واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: آقایان دلواپس؛ عرصه دیپلماسی بازی شطرنج است نه میدان کشتی
دلواپسان انتظار دارند که آمریکا در عرض چند روز و بعد از توافق با ظریف تمام دوستان استراتژیک خود را رها کند و بلند بگوید که ما با ایران توافق کردیم و چشم اسرائیل کور!
مصطفی داننده: این روزها دلواپسان بعد از سکوتی معنادار در مورد توافق وین، بازهم وارد میدان شدهاند و نوک پیکان انتقادات خود را به سوی دولت گرفتهاند. آنها بر این باورهستند که دولت نتوانسته است از منافع ایران در این مذاکرات دفاع کند. بسیاری از این انتقادها در حالی مطرح میشود که دلواپسان هنوز متن برجام را مطالعه نکردند و با توجه به نظرات برخی کارشناسان به ویژه در صداوسیما در مورد این توافق مهم و بزرگ صحبت میکنند.
سوالی که در این میان مطرح است این مسئله است که چرا این دلواپسان همیشه در حال انتقاد هستند و معتقدند که دولت در توافق هستهای در مقابل 1+5 کوتاه آمده است؟ برای پاسخ به این سوال بهتر است یک بار بیانات مقام معظم رهبری در مورد تفاوت در میدان بودن و در گوشه نشستن مراجعه کنیم. ایشان در دیدار با کارگزاران نظام فرمودند:« این را همه توجّه داشته باشند که انتقادکردن آسانتر از عملکردن است. عیبهای طرف مقابل را در آن عرصهای که قرار دارد، ما راحت میبینیم، درحالیکه خطرات او، دشواریهای او، نگرانیهای او، مشکلات او را انسان نمیبیند. مثل این است که شما کنار یک استخری ایستادهاید، دارید تماشا میکنید؛ یکنفر هم رفته است روی ارتفاع، از دهمتری میخواهد شیرجه بزند. خب، شیرجه میزند، شما که اینجا کنار استخر ایستادهاید، میگویید هان! این پایش خم شد، زانویش خم شد؛ این یک اشکال. بله، این اشکال است امّا شما زحمت بکشید از این دایو بروید بالا، سرِ آن دهمتری به آب یک نگاهی بکنید، آنوقت قضاوت بکنید! انتقادکردن آسان است.»
بسیاری از دلواپسان بدون داشتن تجربهای در عرصه دیپلماسی و تنها بر اساس استراتژیهایی هدایت شدهای که به آنها دیکته شده است فقط انتظار دارند ایران از 1+5 امتیاز بگیرد و هیچ امتیازی به آنها ندهد. همین نشان میدهد که این جریان شناخت درستی از دیپلماسی ندارد. رئیس جمهور روحانی در جریان جلسه هیئت دولت، دیپلماسی را به خوبی به این افراد آموزش داد. روحانی با اشاره به موفقیت دولت در مذاکرات هستهای گفت:« حتی در یک مسابقه و بازی فوتبال وقتی میگوییم برنده یا موفق شدیم، معنایش این است که سه گل زده و دو گل خوردهایم، حالا عدهای بگویند که میشد از فلان فرصت هم استفاده کرد و گلهای بیشتری زد. باید دید که در مقابل چه تیمی بازی کردهایم و الا اگر در کنار گود نشسته و تماشاچی باشیم، میتوانیم درخواستهای بیشتری هم مطرح کنیم.»
واقعا اگر ما میخواستم روی حرف خودمان باشیم و هنگام مذاکره در ازای گرفتن امتیاز، امتیاز ندهیم، دیگر احتیاجی به ظریف و روحانی نبود با همان سعید جلیلی و محمود احمدی نژاد هم مذاکرات هستهای ادامه داشت.دلواپسان باید بدانند که میدان دیپلماسی میدان کشتی نیست، که هرکاری کنیم که به طرف مقابل امتیاز ندهیم. در دیپلماسی باید امتیاز داد تا امتیاز گرفت.
دولت روحانی ایران برای رسیدن به توافق وارد مذاکره شد. و برای دست یابی به این هدف باید در شطرنجی ماهرانه چند سرباز خود را فدا میکرد تا بتواند قلعه شاه طرف مقابل را فتح کند.
سخنان طرف آمریکایی و اروپایی در مورد نتایج توافق هستهای دیگر دلواپسی این جریان سیاسی است. آنها میگویند اگر متن توافق این است پس رئیس جمهور و وزیر خارجه آمریکا چه میگویند؟ برای پاسخ به این سوال احتیاج است کمی به دروس علم سیاست در دانشگاهها مراجعه کنیم. ابتداییترین چیزی که دانش آموختگان علوم سیاسی آن را در درسهای دانشگاهی خود میآموزند، تفاوت سیاستهای «اعمالی» با سیاستهای «اعلامی» است. چیزی که امروز در سخنان اوباما و جان کری آن را مشاهده میکنیم. وزیر امور خارجه آمریکا، برای راضی کردن گروههای فشار که شامل تندروهای کنگره و سران رژیم صهیونیستی است، مجبور است در سخنان خود گویی نشان دهد که آنها هیچ امتیازی به ایران ندادهاند و فتحی انجام دادهاند بزرگ. تا تندروهای این کشور، دولت اوباما را مورد حملات شدید خود قرار ندهند. اما اوباما و دوستانش در سیاستهای اعمالی خود دست به توافقی بزرگ با ایران زدهاند.
دلواپسان انتظار دارند که آمریکا در عرض چند روز و بعد از توافق با ظریف تمام دوستان استراتژیک خود را رها کند و بلند بگوید که ما با ایران توافق کردیم و چشم اسرائیل کور!
امروز جمهوری اسلامی ایران با دیپلماسی ظریف، توانسته است، به توافقی بزرگ با کشورهای 1+5 دست پیدا کند. توافقی که میتواند ایران را انزوای سیاسی دوران احمدی نژاد خارج و به کشوری تاثیرگذار در جهان تبدیل کند. مسئلهای که اسرائیل و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس را عصبانی کرده است. آنها اعتقاد دارند این توافق منافع ملی آنها را به خطر میاندازد.
همین عصبانیت و دست و پا زدن برای کارشکنی در امر توافق نشان میدهد که تیم مذاکره کننده کار خود را به خوبی انجام داده است و بهتر است دلواپسان عینک واقع بینی به چشم بزنند و بدانند که عرصه دیپلماسی، عرصه توهمات نیست.
۱۴ مرداد ۱۳۹۴ - ۰۷:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]