واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: امام رضا(ع) و تفسير قرآن / سوره مائده
آيهي 33 انّما جزآء الّذين يُحاربون الله و رسوله وَ يَسعَون في الارضِ فساداً اَن يُقَتّلوا اَو يُصلّبوا او تُقَطّع ايديهم و ارجُلُهم مِن خِلاف او يُنفوا مِن الارض. ابو اسحاق مدائنى گويد نزد امام رضا(ع) بودم كه فردى آمد و گفت: قربانت شوم! خداوند متعال ميفرمايد:سزاى كسانى كه با خدا و پيامبر او ميجنگند و در زمين به فساد ميكوشند جز اين نيست كه كشته شوند يا بر دار آويخته گردند يا دست و پايشان در خلاف جهت يكديگر بريده شود يا از آن سرزمين تبعيد گردند... معنى اين سخن چيست؟امام فرمود: خدا چنين فرموده است.پرسيد: قربانت گردم، اگر چه كارى را انجام داد سزاوار يكى از اين چهار كيفر است؟امام فرمود: اگر با خدا و رسولش از سر نبرد درآمد و كسى را كشت، ... او را ميكشند. اگر كسى را كشت و اموال او را هم ربود،... او را ميكشند و بر دار ميآويزند.اگر اموال كسى را ربود ، ولى او را نكشت، ... دست و پايش را ميبرند. اگر با خدا و رسول جنگيد و فساد پيشه كرد، ولى كسى را نكشت و مال كسى را نستاند، ... او را تبعيد ميكنند.پرسيد: قربانت گردم! تبعيدش چگونه است؟امام فرمود: او را از شهرى كه كارهاى ناشايست را در آن انجام داده است به شهرى ديگر ميفرستند و به مردم آن ديار مينويسند ، كه او تبعيدى است، با او همخور و همنوش و همسر نشويد. اگر از آن شهر به جايى ديگر رفت، براى آنان نيز چنين مينويسند، تا يك سال، كه او شرمگنانه توبه كند.پرسيد: اگر خواست از سرزمين اسلام بيرون رود و در ديار مشركان زندگى كند، چه بايد كرد؟امام فرمود: اگر خواست به سرزمين شرك برود، گردنش را ميزنند.( تفسير عياشى1:317)----------------------------------------------------------آيهي 64 بَل يَداهُ مَبسُوطَتانِ هشام بن مشرقى گويد: امام رضا(ع) فرمود:خداوند آن گونه كه خود را وصف ميكند، يگانه است و بينياز و نور ...آن گاه فرمود:... بلكه هر دو دست او گشاده است.با دست خود به دستان جضرت اشاره كردم و پرسيدم: آيا او دستى اين گونه دارد؟فرمود:اگر چنين بود كه از آفريدگان به شمار ميرفت.(تفسير عياشى1:330)-----------------------------------------------------------آيهي 67 يا ايّها الرّسول بلّغ ما اُنزِلَ الَيك مِن ربّك واِن لم تفعَل فما بلّغتَ رسالته واللهُ يَعصِمُك مِن الناس سهل بن قاسم نوشجانى نقل ميكند كه كسى به امام رضا(ع) گفت: اى فرزند رسول خدا! از عروة بن زبير چنين بازگفته اند كه پيامبر(ص) در تقيّه درگذشت.امام فرمود:از هنگامي كه اين آيه نازل شد: ... اي پيامبر! آن چه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده ابلاغ كن، و اگر نكنى، پيامش را نرسانده اى، و خدا تو را از گزند مردم نگاه ميدارد.. پيامبر(ص) هر گونه تقيّه را به كنار نهاد و فرمان خدا را ابلاغ فرمود، و قريش هم هر چه خواستند انجام دادند. ولى پيش از نازل شدن اين آيه شايد پيامبر تقيه ميكرده است.(عيون الاخبار2:130)--------------------------------------------------------------------------------آيهي 106 يا ايّها الذين آمنوا شهادة بينكم اذا حَضر اَحدكم الموت حينَ الوصيّة اثنان ذوا عدل منكم او آخران مِن غيركم. فُضيل بن ابى الحسن تفسير اين آيه را از امام رضا(ع) پرسيد كه:... اى كسانى كه ايمان آورديد! هنگامي كه يكى از شما را مرگ در رسيد، بايد از ميان خود دو عادل را در موقع وصيّت به شهادت ميان خود فراخوانيد، يا اگر در سفر بوديد و ...دو تن از غير خود را.امام فرمود:دو تن از شما؛ يعنى دو مسلمان، و دو تن از غير شما؛ يعنى از اهل كتاب، و اگر از اهل كتاب يافت نشد، از مجوس.زيرا پيامبر(ص) فرمود: با آنان به سان اهل كتاب رفتار كنيد...(تفسير عياشى1:349)-----------------------------------------------------آيهي 111 و اِذ اَوحيتُ الى الحواريّين اَن آمِِنوا بي و برسولي قالوا آمنّا.. حسن بن على بن فضّال گويد: از امام رضا(ع) پرسيدم كه چرا حواريّون را بدين نام خواندهاند؟فرمود:مردم بر اين باورند كه اين نامگذارى از آن جهت بوده كه آنان رختشوى بودند و جامهها را از آلودگى ميپيراستند و اين اسم از واژهي نان سفيد (خُبز حوار) گرفته شده است، امّا ما معتقديم كه آنان را از اين رو (حوارى) گفتهاند كه دلى پاك داشتندو با پند و اندرز زنگار گناه را از ديگران ميزدودند.پرسيدم چرا آنان را (نصارا) خوانده اند؟فرمود: چون از روستايى در سرزمين شام به نام (ناصره) بودند كه مريم و عيسى پس از بازگشت از مصر در آن اقامت گزيدند.(علل الشرايع1:76)منابع: عيون الاخبار / تفسير عياشي بخش حريم رضوي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 458]