تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 10 تیر 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):هرگاه انسان چهل ساله شود و خوبيش بيشتر از بديش نشود، شيطان بر پيشانى او بوسه ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

اتاق فرار

خرید ووچر پرفکت مانی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

سرور اختصاصی ایران

تور دبی

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

پیچ و مهره

طراحی کاتالوگ فوری

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

Future Innovate Tech

آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت

پی جو مشاغل برتر شیراز

قیمت فرش

آموزش کیک پزی در تهران

لوله بازکنی تهران

کاشت پای مصنوعی

میز جلو مبلی

پراپ رابین سود

هتل 5 ستاره شیراز

آراد برندینگ

رنگ استخری

سایبان ماشین

قالیشویی در تهران

مبل استیل

بهترین وکیل تهران

شرکت حسابداری

نظرسنجی انتخابات 1403

استعداد تحلیلی

کی شاپ

خرید دانه قهوه

دانلود رمان

وکیل کرج

آمپول بیوتین بپانتین

پرس برک

بهترین پکیج کنکور

خرید تیشرت مردانه

خرید نشادر

خرید یخچال خارجی

وکیل تبریز

اجاره سند

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید سی پی ارزان

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1802961074




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

روشنفکران پوپولیست


واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
روشنفکران پوپولیست
اکنون باید مدعیان روشنفکری توضیح دهند که چگونه می‌خواهند با این تناقض کنار بیایند؟ بالاخره مراجعه به آرای لبو فروشان و راننده تاکسی‌ها پوپولیسم است یا نشاط سیاسی و ارتقای درک و فهم جامعه؟

خبرگزاری فارس: روشنفکران پوپولیست



به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس روزنامه «جوان» در یادداشتی به قلم «رحیم زیادعلی» نوشت:
در ادبیات رایج سیاسی گرچه روشنفکر به کسی اطلاق می‌شود که درک واقع‌بینانه‌ای از جامعه خود دارد و تلاش می‌کند با رویکرد اصلاح‌گرایانه درصدد رفع معضلات و مشکلات جامعه برآید، اما این اصطلاح مانند بسیاری مفاهیم دیگر در همان تعریف تئوری باقی مانده و مدعیان در عمل به سمت و سویی می‌روند که فرسنگ‌ها با این تعریف فاصله دارد. 
اینان برخلاف رویه معمول، خود را درون سیاست تعریف می‌کنند، تعلقات حزبی و گروهی پیدا می‌کنند، گاهی با توده همراه می‌شوند(گرایش به پوپولیسم) و گاهی از آن دور می‌شوند و با اصحاب قدرت و ثروت پیوندی استوار ایجاد می‌کنند. انحراف از اهداف اصلاح‌گرایانه از همین جا آغاز می‌شود اما برای جماعتی که همواره در قاموس آنها هدف وسیله را توجیه می‌کند، این انحراف هم چندان موضوعیت ندارد!
داستان هسته‌ای و نحوه مواجهه با آن از سوی این جماعت مصداق روشنی از این قبیل تناقضات آشکار در نظر و عمل است. اکنون که نتیجه 12 سال مناقشه هسته‌ای غرب با ایران بر سر این مسئله ( فارغ از کیفیت و محتوای آن ) به سرانجامی نزدیک می‌شود، درون جامعه ایران با هر فکر و گرایشی نمی‌توان کسی یافت که مخالف فعالیت هسته‌ای ایران باشد اما از یاد نبریم در همین سال‌ها بودند افرادی در اردوگاه به اصطلاح اصلاح‌طلبی که (از قضا بعضاً دانش آموخته فیزیک هسته‌ای هم بودند) صنعت هسته‌ای را به «چاه‌ویلی» تشبیه می‌کردند که آبی از آن برای مردم ایران در نمی‌آید. احمد شیرزاد، نماینده مشارکتی مجلس ششم که در آن سال‌ها ایران را به 19 سال دروغگویی درباره فعالیت‌های هسته‌ای خود متهم کرد، چندی پیش در میزگردی با موضوع 10 سال مذاکره هسته‌ای در دانشگاه تهران، با بیان اینکه از این چاه (صنعت هسته‌ای) آبی درنمی‌آید، مگر اینکه برای برخی افراد نانی درآید، افزود: از سال 82 تاکنون دریغ از یک لیوان آب برای کشور. 
صادق زیباکلام نیز که معمولاً خود را متخصص در همه حوزه‌های مربوط و نامربوط می‌داند، در این میزگرد با بیان اینکه من زمانی در یک جا گفتم هسته‌ای چه گلی به سر ملت زده است و فقط به خاطر این مسئله برایمان پرونده درست شد، می‌افزاید: فعالیت‌های هسته‌ای دست کم از سال 82 به این سو خیلی شیره گلوسوزی برای مملکت نبوده است، نه از نظر پیشرفت علمی خیلی خبری بوده و نه از لحاظ اقتصادی و چه بسا به ضرر ما بوده است. 
اظهارات این چهره‌های اصلاح‌طلب در حالی مطرح می‌شود که اکنون گروه‌های مختلف اصلاح‌طلبی مدعی هستند مذاکرات هسته‌ای دولت برای استیفای حقوق ملت ایران و کم کردن فشار تحریم‌ها همزمان با حفظ اقتدار علمی ایران دنبال می‌شود. البته تناقض‌های توأم با تحقیر ملی از سوی این به اصطلاح روشنفکران که از قضا برخی از آنها سابقه مشاورت در دولت یازدهم را هم دارند، به این ختم نمی‌شود. چنانکه محمود سریع‌القلم چندی پیش در مقاله‌ای با زیر سؤال بردن عقل و شعور مردم مدعی شد مخالفت با غرب در جامعه ما کمتر ریشه‌های فکری دارد بلکه بیشتر جنبه‌های روحی و روانی دارد. او در جایی دیگر پوپولیسم را ویژگی برجسته در ایران معرفی کرده و با بیان اینکه تربیت عقلی در خانوادهای ایرانی بسیار ضعیف است، گفته بود: صدا و سیما، می‌رود از یک لبوفروش می‌پرسد نظر شما درباره برنامه هسته‌ای چیست؟یا یک راننده تاکسی که از 5 صبح تا 12 شب باید در این خیابان‌ها بدود، سر چهارراه از او می‌پرسند که نظر شما درباره برنامه هسته‌ای چیست؟ او چه دانشی دارد که یک واکنش منطقی به این سؤال بدهد. 
حال اگر این دیدگاه‌های به اصطلاح روشنفکرانه جناب سریع‌القلم را در کنار پیشنهاد اخیر عباس عبدی، عضو سابق مشارکت که چندی پیش خواستار به رفراندوم گذاشتن توافق وین (جمع‌بندی مذاکرات ) شده بود، قرار بدهیم، عمق این تناقضات روشنفکرانه بیشتر آشکار می‌شود. 
عباس عبدی دلیل پیشنهاد خود را تلویحاً در بی‌خاصیت دانستن تصمیمات دو نهاد برجسته قانونی یعنی شورای عالی امنیت ملی و مجلس شورای اسلامی در رد یا تأیید توافق می‌داند؟!
او می‌گوید: تصویب یا رد شورای عالی امنیت ملی، عملاً فاقد معنای مشخص است، زیرا این توافق براساس مدیریت اصلی‌ترین اعضای این شورا به دست آمده است و تصویب شورا، نوعی تأیید عملکرد خودش است. ضمن آنکه مذاکرات شورا درباره آن غیرعلنی و پشت درهای بسته و بدون اطلاع مردم از کم‌وکیف ماجرا است، از این رو تصویب آن دستاوردی سیاسی ندارد. مجلس نیز به دو دلیل نمی‌تواند وارد این دستور شود، یا اگر هم وارد شود مفید نیست؛ اول اینکه مجلس فعلی بازتاب واقعی آنچه در عرصه جامعه می‌گذرد نیست(!) و به دلیل مسائلی که برای آن پیش آمده از وجاهت و اعتباری که مناسب با اتخاذ تصمیم در این موضوع و تأیید و رد آن باشد برخوردار نیست. ولی مهم‌تر از آن اینکه توافق مذکور یک بسته است و نمی‌توان بخشی را پذیرفت و بخشی را نپذیرفت. 
او البته در کنار این توجیهات ضد خرد جمعی به دلیل دیگری نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: با رفراندوم درباره توافق هسته‌ای شور و نشاطی جدی در میان جامعه ایران رخ خواهد داد زیرا می‌توان به صورت آزاد درباره جزئیات این توافق در مطبوعات و صداوسیما بحث کرد و با آن موافقت یا مخالفت کرد. اثر آن نیز در نشاط سیاسی جامعه و ارتقای درک و فهم سیاسی جامعه زیاد است، ضمن آنکه در صورت تصویب اعتبار توافق را نزد جامعه جهانی بیش از پیش می‌کند. 
به عبارت دیگر عباس عبدی از پیشنهادی دفاع می‌کند و آن را باعث نشاط سیاسی جامعه می‌داند، که پیش از این دکتر سریع القلم آن را عین پوپولیسم می‌دانست. اکنون باید مدعیان روشنفکری توضیح دهند که چگونه می‌خواهند با این تناقض کنار بیایند؟ بالاخره مراجعه به آرای لبو فروشان و راننده تاکسی‌ها پوپولیسم است یا نشاط سیاسی و ارتقای درک و فهم جامعه؟
 انتهای پیام/ز

94/05/05 - 05:25





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن