تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868479479
آموزه‌های آیین جوانمردی برای ورزش مدرن
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
آموزه‌های آیین جوانمردی برای ورزش مدرن شما حتماً با اصطلاح اخلاق ورزشی آشنا هستید. بسیاری از بزرگترها در برابر کمکی که به آنها می‌کنید یا درقبال رفتار پسندیده شما، ممکن است پاسخ دهند: «قربان اخلاق ورزشیت» یا مثلاً بگویند: «فدای اخلاق ورزشکاریت بشم.»
اخلاق ورزشی تعبیری است که عده ای با اندیشه ای قدیمی تر درباره چیستی ورزش، درقبال رفتارهای نیکوی دیگران به کار می برند. رفتارهای نیکویی که بیشتر در مواجهه با دیگری رخ می دهد، مثلا شامل کمک کردن به یک ناتوان یا احترام گذاشتن به فردی دیگر می شود. اخلاق ورزشی نوعی مرام نشان دادن، به شخص دیگر است. معرفت به خرج دادن در رابطه با دیگر آدم ها و اساساً جامعه. در فرهنگ ایرانی این تعبیر به طور قطع ریشه در سال ها پیش دارد. زمانی که آیین جوانمردی و عیاری در زورخانه ها نطفه می بست. همنشینی عرفان اسلامی به عنوان اصلی ترین و همه گیرترین فکر و اخلاق در میان مردمان فرهیخته، با یک امر کاملاً مادی و فیزیکی به نام ورزش حکمتی، اخلاقی و مرامی مشخص را به وجود آورده بود که شیوه ای مطلوب از زندگی را سبب می شد. ورزش حکیمانه شده بود و حکمت فیزیکی و متجسم در شمایل پهلوان. این ترکیب اتفاقاً عرفان و عارف را از خطر گوشه گیری، غیر اجتماعی بودن و انحصار در خودمحوری افیون زا بیرون آورد و ورزش را از یک امر جسمی صرف و فرهنگی گاه لمپنی صاحب اخلاق و مرام خاص خود کرد. شاید بتوان این را خصوصیت ورزش دانست که با عقاید و باورها ترکیب می شود و به آنها شدت و قدرت می بخشد. اصولاً ورزش به خاطر خودسازی ای که در ذات خود دارد، باورهای مثبت و سازنده را تقویت می کند. انسان نمی تواند ورزش کند و گوشه گیر باشد، نمی تواند ورزش کند و بی تفاوت و بی روح باشد، بنابراین ورزش باورهای سازنده و جمعی انسان را تحریک می کند. ورزش حکیمانه ورزش های زورخانه ای، فعالیتی بیشتر از مبارزه و رقابت بوده اند. با این که این ورزش ها بیشتر در جمع شکل می گیرند و آیین اجرایی شان تکمیل می شود، اما فردی هم هستند و با گفته ها و جملاتی حکیمانه و ناظر بر اخلاق عملی هم همراه می شوند و خلاصه نسبت به باورهای ورزشکار خنثی نیستند. به این معنا باور و عقایدی در آن ورزش وجود دارد که کسی که به آن ورزش می پرداخت، با این باورها هم همراه و همدل می شد. مجموعه این خصوصیات و ریشه های فرهنگی و اعتقادی ورزش های سنتی، ورزشکاران را به خرده فرهنگی خاص خود تبدیل کرد؛ خرده فرهنگی با الگو، اخلاق، آیین و اهداف خاص خود؛ خرده فرهنگی نزدیک به مردم اما ایده آل شده و مثالی، پشتیبان آنها و مورد حمایت آنها. در نقاط مختلفی از تاریخ، پهلوانان، جوانمردان و عیاران نقش سیاسی هم داشتند، با شرایط موجود همدست یا مخالف می شدند و کارکرد سیاسی هم پیدا می کردند که گاه موافق حاکمیت و گاه مخالف آن بود. اما ورزش در نوع جدیدتر مبتنی بر رقابت دو نفر با هم است، علاقه به ورزش هایی مثل ژیمناستیک یا هنرهای رزمی ـ نمایشی، کمتر از همیشه شده است، کمتر ورزشی هست که بر اساس یک رویارویی یا مبارزه شکل نگیرد، ورزش های محبوب اغلب ورزش هایی هستند که رقابت در آنها حاد، مستقیم و رویارو رخ می دهد. البته در قدیم هم ورزش هایی مبتنی بر رقابت مستقیم و رویارو مثل کشتی، شمشیرزنی و ورزش های کهن و آیینی آسیای شرقی وجود داشته است، اما آنها در حاشیه یک تربیت و پرورش فردی، روانی و شخصیتی در چارچوب یک فرهنگ دینی یا حکمتی معنوی ساخته می شدند، به همین دلیل مبارزه در آنها صرفاً برای مبارزه نبوده است. ورزش مدرن و آموزه های سنت اما در ورزش امروز مبارزه برای مبارزه است و بس. در این شرایط اخلاق ورزشی بیشتر همان تلاش برای پیروزشدن و شکست طرف مقابل است. در دنیای مدرن ورزش ساختاری پیچیده پیدا کرده، بزرگ تر و ثروتمند تر شده و بیشتر از فرهنگ و دین و هنرهای نمایشی و فیزیکال، بر قواعد بازار سرگرمی اتکا دارد. ورزش به شبکه های تلویزیونی پاگذاشته و از بسته های پرطرفدار و مشتری جمع کن رسانه هاست، ورزش جزئی از جهان تبلیغات، کالا و مصرف شده است پس اگر سرگرم نکند، می میرد به همین دلیل سرگرمی جای حکمت را گرفته است. مبارزه ای که به هیجان نیاورد و بیشتر از تکنیک و زیبایی بر رقابت و خشونت و جذابیت های دیگر سرگرمی متکی نباشد، محکوم به حذف و فناست و حتی ممکن است از رقابت های تخصصی المپیک بیرون انداخته شود. ورزش اقتصادی و خودبنیاد شده است، برای همین هم دیگر از آن اخلاق ورزشی خبری نیست. به همین دلیل هم این ترکیب بیشتر بر زبان قدیمی تر ها و مردمی که با سنت آشنایی و همدلی دارند جاری می شود، نه همه. ورزش همواره با پرورش و خودسازی همراه است. حتی ورزشکار حرفه ای که در درون بازار سرگرمی مشهور می شود هم دورانی را به خودسازی بدن و ورزیده شدن گذرانده است. پروریدن یک بعدی، بدون در نظر گرفتن ریشه های پرورش یافتن و اتفاقاً نفوذ ندادن رشد و استقامت و خودسازی بدنی به سایر امور روحی و روانی یکی از دلایل تهی شدن ورزش از اخلاق ورزشی است. آنچه می توان از آیین جوانمردی و ورزش های سنتی آموخت این مهم است که آنها شخصیت، روان و فکر خود را هم با بدن پرورش می دادند و ورزش یک امر همه جانبه و همه شمول بود. اندیشه سهراب شکیب
سه شنبه 23 تیر 1394 ساعت 03:46
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 68]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها