محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802968488
جولان شبح شایعه در فضای مه آلود
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: جولان شبح شایعه در فضای مه آلود تهران- ایرنا- روزنامه ابتکار در صفحه جامعه و شهروند نوشت: طوفان به راه افتاده است. مثل برق همه جا را در می نوردد. شهرها را پشت سر می گذارد. طوفانی از شایعات و اخبار کذب با چنان وسعت و سرعتی که حتی می تواند آرامش یک کشور را برهم زند. شایعات در هر کشوری وجود دارد و تقریبا به قشر خاصی مربوط نمی شود.
در گزارشی که در شماره روز چهارشنبه هفتم مرداد 1394 خورشیدی به قلم سمیرا نوری انتشار یافته، می خوانیم: خبرهایی غیر واقعی یا کمتر واقعی که به دنبال دهان به دهان چرخیدن و بازگو شدن های پیاپی اعتباری کاذب برای خود پیدا می کنند. «گردن آل پورت» در کتاب روان شناسی شایعه در این باره می گوید: «به نظر می رسد که دو شرط اهمیت و ابهام در انتقال شایعه، قانون اصلی شایعه را توضیح دهد. بدین معنا که فرمول حدت و شدت شایعه را می توان به این صورت تعریف کرد: میزان رواج شایعه تقریبا برابر است با حاصل ضرب اهمیت در ابهام موضوع مطروحه در آن شایعه.»
شایعه سازی در حاشیه واضح نگفتن ها
شرط اهمیت همانطور که از نامش پیداست، بیانگر میزان حساسیت برانگیز بودن موضوعی نزد مردم است. قطعا در مورد این مساله خبرهایی که به مرگ و زندگی مردم مربوط است، از اهمیت ویژه ای برخوردار می شود. مثل اخبار کذب پزشکی و شایعاتی نظیر رواج یک بیماری در کشور. شهروندان در این گونه موارد به دلیل ترس از خطر احتمالی هم که شده اقدام به نشر هر چه بیشتر غیر واقعیات می کنند. نشر شایعاتی چون شیوع وبا در خوزستان و وجود ابولا در آذربایجان شرقی از این دست هستند. از بحث اهمیت که بگذریم به شرط دیگر انتقال شایعات یعنی ابهام می رسیم. حال سوالی مطرح می شود این است که چه چیز باعث می شود که افراد در مورد اخبار دچار ابهام باشند؟ فربد فدایی، روانپزشک، در این خصوص می گوید: «اگر در مورد مسائل مورد توجه مردم اخبار صحیح و بدون تناقض و کامل به اطلاع برسد، به اصطلاح شفافیت خبری وجود داشته باشد شایعه رنگ می بازد. در غیر این صورت مردم جاهای خالی خبری را با ذهنیات و استنباط های خود پر می کنند و اینگونه است که شایعه رنگ می گیرد.» امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس، نیز در این باره می گوید: «شایعه سازی در حاشیه واضح نگفتن ها و عدم اعتمادها ایجاد می شود وقتی در یک جامعه فرهنگ به موقع گفتن ها از سوی مراجع وجود داشته باشد و پنهان کاری آماری و خبری نباشد شایعه معنایی ندارد، اعتماد و آزادی بیان مرگ شایعه را رقم می زند.»
سوءاستفاده افراد سودجو
سردرگمی و درست عمل نکردن رسانه ها می تواند بر گسترش شایعات و زودباوری شهروندان دامن بزند. بروز شایعات در فضای غیر شفاف و مه آلود می تواند فاجعه بیافریند و موجبات جولان افراد سودجو را فراهم کند. فریب مردم و جهت دهی به افکار عمومی به سمت و سوی دلخواه عده ای از جمله سوءاستفاده هایی است که از زودباوری افراد یک جامعه می شود. مثل شایعاتی که از غیر بهداشتی بودن محصولات یک شرکت غذایی خبر می دهد و بالواقع در پس آن اندیشه ای جز به در کردن رقیب از میدان وجود ندارد یا شایعاتی که وزن سیاسی زیادی دارند. خطر و آسیب این اخبار فقط به این میزان خلاصه نمی شود. گاهی این دست اخبار کذب که درباره زندگی افراد مشهور منتشر می شود، ممکن است پایه های یک زندگی را ویران کند. نگرانی از بابت خطرات وجود شایعات در جامعه به حدی رسیده است که حتی چند سایت با عنوان شایعه راه اندازی شده است و در آن ها بر دروغ بودن بعضی اخبار تاکید می شود.
توده ها؛ مستعد زودباوری
رواج شایعات پدیده جدیدی نیست. وجود ضرب المثل هایی چون “یک کلاغ، چهل کلاغ” و “شنیدن کی بود مانند دیدن” حکایت زیستن دیرینه این پدیده در جامعه ما دارد. در این دنیای بزرگ توقع دیدن همه امور از کسی نمی رود ولی وجود زودباوری از دردی خبر می دهد که از درون جامعه را می خورد و استخوان های تفکر و تعقل را می شکند. گوستاو لوبون در مقاله “توده ها زودباور و تلقین پذیرند” می گوید: «تلقین و زودباوری در صورت بروز میان تجمعی از انسان ها به شدت مسری و واگیردار است... هر قدر هم بخواهیم یک توده را بی طرف تصور کنیم باز هم آن توده غالبا زمینه مساعدی برای پذیرش تلقین دارد. کوچک ترین تلقینی که در یک جمع بیان شود، در مدتی کوتاه به ذهن همه حاضران منتقل می شود و جهت احساس ها را تعیین می کند. سپس مانند یک نظریه ثابت و قبول شده نزد همه کسانی که مورد تلقین قرار گرفته اند، به مرحله اجرا می رسد... تمام توهمات دسته جمعی که در تاریخ مکرر پیش آمده است و معمولا علامت های کلاسیک اصالت را نیز به همراه دارد هم به همین ترتیب شکل گرفته اند. هنگامی که افرادی در توده قرار می گیرند، چه عالم و چه عامی در مشاهدات خود به یک اندازه ناتوانند.»
هیجان طلبی
بدیهی است که هر چقدر افراد با گرفتاری های بیشتری دست و پنجه نرم کنند، چه از نظر فکری و صرف انرژی و چه صرف وقت جهت تحقیق و افزایش آگاهی کم می آورند. شاید همین گرفتاری ها و دچار بودن به روزمرگی زمینه زودباوری را هر چه بیشتر فراهم می کند. نظیر انتشار عکسی از نورافکنی بر برج ایفل به سه رنگ سبز و سفید و قرمز که گفته می شد، کشور فرانسه به دلیل توافق هسته ای وین، دست به چنین اقدامی زده است ولی معلوم شد که پرچم مورد نظر، پرچم کشور مکزیک بود یا شایعه دیده شدن نماد شرکت پپسی بر سطح ماه. زودباوری می تواند پاسخی به هیجانات و آرزوهای ما باشد. قطعا ما حرف هایی را بیشتر باور می کنیم که با آرزوها و عقایدمان سازگاری و هم خوانی بیشتری دارد. مثل جملاتی که در شبکه های اجتماعی از زبان نویسندگان و شاعران دست به دست می شود. نسبت دادن این جملات به اهل علم و ادب، آن را باورپذیرتر می کند.
راحت طلبی در باور دروغ ها
وجود زودباوری در جامعه پرده از واقعیتی دردناک برمی دارد. اینکه باور کردن بسیار راحت تر از تحقیق و جستجوست. چرا با وجود فراوانی رسانه ها، باید با این حجم شایعات در جامعه ای روبرو باشیم؟ آیا دلیلی جز درست کار نکردن رسانه ها وجود دارد؟ البته مسلم است که انتقادها تنها متوجه رسانه ها نیست. در جامعه ای زندگی می کنیم که افراد با وجود دسترسی به انواع نشریات و خبرگزاری ها، زحمت یک جستجوی چند دقیقه ای در اینترنت به خود نمی دهند. این زود قانع شدن و به اطمینان رسیدن جامعه ای را در سراشیبی سقوط می اندازد که دست اندازها و تپه های آگاهی اش نابود شده است. مرهم این درد چیست؟ آیا مرهمی جز اطلاع رسانی صحیح و کارکرد درست رسانه ها و فرهنگ سازی جهت تحقیق و در جستجوی آگاهی بودن هست؟
*منبع: روزنامه ابتکار
**گروه اطلاع رسانی**9165**9131
07/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها