پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1849241388
شور عکاسی را درآورده‌ایم + عکس
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
شور عکاسی را درآورده‌ایم + عکس کوین کارتر 22 سال پیش یک تصمیم گرفت و یک سال بعد تاوان آن را داد. او از هواپیمای امدادرسان سازمان ملل پیاده شد و پا بر سرزمین قحطی‌زده سودان گذاشت؛ سرزمینی که مردمش در سال 1993 برای زنده ماندن می‌جنگیدند.
کوین در یکی از روزهای مارس آن سال رودرروی سرنوشت سازترین لحظه زندگی اش ایستاد؛ جایی که مرگ دور اندام دخترکی سیاه و پوست به استخوان چسبیده در پرواز بود و از بوی این مرگ عن قریب، لاشخوری به هوس افتاده بود. لاشخور در کمین بود و دخترک به جان آمده از گرسنگی، به نشانه تسلیم زانو زد و کوین فریم به فریم از این صحنه عکاسی کرد و شاید حتی از روح نامرئی به پرواز درآمده سوژه اش. نیویورک تایمز در همان ماه این عکس را منتشر کرد و چشم جهانیان را به سمت سرزمین قحطی زده سودان چرخاند و چند ماه بعد جایزه مهم پولیتزر به کوین تقدیم شد؛ به پاس شکار لحظه ها. اما او هیچ وقت خودش را نبخشید . مشکل کوین با خودش بود؛ چراکه در روزی که قدرت داشت بی تفاوت از کنار یک زندگی گذشت، حسی که عاقبت به خودکشی اش منجر شد. حسی که بخش عمده آن از فشار افکار عمومی ناشی می شد، بویژه از مقاله نشریه سنت پترزبورگ تایمز که گرچه به کنایه، کوین را به علت موقعیت شناسی اش ستود، ولی او را لاشخور آن صحنه نیز نامید؛ همچو همزاد آن لاشخور سیاه آفریقایی.
قصه کوین سال هاست تمام شده، اما داستان عکس هایی که اخلاق را به چالش می کشد تازه آغاز شده، عکس هایی که عکاسان آن حتما مثل کوین حرفه ای نیستند بلکه مردم کوچه و بازارند که به لطف پیشرفت فناوری با فشار یک دکمه، صحنه ها را ثبت می کنند. دختران دانشجویی که زمستان پارسال در دریاچه یخ زده شورابیل جان باختند طعمه همین دوربین ها شدند که اگر آن آدم دوربین به دست، دستی می جنباند و از خیر عکاسی و فیلمبرداری می گذشت، شاید قربانیان زنده می ماندند. اما با وجود این تجربیات تلخ، تب عکاسی هنوز در جامعه ما تند است و اگر تا دیروز آدم های زنده یا در حال مرگ را سوژه می کرد، در ورژنی جدید روی اجساد زوم کرده است. عکس های چند دانشجوی پزشکی با اجساد تشریح شده و تکه پاره چند روزی است در شبکه های اجتماعی جزو پربازدیدهاست؛ یک مشت عکس مشمئزکننده از اجساد تغییر رنگ داده و در جنگ با فرآیند تجزیه، خشک شده، کج و کوله، سیاه. دیگر شورش درآمده، بعضی از ما برای دیده شدن دست به چه کارها که نمی زنیم. بعضی از ما چقدر افراط می کنیم، حتما می خواهیم متمایز باشیم و کاری خارق عادت بکنیم یا به همه بگوییم ما آدم های مهمی هستیم، نترسیم، دل و جگر داریم . ولی راه را چه بد می رویم و چقدر معنی هر شهروند، یک گزارشگر را غلط می فهمیم. بسیاری از سوژه هایی که ما ثبتش می کنیم آن سوی مرز اخلاق است که خیلی از ما راحت این مرز را می شکنیم، بعضی از ما چقدر خوب شور هر چیزی را درمی آوریم. مریم خباز - جامعه
دوشنبه 5 مرداد 1394 ساعت 09:18
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-