محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855021188
قشر کم‌توقع جامعه روزتان مبارک
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۷:۳۰
از خیابان‌های شهر که عبور می‌کنم نگاهم به بنرهای نصب شده در میادین می‌افتد که روی آن یک قلم، کاغذ و یک دست که در حال نوشتن است طراحی شده و خبر از گرامیداشت هفته خبرنگار می‌دهد. نام خبرنگار که می‌آید بی‌اختیار تصویری از یک قلم به همراه برگه‌های دست‌نویس در ذهن تداعی میشود! آری! من یک خبرنگار هستم... گاهی آن‌قدر درگیر نوشتن خبرهایم می‌شوم که گرسنگی و تشنگی‌ام از یاد می‌رود! ابزار کار من فقط و فقط یک کاغذ و قلم نیست... مهمترین ابزار حرفه من ذهنم است، ذهنی که تمام توانایی و خلاقیتش را نثار آگاهی دادن به جامعه می‌کند، جامعه‌ای که تمام همّ و غمّ من است. حرفه من آن‌قدر حساس و بااهمیت است که قسمت اعظم ذهن مرا فراگرفته است... تمام طول سال را به همراه ذهنم می‌دوم تا دغدغه‌های مردم را به گوش مسئولان برسانم و مردم را نیز از دغدغه‌های مدیران آگاه سازم. پای درد دل همه می‌نشینم تا با پیچ و تاب دادن کلمات انعکاسش بدهم تا شاید باری از روی دوش دلتنگی‌هایشان بردارم... گاهی اولین کسی هستم که طعم تلخ برخی خبرها را می‌چشم و بعضی وقت‌ها شیرینی یک خبر را به جامعه‌ای تزریق می‌کنم! آن‌قدر با دقت و ظرافت تمام به سخنان کسانی که حرف‌هایی برای گفتن دارند گوش فرا می‌دهم که کلمه‌ای را از قلم نمی‌اندازم اما خود نیز در گوشه ذهنم محلی را برای آرمان‌ها و آرزوهایم گذاشته‌ام... آرمان‌هایی که فقط در گوشه ذهن من خاک می‌خورد و توجهی به آن نمی‌شود! نوبت گفتن حرف‌های من که میشود کسی حوصله شنیدن سخنانم را ندارد و عده‌ای نیز حرف‌هایم را تکراری خطاب می‌کنند. دغدغه‌هایم برای هیچ کسی دغدغه نشد و درددل‌هایم را کسی کمتر نکرد... جوانی‌ام را برای حرفه‌ام گذاشته‌ام اما هیچ گونه امنیت شغلی و اندوخته‌ای برای دوران کهنسالی‌ام ندارم...! عده‌ای هم هستند که حرفه مرا شغل نمی‌دانند و می‌گویند نباید قداست خبرنگاری را مادی کرد! ما خبرنگاران هرگز دستمزدهای کلان نگرفته‌ایم و به آن هم فکر نمی‌کنیم اما داشتن امنیت شغلی حق ماست و توقع زیادی نیست که خواهان یک پشتوانه مالی برای آینده خود باشیم. عده‌ای می‌آیند و وعده وعیدهایی می‌دهند اما می‌دانم که با تمام شدن هفته خبرنگار و کنده شدن بنرها باز هم امور خبرنگاران و دغدغه‌هایشان به دست فراموشی زمان سپرده میشود اما از مسئولانی که توانایی حل مشکلات و دغدغه‌های خبرنگاران را دارند تقاضا می‌کنم که پا به میدان عمل گذاشته و قشر کم‌توقع، مقدس و پرتلاش خبرنگار را برای داشتن زندگی بهتر و دغدغه‌های مالی کمتر، یاری دهند... از مسئولان می‌خواهم که توجه‌شان به خبرنگاران را تنها منوط به هفته خبرنگار ندانند و قدر این قشر مقدس را بدانند چرا که اگر تلاش و خلاقیت خبرنگاران نباشد اقدامات هیچ مدیری انعکاس و برجسته نخواهد شد. و در پایان با این شعر نوشته‌هایم را به پایان می‌رسانم؛ ای که دستت می‌رسد کاری بکن، پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار. نوشتار از: فائزه محمدی خبرنگار ایسنا، منطقه همدان انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]
-
گوناگون
پربازدیدترینها