تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804704174
افراط و تفریط و اعتدال در غضب
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
حجت‌الاسلام و المسلمین لواسانی؛
افراط و تفریط و اعتدال در غضب
افراط و تفریط ممنوع است و همواره باید ملاک را در نظر داشته باشیم: غضب فقط برای خدا و دین او؛ یعنی اعتدال در به‌کارگیری غضب.
به گزارش سرویس دینی جام نیوز، حجت‌الاسلام و المسلمین سید سعید لواسانی: گفتیم که علمای اخلاق برای غضب 3 مرتبه قائل هستند، که به نظر ما تقسیم‌بندی‌ها تسامحی است. اما غضبی که در اخلاق نکوهش شده است آن است که انسان به واسطه بروز منیت و انانیت بر دیگران غضب و خشم بگیرد؛ نه خدا و رضایت خدا و نه موازین و ملاک‌های شرعی و نه مصالح عقلی. این فرد عقلش زایل شده است و کاملاً تحت تأثیر نفسانیت قرار دارد. این عصبانیت و تندخویی نوعی بیماری روانی است که چه‌بسا ما هم گرفتار آن باشیم. امیرالمومنین علیه‌السلام می‌فرمایند: «الْحِدَّهُ ضَرْبٌ مِنَ الْجُنُونِ لِأَنَّ صَاحِبَهَا یَنْدَمُ فَإِنْ لَمْ یَنْدَمْ فَجُنُونُهُ مُسْتَحْکِم» [نهج‌البلاغه: 513] «تندخویی گونه‌ای از دیوانگی است، زیرا تندخو پشیمان می‌شود؛ و اگر نشود، دیوانگی در او استوار است.» به مفاد حدیث شریف توجه کنیم، تندخویی که بروز غضب و عصبانیت است، نوعی جنون آنی است که از فرد سر می‌زند و آنگاه پشیمان می‌شود. اما اگر او از کرده خود پشیمان نشد، دیوانگی در او استوار و مستحکم شده است، اگرچه خودش نفهمد که دیوانه است.
مایلم در این فرصت سخنی با مسؤولان و کارگزاران نظام که علی‌القاعده و طبق فرمایش حضرت امام خدمتگزار و نوکر مردم هستند، [صحیفه امام: 1/297؛ 13/202؛ 20/395] عرض کنم. شما کارگزاران نظام؛ هرچه مسؤولیت‌تان سنگین‌تر باشد و بیشتر در معرض دیدگان مردم باشید، وظیفه‌تان سخت‌تر است. شما باید مراقب باشید که جو تندخویی و عصبانیت را در جامعه پخش نکنید. عصبانیت نسبت به دیگران بویژه منتقدان و مخالفان، مقابله با انتقاد منتقدان، آن هم با الفاظ و واژگانی که دور از شأن نظام و جامعه اسلامی است، برخورد از بالا و دور از شأن یک مسؤول نظام اسلامی نداشته باشید. عصبانیت نسبت به سخنانی که حتی ناوارد و اشتباه هستند، استفاده از القاب و عناوین نسبت به دیگران که نشانه عصبانیت و تندخویی است، همگی باعث می‌شود فضای جامعه رو به تندخویی و عصبانیت و غضب برود. بنابراین شما باید بیشتر مراقب باشید. به عبارت دیگر شما 2 وظیفه دارید؛ هم خود را از غضب نفسانی خلاص کنید و هم جو و فضای عصبانیت را از جامعه دور کنید.
همین سخن را باید به اصحاب رسانه گفت؛ مطبوعات و خبرگزاری‌ها و اهل قلم و خبرنگاران؛ اینکه قلم ما رها باشد و هرچه خواستیم بگوییم و هر تهمتی خواستیم، بزنیم، خلاف مصالح کشور و ملت سخن بگوییم و آن را مصداق آزادی بدانیم، کشور را رو به خرابی ببریم یا اوضاع را چنان بد نشان دهیم که موجب ناامیدی شویم، خلاف مسیر ملت و انقلاب اسلامی حرکت کنیم، آب در آسیاب دشمنان نظام بریزیم، و خلاصه! عصبانیت و تندخویی خود را در قلم و تصویر جلوه‌گر کنیم، همگی از مصادیق غضب نامطلوب و خلاف شرع و عقل است. بله! بی‌تفاوتی در برابر هر واقعه‌ای که پیش می‌آید، ترس از باطل و عدم مقابله با آن؛ یکی‌بودن حق و باطل، درست و نادرست، معقول و غیرمعقول، مشروع و غیرمشروع، گناه و ثواب، این هم خروج از حد انسانی است. چنین شخصی مانند آن است که هیچ خشم و غضبی ندارد. بلکه بگوییم در دین خدا و برای مصالح مردم و جامعه هیچ خشم و غضبی ندارد. او از خشم عقلانی و درست و غضب الهی خالی است. این حالت هم موجب هلاکت و نابودی فرد و جامعه است. بویژه اگر مسؤولان و کارگزاران نظام در مواجهه با دشمنان یا زیاده‌خواهان و فرصت‌طلبان، دچار ترس بیجا و غیرمنطقی شوند، چه‌بسا بنیان نظام و جامعه را بر باد دهند. دلیل این امر را باید در ضعف نفس و کوچکی روح این افراد جست‌وجو کرد، و چنین افرادی نباید در مصادر حکومتی و سیاسی و قضایی حضور داشته باشند، زیرا مانع تحقق اهداف انقلاب و نظام اسلامی هستند، بلکه کشور و جامعه را به انحطاط می‌کشانند. کسانی که نسبت به پایمال‌شدن اسلام و قرآن و احکام خدا، پایمال‌شدن حقوق مردم، توهین و تحقیر دشمن بی‌تفاوت هستند، جامعه و کشور را از درون آلوده و نابود می‌کنند. این افراد گرفتار مداهنه و سازش هستند و نسبت به دشمنان حساسیت ندارند و طبعاً خطرشان برای نظام و کشور بیشتر از دشمنان بیرونی است. ما موظف هستیم ـ بویژه مسؤولان و کارگزاران نظام موظف هستند ـ غضب خود را در چارچوب شرع و عقل به‌کار بندیم، یعنی غضب کاملاً تحت کنترل باشد، هرجا شرع و عقل دستور می‌دهد که غضبناک باشیم، آن را به حرکت درآوریم، و ناطق کنیم و هرجا ما را از غضب بازمی‌دارند، آن را ساکن و ساکت کنیم. جایی که پای دین خدا و احقاق حق مردم است، در جایی که فحشا و منکری را می‌بینیم، آرام ننشینیم تا حق مردم استیفا شود و دین خدا پیاده گردد و فحشا و منکر برافتد. این خشم و غضب لازمه انسانیت ماست و موجب کمال ما و امنیت و اقتدار نظام و جامعه و کشور می‌شود. وقتی قرآن پیامبر خود را فرمان می‌دهد که نسبت به کفار غلیظ و شدید باش و سخت بگیر: «وَ اغْلُظْ عَلَیْهِمْ» [توبه: 73] ما حق نداریم نسبت به دشمنان آرام باشیم و تا حق خود را از آنان نگرفته‌ایم و طمع آنان را از خودمان نبریده‌‌ایم، باید نسبت به آنان سختگیر باشیم. خلاصه! افراط و تفریط ممنوع است و همواره باید ملاک را در نظر داشته باشیم: غضب فقط برای خدا و دین او؛ یعنی اعتدال در به‌کارگیری غضب.
وطن امروز
۰۷/۰۴/۱۳۹۴ - ۱۸:۵۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]
-
گوناگون
پربازدیدترینها