واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
از فروش «برندهای معروف» تا توزیع «بُن نان» نگاهی به حضور مراکز خرید در تهران + عکس این روزها در تهران مراکز خرید لوکس و بزرگ در مکان هایی ساخته می شوند که محله های گران قیمتی نیستند.
روایت ما از یکی از این فروشگاههای بزرگ در دل محله نظام آباد را بخوانید:
چندسالی است که در پایتخت مراکز خرید زیادی قد علم کرده اند. فروشگاه هایی بزرگ که برندهای خارجی را در اختیار شما قرار داده و می توانید از شکلات گرفته تا لوازم خانگی خود را بدون هیچ نگرانی از معروف ترین و گران ترین برند های خارجی تهیه کنید اما مشکل اینجاست که این برندهای اصلی چندان ارزان هم نیستند و برای بسیاری از مردم خرید از این فروشگاه ها گران تمام می شود. فروشگاه های لوکس در محله های ارزان نشین! تا اینجای ماجرا مشکل چندانی وجود ندارد. فروشگاه هایی تاسیس شده تا پولدارهای شهر بتوانند راحت تر پول های خود را خرج کنند؛ اما از آنجایی که ساخت این فروشگاه های بزرگ نیازمند فضای زیادی است، صاحبان این فروشگاه ها مناطق ارزان شهر را برای ساخت فروشگاه های خود انتخاب می کنند. مناطقی که مردم آن منطقه سنخیت چندانی با این فروشگاه ها ندارند. اینجا محله نظام آباد؛ مجتمع تجاری عظیمی ساخته شده که یک سالی بیشتر از راه اندازی اش نمی گذرد. فروشگاهی بزرگ در قلب بافت فرسوده تهران که در آن متراژ بسیاری از خانه ها و زمین ها به ۷۰ متر هم نمی رسد. وقتی وارد فروشگاه می شوم از همان ابتدای ورود یاد آلیس می افتم وقتی با باز کردن یک در وارد سرزمین عجایب شد! دنیای درون مجتمع تیراژه دنیایی متفاوت از بیرون است. دنیایی لوکس، گران و زیبا. آدم های درون این دنیا هم با آدم های بیرون از آن متفاوت اند. مانتویی که چند روز پیش دیده بودم اینجا مشابه آن به ۵ برابر قیمت فروخته می شود. برایم سوال می شود که چرا چنین مجتمعی اینجا و بدون توجه به بافت اقتصادی و فرهنگی منطقه تاسیس می شود. جواب سوالم را از حمید فروشنده یکی از مغازه ها می گیرم: «خیلی ساده است. این منطقه در مسیر بزرگراه امام علی است و افراد خیلی راحت می توانند به اینجا تردد کنند. مردم این منطقه شاید مشتری اصلی ما نباشند ولی قطعا دسترسی به این نقطه از شمال و جنوب شهر بسیار مناسب است.» مشتری این فروشگاه اهالی محله نیستند! وقتی از او درباره قیمت ها و خرید های خودش می پرسم ادامه می دهد: «من خودم هر موقع در طبقات این ساختمان جابه جا می شویم و به رقم ها و برندهایی که روی کیف، کفش های این پاساژ خورده، نگاه می کنم، با خنده از کنارشان عبور می کنم قطعا من برای خرید یک پیراهن ساده ۳۰۰ هزار تومان پول نمی دهم ولی اینجا قیمت لباس کمتر از این نیست؛ شاید لباس های بسیار گران تر از این هم شما دیده باشید ولی به نظرم مردم این منطقه نمی توانند برای مثال کیف یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومانی یا ساعت دو میلیونی خریداری کنند. این قیمت ها برای این فروشگاه نه تنها گران نیست بلکه خیلی هم عادی و مناسب است!»
به نظر می رسد اگر هم گذر ساکنان این منطقه به این مرکز تجاری بیفتد، باید تنها به نگاهی و لبخندی بسنده کنند و از کنار آن عبور کنند. قیمت ها و برند ها را که نگاه می کنم به نظر می رسد داخل فروشگاه جای ما نیست. بیرون فروشگاه با یکی از اهالی محله صحبت می کنم. به نظر می رسد اهالی دل خوشی از این فروشگاه ندارند: «رفت و آمد آدم های متمول در کنار مردمی که قدرت خرید چندانی ندارند، مبدا بسیاری از مشکلات شده است البته الان برای اینکه بخواهیم بگوییم اثرات فرهنگی مخرب داشته، زود است؛ چراکه کمتر از یک سال از تاسیس این فروشگاه می گذرد. شاید سال ها باید بگذرد تا این مشکلات خود را نشان بدهند.» ده متر آن طرف تر «بُن نان» توزیع می شود اگر از عرض کم خیابان مدنی عبور کنید، آن سمت خیابان مسجد بنی فاطمه قرار دارد. مسجدی ساده و نقلی که سال هاست موسسه خیریه اش از جهیزیه نوعروسان تا نان افراد کم درآمد این محله را تامین می کند. شاید در نگاه اول عجیب به نظر برسد؛ اما هشت برخی طوری به نهشان گره خورده که حتی توان تامین نان شب شان را هم ندارند. از اینجاست که مسئولان خیریه مجبور شده اند تا برای برخی از خانواده های نیازمند کارت هایی با عنوان «بن نان» صادر کند. این بن ها هر هفته یا دو هفته یک بار به این خانواده ها اعطا می شود تا بتوانند از نانوایی های همان محله خرید کنند.
یکی از کسبه می گوید این مسجد حدود ۱۸خانواده ای که حتی توان خرید نان را هم ندارند، پوشش می دهد. همین چند وقت پیش هم برخی سایت ها نوشتند که در این محله ۲۸۰ بن نان توزیع شده است. مسجد بنی فاطمه برای کارهای خیرش از هیچ ارگان دولتی و غیردولتی کمک نمی گیرد. «جاریان» مسئول خیریه مسجد می گوید تمام بودجه ما از کمک های مردمی تامین می شود. برای جمع آوری کمک های مردمی هم صندوق هایی مخصوص دارند که مردم در پر کردن آن سهیم هستند. هرکس هم به شکلی این کار خیرش را انجام می دهد. یکی نذر نان می کند؛ یکی دیگر توزیع گوشت را نذر کرده و دیگری نذر برنج. برخی هم لوازم خانه می آورند برای تهیه جهیزیه خانواده های نیازمند.
از مسجد بیرون می آیم و چشمم به همان مرکز خرید رویایی می خورد. قدم زنان از کنار مسجد عبور کرده و به این فکر می کنم که اعضای آن ۱۸ خانواده نیازمند محله وقتی از کنار این مرکز خرید عبور می کنند چه حسی دارند؟ (مهر)
 
جمعه 26 تیر 1394 ساعت 11:11
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]