تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868346485
کودکان قربانیان اصلی دعواهای زناشویی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: کودکان قربانیان اصلی دعواهای زناشویی تهران- ایرنا- روزنامه آرمان در صفحه گزارش اجتماعی نوشت:گفت وگو در زندگی زناشویی اهمیت زیادی دارد و تقریبا تمام روانشناسان و مشاوران خانواده معتقدند اگر زوج های جوان برای مسائلی که در زندگی مشترک با آن برخورد می کنند با هم صحبت نکنند مشکلات کوچک تبدیل به بحران های عمیق می شود و دیگر هیچ کس نمی تواند آن را حل کند.
این گزارش که در روز شنبه سوم مرداد 1394 هجری خورشیدی به قلم صباالسادات حسینی انتشار یافته می افزاید: بلند حرف زدنی که کم کم به فریاد و نعره تبدیل شده و در نهایت به کتک کاری و درگیری فیزیکی ختم می شود، برای بچه هایی که در اختلافات خانوادگی بزرگ شده اند هر چقدر هم که تکراری باشد اما باز هم یعنی استرس و پنهان شدن در گوشه ای خلوت و اشک ریختن. بچه هایی که در خانواده های پر تلاطم و مشکل داری که در آن پدر و مادر با هم اختلاف دارند بزرگ می شوند، صرف نظر از اینکه این بگو مگوها در نهایت به طلاق ختم شود یا نشود، جدایی والدین را از اضطراب از دست دادن یکی از والدین و نگرانی از دعوا و کتک کاری هایی که به زحمت دو طرف از آن سالم بیرون می آیند ترجیح می دهند. اینها در اختلاف رشد می کنند، با تحقیر بزرگ می شوند و در میان فحش و بد و بیراه قد می کشند؛ حتی اگر خودشان هیچ وقت کتک نخورده یا فحش و ناسزا نشنیده باشند اما با هر دعوا و درگیری این کودکان در حقیقت اولین افرادی هستند که آسیب می بینند.
گفت وگو در زندگی زناشویی اهمیت زیادی دارد و تقریبا تمام روانشناسان و مشاوران خانواده معتقدند اگر زوج های جوان برای مسائلی که در زندگی مشترک با آن برخورد می کنند با هم صحبت نکنند مشکلات کوچک تبدیل به بحران های عمیق می شود و دیگر هیچ کس نمی تواند آن را حل کند. این درحالی است که در سال های اخیر مدام درباره کاهش میانگین گفت وگو در خانواده های ایرانی هشدار داده شده است. سوم خرداد سال جاری حسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: «تکنولوژی حس صمیمت را انتقال نمی دهد و این شاید بدترین اتفاقی است که در محیط خانواده می افتد. خانواده ها در یک فضای کوچک به شدت از هم فاصله گرفته اند و این فاصله را می توان در نتایج یک پژوهش مشاهده کرد که نشان می دهد میانگین زمان گفت وگو در خانواده های ایرانی 15 دقیقه است. در چنین خانواده ای چگونه می توان امیدوار بود اعضای خانواده احساس عاطفی و جامعه پذیری را تجربه کنند.» به جز این مشکل که در بسیاری از خانواده ها ساعت ها میان اعضای خانواده با سکوت می گذرد، مشکل حادتری هم هست و آن دعوا به جای گفت وگو است که از طرفی روان زوج ها را سوهان می کشد و از طرف دیگر، تاثیر مخرب انکارناپذیری بر شخصیت اجتماعی و روانی کودکان دارد.
فقط کافی بود یکی از ما کوتاه بیاید...
به تازگی از همسرش جدا شده ولی هنوز هم باور نمی کند این اتفاق افتاده باشد. می گوید عاشقانه یکدیگر را دوست داشته اند اما اختلاف نظرهای زیادی وجود داشته است. حامد مرد جوانی که بغض راه گلویش را گرفته در گفت وگو با «آرمان» ادامه می دهد: اوایل بحث های ساده سر مسائل پیش پاافتاده مانند ریخت وپاش و شلختگی من یا کارهای خانه پیش می آمد که به نظر هر دوی ما طبیعی بود اما به مرور عادت کردیم سر هر مساله ای با هم بگومگو کنیم و آنقدر بحث کنیم تا یکی از دو طرف بی خیال شده و میدان جنگ را ترک کند که اغلب این اتفاق به سختی می افتاد. او می گوید: خاطرم هست یک بار مقابل خانواده همسرم با هم بحثمان شد و با اینکه با وساطت آنها این دعوا تمام شد ما عادت کردیم بعد از آن جلوی دیگران هم دعوا کنیم. حامد با تاسف سرش را تکان می دهد و می گوید: فقط کافی بود یکی از ما کمی در جواب دادن کوتاه بیاید. به خدا مشکل حادی با هم نداشتیم.
زوج ها از بگومگو بپرهیزند
یک روانشناس و مشاور خانواده در مورد تاثیر دعواها و بگومگو های زوجین در طلاق عاطفی و رسمی به «آرمان» می گوید: گفت وگو انواع مختلفی دارد ولی اساس آن بر تبادل نظر بین دو طرف استوار است درحالی که در بگومگو هیچ تبادل نظری صورت نمی گیرد و دو طرف فقط می خواهند حرف خودشان را به کرسی بنشانند. حسین صدر ادامه می دهد: درحالی که گفت وگو برای تداوم زندگی مشترک لازم و حیاتی است زوجین باید تلاش کنند تا جای ممکن از بگومگو بپرهیزند. او در پاسخ به اینکه آیا سکوت یکی از طرفین باعث تسلط طرف مقابل و رفتار خشونت آمیز بیشتر او نمی شود، می گوید: به هیچ وجه! زوجین باید بدانند رابطه با همسر با همه روابط اجتماعی دیگرشان مانند ارتباط با دوستان یا حتی پدر و مادر تفاوت دارد و اینجا از خودگذشتگی معنای دیگری پیدا می کند. صدر توضیح می دهد: روابط زناشویی چون بر اساس عشق و تفاهم بنا نهاده شده است سکوت یکی از طرفین و کوتاه آمدن او از منافعش به نفع طرف مقابل برای او ضرری ندارد زیرا اینجا منافع هر دو طرف مشترک است؛ یعنی وقتی همسر شما اعصاب آسوده و روحیه بالایی برای ادامه زندگی داشته باشد، این ناخودآگاه به شما هم تسری پیدا می کند. صدر عنوان می کند: هر زوجی که با هم ازدواج می کنند در لحظه شروع رابطه انگار یک نهال را در باغچه خانه خود می کارند. این نهال نیازمند مراقبت و نگهداری است و البته تا رسیدن به میوه و نتیجه زمان نیاز دارد. هیچ کس انتظار ندارد به محض اینکه نهالی را کاشت به جای آن یک درخت کهنسال و بزرگ ببیند و رابطه زناشویی هم باید با گذشت، محبت و مراقبت هر دو نفر بعد از سال ها بارور شود.
تازه وقتی جدا شدند معنی آرامش را فهمیدم
18 سال سن دارد اما شبیه 30 ساله هاست. در جمع و مقابل دیگران سعی دارد بگوید حالش خوب است و اتفاقا خیلی هم شاد و اجتماعی به نظر می رسد اما کافی است چند ساعت او را به حال خودش رها کنی تا ببینی چطور ساعت های طولانی در خودش فرو رفته و به یک نقطه خیره می شود. امیر به «آرمان» می گوید: از عنوان بچه طلاق متنفرم؛ انگار فرقی با بچه سرراهی ندارد؛ یک دنیا ترحم و البته شک و تردید در این کلمه نهفته است. با وجود اینکه چهار سال است که پدر و مادرش رسما از هم جدا شده اند با این وجود سال ها یعنی از زمانی که امیر به یاد دارد با هم درگیر بوده اند. او می گوید: تازه وقتی جدا شدند، معنی آرامش را فهمیدم. پدر و مادر من اگر به عنوان دو غریبه در خیابان با هم برخورد می کردند حتما با هم گلاویز می شدند و من همیشه برایم این سوال وجود داشت که وقتی دو نفر تا این حد با هم مشکل دارند که کمترین رفتار طرف مقابل برایشان غیرقابل تحمل است چرا باید کنار هم زندگی کنند. امیر می گوید: قرص اعصاب در ابتدای جوانی ارمغان یک عمر زندگی در دعوا و بگومگوست.یک مشاور خانواده در پاسخ به اینکه آیا زندگی با یکی از والدین و تحت عنوان فرزند طلاق برای کودک بهتر از زندگی در محیطی پرتلاطم و دعوا که در آن پدر و مادر همواره با هم درگیرند نیست، به «آرمان» می گوید: با تمام زشتی که طلاق دارد و تلاشی که همه باید به کار ببندند که زوجین به اینجا نرسند اما در برخی موارد عرف و حتی شرع این امر نکوهیده را جایز دانسته و یکی از آنها همین مورد است. علی تفرشی می گوید: برای رشد و تربیت کودک هیچ چیز مهم تر از محیط آرام و امن نیست ولی وقتی والدین اختلافات حاد و ریشه دار دارند یا اینکه اختلافات سطحی است اما طرفین مهارت کنترل آن را ندارند این شرایط برای کودکان بسیار بد و خطرناک است. این روانشناس عنوان می کند: وقتی زوجی برای طلاق به ما رجوع می کند همه تلاش ما بر این است که با ریشه یابی اختلافات آنها را حل کنیم اما وقتی دو طرف تمایلی به این کار ندارند نباید دیگران قربانی این خودخواهی شوند. کودکانی که در محیط های پر استرس بزرگ شده و شاهد دائمی دعواهای پدر و مادرشان هستند قطعا در آینده انسان های سالمی نخواهند بود.
*منبع: روزنامه آرمان
**گروه اطلاع رسانی**1893**9131
03/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها