تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837834420
سرمایه گذاری خارجی در کجا؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: سرمایه گذاری خارجی در کجا؟ تهران - ایرنا - روزنامه دنیای اقتصاد در سرمقاله خود نوشت: هفته گذشته «دنیای اقتصاد» گزارش داد که یک نظرسنجی از 35 سرمایه گذار خارجی نشان داده است که از میان 10 شاخص تشکیل دهنده «فضای کسب و کار»، 9 شاخص از نظر آنها در ایران وضعیت مناسبی ندارند.
این مقاله به قلم فرخ قبادی که روز یکشنبه انتشار یافته می افزاید: پژوهشگرانی که این نظرسنجی را انجام داده اند، نتیجه گرفته اند که برای جذب «سرمایه گذاری های خارجی پایدار» این 9 «گلوگاه» باید از سر راه برداشته شوند. در این رابطه به چند نکته اشاره می کنیم.
1- سال ها است که فعالان اقتصادی کشور ما، به ویژه در حوزه تولید، از وضعیت نابسامان «فضای کسب و کار» در عذاب بوده اند. آنها بارها در همین روزنامه از دشواری های راه اندازی کسب و کار، مجوزهای گوناگون و بی مورد و هزینه زا، قوانین ضد تولید مالیاتی و بیمه های اجتماعی و دیگر چالش های عذاب دهنده ای که تولید کنندگان داخلی با آنها دست به گریبانند، گلایه کرده اند.
اگر گوش شنوایی در کار بود و اگر با بهسازی فضای کسب و کار که از مهم ترین عوامل افزایش بهره وری و کاهش هزینه تمام شده کالاها است، رقابت پذیری بنگاه های داخلی را افزایش داده بودیم، اکنون اقتصاد کشور حال و روز بهتری می داشت.
علاوه بر این، در آن صورت نه تنها صف سرمایه گذاران خارجی برای ورود به کشور ما طولانی تر می شد، بلکه ماهیت سرمایه گذاری آنها در ایران نیز نزدیک تر به آن نوع از سرمایه گذاری هایی می شد که کشور ما سخت به آنها نیازمند است.
2- در دو سال گذشته، به رغم شدت تحریم ها و نیز مشکلات انباشته شده ناشی از بی درایتی ها و سیاست های مصلحت اندیشانه گذشته، دولت گام های مثبتی برداشته که بی تردید مهم ترین آنها توافق هسته ای و چشم انداز روشنی است که به برکت سیاست های منطقی و آشتی جویانه دولت با جهان پدید آمده است. با این همه و به رغم نیت خیر و تلاش دولتمردان، تولید داخلی از تحولات اخیر بهره چندانی نبرده است. در حقیقت و با وجود برخی اظهارنظرها و آمار و ارقام ظاهرا امیدوار کننده، تولید داخلی حال و روز خوبی ندارد.
در حقیقت، اظهارنظرهای متولیان اقتصاد کشور در مورد خروج اقتصاد از رکود، فعالان عرصه تولید را سردرگم کرده است. از دیدگاه آنها اگر اقتصاد کشور از رکود خارج شده، چرا شهرک های صنعتی همچنان سوت و کورند؟ چرا اکثریت بزرگ بنگاه ها خود را در شرایطی نامطمئن و شکننده می بینند و بسیاری از آنها احساس می کنند که بر لب پرتگاه ایستاده اند؟ به نظر می رسد این دو دیدگاه تناقض آمیز ناشی از ابهام ذاتی تعریف «رکود» و امکان تعبیر و تفسیرهای متفاوت از آن باشد.
رکود تعریف رسمی و جامع و مانعی ندارد. منظور کلی از رکود، کاهش فعالیت های اقتصادی طی یک دوره زمانی چند ماهه است. نهادهای رسمی معمولا «کاهش تولید ناخالص داخلی واقعی، طی دو دوره سه ماهه متوالی» را رکود ارزیابی می کنند. با این تعریف، اقتصاد کشور ما در رکود به سر نمی برد؛ زیرا طی 6 ماه اخیر تولید ناخالص داخلی (GDP) کشور ما رشد منفی نداشته است. اما اغلب تحلیلگران و برخی نهادهای پژوهشی معتبر، در تعریف رکود، علاوه بر «GDP» واقعی، عواملی نظیر تغییرات در اشتغال، درآمد واقعی سرانه، تولیدات صنعتی و میزان عمده فروشی و خرده فروشی را نیز در نظر می گیرند. با این نگرش، نمی توان در مورد رکود اقتصادی در ایران حکم قطعی داد.
بحث در مورد انطباق دقیق تعاریف «فنی» با واقعیت های اقتصادی، موردنظر ما نیست و اهمیت چندانی هم برای منظور ما ندارد. کافی است پذیرفته شود که روند کاهشی رشد تولید ناخالص داخلی متوقف شده و اقتصاد رشد آهسته ای را آغاز کرده است، اما در همین حال این واقعیت نیز قابل انکار نیست که بازارها کساد است، موجودی انبارها افزایش یافته، بخش بزرگی از بنگاه های تولیدی دخل و خرج نمی کنند، پرداخت حقوق و دستمزدهایشان با تاخیر صورت می گیرد و از بازپرداخت به موقع اقساط بدهی هایشان به بانک ها، دارایی و تامین اجتماعی ناتوانند. در بسیاری از موارد بدهی های انباشته شده بنگاه ها و جرایم دیرکردی که به این بدهی ها تعلق گرفته چنان سنگین شده که توانایی بازپرداخت آنها بعید می نماید.
3- اکنون که به نظر می رسد پایان تحریم ها نزدیک شده، نقش سیاست های دولت، هم در سرنوشت تولید کنندگان داخلی و هم در هدایت سرمایه گذاری خارجی به حوزه های تاثیرگذار و مطلوب، اهمیتی ویژه دارد. اگر چنان که در ابتدای این نوشته اشاره شد، سرمایه گذاران خارجی شاخص های ده گانه فضای کسب و کار کشور ما را به دقت بررسی کرده و 9 مورد از آنها را «گلوگاه» و بازدارنده تشخیص داده اند، آیا می توان تصور کرد که از شرایط اسف بار تولید کنندگان داخلی بی خبر باشند؟ آیا مخمصه ای که تولید کنندگان داخلی در آن گرفتار شده اند، آینه ای نیست که سرمایه گذاران بالقوه خارجی تصویر آینده خود را در صورتی که وارد عرصه تولید در کشور ما شوند، در آن می بینند؟
خواه با تصمیمات و اقدامات ضربتی و کارساز برای حل مشکلات بنگاه های تولیدی و خواه با اصلاح سریع قانون ورشکستگی و یکسره کردن کار بنگاه های گرفتار، باید تصویری را که سرمایه گذاران خارجی در آن «آینه» می بینند، اصلاح کرد. در همین حال باید هرچه سریع تر و بی آنکه قانون بهبود فضای کسب و کار را در چاه ویل دیوانسالاری پیچ در پیچ گرفتار کرد، فضایی مساعد برای فعالیت های تولیدی و اشتغال زا پدید آورد تا تولید، در مقایسه با فعالیت های «سوداگرانه» یا صرفا فروش کالا، برای سرمایه گذاران خارجی اندکی جذاب تر شود.
4- اگر این اقدامات صورت نگیرد و در بر همین پاشنه بچرخد، معجزاتی که از «سیل» سرمایه های خارجی در اذهان برخی از مسوولان شکل گرفته، ممکن است به کابوسی بدل شود که بعضی کشورها پیش تر عواقب آن را تجربه کرده اند. بی تردید، چه اقدامات یاد شده صورت گیرد و چه نگیرد، سرمایه گذاری در بخش های نفت و گاز (که از تیررس فضای کسب و کار داخلی دور ترند) و معدود حوزه های دیگر صورت خواهد گرفت. بی تردید سرمایه گذاری های خارجی در این حوزه ها بر درآمدهای آتی کشور خواهند افزود و باید از آنها استقبال کرد.
اما این سرمایه گذاری ها در درمان معضلات متعدد اقتصاد کشور ما کار چندانی از پیش نخواهند برد. نه اشتغال کشور را به میزان قابل توجهی بالا خواهند برد و نه بر صادرات غیرنفتی ما تاثیر جدی خواهند گذاشت. از سوی دیگر، امکانات کم نظیر کشور ما می تواند زمینه ای برای ورود سرمایه های خارجی به عرصه هایی باشد که اقتصاد کشور را به راستی متحول کند. سرمایه گذاری های مستقیم خارجی (FDI) که با ورود فناوری پیشرفته، شیوه های نوین مدیریت و شبکه بازارهای صادراتی شرکت های «میهمان» همراه خواهد بود، همان چیزی است که باید زمینه اش را فراهم ساخت. تجربه کشورهایی نظیر چین، کره جنوبی، تایوان و... در مورد پیامدهای این نوع سرمایه گذاری به اندازه کافی گویا است. البته جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی به تمهیداتی نیاز دارد که به برخی از آنها اشاره شد.
اما اگر این تمهیدات صورت نگیرد، برطرف شدن تحریم ها و اشتیاق مسوولان به جذب هر نوع سرمایه گذاری خارجی، به ورود سرمایه های سوداگرانه ای منجر خواهد شد که تنها منافع سرمایه گذاران «میهمان» را به دنبال خواهد داشت. این نوع سرمایه ها که عمدتا در معاملات مقطعی و کوتاه مدت و به انگیزه کسب سودهای سریع به کار انداخته می شوند، با ظاهر شدن نخستین نشانه های «آسمان ابری» در اقتصاد کشور و با همان سرعتی که آمده اند، می گریزند و پشت سر خود جز خسارت و افسوس چیزی برای کشور «میزبان» باقی نمی گذارند. این واقعیت نیز در برخی کشورها به تجربه درآمده که «بحران اقتصادهای آسیایی» دهه 90 میلادی نمونه ای از آنها است.
حیف است که از فرصتی که پدید آمده استفاده معقول صورت نگیرد. حیف است که دست به کار نشویم و با کاهش چالش ها و برطرف ساختن موانع گوناگونی که بر سر راه سرمایه گذاری های تولیدی وجود دارند، سرمایه های خارجی را به سمت فعالیت های مولد، اشتغال زا و پایدار هدایت نکنیم. چه بسا که با ایجاد فضایی مساعد برای کسب و کارهای تولیدی، نه تنها سرمایه های خارجی به مسیر مطلوب هدایت شوند، بلکه تولید کنندگان داخلی نیز شگفتی ساز شوند.
* منبع: روزنامه دنیای اقتصاد
** اول ** 1337
11/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها