلمداد خواهد شد نه پکن. توسل چین به سلاح هسته ای , پاسخ نامتقارن به برتری امریکا در سلاح های متعارف است. با توجه به اینکه چین قادر به یک مبارزه پایدار قابل تحمل متعارف نظامی علیه امریکا نیست , منافع و توانمندی چین با امریکا هم نامتقارن است. بنابراین با این ارزیابی ها, درصورت وقوع نبرد میان این دو, این منافع چین است که به خطر خواهد افتاد نه امریکا. توسل به سلاح هسته ای, تنها راه موثر باقی مانده برای پکن در مقام انتقامجویی در یک مبارزه متعارف نظامی با امریکا درداخل خاک چین است. تفکر راهبردی چین هرگز مبتنی بر کشتار متقابل با سلاح کشتارجمعی نیست و پکن هم رسما به این نکته اشاره کرده است. بنابراین نوع نگرش جمهوری خلق چین به شرایط ؛ مغایر با نوع نگاه آمریکا به اوضاع است. به نظر می رسد چین هرگز تصمیم ندارد که در زمینه قدرت هسته ای همطراز آمریکا باشد. چین نیازی به نیل به اهداف ژئوپلتیک خود ندارد ولی در راستای منافع ملی خود دارای اهدافی مشخص است که در رأس آن اتحاد مجدد با تایوان قرار می گیرد. چین نیازمند پیوستگی مجدد با تایوان است تا به هدف اعلام نشده اش که قدرت هژمونی در منطقه است ؛ نائل گردد. مادامی که تایوان همچنان وضعیت استقلال خود را از چین حفظ کند؛ یک مانع نمادین برای قدرت طلبی چین در آنسوی دریای شرقی چین بشمار می آید. بدون تایوان, چین نمی تواند هژمونی نظامی بر همسایگانش بدست آورد.در افق اهمیت تاریخی و سیاسی تایوان برای چین, پکن دیگر اهمیت چندانی به استراتژی احیاء اراضی دریایی اش در منطقه جنوب شرق آسیا نمی دهد.تایوان به جایگاه مشروع و صحیح خود بازگشته است و حضور نظامی امریکا در ژاپن و کره جنوبی هم دیگر همچون گذشته چین را هدف قرار نمی دهد. روابط چین با فیلیپین که درست در جنوب تایوان واقع است هم به نحوی بارز تغییر خواهد کرد. چین ؛ آمریکا را متهم می کند که نقش یک قدرت هژمونی طلب جهانی را ایفا می کند و در این امتداد فعالانه به دنبال حذف حضور امریکا در آسیاست با این هدف که خود این نقش را در منطقه ایفا نماید. اما اهداف ژئوپلتیک پکن در منطقه بسیار فراتر از اهداف واشنگتن است. رهبران سیاسی چین باید مقابل ملت خود که همچنان خواستار رونق و پیشرفت کشور هستند ؛ پاسخگو باشند. بازگرداندن تایوان به قلمرو حاکمیت چین و احاطه بر خطوط دریایی ؛ تجاری و ارتباطی که پکن وابسته به آن است , نقطه محوری راه رسیدن به این اوج است . در این اثنا, آمریکا از درک اهمیت این منافع برای چین غافل است و نمی داند که چین سرانجام روزی این اهداف را محقق خواهد ساخت حتی اگر شده به کمک سلاح هسته ای . اگر چین موفق به عقب راندن امریکا از منطقه شود ,می تواند به طور دوجانبه و بدون درگیر بودن امریکا در مورد مشاجرات ارضی اش با همسایگانش بحث و تعامل کند. بدیهی است که در این مشاجرات امریکا جانب طرف مقابل چین را خواهد گرفت. چین ؛ امریکا را مانع مستقیم در مقابل اهداف ژئوپلتیک خود می یابد و مشغول آماده ساختن خود برای یک درگیری در تنگه تایوان است.هر عمل تحریک آمیزی در تایوان اعم از برگزاری انتخابات و یا اظهارنظرهای تحریک آمیز رهبران و مسئولان تایوان می تواند جرقه بحران را اغاز کند. چین در بحران تنگه تایوان در سال 1996 پاسخ اظهارات تحریک آمیز "لی تنگ -هوی" رئیس جمهوری وقت تایوان را با شلیک چند فروند موشک داد. بی درنگ ناو U.S.S Nimitz آمریکا به همراه شش فروند ناو دیگر این کشور راهی تنگه شدند و به بحران خاتمه دادند. هم اکنون نیز با وجود آنکه یک رئیس جمهوری طرفدار چین با نام " ما یینگ - ژئو" بر تایوان حکومت دارد, چین همچنان مشغول توسعه نیروی موشکی اش برای هدف قرار دادن تایوان است و همه ساله بازی های جنگی با شبیه سازی حمله به تایوان برگزار می کند. چین هرگز خاطره شکست حقارت بار سال 1996 را فراموش نکرده و مطمئن است که در نبرد آتی , ناوهای هواپیمابر امریکا دسترسی کافی به تنگه تایوان دارند. هر زمان که امریکا درگیری نظامی در منطقه ایجاد کند, توانمندی هسته ای "سپاه دوم توپخانه" چین در محل حضور دارد تا چین را در دسترسی به هدف مورد نظرش کمک کند. این سناریویی است غیرقابل اجتناب. چین, آمریکا نیست و رهبران چین هم مانند همتایانشان در امریکا فکر نمی کنند. آمریکا مادامی که به سناریوهای محتمل از جمله امکان وقوع یک نبرد هسته ای نمی اندیشد, در آن صورت خود را هم آماده چنین بحرانی نمی سازد , بحرانی که امکان دارد تبدیل به فاجعه شود و قابلیت جلوگیری از آن را هم ندارد. مجله دیپلمات, نگارندگان مطلب را شامل دکتر "آدام لاوتر" مدیر "مدرسه مطالعات پیشرفته بازدارندگی هسته ای" وابسته به "فرماندهی تهاجم جهانی نیروی هوایی" و "آلکس لیتلفیلد" استاد دانشگاه "فنگ چیا" در تایوان معرفی می کند .آساق**1591**1392
27/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
سیاسی
پربازدیدترینها