واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: راههای افزایش انگیزه
طلاب برای افزایش انگیزه خود باید به عوامل جسمانی و و غیر جسمانی بسیار توجه کنند تا بتوانند وظایف طلبگی خود را به نحو کامل انجام بدهند . الف. عوامل جسمانی (فیزیولوژیک)تنظیم خواب: خواب به موقع، خواب اول شب، خواب به اندازه نیاز و خواب با شکم خالی[1]، و پرهیز از خواب بین الطلوعینرعایت برنامه غذایی: خوراک سالم و حلال، سبزیجات و صیفیجات، خوراکیهای طبیعی، شام سبک، و پرهیز از خوراکیهای مصنوعی و چرب، پرخوری، بدخوری.ورزش: مانند ورزش صبحگاهی، کوه، شنا و ...حجامت یا اهدای خون: که علاوه بر تأمین سلامتی از غلظت خون میکاهد.توجه به فضای محیط: مانند رنگ روشن، نور کافی، درجه حرارت متناسب، بوی مطبوع، زیبایی محیط، گل و گیاه و فضای سبز و ...رعایت بهداشت فردی، نظافت بدن و لباس و محیطرعایت نظم و آراستگی فردی و محیط پیرامون و پرهیز از شلختگیتأمین آسایش جسمانی (پرهیز از پوشیدن جوراب یا لباس تنگ، فشار ادرار، بد بودن محل نشستن، و...)اقدام برای درمان بیماریها و حفظ سلامت از جمله عفونت چشم که مستقیما موجب خواب آلودگی و کسالت است.ب. عوامل غیر جسمی و غیرمادیایمان به خدا و ارتباطات معنوی مانند دعا، استغفار، توسل و صدقه و ...دعا و درخواست طراوت روحی از خدای متعال[2]افزایش ایمان به رسالت طلبگی و روشن ساختن هدف از طریق مطالعه کتبی که در باره حوزه و طلبگی نوشته شده، ارتباط با اساتید و مباحثه[3]توجه به رسالت سنگین و وظیفه جهانی طلبگی.معاشرت با انسانهای سرزنده، نشیط و موفق.ارتباطات اجتماعی و همصحبتی با دیگران.تفریح و استفاده از لذائذ حلال.[4]استقبال از برنامههای رقابتی.[5]حضور در جمع و فعالیتهای جمعی و طراحی برنامههای گروهی. الرفیق ثم الطریق.نظر به فراورده تولیدی[6]استحکام عمل[7]پرهیز از معاشرت با انسانهای سست و بیرمق. (افسرده دل افسرده کند انجمنی را)پرهیز از گناهپرهیز از عزلت و انزوا و گوشهگیری[8]شناخت ظرفیت جسمی و روحی خود و عدم مقایسه خود با دیگرانتلاش برای کسب مهارتهای طلبگیشرکت مستمر در برنامههای اخلاقی و مجالس ذکرمطالعه سرگذشت بزرگانمشاوره مستمر در برنامهها و بیان حالات روحی برای مشاورانپیگیری مستمر برنامه درسی و پرهیز از انباشته شدن تکالیف و عقب افتادن مباحثهپرهیز از برنامههای بیهوده و سرگرمیهای لغو مانند فیلم، بلوتوث، تماشای فوتبال، اینترنت و ...پرهیز از پرداختن افراطی به فعالیتهای جانبی وقتگیر مانند بسیج، هیأت، ورزش و کارهای اجرایی.------------------------------------------------------------[1]پیامبر اکرم (ص) در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان اهل خود را بیدار نگاه میداشت و آنان را که خواب ربوده بود آب به صورتشان میپاشید. حضرت فاطمه (س) نیز نمیگذاشت در این شب کسی از اهلش بخوابد و علاج میفرمود خواب آنان را به کمی طعام و آنان را برای احیای این شب مهیا میساخت یعنی امر میفرمود که روز را استراحت کنند تا شب خوابشان نبرد. (مفاتیح الجنان، اعمال شب 23 ماه رمضان)[2]مانند دعاهای مأثوری که در صفحات گذشته بدان اشاره شد.[3]امام علی (ع) فرمودند: ما ضعف بدن عما قویت علیه النیه (من لایحضره الفقیه، ج4، ص400) جسم انسان از آنچه بدان نیت قوی تعلق گرفته ناتوان نیست.[4]امام کاظم (ع) میفرمایند: اجتهدوا فی أن یكون زمانكم أربع ساعات ساعة لمناجاة الله و ساعة لأمر المعاش و ساعة لمعاشرة الإخوان و الثقات الذین یعرفونكم عیوبكم و یخلصون لكم فی الباطن و ساعة تخلون فیها للذاتكم فی غیر محرم و بهذه الساعة تقدرون علی الثلاث ساعات (تحفالعقول، ص410)[5]در دین اسلام نیز بدین امر اهتمام نشان داده شده است؛ فاستبقوا الخیرات (بقره: 148 و مائده: 48) سارعوا الی مغفره من ربکم (آل عمران: 133) سابقوا الی مغفره من ربکم (حدید: 21) والسابقون السابقون اولئک المقربون (واقعه: 10 و 11)[6]انسان مخلوق خود را دوست میدارد. وقتی که احساس کنیم که خودمان اثری تولید کردهایم و فعالیتی داشتهایم نشاط بیشتری داریم.[7]هرچه کاری را به صورتی بهتر و کاملتر ارائه کنیم نسبت به آن علاقهمندتر هستیم. در مقابل هرگاه کاری را نیمبند و بدون سلیقه انجام دهیم نسبت به آن رغبت و علاقه کمتری داریم. همچنین باکلاس بودن کار و توجه به وجهه هنری و ذائقه زیبایی شناختی در انگیزه تأثیر دارد.[8]لذا اگر یکی از دوستان ما دچار این عارضه شد لازم است او را رها نکنیم و با برقراری ارتباط بیشتر و حال و احوال صمیمی او را درمان کنیم. کما این که ملاقات انسان مصیبت زده موجب تسلی خاطر و رهایی او از غصه است.منبع : سایت تبلیغی تهیه و تنظیم : گروه حوزه علمیه تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 466]