تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867628129
نیشتر صنایع بر تن زخمی محیط زیست
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نیشتر صنایع بر تن زخمی محیط زیست تهران- ایرنا- روزنامه اطلاعات در صفحه گزارش نوشت: اگر خودروسازان در برابر ترافیک و پیشامدهای رانندگی و هوای شهر و رهگذران پیاده و محیط زیست و آب و خاک مسئولیتی ندارند، پس در برابر چه مسئولند؟
در این گزارش که روز یکشنبه یازدهم مرداد 1394 هجری خورشیدی به قلم ع - درویشی منتشر شده است، می خوانیم: راننده خودرو سواری مدل بالا، در این هوای تفته تابستان پایتخت، شیشه ها را بالا داده است و از هوایی که کولر ماشین، سرد و سیستم پیشرفته ای آن را تصفیه کرده است، تنفس می کند؛ اما همین خودروهای مدل بالا با ویراژ دادن و صدای موتور درآوردن و سیستم های تهویه مطبوع خود و سوخت زیادی که به مصرف می رسانند- حتی بنزین سوپر- هوای پایتخت را بیش از پیش می آلایند و این آلودگی به شش های کودکان و رهگذرانی می رود که به هزار دلیل-دوست ندارند خودرو داشته باشند و یا دارند، اما در سفرهای درون شهری از آن خود استفاده کنند. حال پرسش این است که -به کنار از حقوقی که از درختان و هوا و پرندگان و زیست محیط شهری لگدمال می شود- پاسخگوی حقوق پامال شده شهروندان پیاده پایتخت نشین کیست؟
خودروسازان نه در برابر خیابان هایی که آن ها را سرریز از خودرو و پرترافیک کرده اند، احساس مسئولیت می کنند و نه در مقابل تصادف هایی که از بی کیفتیِ خودروهای تولید خود به وجود می آورند و نه در قبال هوای تنفسی رهگذران پیاده که با دود تولیدات خود، شش های آنان را بیمار می سازند و گوششان را کم شنوا و قلبشان را آسیب پذیر! در کنار این ها محیط زیست و آب و خاک پاک را هم از پساب تولید خودروها آسیب می بیند.
اگر خوروسازان در برابر ترافیک و پیشامدهای رانندگی و هوای شهر و رهگذران پیاده و محیط زیست و آب و خاک مسئولیتی ندارند، پس در برابر چه مسئولند؟
خوروسازان نه در آغاز تولیدات خود، حضور مسئولی دارند و نه در فرایند تولید، و نه پس از آن که خودرو از دور خارج می شود و می میرد و روانه گورستان می شود و یا لاشه زنگاریش، روی دست طبیعت می ماند!
اینک صنعت خوروسازی با آن که آب زیادی مصرف می کند و پساب ها و آزبست و پسماند رنگ و سم و دیگر آلاینده ها را روانه هوا و خاک و آب و محیط زیست می سازد، خودروهای کم کیفیتی دست مشتری یان می دهد که از بخت بد، ناچارند تن به خرید خودروهای تولید داخل بدهند.
بی کیفیتی خودروها، زمانی بیشتر آشکار شده است که خـودروهای خارجی دارای کیفیت استاندارد «یورو» وارد بازار ایران شده و آن را در اختیار گرفته است. اینک مردم با 30 میلیون تومان پیش پرداخت و 30 میلیون تومان قسط، در بازه زمانی 36 ماه، به خرید خودروهای شاسی بلند رو آورده اند.
اگر طبیعت زبان داشت
محمــود مرادپور-کارشناش شیمی در باره رنگ ها که در همه بخش های صنعت خودروسازی از شمار اسکلت، بدنه، لوازم تکمیلی، تزیینی، مونتاژ و فوم کاربرد دارد، می گوید: این ها آلاینده های زیادی به شکل گاز، ذرات، پسماند جامد و پساب از خود به جا می گذارد که سبب آلودگی هوا، آب و خاک می شود. همه رنگ هایی که در خودروسازی به کار می رود، پیامد سرطان زایی هم دارند.
دورریز آب های شست وشو در فرایند تولید خودرو، پساب های سمی است که دارای روغن و چربی و رنگ دانه، فسفات، سیانور، کروم، سرب، آرسنیک و جیوه است؛ به این ها بیفزایید بشکه های دورریختنی مواد و فیلترهای لجنی رنگ را که روانه طبیعت بی زبان می شود. به راستی اگر طبیعت زبان داشت، فریادناله اش چند «دی سی بل» بود؟
فرار از مسئولیت ها
هرکس در قبال فرزند خود مسئول است و در برابر جامعه و محیط، پاسخگو. در جهان، سازمان هایی که پای مردم را به طبیعت باز می کنند، برای علفی که زیر پای گردشگران خشک می شود، حساب پس می دهند. برای نمونه، سازمان های گردشگری آمریکا هر سال، نزدیک به یک میلیارد دلار برای بهبود آب های آلوده شده و طبیعت آسیب دیده هزینه می کند.
