محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827321613
زنگ مرشد برای که به صدا درمی‌آید؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۲ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۴:۱۴
مرشد از پله‌ها بالا می‌رود تا در جایگاه قرار بگیرد و زنگ به صدا درمی‌آید. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)- منطقه خراسان، صدای ضرب تمام فضا را پر می‌کند یا علی... صدای ضرب یکی در میان است و صدای زنگ بلند. ضربات شدت می‌گیرد و به کسی مجال ایستادن نمی‌دهد و حرکات تند و تندتر می‌شود و انگشتان مرشد همچنان یکی در میان می‌زند. سه بار زنگ روی سر مرشد تکان می‌خورد و گفته می‌شود بر منکر علی و اولاد علی لعنت! با ورود کهنه‌سوار، مرشد سر فرود آورده و اظهار فروتنی می‌کند. همه به احترامش می‌ایستند. هنوز به عشق سالهای گذشته می‌آید و بدون این که مدعی پهلوانی و پیشکسوتی باشد در گوشه‌ای می‌نشیند. پس از رخصت گرفتن از وی، یکی یکی وارد گود می‌شوند. ورزشکاران به محض ورود به گود مقدس خم می‌شوند و انگشتان دست راست خود را به رسم قدم‌بوسی پوریای ولی و احترام به ساحت مقدس زورخانه به زمین زده و برداشته روی لب‌ها گذاشته و می‌بوسند. کهنه‌سواری که زمانی خودش داخل گود می‌رفت و یا مرشدی می‌کرد، امروز به خاطر کهولت سن و دستان لرزانش در کناری تنها به نظاره می‌نشیند. هرچند نام اصلی وی حاج محمدرضا رمضان‌نژاد است، اما بیشتر وی را به نام مدیر می‌شناسند. مردی که هنوز پایبند به رسم و آیین مردانگی و پهلوانی است. پهلوانی که شاید یکی از والاترین و بامنش‌ترین‌هایی باشد که این دیار در ورزش باستانی به‌خود دیده است. وی که مدیر باشگاه حضرت علی اکبر(ع) است، در گفت‌وگو با ایسنا، منطقه خراسان می‌گوید: باز نگه داشتن این مکان برای کسب شهرت نیست، تنها برای جمع کردن جوانان برای فراگیری مرام پهلوانی و مردانگی است. رمضان نژاد با بیان این که صاحب اصلی این مکان حضرت علی (ع) و امام حسین (ع) است، گفت: در گذشته بچه‌ها حق ورود به زورخانه را نداشتند. وی که پدرش هم جزء پهلوانان قدیم بوده و او را به نام غلام قوم صدا می‌زدند، افزود: در قدیم کسی که سرپرست باشگاه بوده و زورخانه را می‌ساخته به نام مدیر صدا می‌کردند که از همان قدیم این نام بر روی من مانده و اغلب من را به نام مدیر صدا می‌زنند. وی که متولد 1313 است و از همان بچگی به خاطر پدرش، پایش به زورخانه باز شده، در خصوص مرام پهلوانان قدیمی می‌گوید: مرامی که پهوانان قدیمی داشتند، امروز کمتر کسی از آن برخوردار است. این پهلوان از روزهایی می‌گوید که هنوز بوی معرفت و جوانمردی در ورزش بود و دل‌ها به هم نزدیک‌تر بودند.او یاد می‌کند از بزرگی ورزشکارانی همچون تختی و ادامه می‌دهد: نمی‌دانم چرا مردم اینقدر با گذشته فرق کرده‌اند. رمضان‌نژاد که سال‌هاست به رتبه کهنه‌سوار نائل شده ادامه می‌دهد: مردان و پهلوانان قدیم آنقدر چشم پاک و با معرفت بودند که اگر کسی عازم سفر حج می‌بود و دخترش را به دست آن‌ها می‌سپرد، از فرزند خودشان بیشتر مراقبش بودند و تا روز آخر از او به عنوان یک مهمان محترم پذیرایی می‌کردند. وی با ذوقی لطیف این اشعار را زمزمه می‌کند: چون رسیدم من فقیر از راه بوسه دادم به خاک این درگاه این نه حمام که هر لحظه درش بگشایند این نه مسجد که بی‌پرس به درونش آیند این زمین جای راستان پاکان است این خرابات جهان است در آن مردانند وی می‌گوید: زورخانه جای هر کسی نیست باید عاشق باشی و اهل مرام و معرفت، در قدیم اگر کسی 40 روز کف گود را جارو می‌زد، جزء پهلوانان محسوب می‌شد. رمضان نژاد با بیان این که کسانی که می‌خواهند وارد این رشته ورزشی شوند، باید به لحاظ کردار، رفتار و منش پهلوانی و مردانگی از دیگران سرآمد باشند، عنوان کرد: در گذشته اگر پهلوانان در داخل گود با یکدیگر سرشاخ می‌شدند و یکی فنی را بلد بود که دیگر آن را نمی‌دانست، به خاطر مرامی که داشت آن فن را اجرا نمی‌کرد. وی در خصوص اینکه چه خصوصیاتی باید داشته باشی تا زنگی شوی می‌گوید: زنگ حرمت دارد و برای هر کس و در هر زمانی زده نمی‌شود. رمضان‌نژاد عنوان می‌کند: باید بیش از 50 سال در این ورزش باشی و مرام پهلوانی و حرکات آن را به خوبی بیاموزی تا آن موقع صاحب تک زنگ شوی. وی با بیان این که این ورزش در گذشته معمولاً در صبح و عصر اجرا می‌شد و زمان خاصی نداشت، اظهار می‌کند: هرچند در گذشته هم شلوارک‌های مخصوصی بود، اما لباس اصلی ورزش زورخانه‌ای همان لنگ بود که استفاده می‌شد. رمضان‌نژاد با تاکید بر این که بنیاد ورزش زورخانه‌ای بر اساس فتوت و جوانمردی است، اضافه می‌کند: نباید مرام پهلوانی در جوانان بمیرد. از نوخواسته تا کهنه‌سوار امروزه پهلوانی تنها یک اتفاق است که یا در یک قدرت بدنی خلاصه می‌شود یا در تعاریف نخ‌نما از مردی و مردانگی. ولی واقعیت آن است که پهلوانان چیزی بیشتر از جنسیت و برتری جسمی هستند. آن‌ها آنقدر زندگی‌شان در روند زندگی اجتماعی تاثیر داشته است که هنوز برش‌هایی از اخلاق آن‌ها می‌تواند گره‌های زیادی را از تن جامعه باز کند. اگرچه ورزش‌های باستانی که روزگاری مایه مباهات مردم شهر کاشمر بود، این روزها در سایه باشگاه‌های بدنسازی -که نسخه‌بدل ورزش پهلوانی است- کم‌کم رنگ می‌بازد و چراغشان رو به خاموشی می‌رود، اما هنوز هم هستند کسانی همچون پالایی، مدیر، ناظمی، حسینی، مشتاق و... که به خاطر مرام و منش پهلوانی‌شان و داشتن رتبه‌های ورزشی، مرشد به احترام ورودشان به زورخانه، زنگ را به صدا درمی‌آورد و صلوات را نثار قدمشان می‌کند. برای این که زنگ زورخانه به احترام ورودت به صدا درآید، باید 50 سال از عمرت را در راه فراگیری منش پهلوانی و مردانگی و فراگیری درست انجام حرکات ورزش‌های زورخانه‌ای سپری کنی که تازه صاحب تک‌زنگ شوی. درواقع استفاده از زنگ از زمان‌های گذشته در فرهنگ زورخانه و گروه‌های عیاری و پهلوانی جایگاهی خاص داشته است. ظاهراً در قدیم آویختن زنگ نشانه‌ای برای ابراز قدرت و احترام بوده است. زنگ را مقابل مرشد آویزان می‌کنند و مرشد با توجه به رتبه واردشوندگان، به تناسب، ضرب و زنگ را به صدا درمی‌آورد. به صدا در آوردن زنگ برای ورود کسی، بالاترین احترام در زورخانه محسوب شده و فقط برای پهلوانان و پیشکسوتانی که دارای سوابق بالا و قهرمانی باشند، به هنگام ورودشان زنگ به صدا در خواهد آمد. در همین خصوص، حسین نوروزی یکی از پژوهشگران رسوم و آیین ورزش‌های باستانی در کاشمر در گفت‌وگو با ایسنا، منطقه خراسان، با بیان اینکه شهرستان کاشمر با دارا بودن چهار گود فعال ورزش زورخانه‌ای و فعالیت آن‌ها در چند نوبت کاری، میزان علاقه مردم این شهرستان را به این ورزش به اثبات رسانده است، گفت: هر ساله با فرارسیدن این روز، این وظیفه بر دوش پهلوانان و پیش‌کسوتان شهرستان سنگین و سنگین‌تر می‌شود که تا کی استعدادهای نهفته و بکر این شهرستان باید بدون حمایت رها شده و فکری به حال آن‌ها نشود. وی با اظهار تأسف از اینکه دست‌اندرکاران و مسئولان امر فکری به حال این ورزش برنمی‌دارند، افزود: باستانی‌کاران حقشان بیشتر از این است. نوروزی با اشاره به اینکه ما افتخارات کمی در شهرستان نداریم، اظهار کرد: با پیشینه افتخارآمیزی که این ورزش در شهرستان داشته و دارد، گاهی اوقات لازم است که با منش پهلوانی و روحیه جوانمردی که با الهام گرفتن از فتوت و جوانمردی مولایمان علی (ع) است و اعتقاد خاصی نیز به آن داریم، گذشت را سرلوحه کارمان قرار دهیم. وی یکی از راه‌های پویایی و تشویق و روی آوردن بیشتر جوان‌ها به این ورزش را برگزاری مسابقات در سطح شهرستان، با نظارت کامل هیات شهرستان و اداره ورزش وجوانان دانست و افزود: برگزاری اردو جهت تیم‌های برتر شهرستان و آشنایی بیشتر با مسابقات استانی یا کشوری یکی دیگر از راه‌های تشویق بیشتر جوان‌ها به این ورزش است. این پژوهشگر رسوم و آیین ورزش‌های باستانی در کاشمر با بیان این که ورزش زورخانه‌ای آداب و سنتی خاص دارد، گفت: اگرچه امروز ورزش باستانی دارای رونق کمتری به نسبت گذشته شده است، اما هنوز هم برای کسانی که در گودهای زورخانه پیر شده‌اند، خاطره‌انگیز است. وی با بیان اینکه عده‌ای رسمیت یافتن زنگ در مراسم زورخانه را به پهلوان اکبر خراسانی در سده سیزده هجری نسبت می‌دهند، اظهار کرد: پهلوانی و صاحب زنگ شدن، تنها به این نیست که از سن بالایی برخوردار باشی، بلکه باید علاوه‌بر ورزشی که انجام می‌دهی، پختگی لازم را به دست آورده و بتوانی حرکات ورزش زورخانه‌ای را به درستی انجام دهی. این پژوهشگر با اشاره به این که بر اساس آیین‌نامه سال 92 ورزش‌های زورخانه‌ای، کسانی که حائز رتبه‌های 10، 11 و 12 شوند صاحب زنگ می‌شوند، افزود: در رتبه 10 پیشکسوت محسوب شده و هنگام ورد به زورخانه تک‌زنگ برایش زده می‌شود؛ رتبه 11 مربوط به کهن‌کسوتان است و دو زنگ زده می‌شود و رتبه 12 کهنه‌سوار بوده و هنگام ورودشان به زورخانه، مرشد به احترامشان سه زنگ می‌زند. وی با اعلام اینکه فردی که از 16 سالگی وارد این رشته ورزشی شده، باید سابقه ورزشی 70 تا 75 ساله داشته باشد که صاحب زنگ شود، افزود: نوخواسته (نوچه)، خواسته (منکر در چرخ)، ساخته، برومند، دلیر، دلیر مرد، دلاور، رادمرد، نوکسوت، پیشکسوت، کهن‌کسوت و کهنه‌سوار رده‌هایی هستند که در این ورزش مطرح است و ورزشکاران به مرور با تلاش به این رتبه‌ها دست پیدا می‌کنند. نوروزی با بیان این که شروع این ورزش با نام خداوند و اشعاری در وصف ائمه معصومین، مولا علی (ع) و اشعار حماسی و مذهبی است، عنوان کرد: اگرچه سند مکتوب و خاصی نیست که نشان دهد چراغ این ورزش در کاشمر از چه سالی روشن شده است، اما بر اساس گفته‌های بزرگان، قدیمی‌ترین گود در روبه‌روی شیر حاجی نظام و به نام حاج میرزا حسین نبوی است. وی گود باستانی قدس ورزنده، تاج، بهدا، ناظمی و... را از دیگر گودهای باستانی قدیمی - امروز بعضی‌هایشان هستند و تعدادی دیگر تخریب شده‌اند- نام برد و گفت: حاج میرزا احمد کلاه، مرتضی لایی نژاد، رسولی، حسینی، صفایی، بهمدی، علی اکبر میرجردوی، محمد قرائی، مشتاقی، پالایی، مدیر، ناظمی و مدیر از جمله بزرگانی هستند که در این گودها به ورزش پهلوانی پرداخته‌اند که تعدادیشان امروز در بین ما نیستند. نوروزی همچنین به تفاوت زورخانه و گودهای قدیم با گودهای امروز اشاره کرد و افزود: زورخانه‌های قدیم سقف‌های شبیه مسجد و گنبدی شکل داشتند. این پژوهشگر با بیان این که زورخانه‌های قدیم غرفه غرفه بودند و غرفه‌ای روبه‌روی درِ ورودی با یک متر بالاتر و روبه‌روی قبله به عنوان سردم بوده که مرشد با نشستن در آن‌جا بر افراد داخل گود و کسانی که از در وارد می‌شدند، تسلط کامل داشت، بیان کرد: در کف گودهای قدیم خاک نرم و کاه می‌ریختند که قبل از ورود به گود آب می‌زدند که حالت فنری پیدا کند تا برای پای ورزشکاران مشکلی پیش نیاید. پلان آخر آغاز و پایان ورزش‌های زورخانه‌ای دعاست که نقطه اوج پهلوانی، عشق و ارادت به ولایت و امامت است و تنها حق، علی، سلطان فتیان عالم و امام شیعه و اولادش است. پارچه سبز در دست یکی از ورزشکاران است که به نشان احترام از درون گود به حضار تعارف می‌کند و نهایتاً این پارچه را یکی از ورزشکاران به احترام مرشد به وی می‌دهد تا برای تمامی حاضران دعا خوانده شود و رو به قبله دعای فرج خوانده می‌شود. حال می‌بینیم خودمان مقصریم. چرا که از جوانمردی و پهلوانی، به جوانان این سرزمین، سال‌هاست تنها مردان آهنینی را نشان می‌دهیم که با بازوهای کلفت و هیکل‌های بزرگ، تنها یک تکه سنگ را بلند می‌کنند و یا یک ماشین قراضه آهنی را به دنبال خود می‌کشند. در حقیقت از روی منش پهلوانی، رفتار جوانمردی و ضرب آهنگ زورخانه‌ای برای جوانان و فرزندانمان الگوسازی نکرده‌ایم. زمانی مرام پهلوانان شهر این بود که پس از ورزش زورخانه، برای نیازمندان آبرومند آیین گلریزان برگزار می‌کردند و اهل محل را برای کمک به یک خانواده نیازمند فرا می‌خواندند. آن زمان پهلوانان شهر چنان درسی به نامردانی که در کوی و برزن با چشم حرام به دنبال ناموس مردم بودند، می‌دادند تا ابدالدهر آویزه گوششان می‌شد. آن زمان مرام، مرام لوتی‌گری و مردانگی بود. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]
-
گوناگون
پربازدیدترینها