واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
به احترام سالمرگ خالق «قصههای خوب برای بچههای خوب» آذریزدی؛ نماد کتاب، عشق و انسانیت کتاب را مادر روح آدمی نامیدهاند. همانگونه که تن و جسم آدمی از خون مادر تغذیه میکند، روح و روان او نیز از کتاب پرورش مییابد.
بهترین کتاب آن است که آدمی را به اندیشیدن، اندرز گرفتن و به کار آمدن وادار کند. کتاب و مطبوعات، پایه تمدن، فرهنگ و توسعه مدنیت هر ملت است. اجتماع و اخلاق ملت ها با کتاب خواندن و به کار بستن راهکارهای آن، اصلاح می شود. اگر بخواهیم به شرافت، فضیلت های انسانی و کامیابی دست پیدا کنیم، باید به کتاب آفرینش ـ جهان هستی ـ رجوع کنیم و پدیده ها و نعمت های الهی را بشناسیم و پاس بداریم و پرهیزگار بمانیم. یکی از پرهیزگاران و کسانی که در راه کتابخوانی و نوشتن، رنج و مشقت های فراوان دیده و توانسته در میان ملت ما، چهره ای ماندگار و نویسنده ای پرکار و بار شناخته شود، مهدی آذریزدی است. مهدی آذر یزدی در روز 27 اسفند ماه سال 1300 شمسی در روستای «خرمشاه» در حومه شهر یزد به دنیا آمد و در 18 تیر 88 از دنیا رفت. او یکی از نویسنده های پیشکسوت کودک و نوجوان ایرانی بود که هرگز به کار دولتی مشغول نشد و ازدواج نکرد و تنها شادی و سرگرمی او در زندگی، کتاب خواندن بود. کتاب «قصه های خوب برای بچه های خوب» به عنوان کتاب برگزیده، جایزه یونسکو و دیگر جایزه های پیش از انقلاب را برای او به ارمغان آورد. مهدی آذریزدی، پدر ادبیات کودک و نوجوان ما، با آثاری که بجا گذاشته، توانسته زندگانی خود و همنوعانش را از غرق شدن در گرداب گناه نادانی و فساد اخلاقی نجات دهد و آشنای ابدی ادبیات کودک و نوجوان ایران، باقی بماند زندگینامه مهدی آذریزدی، نشان می دهد که او چگونه با کتاب و نوشتن انس گرفته، زیسته و عشق ورزیده و آگاهی و دانش خود را گسترش داده و چه تلاش ها کرده تا توانسته است داستان های گوناگون خوب و آموزنده ای برای کودکان و نوجوانان این سرزمین بنویسد. شوخ طبعی، بلندهمتی، وارستگی و خودآموختگی مهدی آذریزدی، قابل تقدیر و تحسین است. مهدی آذریزدی را می توان نویسنده ای حرفه ای و بومی به حساب آورد. ملیت مهدی آذریزدی با مذهب و آیین دینی همنوعان او و مردم جامعه اش، تناقضی ندارد. او با نوشتن داستا ن های قرآنی و دینی در سال 79 به عنوان «خادم قرآن» شناخته شد. مهدی آذر یزدی، با آن که از آشفتگی و آشوب های زندگانی اش رنج می برد، با تنهایی خود می ساخت و همواره در فضایی که دوست می داشت، سیر می کرد. او قدر کتاب و نوشتن را می دانست و موی خود را در این راه، سفید کرده بود. او بدرستی، فهمیده بود که عقل و اخلاق آدمی با خواندن کتاب و فراگرفتن علم و بالا بردن سطح آگاهی خود، کامل می شود؛ از این رو، تنهایی و رنج و اندوه خاطر خود را با کتابخوانی و نوشتن می زدود و غم های روزگار را برای خود به شادی و لذت های معنوی تبدیل می کرد. زندگینامه خودنوشت او، بهترین سند و شاهد برای این مدعاست. مهدی آذریزدی تنها بود. تنهایی او هرچند طاقت فرسا بود؛ اما رازگوی خاموشی با خود داشت به نام «کتاب».
کتاب و نوشتن به او دلداری می داد و بار و سنگینی رنج ها را برای او سبک می کرد. بهترین لذت برای آذریزدی، کتابخوانی بود. گرچه آذریزدی در جوانی به کارهای مختلف اشتغال داشته و رنج و بینوایی بسیار دیده بود، اما مطالعه پیگیر همیشه کتاب و نوشتن داستان های ساده برای بچه ها، اوقات ملالت بار او را به لحظه های خوش و لذتبخش تبدیل کرده بود. مجموعه ده جلدی «قصه های تازه از کتاب های کهن» او درواقع او را به عنوان یک نویسنده متعهد و معتقد در تاریخ ادبیات ایران و کسی که نسبت به زبان، فرهنگ و ادب سرزمینش، احساس مسئولیت و وظیفه کرده، معرفی می کند. آنان که می پندارند، این نویسنده، غریب مانده است، بسیار در اشتباهند. مهدی آذریزدی، پدر ادبیات کودک و نوجوان ما با آثاری که به جا گذاشته و علاقه ای که به کتابخوانی و نوشتن از خود نشان داده، توانسته زندگانی خود و همنوعانش را از غرق شدن در گرداب گناه، نادانی و فساد اخلاقی نجات دهد و آشنای ابدی ادبیات کودک و نوجوان ایران، باقی بماند. زیست نامه این نویسنده متعهد و پرکار، خود همانند کتاب ارزشمندی است برای بهتر اندیشیدن، پند گرفتن و بهتر زیستن. وقتی که کتاب های او را می خوانیم، در حقیقت مثل این است که با انسانی بزرگ و آموزگاری دلسوز، آشنا می شویم که ما را به تفکر و تامل در زندگانی و سعادتمند شدن، آماده می کند. عشق او را نسبت به کتاب می ستاییم و برای روح پاک او، شادی می طلبیم. پژوهشـگر ادبیات عبدالحسین موحد
 
پنج شنبه 18 تیر 1394 ساعت 02:23
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]