در این مورد از زبان پورانه میرزایی کارشناس ارشد محیط زیست بخوانید: حقیقت این است که همه صاحبان صنایع باید در قبال آسیب های زیستی در محیطی که خود در آن زندگی می کنند، احساس مسئولیت داشته باشند. ولی متاسفانه صنایع کشور، با بی خیالی، تولیدات(فرزندان) خود را در جامعه رها می کند، بی آن که در این رابطه مسئولیتی برای خود متصور شود.
پساب های خروجی بسیاری از صنایع، قلیایی است و تصفیه نکردن یا تصفیه بد آن، مشکلات بیشتری بر دوش زخمی محیط زیست، بار خواهد کرد. از بیش از 10 گروه صنایع (غذایی، نساجی، چرم، سلولز، صنایع فلز و غیر فلز، شیمیایی، دارویی، برق، کشاورزی و ماشین سازی)، شمار قابل توجهی در کاشان سرگرم تولیدند که اگر پایشی انجام نگیرد، این شهرستان از گوشه آب، خاک، هوا، اکوسیستم زنده و سلامت مردم، آسیب پذیر است. برای پیشگیری نیز باید شناخت درستی از صنایع و تولیدات آن داشت و میزان آلاینده های سرطان زا و سمی مورد بازبینی قرار گیرد. پیامدهای یک مواد سرطان زا، تنها گریبان انسان را نمی گیرد، بلکه با روانه شدن در دل طبیعت، محیط زیست را هم سرطانی می کند.
پایانِ بازیافتِ آغاز نشده!
سرنوشت صنعت بازیافت کشور که قرار بود، به یاری محیط زیست بیاید، فراموش شده است. در این زمینه، هر از گاهی، گام هایی برداشته می شود، ولی به سبب نبود بودجه، از حرکت باز می ماند.
با کمی کنکاش می توان پی برد که چرا تا کنون، میلیون ها خودرویی که هر سال در پهنه گیتی تولید می شود (فقط در چین 22 میلیون دستگاه!)، جهان را برنداشته است، زیرا هر سال میلیون ها خودرو گردآوری و بازیافت می شود، و گرنه اینک باید مردم پیاده جهان، به جای زمین، روی آهن پاره ها راه می رفتند!
پورانه میرزایی می گوید: برآوردها نشان می دهد که امکان تبدیل 85 درصد از وزن کل خودروهای فرسوده، به قطعات خودروهای نو وجود دارد! بازیافتی که در کشورهای پیشرفته انجام می گیرد، افزون بر ایجاد موقعیت کاری های نو، نزدیک به نیمی از آهن مورد نیاز صنایع ذوب آهن را نیز تامین می کند؛ که در کنار همه این مزایا، روشی منطقی برای کمک به حفظ سلامت محیط زیست است. اینک در امریکا، 7 هزار مرکز بازیافت خودروهای فرسوده وجود دارد که از مهم ترین منابع تامین مواد اولیه برای صنایع فولادسازی است؛ افزون بر این، آلودگی هوا و آب برآمده از تهیه مواد اولیه از سنگ آهن را هم ندارد.
- خانم میرزایی! آیا ابزارهای بازیافت خودرو در ایران فراهم است؟
- بازیافت سبب می شود که هم مواد تجدیدناپذیر کمتری مصرف شود و هم محیط زیست آسیب کمتری ببیند و هم بهای خودرو پایین بیاید؛ ولی اگر قرار باشد چنین برنامه ای در کشور اجرا شود، باید خودروهایی با قابلیت بازیافت تا 85 درصد طراحی شود! برخی باور ندارند که به زحمتش می ارزد، ولی باید گفت که رقم نهایی، نشانگر با صرفه بودن صنعت بازیافت است. گرچه صنعت بازیافت خودرو نیز آلایندگی دارد، اما روی هم رفته از هیچ بهتر است و تهی از سودمندی نیست و با برنامه ریزی علمی و اجرای دقیق، کار سودمندی خواهد بود؛ با توجه به این که فلزات و مواد کاربردی در تولید خودرو کمیاب اند و گران و استخراج و تولید و بازیافت آن ها به صنعت، شکوفایی و به طبیعت، پژمردگی ارزانی می دارد، مانند آلومینیم، فولاد، سنگ آهن، زغال سنگ، آب. نیکل، مس، نقره و سرب، پلاستیک، چدن، لاستیک، روی، مس، منیزیم، چسب، رنگ، شیشه، منسوجات و مایعات صنعتی و سوختی.
هوا پس است!
هوای زمین رو به گرمترشدن گذاشته است. در برخی کشورها گاهی هوا چنان گرم می شود که ناچار می شوند، موتور آنها را خاموش وکارخانه های خودروسازی را به طور موقت، تعطیل کنند. هنگامی که هوای کافی برای تنفس وجود نداشته باشد، نمی توان کار کرد و به زندگی روزانگی خود ادامه داد؛ و امروز هوا از آلایندها بدجور پس است!
میرزایی در این باره معتقد است: باور بیاوریم که بهترین و مدل بالاترین خودروها نیز گازهایی از خود بیرون می دهند که نیشتری بر تن هوای زخمی شهر است. هر سال سخن از آلودگی هوای کلان شهرها، همزمان با موسم پاییز و پدیده وارونگی هوا داغ می شود و تبدیل به گزاره ای بنیادی و داغ که رسانه ها هر روز پاییز به آن می پردازند.
در این میان، کارشناسان فنی از سبب های گوناگون ایجاد آلودگی هوا سخن می گویند که در همه آن ها، پیشانی روسیاه و دوده گرفته خودروها بیش از هر چهره دیگری به چشم می خورد.
* خانم میرزایی! به راستی 70 درصد آلودگی هوای تهران از لوله اگزوز خودروها بیرون می آید؟
- اینک بیش از 2 میلیون دستگاه خودرو که باید در گورستان و یا بازار اوراقی ها تا ابد خوابیده باشند و یا پرس و بازیافت شوند، خیابان های شهر را تبدیل به پارکینگی بزرگ کرده اند و گاز زیادی می دهند و سوخت زیادی میسوزانند و ناله کنان، به سختی راه می روند و تصادف به وجود می آورند و دود به خورد زندگان می دهند. محمود مرادپور نیز می گوید: نقش پررنگ خودروهای فرسوده در آلودگی هوا بسیار چشمگیر است، ولی کسی نمی بیند. این خودروها به سبب مصرف چندبرابر سوخت، نسبت به دیگر خودروها، سهم زیادی در آلودگی هوای تنفسی مردم دارند. برخی کارشناسان پا از این فراتر می گذارند و سهم این خودروها در آلودگی هوا را تا چند ده برابرِ دیگر خودروها می دانند.
در حقیقت هر سال 400هزار دستگاه خودرو باید از چرخه ترابری شهری خارج شود؛ و در این راه، سازوکارها را می توانند خودِ خودروسازان فراهم آورند؛ البته اگر مسئولیت خودرو از تولد تا مرگ را به دوش بگیرند!
اهمیت بازیافت
یک شمع در حبابی بی هوا خاموش می شود و خودروها نیز اکسیژن خورند. آلایندگی خودروها حتی پس از مرگ آنها نیز دست از سر محیط زیست بر نمی دارد و با انواع پسماند، آب و خاک را می آلایند. خودروهای فرسوده ای که در فضاهای آزاد اوراقی ها نگهداری می شود، باران لایه هایش را فرو می ریزد و به خاک نشت می دهد و یا روانه آب های سطحی جاری می سازد.
محـمود مـــرادپور، در این باره می گوید: بازیافت خودروهای فرسوده و نگرانی های زیست محیطی آن به اندازه ای است که بر پایه پیمان نامه های کشورهای اتحادیه اروپایی، همه کارخانه های خودروسازی آن قلمرو، ملزم به گرد آوری و بازیافت خودروهای فرسوده تولیدی خود هستند. آن ها برای جلوگیری از آلودگی بیشتر محیط زیست، همه خودروهای تولیدی در کشورهای عضو را از طراحی قابل بازیافت، برخوردار کرده اند.
خودروهای سوخت سبز
طبیعت زرد، خانه تاریک، لوله آب خالی، اتاق سرد و تلفن قطع! با این وضعیت، همه مردم به این درک رسیده اند که با مصرف کلان انرژی، ادامه زندگی کنونی، شدنی نیست.
از این رو مردم به سبزکردن سقف خانه ها پرداخته اند. سقف های سبز خانه ها نه تنها جایگاهی جالب برای استراحت و تفریح ساکنان به شمار می رود، بلکه با ذخیره کردن آب باران و عایق کاری سقف، در آب و انرژی صرفه جویی می‌شود. در سقف سرسبز و درختکاری شده و دارای پنجره ساختمان آکادمی علوم کالیفرنیا، بیشتر آب باران، گردآوری و در مخزن های پلاستیکی ذخیره می شود. با همین فناوری سبز، درون ساختمان این آکادمی، در تابستان ها خنک و در زمستان ها گرم است.
