واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: الجزیره گزارش داد: سناریوهای احتمالی حماس در روابط منطقهای آینده/ بازگشت به خط مقاومت در دستور کار
شاخصهای کنونی حاکی از آن است که علیرغم برخی ادعاهای رسانهای، حماس با شدت پیشین در خط مقاومت باقی خواهد ماند و با وجود گزینههای دیگر، این گزینه را انتخاب خواهد کرد.
به گزارش نامه نیوز، علیرغم اینکه حماس هیچ گاه از خط مقاومت خارج نشده اما اولویتهای این جنبش و به تبع آن سیاست خارجیاش در قبال برخی از کشورهای منطقه از جمله ایران تغییراتی داشته است. وبگاه خبری «الجزیره» در گزارشی به برخی چرخشهای حماس و دلایل آن و نیز گزینههای پیش روی این جنبش پرداخت.
دوران نزدیک شدن حماس و ایران
مشخص بود که انقلاب ایران با مشی ضد اسرائیلی بارزترین متحد مقاومت فلسطین شود. «یاسر عرفات» رئیس سابق تشکیلات خودگردان فلسطین اولین رهبری بود که پس از انقلاب اسلامی به تهران سفر کرد. دعوت برای مقاومت و آزادسازی فلسطین بخشی از هویت سازمانهای جمهوری اسلامی ایران بود.
به صورت کلی نزدیکی میان ایران و حماس را میتوان در سه دلیل خلاصه کرد:
اول: بُعد ایدئولوژی سیاست منطقهای ایران که مبتنی بر مقاومت به عنوان بهترین راه برای آزادسازی فلسطین است. این بعد ایدئولوژیک در سخن و عمل حماس در زمان نزدیکی به ایران بسیار آشکار بود به نحوی که میتوان گفت در پیش گرفتن یک مشی ایدئولوژیک مقاومتی مشترک توسط ایران و حماس آنها را به یک متحد طبیعی تبدیل کرده بود.
دوم: مخالف بودن هر دو طرف یعنی حماس و ایران با به رسمیت شناختن اسرائیل توسط سازمان آزادیبخش فلسطین «ساف» و برگشت آن از تصمیم آزادسازی کل فلسطین. اینچنین بود که موضع مخالف ایران با این موضع ساف و حمایت عربی از آن و نیز موضع مخالف حماس با آزادسازی تنها بخشی از فلسطین و عدم دست کشیدن از اراضی اشغالی 1948، ایران و حماس را در خانه متحدان قرار داد.
سوم: حمایت ایران از مقاومت در انتفاضههای فلسطین و نیز جنگ هایی که بر غزه تحمیل شد و نیز یاری حماس در انتخابات سال 2006 آنهم در زمانی که کشورهای عربی و غربی تلاش میکردند جلوی این پیروزی دموکراتیک حماس را بگیرند و آن را از صحنه سیاسی خارج کنند زیرا حماس با موضع مطلوب اعراب و محافل بینالمللی یعنی به رسمیت شناختن اسرائیل همراه نبود.
این چنین شد که حمایت ایران از حماس ، آن را به جنبشی تبدیل کرد که این امکان را برایش به وجود آورد که در برابر فشارهای داخلی، منطقهای و بینالمللی مقاومت کند و به ایران به عنوان یک متحد دائمی که همیشه میتوان بر آن تکیه کرد، بنگرد.
دوران فاصله میان آنها
در آغاز تحرکات موسوم به «بهار عربی» حماس تحت فشارهای سیاسی و اقتصادی به خاطر جنگ اسرائیل (2008-2009) و نیز محاصره غزه از سال 2007 بود. علیرغم کمکهای ایران و متحدانش به این جنبش، تنشهای سیاسی در اراضی فلسطینی تاثیر بالغی بر موضع مقاومت گذاشت.میتوان گفت که دوران انتقالی در مصر (به قدرت رسیدن محمد مرسی) و ماههای اول بحران سوریه، دوران انتقالی تحول در مواضع حماس از زمان تحرکات موسوم به بهار عربی بود.
صعود اخوان المسلمین در مصر نوعی اطمینان را برای حماس به وجود آورد و با تشدید بحران سوریه گزینه های حماس با سرعت بی سابقهای محدود شد و رهبران آن باید گزینه های خود را مشخص میکردند و از آنجایی که مصر با حضور مرسی برای حماس گزینه بهتری نسبت به ایران و متحدان بود مقامات این جنبش از سوریه (به عنوان متحد محکم ایران در منطقه) خارج شدند.
سناریوهای احتمالی آینده حماس
اول: بازگشت حماس با شدت پیشین به آغوش مقاومت. شاخصهایی وجود دارد که حاکی از آن است که حماس این گزینه را انتخاب خواهد کرد. حماس از موضع غیردوستانه خود با نظام سوریه بازگشته و درخواست آمریکا برای مداخله نظامی علیه نظام سوریه را رد کرده است. گروهی از حماس به ریاست «محمد نصر» به تهران آمد و هدف حماس تقویت روابط خواهد بود.
دوم: ادامه برخی اقدامات حماس برای جایگزینی بازیگرهای دیگری در منطقه خلیج فارس به جای ایران و متحدان آن. واضح است که این کشورها (حاشیه خلیج فارس) فلسفه مقاومت و یا موضع مقاومتی در قبال مسأله فلسطین را ندارند و حماس در صورت انتخاب این گزینه از مقاومت دور خواهد شد و در گردونه مذاکرات قبلی با فتح وارد خواهد شد.
سوم: ادامه نوسان حماس میان دو گزینه قبلی. در این صورت فشارهای منطقهای و داخلی علیه حماس افزایش خواهد یافت. رهبران حماس به خوبی میدانند که ادامه این وضعیت ممکن نیست و مقاومت محاصره شده به حمایت نیاز دارد تا از یک طرف بتواند مشی مقاومتی خود را ادامه دهد و از سوی دیگر بتواند نوار غزه محاصره شده را بدون انتفاضه داخلی اداره کند.
منبع: فارس
۰۴ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۲:۵۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]