تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804942943
نتفا فریمن آیا سیاست های آمریکا نسبت به کوبا تغییر کرده است؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نتفا فریمن
آیا سیاست های آمریکا نسبت به کوبا تغییر کرده است؟
تنها باید با دقت به اعلامیه خوانده شده توسط رئیس جمهور آمریکا، باراک اوباما – که در لفافه درباره «گسترش تغییرات» در جزیره سخن می گفت – گوش داد تا دریابیم که با وجود این که استراتژی تضعیف حق خودمختاری کوبا به حق تعیین سرنوشت ملی تغییر کرده است اما هدف همچنان همان است که بود: تغییر رژیم.
خبر از سرگیری روابط، توسط ایالات متحده و کوبا و نیز بازگشایی سفارتخانه ها در این کشورها به نحوی اعلام شد که گویی ایالات متحده دارد خودش را برای یک جشن استقلال آماده می کند. علیرغم این خبرهای خوشایند، واشنگتن باید به شکلی شایسته حق خود مختاری و استقلال را برای کوبا به رسمیت بشناسد. تنها باید با دقت به اعلامیه خوانده شده توسط رئیس جمهور آمریکا، باراک اوباما – که در لفافه درباره «گسترش تغییرات» در جزیره سخن می گفت – گوش داد تا دریابیم که با وجود این که استراتژی تضعیف حق خودمختاری کوبا به حق تعیین سرنوشت ملی تغییر کرده است اما هدف همچنان همان است که بود: تغییر رژیم. با توجه به اظهارات مقامات دو کشور آمریکا و کوبا، داشتن ماموریت های دیپلماتیک در هاوانا و واشنگتن، تنها اولین قدم از فرایند طولانی و پیچیده ایجاد ارتباط دیپلماتیک است. اما در حالی که ایالات متحده متواضعانه اظهاراتی را با تمرکز بر «کمک به مردم کوبا» مطرح می کند و چیزی درباره این که «چگونه ایجاد این روابط حسنه می تواند در تغییر رویه ایالات متحده کمک کند چیزی نمی گوید، چگونه می توان انتظار داشت که یک عادی سازی در روابط شکل گیرد؟ کوبا همانند بسیاری از کشورها مشکلات مربوط به خود را دارد. اما ایالات متحده در حال حاضر از بیماری های شدید اجتماعی و سیاسی رنج می برد که کشور انقلابی کوبا با آن ها بیگانه است از جمله: گسترش خشونت توسط پلیس و کشتار نژاد پرستانه و بدون دادرسی توسط آن ها؛ نرخ بالای مجازات های منجر به حبس طولانی مدت و یا اعدام، خصوصا برای افراد رنگین پوست؛ فقدان خدمات درمانی فراگیر و آموزش و پرورش که با توجه به سرمایه موجود در کشور وجود این وضعیت غیر قابل توجیه است؛ بی تفاوتی و سهل انگاری درقبال جا به جایی های شهری و نرخ بیکاری؛ سیاست های خارجی وابسته به خشونت های نظامی؛ و احترام بیش از حد نسبت به منافع شرکت های بزرگ – همان طور که امروز در زمینه پیگیری Trans-Pacific Partnership دیده می شود. وقتی صحبت از مهار بحران، آموزش و پرورش و خدمات درمانی است ایالات متحده باید خیلی چیزها را از کوبا یاد بگیرد. کوبا یک سیاست اتحاد و همبستگی بین المللی را در سراسر جهان به کار گرفته است. همان طور که ایالات متحده به تامین و تجهیز سربازان خود، که به عنوان اشغالگران نظامی دیده می شوند می پردازد، کوبا نیز – اغلب به همان کشورهایی که آمریکا به آن لشگرکشی کرده- پزشک و معلم اعزام می کند تا بدون چشم داشت مالی به کشورهای مورد نظر کمک های حیاتی خود را ارائه کند. برخلاف بسته های کمکی سازمان های بین المللی تحت رهبری آمریکا مثل صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و حتی سازمان ملل متحد، کوبا این کمک ها را بدون هیچ قید و شرطی ارائه می دهد. اویوا چامسکی (Aviva Chomsky)، تاریخ دان و نویسنده کتاب «تاریخ انقلاب کوبا» (A History of the Cuban Revolution) به درستی گفته است: «اخباری که حاکی از حرکت ایالات متحده و کوبا به سوی بازگشایی سفارت خانه هایشان در این دو کشور است مسلما خبرهایی خوشایند هستند اما غیر منتظره نیست که بگوییم این تنها قدم اول از یک فرایند ترمیم تدریجی در روابط است. متاسفانه رئیس جمهور اوباما در هر سخنرانی، در غالب کلمات همچنان به سیاست دیرینه ایالات متحده در زمینه مداخله بی جا و غیر قابل توجیه در امور داخلی کوبا ادامه می دهد». چامسکی به طور مشخص درباره پروژه های توطئه گرانه و براندازانه USAID نیز صحبت می کند و می گوید که « این پروژه ها اعم از ایجاد یک برنامه شبکه اجتماعی به نام ZunZuneo و نیز حمایت مالی از یک کنفرانس مربوط به بیماری ایدز که به صورت مخفیانه فعالیت هایی ضد حاکمیت کشور انجام می داد می باشند». او در این زمینه با این عبارت نتیجه گیری می کند که: «اگر ایالات متحده حقیقتا می خواست به مردم کوبا حق انتخاب آینده شان را بدهد، تاکنون پروژه های به اصطلاح "ترویج دموکراسی" خود را منحل کرده بود». بسیاری از اقدامات دولت اوباما در زمینه سیاست این کشور در قبال کوبا در راستای سیاست های دولت بیل کلینتون در این زمینه می باشد؛ به همان شکلی که توصیه های کار گروه ویژه شورای روابط خارجی در سال 1999 آن ها را توصیف کرده است. این گزارش با قطعیت اظهار کرده است که «عدم تغییر در سیاست باید تاثیر تحکم و قاطعیت اولیه را داشته باشد و نباید به نظر برسد که به شرایط سیاسی موجود در این جزیره مشروعیت بخشیده می شود». و این سیاست تا امروز به عنوان یک موضع گیری موهن علیه کوبا باقی مانده است. روابط بهتر میان واشنگتن و هاوانا چیز خوبی است، اما باید از یک احترام متقابل برآید. هم مردم کوبا و هم مردم آمریکا باید حوادث گذشته را به عنوان شعارهای ریاکارانه دولت آمریکا قلمداد نمایند تا بتوانند به شکلی واقع گرایانه بهترین منافع خود را در این روابط حسنه و بی سابقه تشخیص دهند. نوشته شده توسط Netfa Freeman منبع : Foreign Policy In Focus انتهای متن/
لینک را کپی کنید کار گروه ویژه شورای روابط خارجی در سال 1999
94/04/20 - 12:29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها