واضح آرشیو وب فارسی:فارس: استاد علوم زیستمحیطی:
بحث محیط زیست و کودک در ایران مغفول مانده است
استاد بومشناسی و علوم زیستمحیطی با بیان اینکه بحث محیط زیست و کودک در ایران مغفول است گفت: اگر کودک ما با طبیعت مانوس باشد، بازی دو سر برد است.
به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، عبدالحسین وهابزاده پیش از ظهر امروز در همایش کودک و محیط زیست که در سالن اجتماعات بهزیستی مازندران برگزار شد، با اشاره به اینکه بحث محیط زیست و کودک در ایران مغفول است، اظهار کرد: در دورانی که به کودکسالاری معروف شده، شگفتآور است که ما این همه از کودک غافل مانده باشیم، در زمینه بهداشت و سلامت جسمی فرزندان، سنگتمام گذاشتیم، اما به سلامت روحی کودکان نپرداختیم. وی با اشاره به اینکه ما موجود قدیمی هستیم و فقط همین دیروز وارد زندگی مدرن شدیم، افزود: آیا این دوره طولانی زندگی انسان در طبیعت، ما هیچ تاثیری از آن نمیپذیریم، کدام شاعر است که در دیوان شعر او حرفی از طبیعت نباشد. استاد بومشناسی و علوم زیستمحیطی با اشاره به اینکه عملکرد افرادی که در حین کار، مناظر زیبای طبیعت را میبینند بهتر از دیگران است، ادامه داد: ممکن است به جایی برسیم که بگوییم برای این کارخانه، طبیعت نیاز داریم وگرنه راندمان کاهش مییابد. وی با بیان اینکه از کودکی به طبیعت یک گرایش ذاتی داریم، خاطرنشان کرد: منظرهای که شبیه به زیستگاه اجدادی ما باشد برای ما جذاب است و همه کاخها و معابد بهروی منظره طبیعی باز میشود. استاد بومشناسی و علوم زیستمحیطی با اشاره به اینکه گرایش ذاتی کودک به طبیعت باعث میشود که بخواهد عناصر طبیعت را لمس کند، بیان کرد: اگر اجازه تجربه کردن به کودک بدهیم کودک همه چیز را لمس و با آن بازی میکند و در خلال این بازیها، خلاقیت کودک رشد میکند، اگر کودک را از دست زدن به هر چیزی بازداریم کودک ما محافظهکار، ترسو و گریزان از طبیعت و عاری از هر نوع خلاقیت میشود. وهابزاده با اشاره به اینکه اگر کودک ما با طبیعت مأنوس باشد بازی دو سر برد است، گفت: ما در جامعه آموزشزده زندگی میکنیم در حالی که کودکان تا سن 12 سالگی به آموزش مستقیم درباره طبیعت نیاز ندارند و آموزش در این زمینه، جلوی خلاقیت را میگیرد و کودک باید سعی کند از طریق تجربه خود یا همبازیهایش این مسئله را یاد بگیرد. وی با بیان اینکه تا جایی که امکان دارد به کودکان درباره طبیعت نباید آموزش دهیم، تصریح کرد: تأثیر آموزشهای محیط زیستی در کودکی بر رفتار افراد در دوران بزرگسالی، معنادار نیست و تاثیری نداشته است. وهابزاده با اشاره به اینکه کودک باید در طبیعت رها باشد، ادامه داد: پدر و مادر اجازه دهند کودک با دوستان خیالی و یا طبیعیاش در محیط زیست هر آنچه که میخواهد انجام دهد و عاشق طبیعت شود و در سنین بالاتر، به او آموزش دهیم. وی با بیان اینکه آموزش کلاسیک برنامهریزی شده در کودکی ما نقشی نداشت اما امروز نظام آموزش برنامهریزی شده چنگ خود را بر روی فرزندان ما محکم کرده و فرزندان ما دائم باید پشت میزهایی باشند و آموزش ببینند رو به استاد و او برای این افراد به صورت یکسان حرف بزند انگار گیرایی و گرایش همه اینها مثل هم است، ادامه داد: کلاسهای کنکور و تقویتی و المپیاد که روزی فقط در مرز دانشگاهها بودند الان تا مرز مهدکودکها پهن شدهاند. استاد بومشناسی و علوم زیستمحیطی با اشاره به اینکه از روی محبت سعی میکنیم فرزندان را کنترل کنیم اما بچهها علاقهای به کنترل پدر و مادر و سیستم آموزشی ندارند و میخواهند خودشان تجربه کنند، یادآور شد: تجربه یکسانی که ما به همه ارائه میدهیم، به درد کسی نمیخورد. وهابزاده با بیان اینکه مفهوم مدرسه طبیعت باید نهادینه شود، گفت: اینکه کودک تا 12 سالگی در طبیعت باشد و خودش تجربه کند مفهوم مدرسه طبیعت دارد. انتهای پیام/86007/س40
94/04/12 - 13:04
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]