دولت ها نیز به استفاده بیشتر از انرژی خورشیدی، باد و موج دریا (با ژنراتور انرژی موج) روی آورده اند.کارخانه های خودروسازی در کشورهایی مانند آمریکا نیز در پیِ تولید خودروهایی پاک و طبیعت دوست هستند. خودروسازان آمریکا برآنند تا با تغییر ساختار و سیستم خودروها، بنزین و اکسیژن کمتری مصرف شود.
در این راستا خودروهای هیبریدی و الکتریکی، جایگاه ویژه ای دارند.سازمان های مردم نهاد نیز برای تشویق کشورها در جنبش اند. کمیکار Cheme-car یک مسابقه به میزیانی انجمن مهندسان شیمی آمریکا است که هر سال در رشته مهندسی شیمی، در 2 بخش طراحی پوستر و پژوهش برگزار می شود و در آن، فقط خودروهای بدون باتری برنددار شرکت داده می شوند که نیروی پیش رانه آن ها یک ماده شیمیاییِ دوستدار محیط زیست است.ساخت خودروهای دوستدار محیط زیست، با پدیده اتومبیل های هیبریدی مطرح شد که به گونه ای در کاهش آلودگی هوا نقش دارد.
سپس برای کاهش سوخت های فسیلی، خودروهای سلول خورشیدی به میدان آمد که اندکی بزرگ و سنگین و وابسته به حضور نور خورشید است. اینک با الهام از نیروی گاز تحت فشار (ماننــد خودرو هــای گازسوز)، ایده خــودروهای سوخت سبز مطرح است که هم در دســتـرس است و هــم بی زیان برای زیست محیط.
سوخــت ســـبز موجب می شود که آلودگــی های زیست محیطی برآمده از مصرف سوخت های فسیلی کاهش یابد و هم مشکل تجدیدناپذیر بودن منابع سوخت فسیلی را نداشته باشد.
محمود مرادپور در این مورد می گوید: می شود از این پس، زباله ها را نه سوزاند و نه به خاک سپرد و نه در طبیعت رها ساخت. معماران هوادار محیط زیست با استفاده از فناوری های سبز، به ساخت ساختمان هایی پرداخته اند که در ساختارش به جای مصالح ساختمانی، زباله های پلاستیکی و لاستیک های کهنه به کار رفته است. آنان این فناوری را به آفریقا نیز برده اند و به کمک معماران آن جا، مدرسه هایی استوار از مصالح زباله ساخته اند.
آشتی با طبیعت
مرادپور می افزاید: استانداردهای زیست محیطی و آشتی با طبیعت، هم به سود صنعت گران است و هم مردم. دیرزمانی است که در بسیاری از کشورهای جهان، آموزش به دست اندرکاران صنعت از مسیر رسانه ها برای پیشگیری از ویرانی بیشتر محیط زیست آغاز شده است و دیگر این که پیشرفت و توسعه، بی عنایت به بنیان های تولید سبز، پایدار نخواهد بود و دیری نمی پاید که صنعت و محیطزیست را همزمان با هم به مغاک فرو خواهد کشید. در سال 1980 میلادی نام توسعه پایدار برای نخست بار در گزارش سازمان جهانی حفاظت از منابع طبیعی (IUCN) آمد. این سازمان در گزارش خود با نام «استراتژی حفظ منابع طبیعی» این واژه را برای توصیف وضعیتی به کار برد که می توان هم پیشرفت اقتصادی داشت و هم آسیبی به طبیعت نزد و در همه جا با طبیعت به سازش رسید.
- آقای مهندس! آیا ما این استانداردها را رعایت می کنیم؟
- یکی از مهم ترین رویدادهای جهانی، نشست توسعه پایدار(WSSD) است. در این نشست، پیمان نامههایی در زمینه توسعه پایدار از سوی شرکت کنندگان مهر و امضا شده است تا با نیالودن آب، دسترسی افراد محروم به آب آشامیدنی میسر شود و ایــن کار مــگر با کم کردن استفاده از مواد شیمیایی شدنی نیست. از هر 5 انسان روی زمین، غذای اصلی یک نفر از روی ناچاری فقط ماهی است، ولی ماهیانی که از سوی ناوگان های ماهیگیری و به شیوه صنعتی در اقیانوس ودریاها صید می شود، هرگز جایگزین نمی شوند؛ و این آینده تاریکی برای انسانهای محروم ساحل نشین و نیز آبزیان رقم خواهد زد. در حالی که در گذشته، بومیان با صید روزانه و غیر صنعتی خود، زندگی سازشکارانه ای با دریاها و اقیانوس ها و آبزیان داشته اند.
*منبع : روزنامه اطلاعات
**گروه اطلاع رسانی**1893**9131
11/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها